Merhaba. Bundan 1 sene öncesine kadar deli gibi çocuğum olsun istiyordum, hamilelgimde bir an önce doğurmak onu kucağıma almak icin sabirsizlaniyordum, son haftalar her gece bir sonraki gecede evladimla uyumak için can atiyordum, ona hevesle birşeyler aliyor dogum videolarini izlerken agliyordum. Son doktor kontrolune gittigimde bebegimde kordon dolanmasi oldugu icin hemen sezeryan doguma aldilar, esim eve esyalari almaya gitti tek başıma doguma girdim, daha once hic o kadar korkmamistim.daha sonra odaya goturduklerinde bebegim yoktu, nefes alamadigi icin yogun bakıma almışlardi. Çocuğumu görmek icin kalkip yogun bakima yurumem gerekiyordu ama ayaklarimi hissedemiyordum. 2, saat icinde narkozun ve uyusuklugun etkisi gecmeye başlayınca deli gibi canim acimasina ragmen ayaga kalktim. Esimle cocugumu görmeye gittim, o kilolu dogan çocuktan eser yoktu, her tarafinda hortumlar vardi. Doktorlara her sorusumuzda, bir sey söylemek için erken oldugunu söylüyorlardı.
Hastanede 3, gün kaldıktan donra mecbur kalarak bebegimizi orada biraktik ve gittik. Gorumcemin evi hastanenin karisinda oldugu icin, çocuğum hep sütümü icsin diye orada kaldim. Her 2,saatte bir esim sütümu sagip goturuyordu. Her gun 2 ,kere emzirmeye gidiyordum. Çok guzel gekiyordu sutum. Daha sonra cocgumuxu alip eve geldik. O gün bu gündür ben çocugumu kabullenemedim. Deli gibi bebegini isteyen ben şimdi ölmek istiyorum. Eşimden, cocugumdan kacip gitmek istiyorum, hiçbir şey yapamiyorum ve yapamiycagimi biliyorum, artik benim hayatim bitti. Sütümde neredeyse yok denecek kadar az kaldı. Artik ben eski ben degilim ve olamiycam. Bunlari düşündükçe ölmek istiyorum. Yalvaririm bana 2 cift laf söyleyin lütfen, yardım edin icimi söndürün. Lütfen
