Ne kadar acelecisiniz, müsait olmadığımdan cevaplayamamış olabilir miyim acaba
Tabiki de bütün sorunları takip ediyorum ve eşimden geleni yapıyorum, birçok sorunu var ve bu yüzden psikoloğa götürüyoruz. Arkadaşlarını kızdırma, ilgi odağı olma, otoriter olma, derste öğretmenini dinlememe birçok sorunu var, 1 hafta iyi olurken diğer hafta kötü davranış içine giriyor
Bir anne olarak sizin de eliniz ayağınıza dolaşıyordur muhtemelen ama etraflı düşünmeye çalışmalısınız.
Bir çocuğun, doğuştan gelen karakteri kadar, aile içindeki konumu, anne-babanın iletişimi, geçirdiği hastalıklar ve hastane süreçleri, yıpratıcı herhangi diğer şeyler, aile içi kaza-kayıplar, kardeşi olup olmaması vs çok etken var.
Böyle "Sorunlu çocuk" denildiğinde, kendimden örnek veresim geliyor hani belki bir ip ucu daha olur düzelmeye dair;
Ben çok sık hasta olan-hastane süreci yaşamış bir çocuktum. Benim iğnesiz günüm geçmezdi neredeyse, bir ay feraha çıksam ikinci aydan başlardı yine iğneler-hastaneler.
Benim öfkemin en büyük kaynağı, bu hastalıklar-ilaç-iğne süreçleri idi.
Bunun, bir çeşit beni cezalandırma olmadığını anlamam için zaman geçmesi gerekti, nitekim çocuk ruhu.
Bak başka bir çocuk çok ağlak, çekingen, korkak hale gelebilirdi belki bu süreçte (O da onun doğuştan ruhu üzerine bir yoğurulma), bende ise acımasızlık-empatisizlik olarak ortaya çıktı.
Annem, 8 sene sonra evlat sahibi olmuş ve bebek hasreti çekmiş bir kadın, inanılmaz kuralcı ve "Çocuğum tam kafamdaki gibi olacak" tarzı bir insandı. Onun "-dır, -dir"li anlatımlarını kafamdan temizleyene kadar, belki 20 sene geçmesi gerekti o kadar söyleyeyim. :) Bu yüzden benim için de her şey "Dır-dir"li idi ve kafamdaki kalıba, doğruya uymayanı cezalandırmamda mahsur yoktu.
Yani böyle böyle çok ayrıntı, ayıklama süreçleri olacak... Ondan diyorum "Aile olarak gerekirse hep birlikte bir terapi vs de yapın" diye. Kendinizde yakalayamadığınız şeyler olabilir, hepimiz evladımızın iyiliğini istiyoruz neticede, ama işte bazen öyle olmuyor.