Çocuk bakmak çok mu zor?

Merhabalar kızlar, anne olanlara daha doğrusu çalışan anne olanlara danışmak istediğim bir konu var. Evleneli bir sene oldu, artık yavaş yavaş bebek yapsak mı diye düşünmeye başladık. Ancak etrafımda çocuğu olan kim varsa burada da öyle “çocuk bakmak çok zor, mahvoldum bittim hayatım çok değişti gün içinde nefes alamıyorum” gibi bir çok yorum görüyorum. Gördükçe de korkuyorum. Çocukları çok seviyorum çok iyi bakacağıma da eminim. Mesleğim gereği zaten hergün onlarlayım, eğitimciyim. Yaşım 27, bir yandan erteleme nasıl olsa bir gün olacak diyorum bir yandan madem bu kadar zor bir kaç sene daha kafanı dinle diyorum. Sanırım biraz cesarete ihtiyacım var. Ne diyorsunuz cidden korkulacak bir şey mi? Bir de böyle negatif konuşanlar genelde ev hanımı oluyor ben aynı zamanda çalışıyorum da. Evimle temizlik yemek iş hepsiyle kendim ilgileniyorum. Ev hanımları bile zor diyorsa ben ne yapacağım :KK43:
Ay sen çocuk bakmak çok zor diyen HERKESE kulak asma
Evet bir çoğu doğru söylüyor ama abartanda var
Bir yakınım çalışıyor
Öğlen 4 e kadar çocuklara bakıcı bakıyor .
4ten sekize kadar kızın annesi yani anneanne bakiyor.
Bahsettiğim kişi 6 da işten geliyor ... Eşi de sekizde gelince anneanne gidiyor
Artık çocuklara eşiyle kendisi bakıyor o da ona kadar filan .
Dokuzda onda çocukların uyku saati
Ama çocuk bakmak çok zormuş cooook ... Sana da zor olmasın be kardeşim diyesim geliyor
 
Ay sen çocuk bakmak çok zor diyen HERKESE kulak asma
Evet bir çoğu doğru söylüyor ama abartanda var
Bir yakınım çalışıyor
Öğlen 4 e kadar çocuklara bakıcı bakıyor .
4ten sekize kadar kızın annesi yani anneanne bakiyor.
Bahsettiğim kişi 6 da işten geliyor ... Eşi de sekizde gelince anneanne gidiyor
Artık çocuklara eşiyle kendisi bakıyor o da ona kadar filan .
Dokuzda onda çocukların uyku saati
Ama çocuk bakmak çok zormuş cooook ... Sana da zor olmasın be kardeşim diyesim geliyor
Ben inanıyorum o kişiye. Çok fazla kişinin baktığı çocuğa bakmak gerçekten zor.
 
Merhabalar kızlar, anne olanlara daha doğrusu çalışan anne olanlara danışmak istediğim bir konu var. Evleneli bir sene oldu, artık yavaş yavaş bebek yapsak mı diye düşünmeye başladık. Ancak etrafımda çocuğu olan kim varsa burada da öyle “çocuk bakmak çok zor, mahvoldum bittim hayatım çok değişti gün içinde nefes alamıyorum” gibi bir çok yorum görüyorum. Gördükçe de korkuyorum. Çocukları çok seviyorum çok iyi bakacağıma da eminim. Mesleğim gereği zaten hergün onlarlayım, eğitimciyim. Yaşım 27, bir yandan erteleme nasıl olsa bir gün olacak diyorum bir yandan madem bu kadar zor bir kaç sene daha kafanı dinle diyorum. Sanırım biraz cesarete ihtiyacım var. Ne diyorsunuz cidden korkulacak bir şey mi? Bir de böyle negatif konuşanlar genelde ev hanımı oluyor ben aynı zamanda çalışıyorum da. Evimle temizlik yemek iş hepsiyle kendim ilgileniyorum. Ev hanımları bile zor diyorsa ben ne yapacağım :KK43:
Ev hanımıyım. Evet çok zorlanıyorum ikinciyi düşünmüyorum. Çocuğun olacağını bilseydim 33-34 de doğururdum 🤷‍♀️
 
İnsan yetiştiriyoruz elbette zor.

