Çocuğum 5 yaşında okur musunuz

İlk defa bu yıl başladı ise kreşe gayet normal, şimdiye kadar paylaşma gereği duymamış ki kapalı büyümüş olabilir.
Bu arada çocukları zorlamayın siz anlatın sabırlı şekilde günü geldiği zaman onlar tercihlerini yaparlar.
Ben genel olarak hayvanlarla aynı dünyayı paylaşıyoruz onlara zarar vermemin kötü birşey olduğunu düşünüyorum diyorum, direk zarar verme demiyorum mesela.
Siz de öğretmenle görüşün cupcake yapın sınıftaki arkadaşlarına kızınızla birlikte, kızım bu keki birlikte yaptık senin arkadaşlarına dağıtman için. Dağıtırken sizin için annemle birlikte yaptık diyebilirsin derseniz paylaşma hevesi artabilir.
 
Kızım 5 yaşında annenlerde yaşıyoruz kızım eşyalarını paylaşmak istemiyor kreşe gidiyor durmadan beni çağırıyorlar durduk yere ağlıyor ben napıcağımı bilmiyorum öğretmeye çalışıyorum ama paylaşımcı olamıyor eşimdende ayrıyım siz nasıl öğrettiniz
Tek ebeveynli çocuklarda bu biraz sıkıntı oluyor. Her iki kızımdan da biliyorum. Üzerine gitmeyin. zamanla alışır.
Hatta birbirleri ile ilk tanıştıklarında (yani aynı ebe girdiklerinde) evin ortasinda resmen şeritler vardı. Şimdi kim kimin bilmiyorlar. Çok özel eşyaları hariç.
Hatta küçülen kıyafetlerini kendileri birilerine vermek istiyor. (Büyük Kizim biraz zorlansada)
 
Uzman birinden destek almaniz sart. Muhakkak biseyler yolunda gitmiyor cocuk icin

Sizce neden bir uzmandan destek alması şart? Sizin nezdinzde genele yazıyorum, günümüzde maalesef en ufak bir sorunda uzman desteği alması gerektiği aşılanıyor. Pedagoji alanına hürmetim sonsuz, en nihayetinde benim oğlum da terapi alıyor. Ancak gerçek bir sorun olduğunu düşünmeseydim uzmana götürme ihtiyacı hissetmezdim.

Artık öyle bir hale getirdiler ki bu alanı, anne babalar çaresiz, ne yapacağını bilmez hale geldi. Anne baba olamıyorlar aman yanlış mı yapıyoruz aman psikolojisi bozulmasın diye. Biraz içgüdüsel hareket etmeyi bilmeli ebeveynler. Genel geçer doğrular ışığında eğitim veya terbiye verirken elleri titrememeli :) çocuklar için tek doğru, tek öğreti yoktur zaten. Hepsi birbirinden farklı, hepsinin gelişimsel süreci bir diğerinden farklı ilerliyor. Ve bu süreci en iyi takip eden, o çocuğu en iyi tanıyan da anne babadır. Dolayısıyla her ufak sorunda uzmana gitmesine lüzum yoktur ki bu konuda anlatılan gerçekten ufak bir sorun.

Ayrıca uzman dediğimiz, birçok ebeveynin hayranlıkla okuduğu bir kişinin geçenlerde bir yazısına rastladım ki faciaydı. Çocuğun fıtratını ve genetik faktörleri yok sayıp, her ne davranışı varsa suçlusu anne babadır, anne babanın yanlış tutumudur diyordu. Hadi oradan! Yerim onun uzmanlığını.
 
Paylasmak istemiyorsa kimse zorlayamaz.bu bence ogrenmekle de pek olacak is degil sanki.bazi seyler fitratta olur yapacak bir sey yok.tabi en dogrusu uzmana danismak fikir almak onlar daha iyi bilirler.ben cocuklarimi paylasmalari konusunda zorlamam nasil isterlerse oyle yaparlar ama baskasinin esyasini da istedikleri gibi kullanamayacaklarini karsi taraf izin verirse ancak olabilecegini anlatirim hep.ne kadar aglarsa aglasin.
 
