Yat kalk çocuğun olmasın diye dua et bence böyle insandan elalem ne der diye düşünme elalem seni düşünüyomu bırak bacım bundan sana degil koca bi cacık Olmaz Allah yardımcın olsun2 aylık evliyim. Bu sürece kadar çoj zorluklar çektim. Eşimin 2. Benim ilk evliliğim. Zannettim ki dili yanmış bana daha cok değer verir daha cok sever. Hiçte öyle değilmiş.
Arada yaşadığımız sıkıntılar fiziksel şiddet bir yana dün iş yerinde bir şeyi yanlış yaptım (düzeltilebilir bir sorun ) ( memuriyet dışında ek iş yapıyor annesi adına )
diye tam 1.5 saat bagırdı. Etmediği hakaret kalmadı. O bagırırken ben hala işi düzeltmeye çalısıyordum.
Konusma esnasında "yat kalk allah a dua et cocugun olsun olmazsa seni boşarım" dedi. "Ya sende sorum varsa" dediğimde merak etme benim cocugum oldu deyiverdi. Üniversite de cocuk aldırmıs kız arkadasından bunu da yeni öğrendim.
Ekonomik özgürlüğüm olsaydı ne sen nede senden önceki çıkmazdı karsıma dedi.
Eve gittim yemeği hazırladım. İçimiz dısımız patates oldu sen ye deyip makarna yaptı. Arada ettiği hakaretler e değinmiyorum. İşten eve evden işe giden bir tipim elimden geldiğince bişiler yapmaya calısıyorum. Aramız iyiken yaptığımız şakaları yemek yaparken yaedım etmesini bile kavga esnasında yüzüme vuruyor.
Dünden beri kendime gelemiyorum.
Beni sevmediği aşikar büyük ihtimalle ilkinin acısıyla evlendi.
Yoksa hastalıkta sağlıkta insan eşini bırakmaz.
İkimiz de memuruz. Memleketlerimizden uzakta.
Ben bu evliliği devam ettirmek istemiyorum. Çünkü düzelmiyor. Ama ne yapacağım nereye gideceğim. 2 aylık evliyken aileme boşanıcam diye nası acıklıcam bilmiyorum. Çaresizim
Çektiğine pişman olacak değil mi
Eşinizin affedilebilir bir yanı yok şiddet uyguluyor hakaret ediyor aşağılıyor, boşanmaktan başka çareniz yok boşanmak bu adamla ömür geçirmekten daha kötü değil inanın. Ayrıca boşanan tarafların 2 yıl içinde tayin isteme hakları var kurtulun bir an önce.2 aylık evliyim. Bu sürece kadar çoj zorluklar çektim. Eşimin 2. Benim ilk evliliğim. Zannettim ki dili yanmış bana daha cok değer verir daha cok sever. Hiçte öyle değilmiş.
Arada yaşadığımız sıkıntılar fiziksel şiddet bir yana dün iş yerinde bir şeyi yanlış yaptım (düzeltilebilir bir sorun ) ( memuriyet dışında ek iş yapıyor annesi adına )
diye tam 1.5 saat bagırdı. Etmediği hakaret kalmadı. O bagırırken ben hala işi düzeltmeye çalısıyordum.
Konusma esnasında "yat kalk allah a dua et cocugun olsun olmazsa seni boşarım" dedi. "Ya sende sorum varsa" dediğimde merak etme benim cocugum oldu deyiverdi. Üniversite de cocuk aldırmıs kız arkadasından bunu da yeni öğrendim.
Ekonomik özgürlüğüm olsaydı ne sen nede senden önceki çıkmazdı karsıma dedi.
Eve gittim yemeği hazırladım. İçimiz dısımız patates oldu sen ye deyip makarna yaptı. Arada ettiği hakaretler e değinmiyorum. İşten eve evden işe giden bir tipim elimden geldiğince bişiler yapmaya calısıyorum. Aramız iyiken yaptığımız şakaları yemek yaparken yaedım etmesini bile kavga esnasında yüzüme vuruyor.
Dünden beri kendime gelemiyorum.
Beni sevmediği aşikar büyük ihtimalle ilkinin acısıyla evlendi.
Yoksa hastalıkta sağlıkta insan eşini bırakmaz.
İkimiz de memuruz. Memleketlerimizden uzakta.
