Çaresizlik böyle bir şey ne yapacağımı gerçekten bilemiyorum.

kızlar inanın çaresizlik içerisinde kıvranıyorum ben 22 yaşındayım. istanbulda oturuyorum. Sevgilim ise ankarada oturuyor iyi kötü bu zamana kadar geldik. Ama ne olduysa geçen yıl oldu. Geçen yıl ailesinin çok ısrarından sonra tanışmaya gittim nasıl gittiğimi bir ben bilirim. Kızmayın ama ailemden gizli gitmek zorunda kaldım. Bizde öyle izin verilmez. Kaç yıldır ısrar ediyolar dedim öyle gittim. Ailesi gerçekten mükemmeldi. Yani annesi kızkardeşi her şey çok mükemmel geçti. Hatta geri dönerken ben çok şanslıyım diye diye geldim . Sonra annesi seni oğlumdan daha çok seviyorum sende benim kızımsın diyerek her şey gayet güzel gidiyordu. Sonra bir gün sevgilimle tartıştık. O evde kötü olmuş(ben her tartıştığımızda kendimi yerden yere vururken. Benin ki can değil sanki . sevgilim ise pek belli olmaz yazık annem benim için ne kadar üzülürken. o belli etmediği için onun annesi ilk defa oğlunun üzüldüğünü görmüş.) Sinirle elini çatlatmıştı. Annesi hastanede çalışıyor. Hastaneye götürmüşler . Orda tanıdıklar falan ne oldu diye sorarken işte annesi kız meselesi falan demiş. Konu benden açılmış. Orda adamın biri güya beni tanımış. Memleketten ben öyle düzgün biri değilmişim . Doktorla askerle fingirdeşmişim falanda filan. Yemin ediyorum öyle bir şey yok. Elime ilk eli değen sevgilimdir. Başkada olmadı. Ben öyle karaktere sahip değilim. Her neyse annesi bunları duyunca beni aradı. Elif bundan sonra oğlumu arama seni doktorlar istesin dedi bende o şaşkınlıkla tamam dedim. Kapattım . O günden sonra kız kardeşi bana saymadığını bırakmadı ben yok paragözmüşüm. Yok onunla bununla fingirdeşiymuşum. Yani o,,,, k,,,,, kalmadı hiç cvb vermedim. Sevdiğim çocuk cvb verme dedi öyle zamanla konu kapandı. Ama benden nefret ettiklerinin farkındayım ne oldu ne yaptımda bunlar oldu diye hala düşünüyorum. Valla tipik ev kızıyım evden işe işten eve kırk yıl evde kalsam ihtiyacım olmadıkça beni kimse dışarı çıkaramaz. Neyse aradan 1 yıl zaman geçti sevdiğim çocukla yeni yeni toparlandık sayılır. Ah neler atlatmadık bir anlatsam varya. Sevgilim tatile gidecek diye bunların gözü yine bize döndü. Dün gece kız kardeşini geçin kuzeni bana faceden saymadığını bırakmadı yok sen böylesin şöylesin. Valla kullandıkları kelimelerden ben utanıyorum. Ben şok olduk bu benmiyim diye kuzeni bir taraftan kız kardeşi cep telefonumdan bir taraftan yani artık yeter dedim kalktım yazdım ben yine seviyemi bozmadan onlar gibi terbiyesiz değil ki her ikiside benden büyükler ama insanlktan belliki nasiplerini almamışlar. Her neyse dün sevgilime kus bakma dedim senin için sustum ama buraya kadar diye. Yazdıkları gururumu kırıyor. Sevgilim onlara hiç benzemiyor. Benzese değil 7 yıl 7 gün bile yapamazdım . Sen yaz dedi ama üzülme ben yapıcağımı biliyorum diye kuzenine kız kardeşine iyi saymış. Ama ben ne kadar yarın eversi gün yüzyüze bakıcaz diye sustukça bunlar işi çığrından çıkardılar. Ayrıyetten yazdımda sustular zannettiyseniz yanıldınız. Hayır küçük beyinlerine hiç bir şey girmiyor. Madem dedim böyle elinizde delil var ispat edin de bakalım. Benim alnım açık. Ya o kadar çaresizim ki bir yerden gururum bir yerden sevdiğim insan ne yapacağımı şaşırdım kaldım. Onca şey yazdıklarından sonra sevdiğime mesaj attım. Ben bu şekilde yapamam. Yani birilerini silmesi gerek hayatından onlar onun ailesi ben ise bunu ondan istemem. O yüzden bitirelim diye. Aslında böyle yapmakla onların istediklerini verdiğimi iyi biliyorum ama gücüm yok benim. Sonra sevigilim aradı sen dedi saçmalama biz dedi birbirimizi seviyoruz biliyorum dedim ama ben yapamam. Yani oyle yüzsüzler gibi bide karşılarına geçip sırıtacakmıyım. Gücüm kalmadı . Benim için yok artık dedim kızkardeşin, kuzenin. Oda bana aynen emin ol ki onlarda artık benim için yoklar dedi. Bu lafı bile yeter ama gururuma söz geçiremiyorum. Aileme kadar giderse heleki benim aileme yemin ederim çıkar atarım kendimi. İşte o zaman biter her şey onlar bunu haketmediler. Şimdi lütfen söyleyin ben ne yapayım akıl verin. İnanın ayakta duracam halim yok. Bir taraftan sevdiğim insan bir taraftan gururum.