Ama hep şunu düşündüm benim işimde çocuk baskalarının cocuklarına gösterdiğim tahammulu sabrı niye kendi evladıma gösteremiyim.?

İnanın cok zor bir gebelik yaşadım. Cok zor bir doğum oldu ve kolik bir bebekti bebeğim ve hepsinde yalnızdım her aşamasında. Ailem yanmda değil cok uzak. Eşimin aılesi de öyle..
Tek destek eşimdi. Mecburen işi bıraktım.
2 saat deliksiz uyku uyuduğumda oğlum 2 yasındaydı.

Şuan 3 yaşında ve hersey duzene girdi. Cok sukur bugunlere 😬
İkinciyi planlıyorum bu aralar nasipse. 😬😬
 
Zor evet ama bebek istiyorsaniz beklemek de sadece yaşayacağınız zorlukları ertelemenize neden olur. Çalışan ve iki çocuk annesi biri olarak söyleyim çocuk olunca alışverişe çıkmak arkadaşlarla vakit geçirmek yalnız kalmak hatta banyo yapmak hatta ve hatta hasta olmak bile lüks. İşe gitmek dinlenmek gibi bişey benim için.
Eş desteği çok önemli kesinlikle. Eşinizin sizi yalnız bırakmamasını sağlayın tek başına bakmak gerçekten çok zor. İlk iki üç yaş çok zor ama en güzel zamanları bence. Büyüdükçe rahatliyorsun eski zorluğu kalmıyor o zaman da rahat batıyor ikinci olsun diyorsun😀 böyle böyle büyüyorlar herkes nasıl bakıp büyütüyorsa söz de öyle buyutursunuz korkmayın 🙂
 
Merhabalar kızlar, anne olanlara daha doğrusu çalışan anne olanlara danışmak istediğim bir konu var. Evleneli bir sene oldu, artık yavaş yavaş bebek yapsak mı diye düşünmeye başladık. Ancak etrafımda çocuğu olan kim varsa burada da öyle “çocuk bakmak çok zor, mahvoldum bittim hayatım çok değişti gün içinde nefes alamıyorum” gibi bir çok yorum görüyorum. Gördükçe de korkuyorum. Çocukları çok seviyorum çok iyi bakacağıma da eminim. Mesleğim gereği zaten hergün onlarlayım, eğitimciyim. Yaşım 27, bir yandan erteleme nasıl olsa bir gün olacak diyorum bir yandan madem bu kadar zor bir kaç sene daha kafanı dinle diyorum. Sanırım biraz cesarete ihtiyacım var. Ne diyorsunuz cidden korkulacak bir şey mi? Bir de böyle negatif konuşanlar genelde ev hanımı oluyor ben aynı zamanda çalışıyorum da. Evimle temizlik yemek iş hepsiyle kendim ilgileniyorum. Ev hanımları bile zor diyorsa ben ne yapacağım :KK43:
Kesinlikle ev hanımları için çok daha zor. İşten geldiğinizde 4-5 saat ilgileneceksiniz belki sonra uyutacaksınız. Sabah evden çıkacaksınız ama ev hanımları öyle mi tüm gün gece gündüz bir arada. Fiziksel yorgunluk harici beynen de yoruluyorlar. Çalışanlar işe evden çıkıp değişik ortama giriyorlar en azından Farklı insan yüzü görmüş oluyorlar.
Başlığa gelecek olursam çok çok zor gerçekten bilseydim böyle olacağını eşim yine çocuk isterdi ama tek basıma korunup çocuğum olmuyor bile diyebilirdim bana çok zor geliyor. Dip not ben rahatıma düşkün 3 yaş ve 6 aylık bebe annesiyim.
 
Ev hanımları için daha zor bence çünkü.