Ben bu evliliği devam ettirmek istemiyorum. Çünkü düzelmiyor. Ama ne yapacağım nereye gideceğim. 2 aylık evliyken aileme boşanıcam diye nası acıklıcam bilmiyorum. Çaresizim
Ekleme:
Ben evdeki eşyaları değiştirmedim masraf olmasın diye eksikler alındı. En basta anlaştık herşeyi beraber yapıcaz diye daha sonra
2 aylık evlilik boyunca su kadar masraf yaptım. Ayakkabımı bile ben aldım. Perde kız tarafınındı ben aldım diye sürekli önüme çıkarıyor. Önceden annesin lafı ile diyor sandım ama her kavga da söylemeye basladı. Hatta kahvaltıya yardım etmesini bile lafını yapar oldu. Öz annemin yanında kızın şöyle kızın yemek yapmıyor kızın ev temizlemiyor diyerek gururumu ayaklar altına aldı. Hepsini affettim. Affettim diye mi hak ettim bunları düzelir bosandı zor süreç geçirdi atlatır unutur. benimde yuvam olur dedim. Olmadı.
Çokk büyük gurursuzluk örneği gösterdim gece ecden kovdugunda geri dönerek. En azından suan herseyi yaptım diyebiliyorum ama elimde var sıfır.
Boşanan tarafların tayin isteme hakları var ve olumlu sonuçlanıyor bu hakkı 2 yıl içinde kullanmak gerekiyor.
Böyle tiplerin çocuk falan umurunda değildir sadece çevreye karşı ''bakın benim çocuğum oluyor'' mesajını vermektir amaçları... Bir bitmedi bu tipler.
Tanimadan mı evlendiniz?2 aylık evliyim. Bu sürece kadar çoj zorluklar çektim. Eşimin 2. Benim ilk evliliğim. Zannettim ki dili yanmış bana daha cok değer verir daha cok sever. Hiçte öyle değilmiş.
Arada yaşadığımız sıkıntılar fiziksel şiddet bir yana dün iş yerinde bir şeyi yanlış yaptım (düzeltilebilir bir sorun ) ( memuriyet dışında ek iş yapıyor annesi adına )
diye tam 1.5 saat bagırdı. Etmediği hakaret kalmadı. O bagırırken ben hala işi düzeltmeye çalısıyordum.
Konusma esnasında "yat kalk allah a dua et cocugun olsun olmazsa seni boşarım" dedi. "Ya sende sorum varsa" dediğimde merak etme benim cocugum oldu deyiverdi. Üniversite de cocuk aldırmıs kız arkadasından bunu da yeni öğrendim.
Ekonomik özgürlüğüm olsaydı ne sen nede senden önceki çıkmazdı karsıma dedi.
Eve gittim yemeği hazırladım. İçimiz dısımız patates oldu sen ye deyip makarna yaptı. Arada ettiği hakaretler e değinmiyorum. İşten eve evden işe giden bir tipim elimden geldiğince bişiler yapmaya calısıyorum. Aramız iyiken yaptığımız şakaları yemek yaparken yaedım etmesini bile kavga esnasında yüzüme vuruyor.
Dünden beri kendime gelemiyorum.
Beni sevmediği aşikar büyük ihtimalle ilkinin acısıyla evlendi.
Yoksa hastalıkta sağlıkta insan eşini bırakmaz.
İkimiz de memuruz. Memleketlerimizden uzakta.
Ben bu evliliği devam ettirmek istemiyorum. Çünkü düzelmiyor. Ama ne yapacağım nereye gideceğim. 2 aylık evliyken aileme boşanıcam diye nası acıklıcam bilmiyorum. Çaresizim
Ekleme:
Ben evdeki eşyaları değiştirmedim masraf olmasın diye eksikler alındı. En basta anlaştık herşeyi beraber yapıcaz diye daha sonra
2 aylık evlilik boyunca su kadar masraf yaptım. Ayakkabımı bile ben aldım. Perde kız tarafınındı ben aldım diye sürekli önüme çıkarıyor. Önceden annesin lafı ile diyor sandım ama her kavga da söylemeye basladı. Hatta kahvaltıya yardım etmesini bile lafını yapar oldu. Öz annemin yanında kızın şöyle kızın yemek yapmıyor kızın ev temizlemiyor diyerek gururumu ayaklar altına aldı. Hepsini affettim. Affettim diye mi hak ettim bunları düzelir bosandı zor süreç geçirdi atlatır unutur. benimde yuvam olur dedim. Olmadı.
Çokk büyük gurursuzluk örneği gösterdim gece ecden kovdugunda geri dönerek. En azından suan herseyi yaptım diyebiliyorum ama elimde var sıfır.
yok 1 yıllık flört dönemimiz oldu ama ben hep yeni boşandı geçecek bu kavgalar diye diye cok büyük salaklık ettim. Evlenince daha da arttı. Ben de mükemmel değilim biliyorum.
