- 28 Mart 2025
- 1.097
- 609
- 38
- Konu Sahibi sadesadece
-
- #21
Tesskur ederim seneye aşılama yaptıracak isallah tutar dua edin olurmuYaşadığınıza çok üzüldüm... Allah tez zamanda şifa versin sağlığınızı toparlayınca , sağlıkla , kolaylıkla, en doğru zamanda anne olursunuz inşallah
Çocuk konusu tam bir mucize 40-50 yaş arasında çocuğu olmayacağını öğrenen, erken menopoza giren, yumurtalıkta sorun yaşayan,hormon değerlerinde sıkıntı olan o kadar çok kadın var ki, yine de Allah nasip edince hamile kalıyorlar. Stresten uzak durmak da çok önemli. Hayat sürprizlerle dolu. Ümidinizi yitirmeyin.Ben çevreden değil iki yıl önce biri kurtaj olmak üzere 2kucuk bir büyük olmak üzere 4ane pes pese ameliyat oldum bide çocuğun olmayabilir hazırlıklı ol demişlerdi korkum bundan aslinda
Çok isteyerek hamile kalmış olmama rağmen sizi anlıyorum hak da veriyorum. Çocuğuma iyi bakamazsam düşüncesi, onun için sürekli kaygılanmak, ömür boyu sorumluluk sahibi olmak… gibi tüm zorluklar onu çok seveceğimiz/sevdiğimiz için katlanır oluyor. Ben daha bebeğimi sadece ultrasonda görebilmiş olmama rağmen çok seviyorum, tüm ağrılarım, bulantılarım, onun için şimdiden yaşadığım kaygılarım, ona olan sevgimden dolayı katlanır oluyor. Ayrıca hiç kimsenin mükemmel anne olmadığını, olamayacağını, her zaman verebileceğinin bir üstü olduğunu kabul ediyorum.Merhaba,
30+ üstündeyim, evliyim ve çocuk istemiyorum, eşime bunu tanıştığımız zamanlarda söylemiştim ama o değişeceğimi düşünerek bunu önemsememişti. Şimdiyse çocuk istemekte, bense hala aynı fikirdeyim çocuğun büyük bir sorumluluk olduğunu düşünüyorum çocuğa iyi bakamazsam ya da kendimi ihmal edersem diye ne çocuğun hakkına ne de kendi hakkıma girmek istemiyorum. Ve ömür boyu bir emanete sahip olmak istemiyorum.
Benim gibi düşünen var mı?
Korkuyorum gene bu konuda destek almayı düşünüyorumÇocuk konusu tam bir mucize 40-50 yaş arasında çocuğu olmayacağını öğrenen, erken menopoza giren, yumurtalıkta sorun yaşayan,hormon değerlerinde sıkıntı olan o kadar çok kadın var ki, yine de Allah nasip edince hamile kalıyorlar. Stresten uzak durmak da çok önemli. Hayat sürprizlerle dolu. Ümidinizi yitirmeyin.
Bir şey itiraf edeyim arada yotumlarijiza denk geliyorum şu yazinizi okumasam sizi 50 yaş zannediyordum neden ben de hatırlamıyorum ama çok şaşırdım şu anBiz eşimle 23 yaşında sevgili oldugumuz zaman ben çocuk istemiyorum demiştim o da bi 5 sene sonra isterim demişti. Birbirimizi sevdik, çok da uyumlu olunca bu konuyu rafa kaldırıp evlendik. 33üme kadar çocuk konusu benim için bildiğin iğrenç bir seçenekti. 1 senedir bir miktar acaba demeye başladım. Eşimse ilk yıllar yaparız yaparız çocuk isterim diyorken şimdi yapmasak da bir şey olmaz diyor. O çocuksuz hayatın konforuna alıştı, ben de biraz yaşamak istediğim şeylere doydum. Yani insan zamanla fikir ve his değiştirebilir. Bir taraf illa tam şu an çocuk istiyorum diye diretmiyorsa rahat 2 3 4 sene akışına bırakılabilir. O sürede ben ne yaptım, mesela burada bebek konuları var onları okuyorum. İnsanların o süreçlerini takip ediyorum, heyecanlarina bakıyorum. Kendimi tartıyorum. Arkadaşların daha büyük çocuklarına daha dikkatli bakıp inceliyorum, tahammül edebilir miyim, cok mu şart falan diye degerlendiriyorum. Eşimle henüz hiç konuşmadım ama ben istesem o da yapalım der, ben lafını acmazsam acmaz diye düşünüyorum. Ben hayatta hiçbir şeye balıklama atlayamam, çok çok garantici biriyim o yüzden benim bu aşamalardan geçmem lazım. Başkası hissel olarak o noktaya geliyordur belki.