Çalışan kadının bir çevresi, farklı bir ortamı oluyor bebekle yapışık ikiz olmuyor. Akşam bebeğini görüyor sadece. Ama çalışmıyorsa benim gibi 7/24 yapışık ikiz oluyor bebekle ve bebeğim zor bir bebek olmamasına rağmen ben çok bunalıyorum. Benim hiç desteğim yok ama desteği olanlar biraz daha rahat olabiliyor. Üstüne korunurken hamile kaldım ikinci geliyor şimdi ay neyse ben daha fazla yazmiyim yoksa siz hiç çocuk yapmayacaksınız korkudan 😂
Aynen söylediklerine tüm kalbimle katılıyorum 😊
Bir bayan beden işçisi gibi çalışmıyorsa çalışan bayanın çocuğun getirdiği zorlukları göğüslemesi daha kolay
8 saat çalışsa çocuksuz geçen 8 saat terapi gibi gelir insana
Zaten çalışsanda çalışmasanda uykusuzsun yani değişen bişey olmuyo 😆
7 24 beraber olunca dahada zor tuvaletin banyon herşeyin sorun buhran dert
Yardım edende yoksa vay haline
Ama hem ev hanımı hem doğru düzgün bi destekçin varsa çok çok daha iyi oluyo
 
28 yaşında iki kız annesiyim. Evlendikten 2 ay sonra hamile kaldım, biri 5 diğeri 2 yaşında. Kolay diyemem ama zorluğa da alışıyor insan bir süre sonra onlar sayesinde daha pratik biri haline geliyorsun. Zor olan kısmı benim için fiziksel yorgunluk olmuyor. Bazen yalnız kalmak, tek başıma dışarı çıkıp sadece yürümek istiyorum. Anne olunca bunları yapmak bile oldukça güç. En azından benim için öyle. Ama hiç pişman olmadım keşke daha geç olsalarmış demedim. Varlıklarına bin şükür..
 
Merhabalar kızlar, anne olanlara daha doğrusu çalışan anne olanlara danışmak istediğim bir konu var. Evleneli bir sene oldu, artık yavaş yavaş bebek yapsak mı diye düşünmeye başladık. Ancak etrafımda çocuğu olan kim varsa burada da öyle “çocuk bakmak çok zor, mahvoldum bittim hayatım çok değişti gün içinde nefes alamıyorum” gibi bir çok yorum görüyorum. Gördükçe de korkuyorum. Çocukları çok seviyorum çok iyi bakacağıma da eminim. Mesleğim gereği zaten hergün onlarlayım, eğitimciyim. Yaşım 27, bir yandan erteleme nasıl olsa bir gün olacak diyorum bir yandan madem bu kadar zor bir kaç sene daha kafanı dinle diyorum. Sanırım biraz cesarete ihtiyacım var. Ne diyorsunuz cidden korkulacak bir şey mi? Bir de böyle negatif konuşanlar genelde ev hanımı oluyor ben aynı zamanda çalışıyorum da. Evimle temizlik yemek iş hepsiyle kendim ilgileniyorum. Ev hanımları bile zor diyorsa ben ne yapacağım :KK43:
Evet dogru soylemisler hayatiniz onceliginiz standartlariniz yasam tarziniz uykunuz gezdiginiz yerler arkadas ortamlariniz herseyiniz degisiyor. Ama guzel bisey istiyorsaniz neden olmasin. Benim fikrim biraz daha kari koca basbasa yasamaniz. Cocuk icin engel bi durum yoksa birbirinize biraz doyun 3. Bir kisi gelince geride kaliyor bu anlar. Ama cok guzel bi duygu cok guzel anlar da o 3. Kisiyle geliyor.
 
Anne olmak demek hep diken üstünde oturmak demek...
 
Cocuguna bagli.
Benim oglum papatya gibi. Sesini zor duyarsiniz.
Böyle 10 cocuk da olsa cok rahat bakilir.

