Bu bir dert mi bilmiyorum ama buradan aldığım fikirler bende hep farklı bir bakış açısı uyandırdığı için paylaşmak istedim.
3 yaşına girmek üzere olan bir kızım var. O doğduğunda işime ara verip tam zamanlı annelik yapmaya karar verdim. Daha çok ben olmak üzere eşimle birlikte büyüttük. Desteksiz bir şekilde süreci yürüttük. Çoğu ebeveyn gibi çok emek harcadık. Şimdi yavaş yavaş bağımsızlaşmaya başladı. Hatta arkadaş isteğini de sürekli dile getiren bir çocuk. Tabi bu sırada o bağımsızlaştıkça ben kendimi garip hissediyorum. Kollarım boş kalmış gibi, minik bir parçam uzaklaşmış gibi. Bilmiyorum doğru tanımlayabildim mi ama kendimi anlayamıyorum. Cilt bakımı yapmak için aradığım zamanları bulmaya başlayacakken şimdi bu his nedir? Akşamları bebeklik fotoğraflarına bakmak? Uyuduğunda zaten özlerdim, şimdi nedensiz daha çok özlemek? Acaba aranızda böyle hisseden oldu mu?
Annelerin neden ikinci çocuğu yaptığını çok iyi anlıyorum. Bu hislerle ikinci çocuğu yapmaya karar vermek doğru olur mu? Desteksiz bir şekilde bir çocuk büyütmek bizim için çok zor geçti, iki çocuk daha zor olacak. Kendime vakit ayıramamaktan hayıflanırken ikinci çocuk fikri hiç mantıklı gelmiyor ama sonra o kollarımdaki, hayatımdaki boşluk hissi…
Bu karmaşık ruh halime yorum yapabilecek beni bu anlamda farklı bakış açılarına yönlendirecek herkese şimdiden teşekkür ederim.
Belli ki çok anaç birisiniz.ev hanımı ve anne olarak doğmuşsunuz.benim kıyısından bile geçemeyeceğim, gram empati yapamayacağım konular ama siz yapmayacaksınız da kim yapacak. Başka bir hayat ihtimali ya da kendine zaman ayırmak tarzı şeyler umrunuzda bile değil.anne olmak için doğmuşsunuz. eee değerlendirin o zaman.haa bana kalsa böyle bir ülkede çok yıpranacak, yeri gelecek hayata zor dayanacak ama hayata daha olumlu bakan biriyseniz yapın siz.Bu bir dert mi bilmiyorum ama buradan aldığım fikirler bende hep farklı bir bakış açısı uyandırdığı için paylaşmak istedim.
3 yaşına girmek üzere olan bir kızım var. O doğduğunda işime ara verip tam zamanlı annelik yapmaya karar verdim. Daha çok ben olmak üzere eşimle birlikte büyüttük. Desteksiz bir şekilde süreci yürüttük. Çoğu ebeveyn gibi çok emek harcadık. Şimdi yavaş yavaş bağımsızlaşmaya başladı. Hatta arkadaş isteğini de sürekli dile getiren bir çocuk. Tabi bu sırada o bağımsızlaştıkça ben kendimi garip hissediyorum. Kollarım boş kalmış gibi, minik bir parçam uzaklaşmış gibi. Bilmiyorum doğru tanımlayabildim mi ama kendimi anlayamıyorum. Cilt bakımı yapmak için aradığım zamanları bulmaya başlayacakken şimdi bu his nedir? Akşamları bebeklik fotoğraflarına bakmak? Uyuduğunda zaten özlerdim, şimdi nedensiz daha çok özlemek? Acaba aranızda böyle hisseden oldu mu?
Annelerin neden ikinci çocuğu yaptığını çok iyi anlıyorum. Bu hislerle ikinci çocuğu yapmaya karar vermek doğru olur mu? Desteksiz bir şekilde bir çocuk büyütmek bizim için çok zor geçti, iki çocuk daha zor olacak. Kendime vakit ayıramamaktan hayıflanırken ikinci çocuk fikri hiç mantıklı gelmiyor ama sonra o kollarımdaki, hayatımdaki boşluk hissi…
Bu karmaşık ruh halime yorum yapabilecek beni bu anlamda farklı bakış açılarına yönlendirecek herkese şimdiden teşekkür ederim.
