Cennetteki Meleklerimize Yazdığımız Mektupları Paylaşalım

Sagolasinn canimm Allahim sanada bol boll sabir versin.Yok böyle bir acii bilirim ki tarifi yokkk Allahimm bir daha yasatmadin
 
Tolga aras'ım canım oglum;
senin içime düştügünün haberini ilk aldıgımda babanla havalara uçtuk öyle cok beklememıstık senı cok hızlı bır sekılde katılmıstın aramıza be guzelde yapmıstın ılk doktora gıdışim ilk kan verısım senın mınık klbını ılk duyusum ilk hareketlerın cınsıyetını ogrendıgımız ılk an hepsı mıh gıbı aklımda senın ıcımde bırlıkte bır bedende yaşadığımız kucucuk ama bır okdr buyuk 5 ay okdr heycanlı okadar guzeldıkı herseyını hazırlamıstık erkenden beşigin patiklerin yastıgın kıyafetlerın tırnak makasın bezın taragın şampuanın herseyın fazlasınla hazırdı oylekı mama sandalyenı bıle almıstım buyuyup bızımle aynı masada ye ek yıyebılecegıne emınmişim gibi hersey hrıka gıdıyordu akıllı annenı hıc uzmeyen bır cocuktun sen ne bulantı ne as erme hıcbır zararın yoktu bana uslu bır cpcuktun takı o gune kadr babanla en sevdıgımız yere kahvaltıya gıttıgımızde daha masaya oturmadn farkettıgım kanamamla basladı kotu gunler ama doktor amcan sana bısey olmadıgını kanamaların normal oldugunu soylemıstı bende huzurla eve gıttım ıcınde kımıldamanı hıssedıyordum sonra baban cok hastalandı 3 gun hastahanede yattı kımsemız yoktu sennle ben babana destek olmak ıcın 3 gun acılde kaldık sandalyede oturmak zorunda kaldık kabul edıyrm senı o ara ıhmal ettım belkı bu yuzden dır bılmıyrm babn taburcu oldugunun ertesı gunu krnımda acayıp bır agrı vardı gecmeyınce doktor amcanın yanına gıttık ultrasyon cıhazını karnıma koyduuu ve oda ne sen kımıldamadan orda duruyordun bıdaha baktım kalbının atması gerwkıyordu her seferınde oyleydı cunku her seferınde ilk gordugum senn mınık kalbının atımlarıydı ogun yoktu usulca doktora baktım ve kalp atısları yok dedı ondn sonrası facıya ondn sonrası buyuk bır acı evet bıraz etrafı dagıttıgım dogru ultrason makınasını zorl karnıma bıdaha bıdaha goturup doktora ben daha dun aksam kımıldadıgını hıssettım bu mumkun degıl dıye bagırmıa olabılırım ama ınanmadım oglum ınanamadım sankı dun karnımın ıcınde hıaaedıyordum senı ama doktor amcalar baktıgındA senın o mınık kalbın duralı tam 7 gun olmustu oyle dedıler ve bwnı eve gınderdıler hafta sonu dıye 3 gun daha senn o cansız bedenınle benı basbasa bıraktılar baska doktora elbettwkı gıttım ama onlarda aynı seuı soyledırler ama bn umudumu yıtırmwdım snn le kaldıgımız 3 gun boyunca hergun dua ettım senı hıssetmeye calıstım senı dınledım ama artık kbullebmeye basladım salı sbahı 6 da hastahaneye gırdım hemsıreler senın ordn cıkabılmen ıcın annene bıraz agrı yapıcak ılacları kolumdan vermwyw basladılar ama sen oyle ınatcıydınkı 16 saat benden gıtmemek ıcın dırekdın 16 saat boyunca hıc bagırmadım annecım hıc aglamadında guclu durdum yan odalardan bebek ve klabalık seslerı gelıyordu cubku bu ıslemler kahrolası dogum katında yapılıyordu