Mügee, ne derneği bu? :))
Sorun şu ki Dummkopf eşiniz fazlasiyla sosyal.Sizin tek ugrasiniz ise esiniz.
Sizde acilen hobby, iş falan bulun.
Eşinden umudu kes. O gitsin gelsin öyle. Hobi demeyeceğim. Ama iyi arkadaşlar edin. İnsan insanı ister vakit çabuk geçer. İnan kocan aklına bile gelmez. Ama öyle uyuz olanlardan değil. Seninle birşeyler yapmaktan hoşlanan, sana Zaman ayıran 2-3 kız arkadaş bul.
Müge yazım tarzına bayıldım öncelikle. Çok eğlenceli anlatmışsın sıkıntını bile. Ben böyle durumlarda eşten daha yoğun olunması taraftarıyım ama sen eşinle daha çok zaman geçirmek istiyorsun haklı olarak. Eşin fazlasıyla sosyal bir tip ve hala bekar gibi yaşıyor. Kaç yıllık evlisiniz bilmiyorum ama yeniyseniz belki eşin alışamamıştır? Ama uzun süredir beraberseniz kendini sinir etmemek için en az onun kadar yoğun ol derim. Aklına gelip sinir olmazsın hiç olmazsa.
Benim ust kat komsum emekli ogretmen ayse teyze:) senden daha canli valla:)) kendini toparla biraz:)
Amaninnn ben seni boyle gormeye alışık degilim kendine gel canim...
Esinden daha cok mesgul edecek seyler bul kendine oyle ki eve ondan sonra gel aradiginda telin mesgul calsin konusmak istediginde musait olma belki anlar. Bilemedim ki ne onersem sana
Ama bu hakikaten cok kotu.
Yani yalnizca bir gun olsun ama sadece size ait oldugunu bilmek bile yeter, bu en dogal hakkiniz.
Bir pazar gunu kosturmadan yayila yayila kahvalti yapmak akabinde azicik uzanmak (tembelim biraz:)) o arada sohbet etmek ne bileyim agir modda yasamak istersiniz ama esinizin bir plani oldugu icin bu kadarcik bir istek bile gerceklesemiyor, o gun pazarmis gibi bile gelmez insana.
Bilemiyorum, bu biraz bencillik sanki.
evde oturan kocadan işi gücü ark. olan koca daha iyidir.
kimi digerinden dert yanar kimi bundan...
bunlar aşılmayacak problemler degil... daha düzgün-net ve kısa cümleler ile sorununu anlat. ve cözüm bulmak için ikinizde bir olun...
Benim eşim de Sporsuz duramaz. İşten çıkar, 9 a kadar spor, sonra ev. Rahatlıyorum diyor, işi unutuyorum, gergin geleyim daha mı iyi diyor. Çocuk küçükken hep erkenciydi. Geç geleceği zaman sevinirdim, iş yapmaya zaman kalıyor diye ama şimdi çocuk da büyüdü. Akşam yemeğinde bir salata yapası gelmiyor insanın, eğer eşin yoksa. Ben de haftada üç güne indir, geri kalan akşamlar bizim demeyi düşünüyorum. Seni anlıyorum. Huyları çok iyi olabilir. Severiz, seviliriz ama evliyken bekar hayatı gibi yaşayamazsın. Bir de çalışmak en büyük kurtuluş. Sanırım işe girmeden önce de böyle br konun vardı. Sen miydin bilemedim. O zaman yine eşin hobi ve faaliyetlerle dolu geçiriyordu zamanı.
bu saatte buralarda dolasirken senin konuna denk gelince cok sasirdim muge. karsilastigim msjlarindan, profil resminden bile daha farkli hissetmistim seni, boyle mutsuz olacagini dusunmemistim, sasirdim.
aranizda sevgi problemi yok anlattiklarindan anladigim kadariyla, ama iki taraf icin de davranis degisikligi gerek bence. senin dunyan esin, esininse faaliyetleri. yani ortak noktada bulusmaniz lazim sanki ne dersinbi de normalde bu sekilde yalniz ve mesgalesiz bi insan diildin sanirim oncesinde, bu bosluk da insani depresif bi hale sokabilir bi de bebek istiosunuz ve olmuo sanirim. bu bile basli basina bi stres unsuru ii bilirim
Aslinda bir hedefin olsa dediğin gibi belki biraz daha rahat olursunCanım benim, tşk ederim :)
4 sene oldu sayılır, artık alışmam gerek ama alışamıyorum :)
İnan bana yoğun olmak için elimden geleni yapıyorum aslında fakat illa ki sonunda dönüp dolaşıp onun bu alakasızlığı sinirimi bozuyor.
Bir de insan hep bir şeyi bekler hayatta. Yaz olsun, kış olsun, okul bitsin, iş bulayım. Evleniyim çocuk olsun, ikincisi olsun, evimiz olsun.. Benim artık hiç bir şey yok. Hiç bir şeyi beklemiyorum, hayata dair pek umudum kalmadı. Hiç bir fikir mutlu etmiyor artık. En büyük problemim bu herhalde.