emin olmadan ıspatları olmadan insanlar ne kadar iftira atabiliyorlar... benim böyle bir tecrübem olmadı şükürki ama şöyle bir konuları okursan buna benzer olaylar var ama sonları genelde erkek evlendikten sonra ailesine daha yakın olabiliyor ve en ufak bir olayda ailem zamanında senin için doğru demişte diyebilir... bu durum senin yerİnde olsam kanıtlarını getirin öyle konusalım derdim ... umarım mutlu olursun

şimdi diğer konunuda okudum erkek arkadasın o kadar ailesinin aşağılamaları iftiralarını çekmeye değecek biri değil ne demek seni arkadaşlarını veteriner diye tanıtmak görüşme bu insanla sana değer verecek birine benzemiyor aldatmış bide hemde yalncı hiç değmez tatlım

:26:şimdi diğer konunuda okudum erkek arkadasın o kadar ailesinin aşağılamaları iftiralarını çekmeye değecek biri değil ne demek seni arkadaşlarını veteriner diye tanıtmak görüşme bu insanla sana değer verecek birine benzemiyor aldatmış bide hemde yalncı hiç değmez tatlım

sen istanbulda oturuyosun ta ankaradaki adam seni nerden tanıyomuş anlayamadım. madem kendinden eminsin olaylar bu hale gelene kadar gidip sana iftira atan adamla ve ailesiyle yüzleşseydin keşke..

bu ne ya.. bu nasıl sevgiymiş ben anlamadım ..ben bu kadar hakaret duyacağım sözde sevgilim kılını kıpıdatmayacak ben hala seviyorum diyeceğim..değermi yahu??

Sakın ha sakın sana bu şekilde davranan bir aileye gelin olma.Erkek arkadaşın da seni zamanında savunmalıymış.Artık çok geç,,inandırıcı değil konuşmaları.

Bence bitir ilişkini arkana da bakma..Olaki evlenirsen çok mutsuz olursun.

Daha çok gençsin,tekrar seversin,seni sevecek mutlu edecek bir eş ve aileye sahip olma şansını kendine tanımalısın.

canım arada saygı sevgi birşey kalmamış...neticede sevgilim yanımda diyorsun ya onun da ailesi..

ailene haber vermeden gidip tanışman hiç doğru olmamış...bunu yapmasaydın bu olaylar gelişmeyecekti bu şekilde...burda hatalı davranmışsın

birde keşke gördüğün saygısızlığı sende onlara yapmasaymışsın..sende bunu yaparak onlarla aynı seviyeye inmiş olmuşsun..
bu ilişkinin geleceği olsa bile hep sorunlu olur gibi geliyor bana...
ben yapamazdım...