onlrı duydukca bnm aglamaya bagırmaya hakkım olmadıgını dusundum 16 saat sessızce aancımı cektım sustum ıcıme akıttıgım her goz yası kezzap olup yaktı ıcımı baban yanımdaydı ve bız hıc konusmuyordum olum suskunlugu oymus annecım ogun anladım 16 saat sonunda hemsırelerın mudahalesıyle artık sen geldın okdr ansızın geldınkı dogumhaneye gıtmeme fıraat vermedın gelısını hıssedıp elımı rahmıme götürdüğümde yumusacıktı twnın hıssettım senı dogumhaneye kdr ordn cıkmaman ıcın tuttum sonra doktor amca geldı aenı ordn cıkardı artık odama gectım ve cok uZgunum annecım ama daha rahatlamıs hıssettım hafıflemıstım sankı bedenımdekı agırlıgın 200g degılde 200kıloymus gıbı bır anda kus gıbı oldum ndn bıyle hıssettım bılmıyrm ozurdılerım sabah oldu senı bana beyaz kopuk bır kutuda verdıler kutu spguk olcak saanıyordum oyle sıcaktı kı yasıyormu acaba dıye dusundum ama ıcınden hıc ses gelmedı babnla senı alıp mezarlıga dogru yola cıktık elimden hıc bırakmadım senı goz yaslarıma engel olamuuordum su gıbı aglıyordum ama aglamak degılde sureklı ıcım acıyordu ve abus subuk sesler cıkarıyordum acıyı oylemı atıyordu acaba beden tv de tabuta sarılıp haykıran ahh ceken ınsanları ogun anladım senı o mınıcık bedenını topragın altına koyackları zaman bakamadım arabanın tekerlegınde gomulup agladım klbımı canımı yuregımın yarısını aldılar snnle bırlıktw ustune toprak attılar evdekı odana gırdım agladım cok agladım elbıselerını kokladım sebı hayal ettım besıgıne gırıp yattım baban yokken yaptım bunlrı o gorup dahada uzulsun ıstemedım cunku ztn becerıksızdım senı ıcımde buyuyemedım san sahıp vıkamadım nebıcım kadın dım babanı en mutsu eden ınsan bendım bu acıyı ona ben cektırdım o hep suatu acısını yasayamadı bnm yUzumden ılk cpcugunun ustunu toprakla kendı ellerıyle orttu uzgunum ıkınızden de ozurdılerım be yaptımda boyle oldu bılsem yaparmıydım hıc ma ben hep snn gelecegıne ınandım o evden taınmamıza ragmen odanı yıne eskısı gıbı kurdum hıcbır esyana dokunmadım hep bekledım senı senn ısmının yazılı oldugu kolyenı taktım hep gururla 1,5 yıl bekledım ama oyle bır an geldıkı senın artık hıc gelmeyecegını anladım kucuk esyalarını hedıye ettım buyuk esylarını da bır bır cıkardım elden bu aenden vazgectım demek degıl aslında sakın boyle dusunme sadece bu dunyada senı goremeyecegımı anladım am obur dunyada hep bırlıkte olacagız bıtanem o gu geldıgınde senı doya doya opup saracagım yapamadıklarımızı orda yapıcaz sakın boynunu bukme askım senn yerın bambaska sana hıc soyleyemedıgım nınnılerı soyleyecegım masallar anlatıcam kucagımda uyutucam soz verıyorum tolga arasım canım oglum ozurdılerım seni içimde tutamadıgım ıcın kalbının durmasına neden oldugum ıcın babanı uzdugum ıcın her neyapıp senı kaybettıysem bılmedıgım nedenler ıcın senden cok ozurdılerım senı cok sevıyrm gıtmen hıcbırseyı farkettırmez anneler hıc gormesede bebeklerını canı kadr cok severler melegım bır gun kvusacagız soz verıyorum anne sozu
 