Okul öncesi dönemdeki çocuklarla çalışan uzman bir eğitimciyim.
Çocuğunuzun,doğumdan itibaren gelişim sürecini sizden dinlemeden,çocuğunuzu görmeden, oyun,akran ve yetişkin iletişimini gözlemlemeden uzaktan isabetli bir yorum yapamam.
Bu davranışın altında yatan sebepleri tespit etmeden,çözüme ulaşmak mümkün olmayacaktır.

Size okul öncesi dönemdeki çocuklar için yazılmış ve konusu yardımseverlik-arkadaşlık olan hikaye kitapları tavsiye edeceğim.

Bunları web'de inceleyip hoşunuza gidenleri alın ve kızınıza okuyun.
Kitabın konusu hakkında onunla sohbet edin.
Kitabın kahramanları ne yaptı?
Sen olsaydın nasıl davranırdın?
Arkadaşlarınla oynarken neler hissediyorsun? Şeklinde açık uçlu sorular sorarak, çocuğunuzun duygu ve düşüncelerini anlamaya çalışın.

1.Canım Arkadaşlarım/Yapı Kredi Yy.
2.İyi Yürekli Dev Memo/İş Bankası Yy.
3.Kırmızı Elma/Yapı Kredi Yy.
4.Bir Dostluk Masalı/Uçan Balık Yy.
5.Masal Battaniyesi/Çocuk Cenneti Kitaplığı
6.Kim/Duru yy-Aziz Sivaslıoğlu (yazarın tüm kitapları çok güzeldir)
7.Bir Kabuğu Paylaşmak/İş Bankası Yy.
 
Kendi eşyalarını veya oyuncağını paylaşmak istemediginde veya vermek istemediginde net bir şekilde söylüyor .3,5 yaşında .Ama aynı şekilde bir arkadaşına gittiğimizde de izin almasını söylüyorum ve arkadaşı izin vermediği de de almaması gerektiğini ...Tabi ilk zamanlar illaki alacağım diye ağladı vs ama şimdi alıştı sen nasıl vermek aiteniyorsan o da şuan istemiyor diyorum .önceden aa olur mu oğlum paylaş aa bırak kardeş oynasın diye saçma sapan baskı yapiyodum farketmeden bi baktım çocuk kendi oyuncağına dokunmuyor ona bıraktım istediği zaman paylaşıyor istemediğine paylaşmıyor .

Ama parkta filan kaymalaruna vs izin vermiyor Demissiniz o problem olabilir sonuçta ortak alan ..kresin psikoloğu yok mu danissaniz yada bu konu için varsa pedagog bulsaniz çare olur sanırım
 
Sizce neden bir uzmandan destek alması şart? Sizin nezdinzde genele yazıyorum, günümüzde maalesef en ufak bir sorunda uzman desteği alması gerektiği aşılanıyor. Pedagoji alanına hürmetim sonsuz, en nihayetinde benim oğlum da terapi alıyor. Ancak gerçek bir sorun olduğunu düşünmeseydim uzmana götürme ihtiyacı hissetmezdim.

Artık öyle bir hale getirdiler ki bu alanı, anne babalar çaresiz, ne yapacağını bilmez hale geldi. Anne baba olamıyorlar aman yanlış mı yapıyoruz aman psikolojisi bozulmasın diye. Biraz içgüdüsel hareket etmeyi bilmeli ebeveynler. Genel geçer doğrular ışığında eğitim veya terbiye verirken elleri titrememeli :) çocuklar için tek doğru, tek öğreti yoktur zaten. Hepsi birbirinden farklı, hepsinin gelişimsel süreci bir diğerinden farklı ilerliyor. Ve bu süreci en iyi takip eden, o çocuğu en iyi tanıyan da anne babadır. Dolayısıyla her ufak sorunda uzmana gitmesine lüzum yoktur ki bu konuda anlatılan gerçekten ufak bir sorun.