Ben de eski konuna bakarak, bırak bu çocuğu diyorum. Üstelik ortada fol yok, yumurta yokken neden ailesi seninle tanışmak için o kadar israr etmiş anlamadım. Arkadaşının yalanı bolmuş, seni kötü emellerine alet etmek istemiş öteki konunda anlattığına göre. Bu tanışma olayını da sana seninle ciddiyim havası vermek için yaratmış bile olabilir. Belki de ailenin bu konuda hiç bir israrı yoktu.

Kardeşini bir yere kadar anlarım da kuzeni niye bu kadar tepkili sana. Belki de arkadaşın ailesine senin onun başına bela olduğunu, bırakmadığını falan söylüyor. Canım, bu çocuk senden bir şekilde faydalanıyor mu bilmem, ama sakın buna izin verme ve bitir bu işi.

Evet biraz fazla fedakarlık yaptım. Bazılarına göre bu fedakarlığım aptallık olabilir. Ama sevidiğimden her şey. Allah var her şey düzeldi son zamanlarda o kadar iyiydikki bizim kendimizle artık problemlerimizi aştık. O kadar mutluyduk ki yine kabus gibi çöktüler üstümüze. Unut diyosunuz bazılarınız 7 yıl boyunca hem arkadaşınız hem sevgiliniz gerekirse aileniz olan birini hemen unutmak o kadar basit. Değil işte heleki ben her keze kapılarımı açmam öyle. Belkibu yüzden katlandım her şeye . Belkide biraz hastalıklı sevgim var. Çok savaştım yıprandım ağladım resmen eridim kaldım eski halimden eser yok. gibi . Ama yendik. Onca savaştan sonra şimdi onların istediğini mi yapayım gideyimmi gerçekten . Biz evlenirsekte zaten aynı şehirde yaşamıyacaz. Beni geçin kendi oğullarına dahi rahat nefes aldırtmıyolar bu şekilde benden çok kendi oğullarını kaybedecekler. Artık o da sıkıldı. Bu durumda gerçekten zaten onlar vuruyor bide ben mi vurayım. Yoksa birbirimize daha sıkı sarılmalıyız. Cevaplarınız için tşk ama yargılamaktan çok lütfen yardımcı olsanız inanın zaten kendim kendimi yeterince yargılıyorum başkasına gerek kalmıyor.

tatlielis19 .!.:

Oda bana aynen emin ol ki onlarda artık benim için yoklar dedi. Bu lafı bile yeter ama gururuma söz geçiremiyorum. Aileme kadar giderse heleki benim aileme yemin ederim çıkar atarım kendimi.

Genişletmek için tıkla...

Sanki erkek arkadaşınız tüm yaşadıklarınıza göğüs germiş, herkese ağzının payını vermiş ve sizi düzlüğe çıkarmış gibi "Bu bile yeter ama gururuma söz geçiremiyorum" diyorsunuz... 22 yaşında sağlığınız bozulmuş, ne hakaretlere uğramış, ailenizle karşı karşıya gelecek duruma gelmişsiniz... Ailesi hakkında "Benim için artık yoklar" sözünü edeni çok duydum, bunu demektense ailesiyle sevdiğinin arasını bulan, sevdiğinin eriyip gitmesini engelleyebileni ise çok az gördüm...

tatlielis19 .!.:

Evet biraz fazla fedakarlık yaptım. O kadar mutluyduk ki yine kabus gibi çöktüler üstümüze. Unut diyosunuz bazılarınız 7 yıl boyunca hem arkadaşınız hem sevgiliniz gerekirse aileniz olan birini hemen unutmak o kadar basit. Belkide biraz hastalıklı sevgim var. Çok savaştım yıprandım ağladım resmen eridim kaldım eski halimden eser yok. gibi . Ama yendik. Onca savaştan sonra şimdi onların istediğini mi yapayım gideyimmi gerçekten . Biz evlenirsekte zaten aynı şehirde yaşamıyacaz. Beni geçin kendi oğullarına dahi rahat nefes aldırtmıyolar bu şekilde benden çok kendi oğullarını kaybedecekler. Artık o da sıkıldı. Bu durumda gerçekten zaten onlar vuruyor bide ben mi vurayım. Yoksa birbirimize daha sıkı sarılmalıyız. Cevaplarınız için tşk ama yargılamaktan çok lütfen yardımcı olsanız inanın zaten kendim kendimi yeterince yargılıyorum başkasına gerek kalmıyor.