Canımm Yüce Rabbim acınıı hafifletsin yüreğimi deldin gözyaşları içinde okudumm.Allahım sabrına sabır versin.Sakın sakın kendini suçlama Cenabı Allah o kadar ömür vermiş aynı benim yitirdiğim oğlum gibi acını öyle anlıyorum ki ne desem seni teselli etmeyecek ne söylesem anlamsız olacak bende acabalarla gezdim hep lakin malesefkii bizden kaynaklı değil güzelim ömrü yoktur yavrularımızın cennet melekleri oldular.Ben hep derim ömründne ömür kat deseler hiç düşünmez katardımm .İmtihandayızz hemde en ağır ve zor olanındayız Allahım bir daha böyle bir acıyla sınamasın seniii dularımdasın sabır diliyorum
 
Oyle bıtanem allah hepımıze sabırlar versın guzel gunlere kapı acaın ıns
 
Oyle bıtanem allah hepımıze sabırlar versın guzel gunlere kapı acaın ıns

Başınız sağolsun. .
3 Ocakta benim de 1 senem dolacak
Oğlumu kaybettiğime bazen hala inanamiyorum..

Sizi çok iyi anliyorum..

=(
 
Çok üzgünüm kımse evladıyla sınanmasın. Kendını neden suçluyoorsun nedenn? Neden bu ezıyeyi kendıne yapıyorsun. Onun kalbinin durmasıyla senın ne ilgin olabılır.. ne kadınlar var hamıleyen hiç birseye dıkkat etmeyen onlarınkıne bişey olmuyorda sen ne yapmış olabılırsınki? Belkı çok hsta dogacaktu çok ezıyet yasayacaktı belki böylesi hayırlısıydı onun için. Başka acıdan bak lütfen. Üzerinden ne kdr gecti bılmıyorum ama yeni bi bebek eminim size çok ıyı gelecektr. Ayrıca kımsenz yokmu çok yalnz gıbısiniz . Sizi üzmek istemem ama kendımden gördüm için böyle yazdım
 
03.01.2016.... oğlum, can içim... seni kaybettiğim gün, bugün.. tam 1 yıl oldu. . .

Seni çok özledim. ......
 
Can'ım yavrum.. 1 hafta önce bu gün seninle son günümüzmüş. Ama annenin bundan haberi yokmuş can parçam. Seni sondan 1 önce ultrasonda görüşümmüş. Bi Mutlu olmuştum ki bebeğim büyüdüğünü görmek beni çok mutlu ediyordu minik adamım. Biraz geçmişe gidelim mi seninle ? Annem bu tarihten tam 2 hafta önce doktor amca Sabahattin çelik senin erkek olacağının müjdesini vermişti babanla bana. Hemen babanın yüzüne bakmıştım askeri kıyafetleri içinde elleri cebinde ağzı kulaklarındaydı. Ben de o kadar Mutlu olmuştum ki bebeğim çok şükür dedim çok şükür Rabbim bize erkek evlat nasip ettin. O gün doktor amca seni uzun uzun incelemişti. Ellerin ayakların kıpır kıpırdı annemmm. Hele ayağını geri çektiğinde doktor bak şimdi sana tekme atacak dediğinde kalbim küt küt atmıştı. En sonunda da elini kulağına götürmüştün o Zaman'da senin oğlan ezan okuyor demişti. Allah ım o kadar Mutlu ayrılmıştım ki o hastaneden anlatamam. Baban seni hemen ÖMER MİRZAMM diye sevmiş göbeğimi okşayıp öpmüştü. Seni o kadar çok sevmiştik ki 1 gün sonra seni kaybedeceğimizi bilmeden. O sancılı gece bu gece olacaktı ve ben bundan habersiz seni delice sevmeye devam ediyordum. Annem göz yaşlarım dinmiyor bi türlü. Seni çok ama çok özlüyorum. Yattığın yer şu an Bomboş. Seni kaybettiğim ilk gün sanki hala içimdeydin bana vuruşlarını hala hissediyordum. Yavrum Zaman o kadar hızlı geçiyor ki her gün sana biraz daha kavuşmak için yaklaşıyorum. Babanla çok üzüldük yavrum ancak Rabbim in vardır bir bildiği deyip sabretmek düşüyor kısmetimize. Gönül acıyor göz ağlıyor ama asla isyan etmiyorum. Veren de Rabbim alan da. Her işte vardır bir hayır. Bizce hiç bir sıkıntı yoktu ancak bizim görmediğimiz ancak her şeyi gören bilen Rabbim in vardır bir bildiği. İnşaAllah bundan sonra kardeşlerinle Mutlu olalım annem. Abini ve seni asla unutmayacağız. Cennette birbirinizi bırakmayın olur mu can parçalarım. 1 yılda Can'ımdan 2 can gitti inşaAllah Rabbim bana 2 hayırlı evlat verecek tüm duam bundan ibaret inanıyorum Rabbim. Yavrularım sana emanet Rabbim. Onları orda sensiz bırakma. Allah ım öldüğüm gün onlarla beni ve babalarını kavuştur Allah ım. Diğer olacak 2 yavrumu bana bağışla sağlıklıca Allah ım. Evlat acımı biraz da olsa onlarla dindir. Onlarla Mutlu olmamı eşimle Mutlu huzurlu olmamı nasip et Rabbim. (AMİNNN).
 