Bugun kahvaltiya gittik arka masasimiza 2 ve 4 yas gibi iki cocuklu bir aile geldi. Cocuklar surekli bagiris cagiris. Yanlarinda bir de babaanne. Icerde oturdular disari cikicaz diye tutturdular sonra 1 tane arı geldi diye yaygarayi bastilar tekrar masa degisimleri vesaire... yanlarindaki 3 yetiskin oturup hic bir sey yiyemedi. Hizli hizli kalktilar. Kadin özür diledi huzursuzluk verdik diye. Oysa ben onlara uzulmustum, gercekten ayakustu belki 2 lokma yutmuslardir.
 
Bakmayın siz o çevrenizde aman şöyle zor aman öldüm bittim, diyenlere madem bu kadar zor niye yapmışlar çocuğu.

Özel ilgiye muhtaç, huysuz vs çocukları bu hesaba katmıyorum, normal ilgi gösterilmesi gereken çocuklar için söylüyorum.

Bazıları yakınmayı sever, kendine acınmasından vah vah tüh tüh denmesinden hoşlanır.


Ha zor mu çocuğa bakmak, evet başlarda zor gelir. Çünkü yıllarca hiçbir canlının sorumluluğunu almadınız, istediğiniz saatte yatıp kalktınız, istediğiniz yere düşünmeden gittiniz. Çocuk olunca böyle yapamayacaksınız, bir müddet sadece çocuğa uygun yaşamanız lazım. Ama azıcık büyüyüp ele avuca gelince ve birbirinize alışınca, planlı programlı şekilde alıp çocuğunuzu istediğinizi yaparsınız.

Çocukları seviyormuşsunuz, her anlamda hazır olduğunuzu düşünüyorsanız yapın. Herkesin karakteride şartları da farklı, kimseyle kıyaslamayın kendinizi.
Çok severim çocukları, ilk bir sene bir kaç saat uykuyla gezdim ama buna rağmen elimde olsaydı yapardım üç beş çocuk ☺️
 
Zor. Çok zor. İlk bir yıl hele insanlıktan geçiyorsun. Ben tam rahatlamıştım okul fln yorgun gelip hemencecik uyuyordu. Hastalıklarla boğuşmaya başladım mesela dün gece her saat başı öksürme arada bir kusmayla mücadele ediyorum. Uykusuzluk, yorgunluk, sürekli çamaşır yıkama bıktım. Şu am bir gülüşü var ama kısmından geçtim.
Her yaşında ayrı zorluğu var ve geldi mi bir daha asla hiç bir şey eskisi gibi olmuyor. Kafan komple değişiyor. Yani bakım zorluğu da değil olay anne kafası güncellemesi geliyor ve kendinden daha çol birini düşünmek sevmek de zorluyor. O eski gamsız zamanlarımı özlüyorum bazen
 
Ancak etrafımda çocuğu olan kim varsa burada da öyle “çocuk bakmak çok zor, mahvoldum bittim hayatım çok değişti gün içinde nefes alamıyorum” gibi bir çok yorum görüyorum.

O yorumları yapanlar sen daha 1 çocuk yapmaya tam karar veremeden 2.yi yapacaklar yalnız, haberin olsun.
 
Ben 27 de evlendim, şu an gebeyim. 33 yaşındayım. 6 sene dolu dolu dinlendim, gezdim, eşimi zaten tanıdım, evliliğime zaman verdim. Her şeye doydum. Şimdilik en azından keşkem yok. Sen de kan sonuçlarına baktırıp doktorun sorun yok derse 2 3 yıl daha keyfine bakabilirsin eşinle. Gezin tozun biraz keyfini çıkarın. Sonuçta anne baba olduktan sonra Allah kısmet ederse ömür boyu o kimlik sizinle olacak
 
Aile desteği yada bakıcı,yardımcı gibi destekleriniz olacaksa çok zor değil ama tek başına olmak bence çok zordur. Ben gerçekten bakamazdım tek başıma,mümkün değil.
 
Back
X