Genişletmek için tıkla...

Fikir istemişsiniz ve ben olumsuz bir yorum görmedim, herkes kendince yardımcı olmaya çalışmış, buna rağmen "Yargılamayın" yazmışsınız... Sizin içeriden göremedikleriniz dışarıdan o kadar ayan beyan ki... Hele bunlara sizden büyüklerin ve benzer durum yaşayanların tecrübesi eklenince bunları "yargılama" değil öneri olarak değerlendirmeniz daha sağlıklı olur...

Madem "yendik" diyorsunuz sorun ne? Buna gerçekten inanıyor olsaydınız bu konuyu açmazdınız... Siz de farkındasınız hayatınızdaki erkeğin ailesinin -aynı şehirde yaşamasanız- bile yaptıklarının/yapacaklarının etkisinin..."Beni geçin, kendi oğullarını da kaybedecekler" yazmışsınız, sizi neden geçelim? Kendi oğullarıyla ilişkileri onların sorunu, siz 22 yaşınızda sağlığınızdan olmuşsunuz, sizin de bir aileniz var... Onların ailesini, oğullarıyla ilişkisini düşünürken kendi ailenizin ne hale geleceğini yadsımayın... Daha evlenmeden nelere maruz kalmışsınız, devamında neler yaşayacağınız muamma, sizin aileniz de sizi kaybediyor olabilir, asıl mesele bu... Mesela benim için 22 yaşında bu kadar badire atlatmış, psikolojik şiddet görmüş, yaralanmış, yaşama sevincini kaybetmiş bir genç kız kayıptır... Hele kendi evladım olsa, düşünemiyorum...

"Bu kadar savaştan sonra onların istediğini mi yapayım?" diyorsunuz, 7 yıldan sonra vazgeçemeyeceğinizi söylüyorsunuz... Onların değil de kendi istediğinizi yapabilecekseniz, bütün bunları sineye çekebilecekseniz, erkek arkadaşınızı bizim kadar "tepkisiz" bulmuyorsanız onların değil kendi istediğinizi yapın... Fakat bunlara bu denli inanıyor olsaydınız şu an bu konuyu konuşuyor olmazdık... Şu an sadece yaptıklarının ailenizin kulağına gitmesinden korktuğunuz bir aileye gelin gitmek niyetindesiniz... Hakikaten "çok iyi" düşünmeye ihtiyacınız var... Ne ilişkinizi, ne onun ailesini ne de onu... İlk önce kendinizi... Zaten yeterince ihmal etmişsiniz...

bence de başından beri bir sürü yanlış var. ailesi size bu şekilde hakaret ettiyse, bir daha orta yol nasıl bulunabilir bilmiyorum. erkek arkadaşınız ailesine tamamen sırtını dönse, mutlu olamayacağınızı da düşünüyorum öte yandan ki dönmeyecektir, öyle söyler; ama insan ailesini zaten ne olursa olsun bir kenara atmamalı, atamaz da. o yzden bu işin sonunu ben de çok iyi görmedim. siz çok eziliyorsunuz bu şekilde. çok uzun seneler birlikte olmuşsunuz; ama bazen bırakıp gitmek en iyi çözümdür, zor olsa da...

