Çocuğum için işimi bırakmalı mıyım?

S

seherrr

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
14 Kasım 2008
478
0
96
45
Diğer
Merhabalar yaklaşık 10 yıllık bir iş hayatım var evlendikten sonrada devam ediyordu geçen yıl doğum yaptım 1 yıl çalışmadım bebeğimi kendim büyüttüm ve3 aydır yeniden çalışmaya başladım.Çocuğuma annem bakıyor o açıdan şanslıyım.Çok hareketli bir çocuk bakıcının elinde olsa gözüm arkada kalırdı eminim..
Ancak 2 haftadır annemde de durmuyor çok zor uyuyor yemek yemekte zorlanıyor. benimle haftasonları çok mutlu yemeğinde uykusunda bir problem yok.Hala emmeye devam ediyor.Hatta bu aralar daha da memeye düşkün oldu.Az önce yine annemle konuştum yerlere yatıp anne diye ağlıyormuş.Oysaki annemede alışkın yani doğduğu günden bu yana beraberiz.İlk işe girdiğim aylar böyle değildi.Aklı ermeye başladıkça benim gittiğimin farkında artık çok eziyet ediyor hem anneme hem kendine.Akşam eve döndüğümde annemde ağlamanın kulu olmuş neredeyse.Düşünüyorum hem çocuğuma hemde anneme üzülüyorum bu yaştan sonra kadın tam rahat edecekken çocukla uğraşıyor sorun çıkarmasa problem değil seve seve bakıyor zaten ama 2 haftadır böyle devam ediyor.İş yerinde benimde aklım sürekli evde kalıyor.Bu yüzden bu ara gerçekten işi bırakıp bırakmama konusunu düşünmeye başladım.Çocuğuma daha iyi bir hayat sunabilmek için çalışmak istiyorum sadece bir yandan da bakıyorum çocuk perişan oluyor ne yapıcam ben lütfen fikirlerinize ihtiyacım var...
 
Yerinizde olsam işimden ayrılmam..
Anlıyorum kolay değil durumunuz ancak zaten çocuğunuzun geleceği ve ona sağlıklı, mutlu bir anne olmak için çalışıyorsunuz zaten..
 
aynı sorunu ablamda yaşamıştı. ama çocuklar bi süre sonra alışıyor merak etme. onunla konuşmayı deneyin eminim anlıyacaktır sizi, biraz kapris yapması normal. ama çok ağlıyorsa bi pedagog yardımı alabilirsiniz. sakın işinizi bırakmayın çünkü geçici bi durum zamanla alışır, benim oğlum 6 aylık o bile kapris yapmıştı işe dönünce ama yaşı küçük old. için daha çabuk alıştı duruma siz uzun zaman ayrılmamışsınız yavrucak alışmış size iyice, ondan diye tahmin ediyorum
 
Çalışıyorum kimin için ona daha iyi bir gelecek sunabilmek için emekli olabilmek için en azından.İşi bırakmayı düşünüyorum ne için bana ne kadar çok ijhtiyacı olduğunu bildiğim için.psikolojik olarak daha fazla yıpranmasın diye ayrılmayı düşünüyorum.Ama tek çalışan anne ben değilim zamanla alışacak bu da var.Hem 2 aydır herşey yolunda gidiyordu.Geçen gün tam 3 saat anne diye ağlamış annem neler yapmış susmamış dışarı çıkarmış gezdirmiş.E şimdi havalarda soğuyor dışarıda çıkamazlar parka falan canı sıkılınca..
 
ben kızımı 1.5 yaşında kayınvalideme bırakıp çalışmaya başladım 5 aydır çalışıyorum yeni yeni oturdu düzene diyebilirim alışıyorlar zamanla ama çocuklar ilgi ister annen daha fazla ilgilenirse oturup oynarsa onun seveceği şeyleri yaparsa sorun kalmaz diye düşünüyorum
 
bence de işinizden ayrılmayın 2 aydır iyiydi diyorsunuz belki hasat falan olacaktır o yuzden durmuyordur nazlanıyordur
 
2.5 aylıkken bıraktım yavrumu, çalışmaya başladım. Siz 1 yıl kendiniz bakmışsınız, yeterince emzirmişsiniz. Büyütmüşsünüz yani.

