Çocuğum 5 yaşında okur musunuz

Eğitimci misiniz?
Paylaşmak eğer istiyorsa kişilik gelişiminin bir parçasıdır.İstemiyor ve siz zorluyorsanız onun adı başka bişey.Bu yaşlarda hakkını savunmayı öğrenir çocuk.Kendinin olana sahip çıkmasını bilmeyen sırf o bu istedi diye herşeye tamam diyen bir çocuk olmasını istemiyorsanız bırakın oyuncakları hakkında kararı kendisi versin
İllede paylaşsın diyen kör cahil yazara bakmayın
Ben paylaşmamasından ziyade arkadaşlarınin oyuncaklarınıda alıp kendisinin oyuncaklarını vermiyor olmasıni dert ediyorum öfkesini böyle mi gösteriyor acaba
 
Zaman zaman evde birlikte bişeyler hazırlayıp arkadaşlarına hediye edin. Mesela biz oğlumla ayraçlar yapardık arkadaşları için hem evde güzel bi faaliyetti. Bazı günler sınıf arkadaşlarına çikolata alırdık. ( tam sayıda alırdı 18+2😂)
Oyuncak paylaşmayı öğrenmesi daha kolay aslında. Sınıfta oyuncak günü yapıldığında başka bir arkadaşının oyuncağını beğenip oynamak isteyecektir ve başkasının oyuncağıyla oynamanın yolu kendi oyuncağını paylaşmaktan geçer.
Bunu denicem hiç aklıma gelmemişti
 
Bu durum ilerde bencil bir cocuk olmasına neden olabilir evet,elbette şahsi esyalarını paylasmak zorunda değil ama parkta diğer cocuklara müsade etmemesi bir sorun teskil ettiğini gösteriyor.Ayrılıktan etkilenmiş olabilir ki hatta öyledir.Kendine böyle bir gard alıyor bu yüzden huysuzluk yapıyor olabilir.Belki de bir seylere sahip olmak istiyordur.Babasından ayrı olduğu için böyle sahiplenme dürtüsü gösteriyor gibi geldi bana.Yani pedagog desteği sart diyorum cünkü kisiliğinin tam sekillendigi yaslar
 
Ben olsam kızım kendi eşyaların hakkında elbette söz hakkına sahipsin izin verip vermemek senin en doğal hakkın biri senden bir şey istediğinde izin almalı sende aynı şekilde fakat ayrıca şunu unutma paylaşmak güzeldir zaman zaman gereklidir eğer sen paylaşırsan yarın senin ihtiyacın olduğunda bir başkasıda seninle paylaşır derdim heralde
 
Bu durum ilerde bencil bir cocuk olmasına neden olabilir evet,elbette şahsi esyalarını paylasmak zorunda değil ama parkta diğer cocuklara müsade etmemesi bir sorun teskil ettiğini gösteriyor.Ayrılıktan etkilenmiş olabilir ki hatta öyledir.Kendine böyle bir gard alıyor bu yüzden huysuzluk yapıyor olabilir.Belki de bir seylere sahip olmak istiyordur.Babasından ayrı olduğu için böyle sahiplenme dürtüsü gösteriyor gibi geldi bana.Yani pedagog desteği sart diyorum cünkü kisiliğinin tam sekillendigi yaslar
Bende bunu dert ediyorum üzüldüğü için öfkesi için yapıyor belkide kızım normalde dedesinin yanında çok iyi çünkü
 
Tabi ki ama arkadaşlarınin oyuncaklarınıda alıp kendisinin oyuncakları gibi kullanıyir ama kendi oyuncaklarını vermiyor

O zaman işler değişir. Haksızlık yapmamayı, bencil olmamayı da ( her ne kadar günümüzde bu kişiler daha çok ayakta kalabiliyor olsalarda ) öğrenmeli.

Arkadaşlarına minik hediyeler alabilirsiniz , kendisi dağıtsın.

Bir şey yiyeceginizde yarısını bölüşerek verebilirsiniz.
 
O zaman işler değişir. Haksızlık yapmamayı, bencil olmamayı da ( her ne kadar günümüzde bu kişiler daha çok atakta kalabiliyor olsalarda ) öğrenmeli.

Arkadaşlarına minik hediyeler alabilirsiniz , kendisi dağıtsın.

Bir şey yiyeceginizde yarısını bölüşerek verebilirsiniz.
Ben de bugün anneme dedim bir şey yedirirken veya yerken bölüştür öyle ver diye kızım belki böyle olduğunu gördükçe doğru olanın bu olduğunu anlar
 
Çocuğunuz kendi oyuncaklarını paylaşmama hakkına sahip. Zorlamayın. Paylaşım konusunda hikayeler okuyun, paylaşmanın öneminden bahseden şarkılar dinletin ancak sakın zorlamayın. Çocuklar bencil varlıklardır zaten. İleride bencil olur mu bilinmez lakin şu an için benciller ve bu çok normal :)

Diğer arkadaşlarının oyuncaklarını izinsiz alıp kullanma konsuna gelince, "sen oyuncaklarını paylaşmak istemediğinde ben buna saygı duyuyorum. Ancak aynı şekilde arkadaşın da oyuncağını paylaşmak istemeyebilir. İzin alıp oynayabilirsin, ancak izin vermezse zorla alamazsın" şeklinde anlatın. Ağlarsa, ağlamasına müsaade edin. Annelerin ağlama konusunda neden bu kadar hassas olduğunu anlamıyorum ben. Ne olur ağlayınca? Hislerini ağlayarak ifade eder çocuklar çoğu zaman. Öfkesini ağlayarak boşaltır, üzüntüsünü ağlayarak dışa vurur. Ağlamak rahatlatır çocuğu ve korkunç bir şey de değildir sanılanın aksine.

