Çoçuğu olmayanları yıllarca hastane köşelerinde tedavi gören defalarca tüp bebek yaptırıp tutmayanları bu uğurda ev lüks araba parası harcayanları düşünün inan daha sabırlı olursunuz....pskolog değil yaşına göre pedagog gidin yaşına uygun eğitim çizgi filmleri ve oyuncaklar alın biras düzelme olabilir.. Sabır ve şükür..Merhabalar, ilkokul 1. Sınıfa giden kızm var, küçüklüğünden beri çok inatçı ve dediğim dedik bir çocuk hatta doğduğunda hemşireler bile yandınız demişti.
Küçükken bu kadar olmasa da zor bir çocuk, her hareketinde zorlanıyoruz, hiç bir şekilde dinlemiyor bağırmadan istediğimizi yaptıramıyoruz, sınıfta öğretmenden çok şikayet geldi, yanında ki arkadaşından kaynaklandığını düşünsekte öyle olmadığını anladım çünkü kuzeniyle oynarken de sürekli onu ağlatıyor
Aslında vurması kırması kaba konuşması yok fakat insan içinde olduğunuz zaman hiç laf dinlemiyor ve başkalarına karşı çok takıntılı, misafir geldiği zaman arkalarından çok ağlıyor, kuzeniyle birlikte oynarken sürekli tartışıyorlar, ve onların arkasından çok ağlıyor ama kuzeni hiç ağlamıyor
Benim kızım niye böyle neden böyle yapıyor anlamıyorum, insanlar artık bizimle görüşmek istemiyor, kızım yüzünden başkalarıyla tartışıyorum, evden dışarıya çıkmadan önce anlaşıyoruz yaramazlık yapmak yok diye tamam diyor ama biyere gittiğimizde bizi çok sinir ediyor inanın kolunu sıkasım geliyor sinirden.
Psikoloğa götürdük ama oda baya pahalı devamlı götüremiyoruz, yani nasıl düzelebilir, nasıl davranmalıyız
Çocuklu ailelerden fikirler bekliyorum, benim çocuğum gibi var mı acaba
Haklısınız olmasa gerçekten uzulecektik yada rabbim yeter ki olsun da nasıl huyu olursa olsun diye dualar edecektik biliyorum .Rabbim isteyen herkese nasip etsin inşallah .Çoçuğu olmayanları yıllarca hastane köşelerinde tedavi gören defalarca tüp bebek yaptırıp tutmayanları bu uğurda ev lüks araba parası harcayanları düşünün inan daha sabırlı olursunuz....pskolog değil yaşına göre pedagog gidin yaşına uygun eğitim çizgi filmleri ve oyuncaklar alın biras düzelme olabilir.. Sabır ve şükür..
Çocuğu olmayanları düşünmek ayrı tabi her zaman şükrediyorum ama bu başka birşey yani o an insanım gerçekten sinirleri tavan yapıyor, kızım adeta başka birisi oluyor bizi rezil ediyor başkasının yanında, kuzeninin babası bile bizimle bir araya gelmek istemiyor gelince de kızımı tersler bir şekilde konuşuyor, kızını bizim kızımızla bir oynamasını pek istemiyor, en son kızımı tersler şekilde konuşunca eşimde ona kızdı neredeyse tartışma çıkıcaktı, kızım bir insana çok bağlanıyor ve onun arkasından çok ağlıyor, aslında insan içinde büyüdü kimseden sakınmadım ama bizi artık rezil etmeye başladıÇoçuğu olmayanları yıllarca hastane köşelerinde tedavi gören defalarca tüp bebek yaptırıp tutmayanları bu uğurda ev lüks araba parası harcayanları düşünün inan daha sabırlı olursunuz....pskolog değil yaşına göre pedagog gidin yaşına uygun eğitim çizgi filmleri ve oyuncaklar alın biras düzelme olabilir.. Sabır ve şükür..
Aynı bizimde bu şekilde, kendisi oynuyorsa yanındaki de oynasın isitoyor ısrar ediyor, insanlara çok bağlanıyor herkesin arkasından ağlıyor, acaba diyorum kardeşi olmadığı için mi böyle, bayramı zaten zehir etti, güzel güzel anlatıyorum, hadi sizin çocuğunuz daha 3 buçuk yaşında gerçi değişmiyor şimdi nasılda ileride de öyle oluyor, ne yapıcam bilmiyorum çözüm öneri istiyorumOglum 3,5 yaşında aynen vurmayı filan bilmez ama inatçı bir cocuk ve dediğiniz gibi takıntı haline getirdiği şeyler oluyor ve bende savredemiyorum bazen .Mesela o an süt iciyorsa ortamdaki diğer çocuklara icsin diye tutturuyor .Dün bayram gezmesine çıktık eşimin iş arkadaşlarına gittik 3_4 ev gezdik hepsinde oyun oybatacagi çocuklar vardı ve 1-2 saat oturduk hep ve her çıkışımız sorun oldu onlarda gelecek diye tutturuyo .Anlatıyoruz yok ,bagirnadim ama yemin ederim sinirden elim kolum uyustu artık .