Zor bir karar aslında. Çocukların en azından 3 yıl annelerinin yanında olmasından yanayım. Ama bazende bir anne evde de olsa çocuğuyla yeterince ilgilenebilecek mi, herşey rutine girmeyecekmi diye de düşünmeden edemiyorum.

ben olsam işimi bırakmazdım, alışacak çocuğunuz. Birazda kullanıyor sizi. Gözyaşları en güçlü silahları çünkü :))
 
Çalışan bir anne olarak anlıyorum sizi,hemde çok iyi anlıyorum.
amaaa sizde söylediniz,ne için çalışıyoruz,yavrularımız için.
siz belki birçok anneden daha şanslısınız ki,yavrunuza bakan kişi anneniz,
birçok kişi hiç tanımadığı insanlara bırakıyor çocuğunu,
o bakımdan gözünüz arkanızda kalmasın bence..
çocuklar belli zaman sonra annenin geliş gidiş saatlerine alışıyor inanın ve
biliyor ki akşam olunca annem ve babamla olacağım.
siz şimdi duygusal yaklaşıyorsunuz ama bence sakın işinizi bırakmayın derim.
ama maddi durumunuz çok çok iyiyse,zevkine çalışıyorsanız ki
öyle olmadığını yazmışsınız, iyice düşünüp karar verin derim.
peki anneniz ne diyor işi bırakma düşüncenize??
kesinlikle o da karşı çıkacaktır eminim...
 
Zor bir durum kararsızlıkta çok haklısınız
Aslında en doğru kararı kendiniz için siz verirsiniz
alışmak zorunda aslında çocuğunuz...
Ama psikolojık açıdan bebeğiniz ne durumda onu merak ediyorum
İşten ayrılınca mutlu olup içiniz rahat edecekse ayrılın
yavrunuzda gözyaşı dökmez
ama işte herşey maddiyat,bunları ölçün tartın ona göre
bir yol alın
 
Çoçuğuma iyi bir hayat sunmak istiyorum ve çalışma nedenim bu...
İşte bu zihniyeti anlamıyorum, bana kalırsa çocukların paradan çok, anne sıcaklığına ihtiyacı var...
He çok muhtaç ve çalışmak zorunda olursun ona bişey demem ama yaşam şartları çok daha iyi olsun demek bana göre çocuktan ayrılmak için bahane değildir...
Ben evli değilim ama yiğenimi annesinin memesini emerken gördüm ve inan gerçek aşkı o zaman gördüm, annesine nasıl bir aşkla bakıyordu, peki bu çocuğu bundan mahrum etmek doğrumu?
Bu benim naçizane düşüncem ama Allah izin verirse ben muhtaç olmadığım müddetçe çocuğum için çalışmayı düşünmüyorum...
 
zamanla alışacaktır,ben de yaşamıştım aynı sıkıntıyı,üstelik bakıcıya bırakıyorum.Ben gelene kadar ağlayıp hiçbir şey yemediği çok oldu ama şuan büyüdü tabi,sorun çıkarmıyor.
 
Kesinlikle bırakmayın işinizi.Bende çalışan anne çocuğuyum görüldüğü üzre gayet sağlıklıyım,psikolojim yerinde.
Alışacak bir şekilde,annesi çalışan çocuklar annelerini daha çok kullanıyorlar daha çok mızmızlanıyorlar.
Sakın gönül vermeyin bu duruma,dik durun.Siz kendinizi nasıl hissederseniz çocuğunuzada o yansıyacak çünkü.Küçük de değil bebeğiniz.
Çalışmayan anne olarak size sakın işinizi bırakmayın diyorum.
 
Bırakmayın tabiki,çocuklar annelerine yapar huysuzluklarını,zamanla alışacak ve büyüyecek..Hepsi unutulacak emin olun,ne mutluki sizin gibi bir annesi var,çocuğu için işi bırakmayı düşünen..bu en önemlisi bence.
 
Ben annesiz büyüdüm bebekliğimden bu yana ve hala eksikliği içimdedir. (ben 2 aylıkken çalışmaya başlamış ve hala da devam..)