Ayrıca uzman dediğimiz, birçok ebeveynin hayranlıkla okuduğu bir kişinin geçenlerde bir yazısına rastladım ki faciaydı. Çocuğun fıtratını ve genetik faktörleri yok sayıp, her ne davranışı varsa suçlusu anne babadır, anne babanın yanlış tutumudur diyordu. Hadi oradan! Yerim onun uzmanlığını.
Sözkonusu yazıyla ilgili mümkünse özelden bilgi rica edebilir miyim?
Tamamen mesleki ilgi nedeniyle bu talepte bulunuyorum.
 
Kızım 5 yaşında annenlerde yaşıyoruz kızım eşyalarını paylaşmak istemiyor kreşe gidiyor durmadan beni çağırıyorlar durduk yere ağlıyor ben napıcağımı bilmiyorum öğretmeye çalışıyorum ama paylaşımcı olamıyor eşimdende ayrıyım siz nasıl öğrettiniz
2-3 zaman zaman kişiye göre değişir 4 yaş da eklenebilir benliğin geliştiği dönemdir. Yani herşeyi sahiplenir ,ben bilinci oluşur ama 5 yaş artık ben bilincinin oluştuğu ve artık bana ait olanı paylasabilirim bilinci gelişir. Çocuğunuzun bu davranışlarının farklı sebepleri vardır.
Annenizin yanına ne zaman yetlestiniz yani eğer yeni bir durumsa
Krese ne zaman başladı ,eğer yeni bir durumsa
Ev içinde huzurlu bir ortam yoksa
Bu tip durumlar çocuğunuzu etkilemiş olabilir ama 5 yaşındaki bir çocuk bencil paylaşımcı değil diyerek durum açıklanamaz
 
Biz eşyalarımızı paylaşmak istemedigimizde paylaşmiyoruz.

Onlarda bu hakka sahip bence. Öğretmen neden bu konuda diretiyor anlamış değilim.

Oyun arkadaşlıkları ile öğreniyorlar paylaşmayı. Diretince daha bir inat ediyorlar.
Okula gidiyormuş. Sınuftaki oyuncaklar sadece ona ait degil. Öğretmen neden diretiyor sizce.tabii kendine ait olan eşyaları paylaşmama hakkına sahiptir.
 
Okula gidiyormuş. Sınuftaki oyuncaklar sadece ona ait degil. Öğretmen neden diretiyor sizce.tabii kendine ait olan eşyaları paylaşmama hakkına sahiptir.

Herkes kendi oyuncağını götürüyor sanıyorum, anladığım bu.

Çünkü arkadaşlarının oyuncağını istediği zaman alıyor dedi konu sahibi.
 
Sizce neden bir uzmandan destek alması şart? Sizin nezdinzde genele yazıyorum, günümüzde maalesef en ufak bir sorunda uzman desteği alması gerektiği aşılanıyor. Pedagoji alanına hürmetim sonsuz, en nihayetinde benim oğlum da terapi alıyor. Ancak gerçek bir sorun olduğunu düşünmeseydim uzmana götürme ihtiyacı hissetmezdim.

Artık öyle bir hale getirdiler ki bu alanı, anne babalar çaresiz, ne yapacağını bilmez hale geldi. Anne baba olamıyorlar aman yanlış mı yapıyoruz aman psikolojisi bozulmasın diye. Biraz içgüdüsel hareket etmeyi bilmeli ebeveynler. Genel geçer doğrular ışığında eğitim veya terbiye verirken elleri titrememeli :) çocuklar için tek doğru, tek öğreti yoktur zaten. Hepsi birbirinden farklı, hepsinin gelişimsel süreci bir diğerinden farklı ilerliyor. Ve bu süreci en iyi takip eden, o çocuğu en iyi tanıyan da anne babadır. Dolayısıyla her ufak sorunda uzmana gitmesine lüzum yoktur ki bu konuda anlatılan gerçekten ufak bir sorun.