O çocuk gelişimi mezunu ayrıca pdr yüksek lisansı var bildiğim kadarıyla. Konunun uzmanı yani
Doğru hatırlıyorsunuz.O çocuk gelişimi mezunu ayrıca pdr yüksek lisansı var bildiğim kadarıyla. Konunun uzmanı yani
Hocamla benzer birsey yazacagim bende , eski konularinizi biliyorum , cocugunuzun boyle olmasiyla dizin cok alakaniz var , siz kendinizi toparlarsaniz cocugunuz da duzelir , hicbir cocuk anne babadan , ev ortamindan ayri degerlendirilemezÇocuğunuzu tanımıyorum,
oyundaki tepkilerini ve akran-yetişkin iletişimini gözlemlemedim.
Uzaktan,genel/geçer yorum yapmam da doğru olmaz.
Zor mizaçlı çocukların varlığı bir gerçek.
Bununla birlikte sizin diğer konularınızdan da yola çıkarak sorunun sadece çocuğunuzun mizacından değil ebeveyn yaklaşımlarından ve aile dinamiklerinizden kaynaklandığını düşünüyorum.
Sizin kapsamlı bir aile terapisine ihtiyacınız var.
Şu anda buna imkan yoksa,kızınız için en azından okulunuzun pdr servisinden yardım alabilirsiniz.
İsterseniz kitap tavsiyesinde de bulunabilirim.
9 mizaç tipi hakkında da araştırma yapabilirsiniz.
Bulunduğumuz yerde böyle bir hizmet yok malesefBelediyelerin ücretsiz pedagog hizmeti olabilir bir araştırın, yavrunuzun burcu ne doğum saati filan ona göre de davranabilirsiniz
Aslında kararlı bir anne babayız, her zaman kararımızın arkasında duruyoruz ve verdiğimiz sözü tutuyoruz ama bağırmak çözüm olmuyor kaç kez tembih etsekte insan içinde bizi çok sinir ediyor, çocuğunuz yüzünden ailelerle tartışmaya başladık ve ben bu duruma çok üzülüyorum, aslında küçükte değil sonuçta okula gidiyor ama dediğinizi uygulamamıştım, eğer şımarmaya devam ederse oturmayı kısa kesip eve dönücez bu işe yarayabilirMizacı zor çocuklar mutlaka var ama bu anne babanın davranışlarıyla ya törpülenerek köreltilir ya da artırılır. Çocuk ağlayarak, inat ederek istediğini elde etmeyi, bağırmanın bir yaptırımı olmadığını öğrenmiş. Bunu düzeltmek zor ama kararlı bir anne babayla altından kalkılmayacak şey değil.
Örneğin evden çıkmadan yaramazlık yok diye anlaşıyorsunuz, bu güzel ama daha açık olun. Sözümü dinlemezsen, arkadaşlarına zarar verirsen, ağlarsan geri döneceğiz deyin. Ve bunlardan herhangi birini yaptığında mutlaka sözünüzün arkasında durup, o ziyareti, eğlenceyi kısa kesip dönün. Anne baba kararlılığı çocuğun kişilik gelişimi için çok önemlidir.
Ben de asla her istediğini yapmıyorum ağlarsa hiç karışmıyorum ve kendi kendine susuyorBenim iki çocuğum var. Kızım daha dinlemeden ağlamaya başlıyor, oğlumsa mutlaka bir sebep bulup kuzenleriyle oynarken ağlamaya başlıyor. Bunu geçirdiğimiz çook sıkıntılı zamanlarda bir kurtuluş yolu olarak geliştşrdiler ve büyüklerimiz yeter ki ağlamasın diyip onları destekledi. Şimdi hayatımız daha yolunda hamd olsun ve kurallarımızı anne baba olarak koyup uygulayabiliyoruz. Onlar ağladığı zaman istediklerini asla yapmıyoruz. Onların anlayacağı şekilde anlatıyoruz. Eğer dinlemezsen istediğin olmaz diyorsam dinleyene kadar, susana kadar ağlamasıba izin veriyorum. Ya da şimdi sen burada ağlamaya devam edeceksen bunun için o zaman buradan gidiyoruz. Karar senin. İstersen kalalım, istersen gidelim diyorum. Susmazsa kısa süre içinde gidiyorum. Gelmeyeceğim diye tutturursa bunda senin tercihin tabi ki ama ben gidiyorum. Benimle gelmeni istiyorum ve ayakkabılarını giyöeni bekliyorum diyorum. Bunu birkaç kez yaşayınxa artık tekrarlamamaya başladı oğlum. Kızımsa ağlama davranışını azalttı, azalıyor.
Kararlı olun. Düzelecektir. Baskı ile değil. O ağlayınca sakin olun. Kural kuraldır, uyulması zorunludur.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?