- 13 Ekim 2011
- 4.213
- 507
- 163
- 35
Evli değilim . 22 yaşındayım. Okuyorum.
2yıldır bir ilişkim var.
3 yıl sonra evlenmeyi planlıyoruz ama tabi ki nasip.
Ben evlendiğim ilk geceden çocuk sahibi olmak istiyorum ama erkek arkadaşım 3 yıl istemiyor. Evliliğin tadı çıksın diye.
Anlaşma yapmadık , yapmam da .
Bir anlaşma yapmak bana göre saçmalık.
Ömür boyu çocuk istemeyen kimseye rastlamamıştım.
Çocuk neşedir , sorumluluktur.
Evli olmamama rağmen şunu söylüyorum ki çocuk sahibi olmak için kariyer bile düşünmem .
Ben ailenin en küçük çocuğuyum. El bebek gül bebek cinsinden büyüdüm. Öyle büyük sorumluluklar hiç yüklenmedi bana. Hala küçük bir kız çocuğu gibiyim , kendime zor bakarımAma evlendiğim gün bunu kaldırarak evleneceğim. Ama anne olmayı öyle çok istiyorum ki.
Mis gibi kokan bir çocuğum olsun istiyorum. Annem gibi anne olmak istiyorum.
İnşallah sizde istediğiniz gibi mutlu olursunuz . Hakkınızda hayırlısı olsun.
ya şöyle yazsınlar, canımı yesinler. ne güzel önce kendi isteğini ve yapmayı düşündüklerini yazmış, sonra da "İnşallah sizde istediğiniz gibi mutlu olursunuz . Hakkınızda hayırlısı olsun" diyerek bitirmiş. ne diretme var ne sorgulama var ne çıkıntı bir söz var. kendi adıma teşekkür ederim.
Sizin çocuğunuz olmasaydı ne olacaktı acaba aile olmayacakmıydınız yada eşiniz sizi kapının önüne mi koyacaktı çok merak ediyorum yada önceden bir travma taciz gibi birşey yaşadığınız için çocuk istemeseydiniz . Ama sırf eşiniz istiyo eşim beni bırakmasın evine bağlansın diye yinede doğururmuydunuz.
ne kadar büyük ve boş konuştuğunuzun farkına ne zaman varacaksınız acaba
dost acı soyler kısmı dogru da keske bır de tarafsız soylese
ana olmak isteyipte olamayanlar ne icin dogmus keske onu da acıklasaydın
Sizin ki dobralık değil, kendi gibi düşünmeyeni dışlamak...
Kendi adıma çocuk sahibi olunca çocuk istemeyeni daha iyi anladım ve hak verdim. Demek sizin hayatınız kolay çocuk isteyince şıp diye oluyor, 2. çocuk istemiyorsunuz istediğinizde o da olacak. Çocuğunuzunda pek zorluğu yok demek ki. Maddi anlamda sıkıntınız da yok.
Ama hayatta her şeye kolay yoldan sahip olmayanlarda var. Çocuk sahibi olmak için senelerini verenler var. Zor bir çocuğa sahip olup onun hastalıkları rahatsızlıkları ile uğraşanlar var. Engelli çocuğu olanlar var. Dünya da çocuk yetiştirecek kadar toz pembe bir yer değil artık. Çocuk okutmak için maddi anlamda iyi olmak gerek. Hal böyle olunca tüm bunların üstesinden gelecek maddi manevi gücü olanı takdir etmek, ama çocuk sahibi olmaktan korkup sorumluluğunu almak istemeyeni de -saçma düşünceli değil- anlayışla karşılamak gerekiyor.
arkadaşlar bu konu malesef bazı algılama sorunu olan arkadaşlar yüzünden cok değişik yerlere gidiyor.burası dforum adı üstünde herkes düşüncesini önerisi yazar.bende kimsewye hakaret etmedim kimseyi aşağılamadım.anne olanlar beni anlıyorlar onu cok iyi biliyorum çünkü sadece yaşayan biliyor anneliği.malesef bir konuyu tartışma yetisine bile sahip değiliz toplum olarak.konuyu açan arkadaş tekrar söylüyorum bu senin kararın kimseyi karıştırma eşinle arana.ben sadece kendi hayatıma dayanarak önerilerde bulşundum ama hep tersten gösterildi.ne kaldı cocuk sahibi olamayanları yermişim(haşa) ben bir hemşireyim aynı zamanda psikoloji eğitimi aldım ben ne cocuk sahibi olamayanlar görüp onlarla ağladım tabi kimse kimsenin hayatını bilemez.ne kaldı tecavüze ugrasaydım da cocuk sahibi olmak istermiydinim ne yani hep olumsuzmu bakarsınız böyle.simdi kazara hamile kalsanız bu çocugu ne yaparsınız acaba diye düşünmeye başladım şimdiden.allah yardımcınız olsun.
kimseyi kırdığımı düşünmüyorum.ama gerçekten haketmediğim şekilde yargılandığımı düşünüyorum.ben artık yazmıyorum bu konuya sanki sabote ediyormuşum gibi izlenim veriliyor.kendi düşüncelerimi yazdım oysaki sadece anne olanların bileceği düşüncelerimi.rabbim kimseyi anne olma duygusundan yoksun bırakmasın diyorum son olarak zaten tüm söylemek istediğim bu cümlede gizli.