Merhaba arkadaşlar,
hepinizi öyle iyi anlıyorum ki zaten bu acıyı yaşamayan anlayamz asla. Ben de yaşadım. Oğluma mektup yazdım elbet ama dayanamıyorum tekrar burda yazmaya. İlk bebeğimdi bilirsiniz aynı duygular ... Hamile olduğumu öğrendim büyük bir sevinçle, sonra minicik bir kese,sonra minicik bir pirinç tanesi ve o güm güm aklımdan çıkmayan kalp atışları. Ne büyük bir mutluluktu. Çok da beklememiştik ilk denemelerimiz de hemen hamile kalmama çok sevinmiştim. Ama hastaydım bu beni korkutuyordu. Benim hastalığıma sahip olanlar uygun bir tedavi ile %70 canlı bebek doğurma şansına sahiptiler ve ben kendimi hep o %70 in içinde görüyordum. Çünkü herşey çok iyi gidiyordu , bebeğim hep iyiydi, haftası ile uyumluydu, kan sulandırıcı iğne oluyordum hergün, hiç bir sıkıntım yoktu. Hep çok şükür diyordum. Sonra 16. haftada beni müthiş bir sancı tuttu. İşyerindeydim doktoru aradım . Miyom vardı bende doktor bu ağrı yapar dedi ama gel yinede bakalım. akşama kadar bekledim geçmedi acile gittim miyom büyümüş. İlk korkum orada başladı. Tam 5 gün uyumadan ağrı çektim hatta sancı. Doktor hastaneye yatıralım morfin vuralım dedi bebeğime zararı olacak diye kabul etmedim. Hamilelikte o kullanabilinen ağrı kesici hapı bile sadece 2 tane içtim zaten geçmemişti. Neyse bu arada prof.lara gittik ayrıntılı ultrason ile baktı herşey iyiydi ama bebeğin suyu az dedi bir rahim damarlarım yeterince kan taşımıyormuş. Kaygılar başlamıştı artık. Rapor verdiler evde kalmaya başladım. Bu arada cinsiyetini öğrendim ama hiç bir önemi yoktu ki. Ne farkederdi tek isteğim sağ salim kavuşmaktı. Sonra doktorum 3'lü tarama testimi yaptı 'li de normal çıkan değerler bu testte down sendromu riski gösterdi. Sonra yine prof.lara gittik oradaki doktor sordu eğer hastaysa doğurur musun??? Eşim karşıydı bu konuya istemiyordu ben hasta olduğuna inanmıyordum ve bilmiyorum dedim ama aldırırım belki ben öldükten sonra ona kim bakacak?? O zaman Amerika'ya anne kanından gönderdiğimiz testi yaptır dedi. Orada %99 çıkıyor. 1800 TL verdik ve testi yaptırdık. 3 hafta sonucu bekledik. Bir gün sonuç geldi ve yetersiz numune fetal dna'ya ulaşılamadı şeklinde İngilizce yazılmış bir rapor. Sonra labarotuvar dedi testi tekrarlayalım gittik tekrarladık sonra yine 3 haftalık bekleme süreci. Bu arada ayrıntılı ultrason vakti geldi. Yine bebeğimin en ufak bir kusuru yoktu. Büyüyordu herşeyi iyiydi. Test sonucunu beklerken bir sabah yatakta uzanırken karnımda sanki bir balık yüzüyordu ve çoğalıyordu güçleniyordu bu his ... evet evet bebeğim hareket ediyordu bir süre şaşkınlıkla dinledim hareketlerini kımıldaman. Sonra telefona sarılıp annemi aradım "anne bebeğim bana dans ediyor dedim kıpır kıpır" ağlamıştım sevinçten ya bu nasıl bir duyguydu bilirsiniz işte. ve o an anlamıştım ki artık o testin sonucu ne olursa olsun ondan vazgeçemezdim. O allahın yarattığı bir candı ve ben onu öldüremezdim. Test sonucu geldi ve yine aynı şey yazıyordu. Yine down sendromu mu yoksa sağlıklı mı bilmiyorduk. Eşim de çok karamsardı korkuyordu. Doktor amniyosentez yapalım dedi. Dedim ki hayır ona zarar verecek hiçbirşey yaptırmayacağım. zaten kararım değişti ve ondan vazgeçmeyeceğim. Artık tüm zorlu süreçleri atlattım sanıyordum. Herşey çok iyiydi,enerjiktim,mutluydum. Doktor yürüyüş yap dediği için kontrollerime yürüyerek gidip geliyordum. Ev işlerimi kendim yapıyordum. Sonra 3 günlüğüne tatile gittik iyiydim ya bir mahsur yoktu ya ben nerden bilirdim yatağa mıh gibi çakılmam gerektiğini doktor tam tersini söylerken. Neyse tatilden döndük yine kontrole gittim doktor herşeyin istedii gibi gittiğini çok sağlıklı olduğunu söylüyordu. 