Ben böyle bir hissi hiç yaşamadım, ikinci çocuğu da hayatta 2 kişi olsunlar diye yaptım. Farkında değilsiniz ama çocuğunuza bağımlı hale gelmişsiniz. Maddi gücünüz varsa 2 çocuk her zaman tekten iyidir bence, evdeki dostudur evladınızın ama kucağım boş kaldı diye bebek yapılmaz. Ha yapacaksanız da şu an tam zamanı, 4 yaş kardeşler arası ideal bir yaş farkıdır hem büyütürken zorlamaz hem de araları çok olmadığından her zaman arkadaşlık edebilirler.Bu bir dert mi bilmiyorum ama buradan aldığım fikirler bende hep farklı bir bakış açısı uyandırdığı için paylaşmak istedim.
3 yaşına girmek üzere olan bir kızım var. O doğduğunda işime ara verip tam zamanlı annelik yapmaya karar verdim. Daha çok ben olmak üzere eşimle birlikte büyüttük. Desteksiz bir şekilde süreci yürüttük. Çoğu ebeveyn gibi çok emek harcadık. Şimdi yavaş yavaş bağımsızlaşmaya başladı. Hatta arkadaş isteğini de sürekli dile getiren bir çocuk. Tabi bu sırada o bağımsızlaştıkça ben kendimi garip hissediyorum. Kollarım boş kalmış gibi, minik bir parçam uzaklaşmış gibi. Bilmiyorum doğru tanımlayabildim mi ama kendimi anlayamıyorum. Cilt bakımı yapmak için aradığım zamanları bulmaya başlayacakken şimdi bu his nedir? Akşamları bebeklik fotoğraflarına bakmak? Uyuduğunda zaten özlerdim, şimdi nedensiz daha çok özlemek? Acaba aranızda böyle hisseden oldu mu?
Annelerin neden ikinci çocuğu yaptığını çok iyi anlıyorum. Bu hislerle ikinci çocuğu yapmaya karar vermek doğru olur mu? Desteksiz bir şekilde bir çocuk büyütmek bizim için çok zor geçti, iki çocuk daha zor olacak. Kendime vakit ayıramamaktan hayıflanırken ikinci çocuk fikri hiç mantıklı gelmiyor ama sonra o kollarımdaki, hayatımdaki boşluk hissi…
Bu karmaşık ruh halime yorum yapabilecek beni bu anlamda farklı bakış açılarına yönlendirecek herkese şimdiden teşekkür ederim.
Konu sahibinin ifadeleri gayet normal
Bence direkt bu rezil ülkeye çocuk yapmak hastalıklı bir düşünce.ne adam gibi âşık olabilecek, ne adam gibi bir ilişki yaşayabilecek, ne kaliteli insanlarla muhattap olabilecek. ne adam gibi imkanlara sahip bir hayat yaşayabilecek.siz ne sanıyorsunuz burayı? Bir tane koca buldum, ailem var diye güllik gülistanlık mı sanki herşey.bir de bizim gibi hayattan beklentisi daha farklı olan insanları anlamaya çalışın.sizin beklentiniz karşılandı diye herkesin beklentisi karşılanmak zorunda değil.30 sene aynı kocayla ömür tületmek istemiyorum mesela ben.farklı farklı ortamlarda,farklı farklı erkeklerle güzel deneyimler yaşamak istiyorum.ama maalesef ne maddiyatımız yetiyor ne de güzide ülkemin erkek kalitesi.insan sefaleti içinde kıvarnıyoruz resmen.resmen hayalimdeki gerçekler ve asıl gerçekler arasında işkence çekiyorum.asıl sizin gibiler hiç acımıyor o insanlara.birileri anneyim diye heveslenecek, evcilik oyununa birini katacak diye ben burada 70,80 sene saçma sapan bir mücadele vermek zorunda kalayım.Kadın 4. 5. 6. Çocuğu doğurmaktan bahsetmemiş 2. Çocuktan bahsediyor. Hastalıklı düşünce ne alaka? 2. Çocuğu istemek, tekrar anne olmak istemek neden hastalıklı Bi düşünce olsun.