öncelikle bana yardımcı olduğunuz için çok teşekkür ederim çoğunuzun dediği gibi bitmesi en iyisi gözüküyor diye bende düşündüm ve bitmesine karar verdim bugun 8. gün ve resmen bitik durumdayım bugun işime dahi gidemedim düün bir yerde durabilecek halim takatip yoktu diye izin aldım sürekli bir sıkıntı içerisindewyim bir yerde 5 dk fazla duramıyorum galiba depresyona girdim ve benim ciddi şekilde baş edebilecek gücüm kalmadı. Gizli gizli ağlıyorum annemlere hiç bir şey anlatmadım hiç kimseyede ne anlatayım ki her şeyi içime atıyorum gizli gizli ağlıyorum. sizce nasıl yenebilirim aramak istemiyorum istemiyorum. Zaten oda aramıyor biliyorum oda çok üzülüyor birileri tatilde eğlenirken olan bize oldu ama bunları düşünmemem lazım sizce ne yapmalıyım

aile sizi hiç benimseyememiş ki :S eğer cidden sevselerdi dış kapının dış mandalının sözüne inanıp sizle kötü olmazlardıı
ayrıca bu durum evlilik halinde sorun yaratabilir diye düşünüyorum

Umutlu_OL_ .!.:

Sanki erkek arkadaşınız tüm yaşadıklarınıza göğüs germiş, herkese ağzının payını vermiş ve sizi düzlüğe çıkarmış gibi "Bu bile yeter ama gururuma söz geçiremiyorum" diyorsunuz... 22 yaşında sağlığınız bozulmuş, ne hakaretlere uğramış, ailenizle karşı karşıya gelecek duruma gelmişsiniz... Ailesi hakkında "Benim için artık yoklar" sözünü edeni çok duydum, bunu demektense ailesiyle sevdiğinin arasını bulan, sevdiğinin eriyip gitmesini engelleyebileni ise çok az gördüm...


Fikir istemişsiniz ve ben olumsuz bir yorum görmedim, herkes kendince yardımcı olmaya çalışmış, buna rağmen "Yargılamayın" yazmışsınız... Sizin içeriden göremedikleriniz dışarıdan o kadar ayan beyan ki... Hele bunlara sizden büyüklerin ve benzer durum yaşayanların tecrübesi eklenince bunları "yargılama" değil öneri olarak değerlendirmeniz daha sağlıklı olur...

Madem "yendik" diyorsunuz sorun ne? Buna gerçekten inanıyor olsaydınız bu konuyu açmazdınız... Siz de farkındasınız hayatınızdaki erkeğin ailesinin -aynı şehirde yaşamasanız- bile yaptıklarının/yapacaklarının etkisinin..."Beni geçin, kendi oğullarını da kaybedecekler" yazmışsınız, sizi neden geçelim? Kendi oğullarıyla ilişkileri onların sorunu, siz 22 yaşınızda sağlığınızdan olmuşsunuz, sizin de bir aileniz var... Onların ailesini, oğullarıyla ilişkisini düşünürken kendi ailenizin ne hale geleceğini yadsımayın... Daha evlenmeden nelere maruz kalmışsınız, devamında neler yaşayacağınız muamma, sizin aileniz de sizi kaybediyor olabilir, asıl mesele bu... Mesela benim için 22 yaşında bu kadar badire atlatmış, psikolojik şiddet görmüş, yaralanmış, yaşama sevincini kaybetmiş bir genç kız kayıptır... Hele kendi evladım olsa, düşünemiyorum...

"Bu kadar savaştan sonra onların istediğini mi yapayım?" diyorsunuz, 7 yıldan sonra vazgeçemeyeceğinizi söylüyorsunuz... Onların değil de kendi istediğinizi yapabilecekseniz, bütün bunları sineye çekebilecekseniz, erkek arkadaşınızı bizim kadar "tepkisiz" bulmuyorsanız onların değil kendi istediğinizi yapın... Fakat bunlara bu denli inanıyor olsaydınız şu an bu konuyu konuşuyor olmazdık... Şu an sadece yaptıklarının ailenizin kulağına gitmesinden korktuğunuz bir aileye gelin gitmek niyetindesiniz... Hakikaten "çok iyi" düşünmeye ihtiyacınız var... Ne ilişkinizi, ne onun ailesini ne de onu... İlk önce kendinizi... Zaten yeterince ihmal etmişsiniz...

Genişletmek için tıkla...

Arkadaşım ne kadar güzel yazmıssın.Ailesi sana şimdi böyle yapıyorsa ilerde kimbilir neler olur.Bence bitirmen en sağlıklısı.