Ben neye sinir oluyorum bir de.
Lütfen sizde akışa teslim olun ve böyle olumsuz şeyleri düşünerek kendinizi ve enerjinizi tüketmeyin.
Bir kere de hastanede kan alırken çok ağlıyor ben dayanamıyorum dışarda duruyorum kan alan hemşire yine annesi yok mu diyor?
Zaten ben kimseyi anlamıyorum. Bu kadar kötü ve yorucu bir şey olsa bu kadar insan doğurur mu ? Hadi doğurdun neden ikinci diye sormazlar mı adama ? İnsanlar artık çok tembel buna inanıyorum. Öyle bir anlatıyorlar ki, içinden şeytan çıkacak sanıyor ınsan
Ama bi gülüşü varZaten ben kimseyi anlamıyorum. Bu kadar kötü ve yorucu bir şey olsa bu kadar insan doğurur mu ? Hadi doğurdun neden ikinci diye sormazlar mı adama ? İnsanlar artık çok tembel buna inanıyorum. Öyle bir anlatıyorlar ki, içinden şeytan çıkacak sanıyor ınsan
bütün bunları yaşayıp 2.yi yapanları ben de anlamıyorum herhalde unutuyorlar ya da hormonlar bu kişileri zorla ele geçiriyor...ben tek çocukluyum iki çocuklular bizi aydınlatsın.
26 aydır bu sürecin içindeyim. Bana sorunumun ne olduğunu neden gergin olduğumu sorduklarında cevabı bulamıyordum, şimdi bu yorumu okuyunca aydınlandım. Gerçekten de olay tam olarak bu. Ne yaparsan yap olmaması, devamlı ağlaması, huzursuz olması. Bu yorum bana terapi gibi geldi, aydınlandım resmen. Teşekkür ederim :)
Herşeyi unutturuyorAma bi gülüşü var
Olumsuz düşünce enerji tüketir. Boş konuşmak gibi.. 
Şöyle ki bende bu soruyu merak edip sordum çocuk 3 yaşına gelince bunların hepsi unutuluyor dedi.
Bu işin ev hanımı çalışanı fark etmez insan yetiştirmek başlı başına zor bir şey ama aynı ölçüde evladının olması mutluluk verici bir durum. İki 2019 5 Şubat'ta yaptığım testte çift çizgiyi gördüğümde hayatımda daha önce hiç yaşamadigim kadar mutlu oldum. Oğlum şuan 2 yaşında hergun bana kat kat fazlalarini yaşatıyor ama kolay mı değil. Tükenmiş hissesiyorsun, yetersiz hissediyorsun, her şeyde kendini suçluyorsun zor maa aynı ölçüde sevgi ve mutluluk da varMerhabalar kızlar, anne olanlara daha doğrusu çalışan anne olanlara danışmak istediğim bir konu var. Evleneli bir sene oldu, artık yavaş yavaş bebek yapsak mı diye düşünmeye başladık. Ancak etrafımda çocuğu olan kim varsa burada da öyle “çocuk bakmak çok zor, mahvoldum bittim hayatım çok değişti gün içinde nefes alamıyorum” gibi bir çok yorum görüyorum. Gördükçe de korkuyorum. Çocukları çok seviyorum çok iyi bakacağıma da eminim. Mesleğim gereği zaten hergün onlarlayım, eğitimciyim. Yaşım 27, bir yandan erteleme nasıl olsa bir gün olacak diyorum bir yandan madem bu kadar zor bir kaç sene daha kafanı dinle diyorum. Sanırım biraz cesarete ihtiyacım var. Ne diyorsunuz cidden korkulacak bir şey mi? Bir de böyle negatif konuşanlar genelde ev hanımı oluyor ben aynı zamanda çalışıyorum da. Evimle temizlik yemek iş hepsiyle kendim ilgileniyorum. Ev hanımları bile zor diyorsa ben ne yapacağım
Ay çok haklısınız valla çalışan kadın için daha kolay bencede sabah 8 de evden çık en erken 6 da eve gel 9 10 gibi uyut çocuğuEv hanımları için daha zor bence çünkü.
Çalışan kadının bir çevresi, farklı bir ortamı oluyor bebekle yapışık ikiz olmuyor. Akşam bebeğini görüyor sadece. Ama çalışmıyorsa benim gibi 7/24 yapışık ikiz oluyor bebekle ve bebeğim zor bir bebek olmamasına rağmen ben çok bunalıyorum. Benim hiç desteğim yok ama desteği olanlar biraz daha rahat olabiliyor. Üstüne korunurken hamile kaldım ikinci geliyor şimdi ay neyse ben daha fazla yazmiyim yoksa siz hiç çocuk yapmayacaksınız korkudan
O tamamen şöyle, hayat zaten birincide kayıyor.
