- 12 Ekim 2009
- 18.678
- 24.172
- 798
- Konu Sahibi BirazDeliyim
- #21
Keşke herkes çocuk yapmadan önce sizin gibi ölçüp tartsa..
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Merhaba,33 yaşında 4 yıllık evliyim,üniversite mezunuyum ama bir işime yaramiyor,kpss ye girdim olmadı,üniversiteyi bitirene kadar özel sektör de çalıştım,sağlık sebebi ile ayrildim isimden,çalışmıyorum şu an ama iş ariyorum,eşim ve etrafımizdaki herkes benden çocuk beklerken ben istemiyorum,çocuksuz evlilik olamaz mı,ben kendimi hiç anne olabicekmisim gibi düşünmüyorum,eşim çok istiyor ama ben ona kendimi hazır hissetmediğimi söyledim,soranlara da daha zamanımız var diyorum,bazen istiyor gibi oluyorum sonra yok olmaz diyorum,eminim buradaki bir çok kadın da benim düşüncemi onaylamayacaktir ama ben kendi ayaklarım üzerinde durmadan çocuk sahibi olmayı düşünmüyorum ve gerçekten çocuk sahibi olmak beni çok korkutuyor,benim gibi düşünen,bu durumu yaşamış ama sonradan pişman olan arkadaşlar varsa ya da bu şekilde düşünmeme beni iten sebebin ne olduğunu anlayabilen arkadaşlar varsa fikirlerini paylaşabilir mi?
ayaklarının üstünde durmayı elli yaşında becerebilirsen ne olacakMerhaba,33 yaşında 4 yıllık evliyim,üniversite mezunuyum ama bir işime yaramiyor,kpss ye girdim olmadı,üniversiteyi bitirene kadar özel sektör de çalıştım,sağlık sebebi ile ayrildim isimden,çalışmıyorum şu an ama iş ariyorum,eşim ve etrafımizdaki herkes benden çocuk beklerken ben istemiyorum,çocuksuz evlilik olamaz mı,ben kendimi hiç anne olabicekmisim gibi düşünmüyorum,eşim çok istiyor ama ben ona kendimi hazır hissetmediğimi söyledim,soranlara da daha zamanımız var diyorum,bazen istiyor gibi oluyorum sonra yok olmaz diyorum,eminim buradaki bir çok kadın da benim düşüncemi onaylamayacaktir ama ben kendi ayaklarım üzerinde durmadan çocuk sahibi olmayı düşünmüyorum ve gerçekten çocuk sahibi olmak beni çok korkutuyor,benim gibi düşünen,bu durumu yaşamış ama sonradan pişman olan arkadaşlar varsa ya da bu şekilde düşünmeme beni iten sebebin ne olduğunu anlayabilen arkadaşlar varsa fikirlerini paylaşabilir mi?
Merhaba,33 yaşında 4 yıllık evliyim,üniversite mezunuyum ama bir işime yaramiyor,kpss ye girdim olmadı,üniversiteyi bitirene kadar özel sektör de çalıştım,sağlık sebebi ile ayrildim isimden,çalışmıyorum şu an ama iş ariyorum,eşim ve etrafımizdaki herkes benden çocuk beklerken ben istemiyorum,çocuksuz evlilik olamaz mı,ben kendimi hiç anne olabicekmisim gibi düşünmüyorum,eşim çok istiyor ama ben ona kendimi hazır hissetmediğimi söyledim,soranlara da daha zamanımız var diyorum,bazen istiyor gibi oluyorum sonra yok olmaz diyorum,eminim buradaki bir çok kadın da benim düşüncemi onaylamayacaktir ama ben kendi ayaklarım üzerinde durmadan çocuk sahibi olmayı düşünmüyorum ve gerçekten çocuk sahibi olmak beni çok korkutuyor,benim gibi düşünen,bu durumu yaşamış ama sonradan pişman olan arkadaşlar varsa ya da bu şekilde düşünmeme beni iten sebebin ne olduğunu anlayabilen arkadaşlar varsa fikirlerini paylaşabilir mi?
30 yaşına kadar hem çalıştım hem okudum,sağlık sebebi ile de isimden ayrılmak zorunda kaldım üni. bitirdim,evet özel sektör olmasın diye sınavlar a girdim o da olmadı,geçen seneden beri iş bakıyorum özel sektörde ama sağlığımı etkilemesin istiyorum ama sağlığımı etkilemesini geçtim iş bulamıyorum33 yaşınıza kadar neden iş-güç durumlarınız oturmadı ben onu anlamadım. Sağlık sorunları yüzünden mi? Ya da özel sektör istemiyorum deyip deyip KPSS konusunda da başarısızlıklar/sorunlar yaşayanlardan mısınız? Benim öyle bi tanıdığım var mesela, kadın 32 yaşında halen daha KPSS'ye giriyor, özel sektörü de istemiyor ama elde var koca bir sıfır yani. Yaşıtları özel sektörde yönetici pozisyonlarına kadar geldi, o hala KPSS.
İşte benim kaygım da bu yüzden bi nevi,ya hep başarısız olursam,3 sene sonra herhangi bir nedenden dolayı eşimle ayrılmak zorunda kalırsam ya da hayat bu ya eşimin başına bişey gelirse vs .vs.biliyorum kimsenin hicbirseyin garantisi yok ama yine de kendi hayatımla ilgili bazı şeylerde geleceği düşünerek hareket etmek istiyorum,kusura bakmayın benim kaygım aslında hayatayaklarının üstünde durmayı elli yaşında becerebilirsen ne olacak
Kesinlikle şu ortamda kim çocuğunu herşeyden korurum diyebilir ki,aslında sizin de dediğiniz gibi ebeveynler daha bilinçli olsa cinsiyet ayrımı yapmasa ne güzel olurBen varım. Çocuk istemiyorum ve sanırım hiç de istemeyeceğim çünkü 6 yıllık evliyimebeveyn ler daha bilinc.
Benim sebeplerim de çevre koşulları.. Bazen terör tek basına yeterli bir sebepmiş gibi geliyor.
Bir de eğitim alanındayım. Fazla bilmek, çevreye sürekli eleştirel bir gözle bakmak, standartları çok yükseltiyor.
Bir de malum sizin cok iyi çocuk yetiştirmeniz yetmiyor. Çevreden izole edemeyeceğiniz için..
Öncelikle anne baba eğitimlerinin arttırılması lazım.
Suani ne hissettigini bi kenara koy.bi 30 yil sonrasini dusun mesela.kizin olmus evlenmis.sen ona gidiyorsun.sohpet ediyorsunuz falan.torunlarin olmus onlarla egleniyorsun.evinde kurulmus bir masa hayal et.cocuklarin damadin gelmis.beraber yemekler sohpetler ediyorsunuz..bu hayaller sizi tatmin etmiyorsa eger yapmayin.fakat bir teyze taniyorum.cok istemis ama cocugu olmamis.cevresinde yasit arkadaslari kardesleri hep cocuklariyla birlikteyken o bunun eksikligini cok yasiyor.evim bom bos.keske bir yasanmislik olabilseydi diyor.ben cok etkilenmistim o teyzeden.bir canlinin dogmasina vesile olacaksin.buyudugunde ise o senin emeginle yetismis bir cicek olacak.ben bir orkide actirirken bile cok mutlu oluyorum.bu hazzi yasamamaya kendini mahkum birakma derim.
Not:tum bunlar mutlu guzel giden bir evliligin varsa eger gecerli