50 yaşında birinin yazabileceği herhangi bir şey yazdığımı sanmıyorumBir şey itiraf edeyim arada yotumlarijiza denk geliyorum şu yazinizi okumasam sizi 50 yaş zannediyordum neden ben de hatırlamıyorum ama çok şaşırdım şu an
Madem konusu açıldı ben de düşüncelerimi yazayım.ben 32 ye gireceğim 6 ay sonra.durup düşünüyorum çok bugünlerde.yaptığim, zevk aldığım hatta zevkten kendimden geçtiğim şeyleri yaparken bile o kadar kısıtlı ve sıradan bir zevk alıyorum ki artık.daha 2 sene önce seks yaparken kendimden geçerdim, aşırı sulanırdım, şimdi ilişkiyi zor kurtarıyorum. Keza alkol de öyle.bütün duygularım tutkularım coşardı.şimdi ufacık etkisi ya oluyor ya olmuyor.eskiden sosyalleşince de daha fazla zevk alıyordum.neyse uzatmayalım.belli bir süre inkar etmeye çalıştım bu durumu ama belli ki artık kabullenmek zorunda kalacağım.hayatın tadı o kadar çabuk kaçıyor ki inanamadım.şimdi durup düşünüyorum.zaten 25 yaşına gelene kadar aklın başında olmuyor.aklın başında olsa özgürlüğün olmuyor.ikisi de olsa paran olmuyor.yani kısaca bizim ülkemizde 25 yaşından önce hayat yaşamak imkansız ki o da çok çok iyi ihtimalle.eee 25 te yaşamaya başlasan 30 da zaten anlattığım gibi zevk mevk kalmıyor.çocukluğu zaten hatırlamıyoruz.eeee ? Bu kadar geceni gündüzüne katıp yetiştireceğin birey 4,5 sene adam gibi zevk alarak yaşayacak diye iki kişinin çektiği bu çileye değecek mi?.belli bir yaşa kadar gelmiş kişi hiçbirşeyden doğru dürüst zevk alamadığına göre anne baba olmaktan da zevk almaz ki bence.28 yaşındayım 6 yıldır evliyim. Çok zor bi çocukluk geçirdik eşimde bende. Hem maddi hem manen. Anne baba sorumsuzluğu, yoksulluk, ilgisizlik derken ziyan edilmiş ve geçmişe dönüp baktıkça hep buruk ve eksik. O yüzden kalan hayatımızı kendimizi mutlu etmekle geçirmek istiyoruz. Karı koca olmak dışında kendimize anne baba sıfatı eklemek istemiyoruz. Yaşıtlarımız çocuklarının gelecekleri için yatırım yaparken biz o parayla tatile, spora, hobilerimize vakit ayırıyoruz. Ve şöyle bi sorunumuz da var maalesef, şu devirde ne yaparsak yapalım doğurduğumuz çocuğa yetemiycez. Her gün daha lüks birşey çıkıyor. Ve ben o çocuğa her istediği lüksü, gözünün kaldığı her hangi bir şeyi alamazsam diye şimdiden kendimi kahrediyorum bunu düşündükçe. Belkide fazla anksiyete sahibiyim bu kadar düşünmekte iyi değildir belki. Herneyse çocuk istememekte gayet haklısınız bizde istemiyoruz. Çevre baskısı bile umrumuzda değil. Sizde eşinizi ikna etmeye bakın bence. Çünkü o baba olmazsa birşey kaybetmez tatmadığı bi duygu olduğu için. Ama siz istemeyerek anne olursanız maalesef bu şekilde çok ağır depresyon geçiren arkadaşlarım oldu hala terapi görenler var hiç tavsiye etmem.
Hiçbir alakası yok.o işler tamamen kısmet.hatta en çok da sizin gibi durumdakiler şöyle böyle olmuştu o yüzden korunmaya çok dikkat etmedik ama ilk aydan hamile kaldım falan diyorlar.çok farklı bir durum tıbbı aşan bir konu.Ben çevreden değil iki yıl önce biri kurtaj olmak üzere 2kucuk bir büyük olmak üzere 4ane pes pese ameliyat oldum bide çocuğun olmayabilir hazırlıklı ol demişlerdi korkum bundan aslinda
Evet bi tane kedimiz var. Eğer ilerde evimiz müsait olursa yanına bi arkadaş daha sahiplenmeyi düşünüyoruz. Kendimi annesi gibi hissediyorum bana yetiyorBebek yerine hayvan sahiplenmeyi dusundunuzmu
Madem konusu açıldı ben de düşüncelerimi yazayım.ben 32 ye gireceğim 6 ay sonra.durup düşünüyorum çok bugünlerde.yaptığim, zevk aldığım hatta zevkten kendimden geçtiğim şeyleri yaparken bile o kadar kısıtlı ve sıradan bir zevk alıyorum ki artık.daha 2 sene önce seks yaparken kendimden geçerdim, aşırı sulanırdım, şimdi ilişkiyi zor kurtarıyorum. Keza alkol de öyle.bütün duygularım tutkularım coşardı.şimdi ufacık etkisi ya oluyor ya olmuyor.eskiden sosyalleşince de daha fazla zevk alıyordum.neyse uzatmayalım.belli bir süre inkar etmeye çalıştım bu durumu ama belli ki artık kabullenmek zorunda kalacağım.hayatın tadı o kadar çabuk kaçıyor ki inanamadım.şimdi durup düşünüyorum.zaten 25 yaşına gelene kadar aklın başında olmuyor.aklın başında olsa özgürlüğün olmuyor.ikisi de olsa paran olmuyor.yani kısaca bizim ülkemizde 25 yaşından önce hayat yaşamak imkansız ki o da çok çok iyi ihtimalle.eee 25 te yaşamaya başlasan 30 da zaten anlattığım gibi zevk mevk kalmıyor.çocukluğu zaten hatırlamıyoruz.eeee ? Bu kadar geceni gündüzüne katıp yetiştireceğin birey 4,5 sene adam gibi zevk alarak yaşayacak diye iki kişinin çektiği bu çileye değecek mi?.belli bir yaşa kadar gelmiş kişi hiçbirşeyden doğru dürüst zevk alamadığına göre anne baba olmaktan da zevk almaz ki bence.
