1 senelik evliyim 20 yaşındayım ve hayata küstüm kendime küstüm koskoca dünyada bir ben kalmışım sanki . Ne arkamda ailem ne geceleri korkunca sarılabileğim bi eşim nede dostum var . Hayatım boyunca yanlızdım zaten evlendim bu yanlızlık bitti dedim yine olmadı , yine yanlızım . Bana acıyan okadar insan varki. Hayatım boyunca hep kendimle savaştım şimdi ayrılıkla eşimle kendimle ailemle herkezle savaş içindeyim allahtan başka kimsem yok . Sorun ne diyceksiniz anlatıyım : yanlızlığa okadar alışmışımki beni seven bi insanın olması çok garibime gitti 3 ay birlikte yaşadık ve sonra evlendik ailesiyle yaşıyorum ama hergünümüz kavga hiç huzur yok ben hep kendimi suçluyorum tabiki hatalarım var ama seviyo diyorum affeder diyorum ama bu nası bi kin nasıl doldun böyle nasıl ya ? Ayaklarım geri gidiyo seni sevdiğime inanmak istiyorum ne demek aynı çatının altında yaşamak istemiyorum ne demek lan bunlar . En son yüzüğü çıkardı elime verdi bitti dedi istemiyorum bittiii . Ben hayır dedim S***** G** (Defol) dedi gene gidemedim çünkü beni evde bi dul var zaten sakın diye korkutan bi ailem var . Tabi öyle denirse aile hahaha . Bi sans verdi sözde son dedi ama yokum sanki hiç sevmemiş gibi hiç hayatına girmemişim gibi dört duvar içinde sıkıştım kaldım oysa o ne kadar mutlu