Lütfen kimse üstüne almasın ihtiyac vardır maddi yönden mecburen calısıyorsunuzdur o ayrı ona katiyyen lafım yok. fakat yok calısmaya alıstım yok evde duramam mantıgıyla el kadar cocukları bırakıp bırakıp gitmek analık mı?
Oturun büyütün evladınızı bu kadar mı sıkıcı ve zor gelıyor neden dogurdunuz?
kendi kendine büyüsün diye mi?

Yazık ya vallahi yazık.


Arkadas cocugum benimleyken düzenli problemi yok fakat ben işteyken annem de huysuzlasıyor demiş.
Bırak işi cocuguna kendin bak arkadasım madem seninle mutlu seninle düzenli.
Çocuk bu cocuk evlat anaya muhtac ya el kadar bebek daha.
 
Son düzenleme:
Bilemiyorum zor bi durum annem ben 11 yaşındayken işe girdi kardeşim 6 aylıktı ama mecburdu çalışmaya biz hiç ilgisiz sevgisiz kalmadık haftasonu sadece bizle geçirirdi akşamları hep ilgilenirdi bi eksiklik olmadı ben olsam çıkmazdım işimden.
 
lulu okadar emek verip memur,müdür ,öğretim görevlisi ,doktor ,mühendis vs olup anne olunca bırakıp çıkmak mantıklı değil bana göre çünki işten çıkınca bidaha iş bulmak zor oluyor zaman kaybı oluyor annenin bebeğiyle akşamları kaliteli vakit geçirmesi evde ama mutsuz olmasından bin kat daha iyidir.
 
böyle konular okuyunca aklıma hep besle kargayı tanmasın anayı lafı geliyor...
canını dişine katarak, çalışarak, ona en iyi eğitimi, en güzel hayatı sunabilmek için çalışıp didinip kendinden fedakarlık ederek büyütüyorsun
sonra.....
evlenme çağına geldiğinde enne oğlunu paylaşmak istemiyor gelin kendi sözü geçsin istiyor çatışmalar başlıyor ve erkek arada kalan oluyor. kimi zaman annesiyle görüşmeme olasılığı bile olabiliyorken bu kadar fedakarlık etmek doğrumu diye düşünüyorum bilmiyorumkismile
bencilce gelebilir ama hayatta olan şeyler bunlar
 
Yorum yazan herkese çok teşekkürler bugünlerde çok duygusalım gerçekten ne yapacağımı bilemiyorum öğlen arası eve gittim yarımsaat o kadar mutlu olduki anlatamam.ama iş yerim eve bayağı bi uzak hergün gidemiyorum bugün eşime söyledim götürüp getirdi.
Annemde çok ilgileniyor hatta benden daha fazla ilgileniyor oynuyor akşama kadar ama tabi ne yaparsa yapsın annenin yeri ayrı beni görünce gözleri parlıyor
 
evet maalesef çok zor oluyor ama alışacaklar.. hem kendine güvenleri oluyor. benim oğlumda annemde hiç yemek yemezdi sadece süt içerdi çok üzülürdüm ama şimdi annem önünden kaçırıyor yemekleri alıştılar birbirlerine, önceden mızmızlanırdı su ların içine telefon atmalar cam sehpa kırmalar ama şimdi öyle değil annemden bana gelince ağladığı bile oluyor bazen
 
İsinizi bırakmayın bence.Belirli bir zamandan sonra alısacaktır.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Y
  • Kilitli
Eşim ve abisiyle ortak işi
Yorumlar
15
Görüntüleme
1K
Dreamies
S
Kv ilk çocuklarınıza bakarım demişti.
5 6 7
Yorumlar
138
Görüntüleme
5K
anderunmastisi
A
S
Eşimin bencilliği
2 3 4
Yorumlar
63
Görüntüleme
4K
Cherry92
C
C
Bir derdim var
Yorumlar
13
Görüntüleme
1K
kedimiyav
K
Meme Dikleştirme+Protez Ameliyat Sürecim (Fotoğraflı) - İZMİR
9 10 11
Yorumlar
218
Görüntüleme
38K
amberveyasemen
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…