1 hafta sonra yine ev temziliği sonrasındaki sabah bebeğim hiç hareket etmiyordu bütün gün. Sadece 1-2 kez hareket etti. Dr.a gittim ve 1 hafta önce herşeyi normal olan bebeğim 2 haftaya yakın gelişme geriliği göstermişti. Damarlar yeterince kan taşımıyormuş. Doktor yine beni başından savdı profa gideyim diye randevu bulmaya çalışırken prof.lara 1 gün daha geçti. Doktora gittiğim sabah beni direk nst'ye yolladılar. Bebeğin kalp atışı bulunamadı. El dopleri ile baktı ebe yine yok. Ultrasona girdim doktor kafasını iki yanına sallayarak yok dedi. Bebeğim öylece yatıyordu hareketsiz. O an öylece kaldım ağlayamadım konuşamadım. Hayatımdaki en kötü en acı andı o. Beynim silah ile vuruldu orda kocaman bir yara var artık. Sonra yine doktorun başından savıldım araştırma hastanesinde normal doğum ile 1 gün bekleyerek bebeğimle ayrıldık. Bedenen çektiğim acılar geçti ama 6 aydır ruhen çektiklerim geçmiyor. Düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum hayata küstüm. Bebeğim down sendromu da değilmiş otopsi raporu temiz sapa sağlam bir bebekti. Tam 6 aylıkken kaybettim onu. Şimdi mezarına gidiyorum zaten işyerim aynı yerde hergün mezarının önünden geçiyorum. Hergün ağlıyorum. 6 ay nasıl geçti bilmiyorum rüyada gibiyim. Herkesten uzaklaştım insanlardan kaçıyorum. Çünkü kimse anlamıyor. Bu acının üstüne dün de kürtaj olmak zorunda kaldım. BOş gebelik geçirdim. 10 haftalıktı o da ama ona çok üzülmüyorum sadece umudum kırıldı sanki herşeyin güzel olacağına inandırmıştı beni bu bebek. Ama bebek bile yokmuş içimde o kadar istemişim ki anne olmayı işte vücut kendini gebe zannetmiş. Ne diyebilirim ki hep Allah beterinden korusun arkadaşlar. Ben doğduktan sonra kaybetmektense şimdi kaybettim en azından diyorum Sizde daha büyük acıları düşünüp kendinizi avutun. Bilmiyorum benim belki tekrar aynı şey başıma gelecek ve çocuk sahibi olamayacağım. O kadar anne olmak istiyorum ki yazın kafa dağıtalım diye eşim otele götürdü insanlar eğlenirken ben hep içimden ağladım her yer hamile , kucağında küçük bebek karnında yeni bebek... Allahıma sordum hep ben anne kelimesini duyamayacak mıyım diye?? Tam o sırada arkamdan bir çocuk annne,annne,annecik diye koşturdu. ŞAşırdım beni kendi annesiyle karıştırmış. Çok kötü oldum bu nedemekti? Al sana anne diye seslenen çocuk bununla yetin mi demek yoksa sen üzülme kulum bak bu çocuğun sana seslendiği gibi senin yavrunda sana seslenecek mi demek?? Hiçbirşey bilmiyorum umarım öyledir inşallah hepimizin yüzü güler. Ama ne olursa olsun bebeğim doğsa da değişmeyecek tek şey oğlumun kalbimde açtığı yaradır onu çok özlüyorum ve bu hiç geçmeyecek. Hepinizin acısını paylaşıyorum arkadaşlar. Allah hepimize sabır versin...
 