Bence seni sinir eden fedakarlık yapmış olman. Bundan sonra fedakarlik yapma sende yani canınin istediği gibi yasa. Mesela yemek yapmak istemiyorsan yapma. Ailesine gitmek istemiyorsan gitme. Ailedenden uzaktasin sanirim. Ailene git mesela daha sık. Ayda bir gidiyorsan iki ayda bir git. Sen de taviz verme yani.Heh evet aynen öyle, bizim haftasonumuz bile o kadar yoğun ki. Hep bir yerlere yetişme çabası, ya mesai ya dernek ya spor. ya kurs. Bir çoğuna ben gidemiyorum ve hep yalnız kalıyorum sonunda. Bencillik ama onun bu bencilliğini kabul etmemi istiyor.
Bende ne yaparsam yapayım,umrunda değil gerçekten, yeterki ona sarmayım. Diyorum ya şehir dışındayken akşamın köründe eve gelirim umrunda olmaz. Çünkü oda gider ve beni kısıtlarsa bende ekşirim başına diye asla sesini çıkartmaz hatta çık gez diye teşvik eder :) Çok parası olsa kartları önüme serip git alışverişini yap bana sarma der eminim :) Tabi böyle kaba olmuyor bana karşı daha kibar davranıyor ama tavır nihaytinde böyle.
Yani o asla bir fedakarlık yapmayacak mesela desem ki derneğe gitme artık yada tenise gitme. Parmağını kes demişim gibi üzülür ve bırakmaz yaniAma ben onunla evlenerek tüm hayatımı değiştirdim. Sanırım sinirime dokunan bu. Ben hayatımı değiştirdim ve adapte olamadım oysa fazlasıyla mutlu ve aktif.
Bence seni sinir eden fedakarlık yapmış olman. Bundan sonra fedakarlik yapma sende yani canınin istediği gibi yasa. Mesela yemek yapmak istemiyorsan yapma. Ailesine gitmek istemiyorsan gitme. Ailedenden uzaktasin sanirim. Ailene git mesela daha sık. Ayda bir gidiyorsan iki ayda bir git. Sen de taviz verme yani.
O zaman eşin keşke bekar kalsaymis ya. Yani bana sarmasın hic hoş bir tavır değil. Ben de iki tarafin kendine ait alanları olmasi gerektiğini düşünüyorum ama senin eşin tam bekar kafasinda. Ama iyi yonunden bak ne yaparsan sana bulasmayacak bir eşin var. Ben olsam dibine vururdum. Hazır calismiyorsunda turlara falan katıl. Memleketine git. Arkadaslarinla dolas orada. Üniveriste oku mesela tekrarda. Kutuphanede sabahla;-)Onu da yapıyorum zaten ama ben kendi hayatıma bakınca adamın daha çok işine geliyor sonuçta ona sarmıyorum. Sanırım evlenip hayatımı değiştirmiş olmamı fedakarlık olarak görmem hata. Yedik bi b.k katlanıcaz
O zaman eşin keşke bekar kalsaymis ya. Yani bana sarmasın hic hoş bir tavır değil. Ben de iki tarafin kendine ait alanları olmasi gerektiğini düşünüyorum ama senin eşin tam bekar kafasinda. Ama iyi yonunden bak ne yaparsan sana bulasmayacak bir eşin var. Ben olsam dibine vururdum. Hazır calismiyorsunda turlara falan katıl. Memleketine git. Arkadaslarinla dolas orada. Üniveriste oku mesela tekrarda. Kutuphanede sabahla;-)
24 ümde :) Çokta küçük değildim yani :)Kaç yasinda evlendiniz siz?
Acaba esin yeterince olgun mu değil? Bekarligin tadina mi varamamis acaba?24 ümde :) Çokta küçük değildim yani :)
bi hobi kursuna falan gitsenKızlar,
Çıldırazaam hakkaten.
Benim dumkof kocam, bütün haftasonunu yine dernekte çalışarak geçirdi.
Bu akşam sözde plan program yaptık.
Dışarda takılacaktık! Amaa babası aradı bir işleri varmış onu halletmeye gittiler gelmedi bu saat oldu.
Biraz öncede ablası aradı beni babamın doğumgününü kutluycaz gelmelisiniz diye.
Şimdi ben kocamın saçlarını tek tek yolmak suretiyle etlerini didiklemek istiyorum.
İçimde şuanda kaynayan bir volkanizma var püskürtücem alevimden tüm şehir yanacak kül olacak!
İşssiz kaldığımdan yine eve tıkılı kaldım ve bu adamla bir ömür geçiremiycem sanırım ben.
Onun derneği, sporu, işi gücü. Bir sn telefonu çalmadan durmaz, bir saniye watsaptan yazışmadan duramaz. Ya iş arkadaşıdır ya spor ya dernek. Eve gelir işten kafasını kaldıramaz.
Bıktım gerçekten. Hayattan hiç zevk almıyorum. Hiç bir şey mutlu etmiyor artık beni.
Hayata dair bir amacım yok. Hevesim beklentim yok.
Bir şeylere hevesleniyorum onlarda illa ki elimde kalıyor bir şekilde.
Karşıdan bakanlar için hayatım mükemmel. Ya bana sorun bakalım bi.
Çok mutsuzum.
Gerçekten azıcık inancım olmasa artık yaşamayı düşünmezdim. Öyle kötü öylesine b.ktan bir durumdayım.
Ben normal değilim sanırım artık :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?