Her seferinde aynı şekilde, sakince izah edin. Beş yaşındaki bir çocuk söylenileni rahatlıkla algılar. Uygulama kısmı zaman alır. Sabırla konuşmaya devam edin. Zamanla mutlaka düzelecektir. Bencillikten arınması için henüz zaman var. Ancak, çocuk dünyasındaki menfaat ilişkisini kavrayabilir. Paylaşmak istemiyor isem ve buna hakkım varsa, diğer çocukların da buna hakkı var sonucuna ulaşabilir.

Benim dört yaşındaki oğlum diğer her konuda zorluk çıkarsa da bu durumu algıladı. Paylaşmak istemiyor, saygı duyuyorum. Ancak artık kimsenin oyuncağını izinsiz almıyor. Alabilir miyim diye sorduğunda olumlu cevap alırsa oynuyor. Alamazsa ağlamıyor. Bana bakıyor ve ben her seferinde sabırla "o oyuncak ona ait. Paylaşmak istemiyor. Sen de bazen paylaşmak istemiyorsun. İstersen başka bir oyuncakla oynayabilirsin" diyorum. Eskiden ağlardı ancak şimdi ağlamıyor. Bazen kendi oyuncaklarını paylaşıyor, bazen asla paylaşmıyor. Bu konuda müdahil olmuyorum çok fazla. Eğer arkadaşının oyuncağı yoksa "oğlum elindekini paylaşmak istemiyorsun. İstersen senin seçtiğin bir oyuncağını paylaşabilirsin. Çünkü onun oyuncağı yok ve sıkılabilir" diyorum. Biraz düşünüp kabul ediyor :)

Bu yaştaki çocuklara alternatif üretmek, fikir vermek gerekiyor ancak son kararı ona bırakmak lazım. Zira kendini ispat etme peşinde olan bencil bir çocukla inatlaşmak olumlu sonuçlar doğurmaz. Bu noktada birçok anne "ama hep onun dediği olursa şımarır" diyor. Ancak esasında onun dediği olmuyor. Siz olmasını istediğiniz muhtemel davranışları ona alternatif olarak sunuyorsunuz. O bir seçim yapıyor, en nihayetinde sunulan seçenekler sizin istedikleriniz yahut olması gerekenler.
 
Hayır normal değil. Başka fikirlere saygı duymak kıymetlidir , erdemdir.

Paylaşmasin boşver diyenlere cahil diye adlandirip , üstüne fikir sunmak bana göre hoş değil.
Paylaşmasın boşver demek fikir değil, doğru bir yönlendirme de değil. Ben burda kredi faizleriyle ilgili sırulan sorulara cevap vermiyorum mesela... çünkü alanım değil. Bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmazsak çok doğru bir iş yapmış oluruz ve sırf duyar kasmış olmak için konuşmazsak...
 
Çocuğunuz kendi oyuncaklarını paylaşmama hakkına sahip. Zorlamayın. Paylaşım konusunda hikayeler okuyun, paylaşmanın öneminden bahseden şarkılar dinletin ancak sakın zorlamayın. Çocuklar bencil varlıklardır zaten. İleride bencil olur mu bilinmez lakin şu an için benciller ve bu çok normal :)

Diğer arkadaşlarının oyuncaklarını izinsiz alıp kullanma konsuna gelince, "sen oyuncaklarını paylaşmak istemediğinde ben buna saygı duyuyorum. Ancak aynı şekilde arkadaşın da oyuncağını paylaşmak istemeyebilir. İzin alıp oynayabilirsin, ancak izin vermezse zorla alamazsın" şeklinde anlatın. Ağlarsa, ağlamasına müsaade edin. Annelerin ağlama konusunda neden bu kadar hassas olduğunu anlamıyorum ben. Ne olur ağlayınca? Hislerini ağlayarak ifade eder çocuklar çoğu zaman. Öfkesini ağlayarak boşaltır, üzüntüsünü ağlayarak dışa vurur. Ağlamak rahatlatır çocuğu ve korkunç bir şey de değildir sanılanın aksine.

Her seferinde aynı şekilde, sakince izah edin. Beş yaşındaki bir çocuk söylenileni rahatlıkla algılar. Uygulama kısmı zaman alır. Sabırla konuşmaya devam edin. Zamanla mutlaka düzelecektir. Bencillikten arınması için henüz zaman var. Ancak, çocuk dünyasındaki menfaat ilişkisini kavrayabilir. Paylaşmak istemiyor isem ve buna hakkım varsa, diğer çocukların da buna hakkı var sonucuna ulaşabilir.