Neyse konu sahibi eğer Bi gün kardeş yapacağız diyorsan yaş farkı iyi bence. Arkadaş gibi büyürler.
Genel olarak ikinci çocuğun çok olağanüstü bir hal bir hastalıklı düşünce gibi görülmesine şaşırıyorum.Ülke şartlarında hemfikiriz o zaman kimse evlenmesin çocuk yapmasın. 1 Türk kendi vatanında ikinci çocuğu yapması bile lüx haline geldi maddi sıkıntı olarak görülüyor bunun farkında mısınız?
Tamam ekonomimiz berbat da kadın napsın, söylediği kadar kötü olsa zaten 2.çocuğu düşünmez bile hala bu düşüncr neden hastalıklı onu anlamaya çalışıyorumBence direkt bu rezil ülkeye çocuk yapmak hastalıklı bir düşünce.ne adam gibi âşık olabilecek, ne adam gibi bir ilişki yaşayabilecek, ne kaliteli insanlarla muhattap olabilecek. ne adam gibi imkanlara sahip bir hayat yaşayabilecek.siz ne sanıyorsunuz burayı? Bir tane koca buldum, ailem var diye güllik gülistanlık mı sanki herşey.bir de bizim gibi hayattan beklentisi daha farklı olan insanları anlamaya çalışın.sizin beklentiniz karşılandı diye herkesin beklentisi karşılanmak zorunda değil.30 sene aynı kocayla ömür tületmek istemiyorum mesela ben.farklı farklı ortamlarda,farklı farklı erkeklerle güzel deneyimler yaşamak istiyorum.ama maalesef ne maddiyatımız yetiyor ne de güzide ülkemin erkek kalitesi.insan sefaleti içinde kıvarnıyoruz resmen.resmen hayalimdeki gerçekler ve asıl gerçekler arasında işkence çekiyorum.asıl sizin gibiler hiç acımıyor o insanlara.birileri anneyim diye heveslenecek, evcilik oyununa birini katacak diye ben burada 70,80 sene saçma sapan bir mücadele vermek zorunda kalayım.
2.çocuk hastalıklı değil, çocuğu isteme sebebinde bir sorun var. Hastalıklı diyebilecek kadar ileri gidemem de normal değil pekTamam ekonomimiz berbat da kadın napsın, söylediği kadar kötü olsa zaten 2.çocuğu düşünmez bile hala bu düşüncr neden hastalıklı onu anlamaya çalışıyorum
Ben de eşime takılıyorum arada aynı sebeple 'ben sana dedim bu ülkeye çocuk getirilmez diye, bak bir de 2 tane yaptık' şeklinde, kızıyor banaŞu ülkenin içindeki ekonomik çıkmaza bakınca doğurduğum çocugu yutsam mı acaba diyorum, kaldı ki kendim için ikinci çocuk.
Ferhan ne diyon yine Allah aşkına git az ötede saçmala. Banane senin kimle yattığından çocuk yapıp yapmamandan ne istiyorsan yap sanki seni zorluyoruz evlen çocuk yap diye. Yine neyi kıskandın. Var işte kocam var. Canım kocam.Bence direkt bu rezil ülkeye çocuk yapmak hastalıklı bir düşünce.ne adam gibi âşık olabilecek, ne adam gibi bir ilişki yaşayabilecek, ne kaliteli insanlarla muhattap olabilecek. ne adam gibi imkanlara sahip bir hayat yaşayabilecek.siz ne sanıyorsunuz burayı? Bir tane koca buldum, ailem var diye güllik gülistanlık mı sanki herşey.bir de bizim gibi hayattan beklentisi daha farklı olan insanları anlamaya çalışın.sizin beklentiniz karşılandı diye herkes beklentisiz olmak zorunda değil.30 sene aynı kocayla ömür tületmek istemiyorum mesela ben.farklı farklı ortamlarda,farklı farklı erkeklerle güzel deneyimler yaşamak istiyorum.ama maalesef ne maddiyatımız yetiyor ne de güzide ülkemin erkek kalitesi.insan sefaleti içinde kıvarnıyoruz resmen.resmen hayalimdeki gerçekler ve asıl gerçekler arasında işkence çekiyorum.asıl sizin gibiler hiç acımıyor o insanlara.birileri anneyim diye heveslenecek, evcilik oyununa birini katacak diye ben burada 70,80 sene saçma sapan bir mücadele vermek zorunda kalayım.