Ar
Arkadaşım senin yaşadığın duyguların aynısını ben yaşadım be yaşıyorum. Rabbim Kerim dir. Her şeyi bilendir. Ben de şu an o anne sesine o kadar muhtacım ki.. Herkes konuşuyor ama kimse beni anlamıyor. Klasik cümleler duyuruyorum. Her zaman diyorum beni kimse anlamaz. Benim yaşadıklarımı yaşamayan kimse anlamaz. Bütün teselli sözleri boş artık benim için. Tek gerçek Rabbim. Ona sığındım ve sadece duam var. Herkes için kendim için. Bazen sayfalarda bu gece uykusuz kaldım bu çocuk neden uyumuyor diye paylaşım yapıyorlar benim için o uykusuz gece de sağlıklı Can'ım yavrumla olmak bi dua neden bu güzellikler karşısında neden serzenişte bulunuyorsunuz diyorum. İmtihanımız bu arkadaşım bizim de. Rabbim kazananlardan eylesin asla isyana gidecek cümle çıkmasın ağzımızdan kalbimizden geçmesin. Sabır sadece sabır ve dua..
 
Öyle canım kaybettiğim günden beri dua ne dilimden ne de kalbimden eksik olmuyor. zamanla biraz daha hafifliyor elbet ama ne yazıkki geçmiyor ,geçmeyecek de. Ben de şimdi arkadaşımla konuşuyorum mesela hamile evde şuan biran önce işe başlamak istiyorum diyo , çocuk bakacaksın diyorum. annemler bakacak diyo 6-8 ay bakcam sonra çalışcam diyor. Üstelik ihtiyacı yok. Ne diyelim ki yavrum bana bir gelse onun yanından 1 dk ayrılıp bir yere gitmem. İhtiyacım olsa elbet çalışırım ama sıkıldığımdan değil yani ah bi gelse ahhh.. yaşayacağını bilsem şuan bir an düşünmem canımı verirdim ben de hep kendimi suçluyorum ben hastayım ben bebeğimi yaşatamadım acı çektirdim ona karnımda diye aslında tabiki de öyle değil o hiç birşey hissetmedi daha küçücüktü kuzum....Sabırla bekleyeceğiz.inşallah hepimizin yavruları gelecek :)
 
İ
İnşaAllah Can'ım inşaAllah. Rabbim güzel sağlıklı hayırlı evlatlar bize de nasip edecek. Bizim de bu acılarımız bitecek Mutlu olacağız. Rabbim sana da şifalar versin. Hastalığın ne acaba ? Ben de hep kendimi suçluyordum dikkat etmedim filan dşye ama teslimiyet olunca geçiyor.
 