Ayrıca uzman dediğimiz, birçok ebeveynin hayranlıkla okuduğu bir kişinin geçenlerde bir yazısına rastladım ki faciaydı. Çocuğun fıtratını ve genetik faktörleri yok sayıp, her ne davranışı varsa suçlusu anne babadır, anne babanın yanlış tutumudur diyordu. Hadi oradan! Yerim onun uzmanlığını.
Çocuk siddete basvuruyor anne baba ayri ne yasadysa ne gordyse onu uyguluyor annenin bunu duzeltme egilimi gucu varsa ustesinden gelebiliyorsa gelmeli ama bir yol gostereni olmasi gerektigini dusunuyorum genelde bu durumlarda krese gitmesi tavsiye ediliyor ama cocuk zaten gittigi ortama karistgi halde yinede icinde biseyleri yenemiyo umarim annesi uzmansiz halledir
 
Oğlum 4,5 yaşında. Yaklaşık bir sene kadar önce benzer sebeplerle kreşten aradılar. Evde kuzu gibi olan çocuk okulda bambaşka davranabiliyor. Bizde huysuzluk, öfke kontrolü sıkıntısı, oyuncaklarını paylaşamama sıkıntısı vardı. Pedagog yardımı almamız gerektiğini söylediler. Başta kabullenmek istemedim ama inanın pedagog yardımının çok faydasını gördüm. Artık sınırların farkında. Kol kırılması ile ilgili sıkıntılı bir süreç yaşamıştı, travma yaşamış. Belki onun da yaşadığı, sizin fark etmediğiniz bir travması vardır. Danışma sürecimiz bitse de, ihtiyaç duymasak da üç ayda bir devam etmeyi düşünüyorum. Oyun terapisi bir mucize bence ve her çocuğun en az 6 ayda bir pedagog yardımı alması taraftarıyım.
 
Anne baba ayrıysa pskolojik olabilir ama eşyasını paylaşmak zorunda değil kendi eşyası ben de mesela herşeyimi paylaşmam neden ısrar ederler bu konuda anlamıyorum eşya bi insanın özelidir
 
2-3 zaman zaman kişiye göre değişir 4 yaş da eklenebilir benliğin geliştiği dönemdir. Yani herşeyi sahiplenir ,ben bilinci oluşur ama 5 yaş artık ben bilincinin oluştuğu ve artık bana ait olanı paylasabilirim bilinci gelişir. Çocuğunuzun bu davranışlarının farklı sebepleri vardır.
Annenizin yanına ne zaman yetlestiniz yani eğer yeni bir durumsa
Krese ne zaman başladı ,eğer yeni bir durumsa
Ev içinde huzurlu bir ortam yoksa
Bu tip durumlar çocuğunuzu etkilemiş olabilir ama 5 yaşındaki bir çocuk bencil paylaşımcı değil diyerek durum açıklanamaz
Annemle kalali 4 yıl oldi evin içinde huzur var ama tabi ki kendine ait bir ortamı yok kızımın bunlarda etkili oluyor
 
Çocuk siddete basvuruyor anne baba ayri ne yasadysa ne gordyse onu uyguluyor annenin bunu duzeltme egilimi gucu varsa ustesinden gelebiliyorsa gelmeli ama bir yol gostereni olmasi gerektigini dusunuyorum genelde bu durumlarda krese gitmesi tavsiye ediliyor ama cocuk zaten gittigi ortama karistgi halde yinede icinde biseyleri yenemiyo umarim annesi uzmansiz halledir
Ben uzmana gitmeyi düşünüyorum
 
Bu yaşlarda genelde paylaşmıyorlar , benimkiler kardeş kardeşe bile paylaşmıyor. Zorlamıyorum bende pylaşmak zorunda değil oyuncaklarda onların kişisel eşyaları sonuçta.
 
Ben uzmana gitmeyi düşünüyorum
Bencede en hayirlisi allah yardimcinz olsun insallah cabuk atlatilir. Etrafmda iki cocuk var biri annesi cise alistrirken çocuğuna cok bagardi cocuk kekeme gibi oldu oda uzman esliginde cozmeye calisiyo cok zor ama duzelme var sizinde olayinz çözülürinsallah
 
Bencede en hayirlisi allah yardimcinz olsun insallah cabuk atlatilir. Etrafmda iki cocuk var biri annesi cise alistrirken çocuğuna cok bagardi cocuk kekeme gibi oldu oda uzman esliginde cozmeye calisiyo cok zor ama duzelme var sizinde olayinz çözülürinsallah
Inşallah
 
Back
X