Benim dört yaşındaki oğlum diğer her konuda zorluk çıkarsa da bu durumu algıladı. Paylaşmak istemiyor, saygı duyuyorum. Ancak artık kimsenin oyuncağını izinsiz almıyor. Alabilir miyim diye sorduğunda olumlu cevap alırsa oynuyor. Alamazsa ağlamıyor. Bana bakıyor ve ben her seferinde sabırla "o oyuncak ona ait. Paylaşmak istemiyor. Sen de bazen paylaşmak istemiyorsun. İstersen başka bir oyuncakla oynayabilirsin" diyorum. Eskiden ağlardı ancak şimdi ağlamıyor. Bazen kendi oyuncaklarını paylaşıyor, bazen asla paylaşmıyor. Bu konuda müdahil olmuyorum çok fazla. Eğer arkadaşının oyuncağı yoksa "oğlum elindekini paylaşmak istemiyorsun. İstersen senin seçtiğin bir oyuncağını paylaşabilirsin. Çünkü onun oyuncağı yok ve sıkılabilir" diyorum. Biraz düşünüp kabul ediyor :)

Bu yaştaki çocuklara alternatif üretmek, fikir vermek gerekiyor ancak son kararı ona bırakmak lazım. Zira kendini ispat etme peşinde olan bencil bir çocukla inatlaşmak olumlu sonuçlar doğurmaz. Bu noktada birçok anne "ama hep onun dediği olursa şımarır" diyor. Ancak esasında onun dediği olmuyor. Siz olmasını istediğiniz muhtemel davranışları ona alternatif olarak sunuyorsunuz. O bir seçim yapıyor, en nihayetinde sunulan seçenekler sizin istedikleriniz yahut olması gerekenler.
Çok teşekkür ederim
 
Paylaşma konusunun bu kadar büyütülmesine anlam veremedim. Bir çocuktan paylaşma kavramının bizim anladığımız şekilde anlamasını beklemek yanlış. Öğretmenin takıldığı konu sadece “paylaşma” konusu mu?

Ben de bir okulöncesi öğretmeniyim ve tek sıkıntı bu ise çocuktan ziyade öğretmeni sorgulamak daha doğru olacaktır. Diğer yandan kendimizi çocuk yerine koyalım, diyelim kendinize ait eviniz ya da aracınız var bunu arkadaşlarınızla paylaşma konusu sizi tedirgin edecektir. Sizin için en değerli olan şeyler çocuklar için de oyuncaklarıdır. Bu konuda özgür bırakmanızı öneririm, karar onundur.
 
Bu durum ilerde bencil bir cocuk olmasına neden olabilir evet,elbette şahsi esyalarını paylasmak zorunda değil ama parkta diğer cocuklara müsade etmemesi bir sorun teskil ettiğini gösteriyor.Ayrılıktan etkilenmiş olabilir ki hatta öyledir.Kendine böyle bir gard alıyor bu yüzden huysuzluk yapıyor olabilir.Belki de bir seylere sahip olmak istiyordur.Babasından ayrı olduğu için böyle sahiplenme dürtüsü gösteriyor gibi geldi bana.Yani pedagog desteği sart diyorum cünkü kisiliğinin tam sekillendigi yaslar

Nasıl bu kadar emin konuşabiliyorsunuz?
 
Paylaşmasın boşver demek fikir değil, doğru bir yönlendirme de değil. Ben burda kredi faizleriyle ilgili sırulan sorulara cevap vermiyorum mesela... çünkü alanım değil. Bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmazsak çok doğru bir iş yapmış oluruz ve sırf duyar kasmış olmak için konuşmazsak...
ben
Bana bir şey değil de insanları yanlış yönlendirmeyin. Zira fikir istiyor bu başlığı açan.
“Paylaşmasın diyen cahiller” hiç hoş olmamış.

Ben bir eğitimciyim, ben de aldığım eğitimler ve hocalarımın görüşleri neticesinde “paylaşmasın” diyenlerdenim. Şöyle ki; çocuk eğitimi konusunda tek bir görüş tek bir ekol, tek bir doğru yoktur. Bu yüzden ben de yorum yaparken net konuşmak istemedim. Yönlendirmekten ziyade anne farklı bakış açılarıyla konuyu kendi değerlendirmelidir. Kısacası tek doğru budur gibi bir yaklaşımda bulunursak bu konu bilgi kirliliğinden ileri gidemez.
 
Kızım 5 yaşında annenlerde yaşıyoruz kızım eşyalarını paylaşmak istemiyor kreşe gidiyor durmadan beni çağırıyorlar durduk yere ağlıyor ben napıcağımı bilmiyorum öğretmeye çalışıyorum ama paylaşımcı olamıyor eşimdende ayrıyım siz nasıl öğrettiniz
Uzman birinden destek almaniz sart. Muhakkak biseyler yolunda gitmiyor cocuk icin
 
Back
X