Haa bir de 25 e kadar iş bulamayanlar var, doğru dürüst sevgili, eş bulamayıp en güzel çağlarını seks yapamadan geçirenler var.zaten buralarda da okuyoruz maalesef.benim içimden neler geçiyor da kimsenin morali bozulmasın diye yazmıyorum tabi.iki kişinin hayatı bitiyor neredeyse ele geçen ne yani? Hiç mantıklı gelmiyor bana.bu yaştan sonra da öyle çok ulvi çok yüce, şahane şiddetli sevgiler hissedilebileceğine de inanmıyorum
Benim durumum senden farklı ben her gece ağır 3tane ilaç içiyorum ondan olmuyor doktorumda hamileliği yasakladi oyuzden üstünde durmuyorum isallah seneye izin çıkarsa aşılama yöntemleri aptiracagimHiçbir alakası yok.o işler tamamen kısmet.hatta en çok da sizin gibi durumdakiler şöyle böyle olmuştu o yüzden korunmaya çok dikkat etmedik ama ilk aydan hamile kaldım falan diyorlar.çok farklı bir durum tıbbı aşan bir konu.
Sizin çok iyi anlıyorum. 6 aylık bebeğim var annem iki sokak ötede, karşı dairemde ise yengem oturuyo. İki kızkardeşim destek oluyo. Buna rağmen aşırı şekilde zorlanıyorum.Merhaba,
30+ üstündeyim, evliyim ve çocuk istemiyorum, eşime bunu tanıştığımız zamanlarda söylemiştim ama o değişeceğimi düşünerek bunu önemsememişti. Şimdiyse çocuk istemekte, bense hala aynı fikirdeyim çocuğun büyük bir sorumluluk olduğunu düşünüyorum çocuğa iyi bakamazsam ya da kendimi ihmal edersem diye ne çocuğun hakkına ne de kendi hakkıma girmek istemiyorum. Ve ömür boyu bir emanete sahip olmak istemiyorum.
Benim gibi düşünen var mı?
Ne geldi başınıza?Benim durumum senden farklı ben her gece ağır 3tane ilaç içiyorum ondan olmuyor doktorumda hamileliği yasakladi oyuzden üstünde durmuyorum isallah seneye izin çıkarsa aşılama yöntemleri aptiracagim
Eskiden nasıl 9,10,12 çocuk yapılıyormuş bilmem.şimdi biz hem bakamıyoruz hem o kadar çok hamile kalamıyoruz hem o kadar çok seks yapamıyoruz.ne kadar ütopik geliyor günümüzde.eski toprak diye boşuna demiyorlarmiş valla.Sizin çok iyi anlıyorum. 6 aylık bebeğim var annem iki sokak ötede, karşı dairemde ise yengem oturuyo. İki kızkardeşim destek oluyo. Buna rağmen aşırı şekilde zorlanıyorum.
İstemeyerek anne olmayın. Ben istediğim halde bazen cinnet geçiricek kıvama gelebiliyorum. Sonrasında vicdan azabından ölüyorum. Büyük bir sorumluk bütün hayatınız değişiyo ister istemez.
Ne geldi başınıza
Ne var ki bunda tersleyecek? Neyse geçmiş olsun.Ben hamile kalıp boş gebelik geçirdim bunun üstüne bipolar tanısı konuldu ağır geçiriyordum tedavi oldum şimdi iyiyim doktorum bipolarin anne olmaya engel olmadığı ama hastalığı sabitlemem gerektigini seneye çocuk konusu birdaha konuşalım dedi oldumu öğrendin muradına erdinmi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?