Sağol arkadaşım.lupus diye bir hastalık canım pek bilinen birşey değil ama çoğalmaya başladı son zamanlarda. Romatizmal bir hastalık ama sadece ağrı sızı ile kalmıyor organları tutarak organ kaybına kadar gidiyor sonu hep ilaç kullanmak ve dr. takibine olmak zorundayım. Bununla birlikte kan pıhtılaşması da yapıyor bu da bebeğe giden kan akımını bozarak bebeği öldürüyor . Kan sulandırıcı iğne vuruyordum hergün kendime bir de asprin içiyordum işte. Ama şimdiki doktorumun söylediğine göre verdikleri iğnenin dozu az gelmiş. Gerçekten öyle çok araştırdım ama yine de kendimi tam olarak buna inandıramıyorum. Yani damarlarımda kalıcı hasar bırakmış olabilir hastalık ve bu nedenle bebeğe kan az gitmiş olabilir bilemiyorum. Doktorlar da bilemiyor. Belki de bebekte bilinmeyen bir kalp hastalığı vardır diyor ne düşüneyim bilemiyorum. Bir kez daha denedikten sonra anlayacağız ama inşallah bir daha aynı acıyı yaşamam bu sefer nasıl dayanırım bilmiyorum. Allah kimseye yaşatmasın inşallah.
 
üzülme arkadaşım kendini harap etme. Özlüyoruz,seviyoruz,unutmayacağız tabiki ama alnız değiliz burada beraberiz ve bir gün güneş bizim üstümüze doğacak. Bir gün bebeklerimizin kabirlerine kardeşleriyle gideceğiz. Sizler böyle üzüldükçe benim de içim parçalanıyor inan hepinizi görmesem de ayrı ayrı sarılıp teselli etmek geliyor içimden hep. Hem kendim hem de sizler için içim acıyor. Allah inşallah evlatlarımızı kucağımıza verdiğinde dünyadaki en iyi anneler olacağız o kadar çile çektik ki ... kimse bilemez. Biz gerçekten tam anlamıyla anne olacağız . Allah büyüktür...
 
Allah sabır versin canım. Hikayeni tam bilmiyorum ama niçin bu bekledin bir rahatsızlık söz konusu değil ise beklememeni öneririm ben.Ben 4 ay sonra tekrar denedim olmadı boş gebelik oldu ama olsun doktor izin verdiği zaman yine beklemiycem umrumda değil bebeğime kavuşmak için çekeceğim çileye razıyım. Elbette unutmuycam,unutamam benim de bebeğim 6 aylıkken öldü karnımda küçük değildi kıpır kıpır içimdeydi ama o acıyla birlikte hasret içimde daha da çoğalıyor. Güçlü olup eğer ki allah nasip ettiyse olana kadar devam edicem. Siz de güçlü olun nolur. Güzel olana kolay sahip olunmaz.
Özlem ölene kadar bizimle olacak ama evladımızla da bu dünyada anneliğin tadını yaşayacağız inşallah:)
 
canım onu görüp kaybettikten sonra eminim ki çok zordur bunu yaşamadım ama şükürler olsun ki bir oğlun olmuş Allah ona ablasının yarım kalan ömrünü eklesin inşallah. Kendini hiiiiç bu kadar yıpratma bak dağ gibi delikanlılar ölüyor allanım kimsenin başına vermesin ama gerçek bu. Anneleri napsın gariplerin onlarında başka evlatları var . Çok zor yaşanılan şeyler ama sen hayatın tadını çıkarmaya bak canım . Bu günler geri gelmeyecek. Seni sonuna kadar anlıyorum yaşadığın şey cehennem ateşinde yanmak ama güçlü olmaya çalış bebişinle mutlu kafanı dağıt onunla gez,parklara götür bak benim en büyük hayalim şuan bir bebeğimin olması ona kıyafetler almak,oynatmak,denize girmek neler neler. Bak senin hayalin yanında. Rabbim onu korusun ablacığı da ebediyen ahirette seninle olacak inşallah.. nolursun mutlu ol hayat kısa hayalin yanında :)
 