Onun anlatış sıkıntısı var. Çevrwmdekiler de böyle, 2 çocuğu isteyen "kollarım boş, bebek kokusu özledim" şeklinde anlatırlar hep bana garip gelmedi o yüzden. Maddi manevi de durumu yokmuş yapmasa daha iyi ama bebek istemesi gayet normal. 1.çocuktan sonra özleniyormuş sanırım cok sık duyduğum bi şey2.çocuk hastalıklı değil, çocuğu isteme sebebinde bir sorun var. Hastalıklı diyebilecek kadar ileri gidemem de normal değil pek
Ay ferhan mı buFerhan ne diyon yine Allah aşkına git az ötede saçmala. Banane senin kimle yattığından çocuk yapıp yapmamandan ne istiyorsan yap sanki seni zorluyoruz evlen çocuk yap diye. Yine neyi kıskandın. Var işte kocam var. Canım kocam.
Ferhancım sorunun sebebi bizim yapacağımız 2. Çocuk değil tavşan misali üreyen mülteciler, git onlara çemkir. Biz 2 tane yapsak da kaliteli yetiştirmeye çalışan grubuz.Bence direkt bu rezil ülkeye çocuk yapmak hastalıklı bir düşünce.ne adam gibi âşık olabilecek, ne adam gibi bir ilişki yaşayabilecek, ne kaliteli insanlarla muhattap olabilecek. ne adam gibi imkanlara sahip bir hayat yaşayabilecek.siz ne sanıyorsunuz burayı? Bir tane koca buldum, ailem var diye güllik gülistanlık mı sanki herşey.bir de bizim gibi hayattan beklentisi daha farklı olan insanları anlamaya çalışın.sizin beklentiniz karşılandı diye herkesin beklentisi karşılanmak zorunda değil.30 sene aynı kocayla ömür tületmek istemiyorum mesela ben.farklı farklı ortamlarda,farklı farklı erkeklerle güzel deneyimler yaşamak istiyorum.ama maalesef ne maddiyatımız yetiyor ne de güzide ülkemin erkek kalitesi.insan sefaleti içinde kıvarnıyoruz resmen.resmen hayalimdeki gerçekler ve asıl gerçekler arasında işkence çekiyorum.asıl sizin gibiler hiç acımıyor o insanlara.birileri anneyim diye heveslenecek, evcilik oyununa birini katacak diye ben burada 70,80 sene saçma sapan bir mücadele vermek zorunda kalayım.
Benim annelik güdüm eksik galiba ya, hiç kucağım boş kokusu eksik diye düşünemedim. İlkine tuvalet eğitimi verirken ikinciye hamileydim ama bu hamilelik tamamen mantıksal sebeplerdendi. Araları çok olmasın çocuk kardeş istediği yaşta (ki bu genelde 4 yaş) kardeşi olsun diye belirledim aralığı.Onun anlatış sıkıntısı var. Çevrwmdekiler de böyle, 2 çocuğu isteyen "kollarım boş, bebek kokusu özledim" şeklinde anlatırlar hep bana garip gelmedi o yüzden. Maddi manevi de durumu yokmuş yapmasa daha iyi ama bebek istemesi gayet normal. 1.çocuktan sonra özleniyormuş sanırım cok sık duyduğum bi şey
Bilemiyorum birkaç kelime değil sorunun tamamı bu minvalde. Bağımsızlaştıkça kendimi garip hissediyorum demek bana çok anlatış sıkıntısı gibi gelmediOnun anlatış sıkıntısı var. Çevrwmdekiler de böyle, 2 çocuğu isteyen "kollarım boş, bebek kokusu özledim" şeklinde anlatırlar hep bana garip gelmedi o yüzden. Maddi manevi de durumu yokmuş yapmasa daha iyi ama bebek istemesi gayet normal. 1.çocuktan sonra özleniyormuş sanırım cok sık duyduğum bi şey
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?