Amin Can'ım benim. Rabbim Şafi ismiyle şifa versin sana da. Hep böyle ihtimalli konuşmaları doktorların insanı daha karamsar yapıyor. Bana da aynı deneyip görecez diyo. Ama sen nerde yaşıyorsun bilmiyorum ama Can'ım bi riskli gebelikler uzmanına yani perinatoloji doktoruna imkanın varsa git. Veya gitmişsindir bilmiyorum ama sadece aklıma geldi söylüyorum. İnşaAllah bir çaresi vardır. Ben de yavrum olsaydı şu kadarlık olacaktı filan diye hep gün sayıyorum. Ancak bu bana hiç bir artı getirmiyor. Kahroluyorum. Rabbim hepimize güç versin. Sağlıklı hayırlı evlatlar versin.
 
Aynen canım şimdiki doktorum iyi perinatoloğa da gebelikte giderim gerekirse. Daha önce de gittim perinatoloğa ama ilgi olmadı mı bilginin bir faydası olmuyor ne yazık ki...Dün yeni doktorumda kürtaj oldum boş gebelik nedeniyle gayet iyiyim ağrım kanamam çok çok az baya methedilen bir dr. doçent zaten allah insan sevgisi olan doktorlarla karşılaştırsın. Doktorları elbetteki seviyorum kutsal bir meslek yapıyorlar ve çoook zor bir iş..zamanında benim de hayatımı doktorlar kurtardı Allah razı olsun onlardan ama ihmal edenlerde var bunu kendileri bile meslektaşları hakkında söyleyebiliyorlar. Ha şu da var benim hastalığım zor bir hastalık ama daha dikkat gerekirdi. Ya da bu konu o doktoru aşıyorsa başında beni kabul etmeyecekti. Maddi amaçlı bakılmamalı hastaya. Hakkımızda hayırlısı canım inşallah saydığımız o günlerin gerçeğini yaşarız...canım senin ilk gebeliğin niye sonlandı peki? Yazdıysan da göremedim onu.
 
Rabbim iyi insanlarla ( doktorlarla ) karşılaştırsın Can'ım. Sana da dua edeceğim arkadaşım inşaAllah en kısa zamanda hem hastalığın geçer hem de yavrunu kucağına alırsın. Benim ilk gebeliğim 8 haftayı geçmişti. Kalp atışları filan da vardı bi anda bi ağrı kanamayla düşük oldu. Doktorlar tabi ki önemsemedi. İlk hamilelikte olabiliyor dediler ikinci yi deneyimin dediler. 6 ay sonra tekrar hamile kaldım. 14 hafta 3 günlükken de onu kaybettim. Onda hiç bir sorun yoktu gelişimi iyiydi ikili taramayı yaptırmıştım hiç bir problem yoktu. Sadece kaybetmeden 10 gün öncesinde yoğun kokusuz sarı akıntı vardı. İdrar yollarından şüphelendi tahlil yaptırdık sorun yok temiz idrar yolları normal hamilelikte akıntı dedi ama bende normal değildi çok yoğundu ama ne olduğunu hala bilmiyorum. Bir gece hem belim hem karnım ağrımaya başladı. Doktora gittim kalp atışları var dedi bana da gösterdi ancak çok az kese aşağı kaymış dedi sonrasında 2 saat içinde oğlum yavrum benden ayrıldı. Balıkesir'de tim ben perinatoloji yok ona gidip araştırma yaptırmamı söylediler ancak aynı şeyi üniversite de yapıyormuş Oray'a gideceğim Rabbim bi çözüm yolu buldurur inşaAllah yavrumuzu kucağımıza alacağımız gün çabucak gelir.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…