arkadaşlar bu konu malesef bazı algılama sorunu olan arkadaşlar yüzünden cok değişik yerlere gidiyor.burası dforum adı üstünde herkes düşüncesini önerisi yazar.bende kimsewye hakaret etmedim kimseyi aşağılamadım.anne olanlar beni anlıyorlar onu cok iyi biliyorum çünkü sadece yaşayan biliyor anneliği.malesef bir konuyu tartışma yetisine bile sahip değiliz toplum olarak.konuyu açan arkadaş tekrar söylüyorum bu senin kararın kimseyi karıştırma eşinle arana.ben sadece kendi hayatıma dayanarak önerilerde bulşundum ama hep tersten gösterildi.ne kaldı cocuk sahibi olamayanları yermişim(haşa) ben bir hemşireyim aynı zamanda psikoloji eğitimi aldım ben ne cocuk sahibi olamayanlar görüp onlarla ağladım tabi kimse kimsenin hayatını bilemez.ne kaldı tecavüze ugrasaydım da cocuk sahibi olmak istermiydinim ne yani hep olumsuzmu bakarsınız böyle.simdi kazara hamile kalsanız bu çocugu ne yaparsınız acaba diye düşünmeye başladım şimdiden.allah yardımcınız olsun.
kimseyi kırdığımı düşünmüyorum.ama gerçekten haketmediğim şekilde yargılandığımı düşünüyorum.ben artık yazmıyorum bu konuya sanki sabote ediyormuşum gibi izlenim veriliyor.kendi düşüncelerimi yazdım oysaki sadece anne olanların bileceği düşüncelerimi.rabbim kimseyi anne olma duygusundan yoksun bırakmasın diyorum son olarak zaten tüm söylemek istediğim bu cümlede gizli.
Evli değilim . 22 yaşındayım. Okuyorum.
2yıldır bir ilişkim var.
3 yıl sonra evlenmeyi planlıyoruz ama tabi ki nasip.
Ben evlendiğim ilk geceden çocuk sahibi olmak istiyorum ama erkek arkadaşım 3 yıl istemiyor. Evliliğin tadı çıksın diye.
Anlaşma yapmadık , yapmam da .
Bir anlaşma yapmak bana göre saçmalık.
Ömür boyu çocuk istemeyen kimseye rastlamamıştım.
Çocuk neşedir , sorumluluktur.
Evli olmamama rağmen şunu söylüyorum ki çocuk sahibi olmak için kariyer bile düşünmem .
Ben ailenin en küçük çocuğuyum. El bebek gül bebek cinsinden büyüdüm. Öyle büyük sorumluluklar hiç yüklenmedi bana. Hala küçük bir kız çocuğu gibiyim , kendime zor bakarımAma evlendiğim gün bunu kaldırarak evleneceğim. Ama anne olmayı öyle çok istiyorum ki.
Mis gibi kokan bir çocuğum olsun istiyorum. Annem gibi anne olmak istiyorum.
İnşallah sizde istediğiniz gibi mutlu olursunuz . Hakkınızda hayırlısı olsun.
ben sırf başkaları istiyor diye cocuk yapın demiyorum.bende eşim henüz cok hazır değilken onu ikna ettim cocuk sahibi olduk.
çok kestirip atıyorsunuz hayatın neler getireceği bilinmez diyorum.allah evladı olmayan evlat için yanıp tutuşanlara yardımcı olsun ama ben kendi acımdan yorumluyorum cocugum yokken eşimle ev arkadaşı yada sevgili gibiydik şimdi aile olduk.çocuk olmamasından dolayı evliliklerin bir çoğu bitiyor malesef bunu da düşünün.
birde rabbim böyle birşeyle asla kimseyi sınamasın.meme kanserinin en büyük koruyucusu emzirmek cocuk sahibi olmak memede bir kitle varsa cocuk sahibi olarak bir nebze kurtulmuş oluyorsunuz.böyle büyük konuşmayın bence.rabbim kime ne getitirir bilinmez.
Evli değilim . 22 yaşındayım. Okuyorum.
2yıldır bir ilişkim var.
3 yıl sonra evlenmeyi planlıyoruz ama tabi ki nasip.
Ben evlendiğim ilk geceden çocuk sahibi olmak istiyorum ama erkek arkadaşım 3 yıl istemiyor. Evliliğin tadı çıksın diye.
Anlaşma yapmadık , yapmam da .
Bir anlaşma yapmak bana göre saçmalık.
Ömür boyu çocuk istemeyen kimseye rastlamamıştım.
Çocuk neşedir , sorumluluktur.
Evli olmamama rağmen şunu söylüyorum ki çocuk sahibi olmak için kariyer bile düşünmem .
Ben ailenin en küçük çocuğuyum. El bebek gül bebek cinsinden büyüdüm. Öyle büyük sorumluluklar hiç yüklenmedi bana. Hala küçük bir kız çocuğu gibiyim , kendime zor bakarımAma evlendiğim gün bunu kaldırarak evleneceğim. Ama anne olmayı öyle çok istiyorum ki.
Mis gibi kokan bir çocuğum olsun istiyorum. Annem gibi anne olmak istiyorum.
İnşallah sizde istediğiniz gibi mutlu olursunuz . Hakkınızda hayırlısı olsun.
arkadaşlar bu konu malesef bazı algılama sorunu olan arkadaşlar yüzünden cok değişik yerlere gidiyor.burası dforum adı üstünde herkes düşüncesini önerisi yazar.bende kimsewye hakaret etmedim kimseyi aşağılamadım.anne olanlar beni anlıyorlar onu cok iyi biliyorum çünkü sadece yaşayan biliyor anneliği.malesef bir konuyu tartışma yetisine bile sahip değiliz toplum olarak.konuyu açan arkadaş tekrar söylüyorum bu senin kararın kimseyi karıştırma eşinle arana.ben sadece kendi hayatıma dayanarak önerilerde bulşundum ama hep tersten gösterildi.ne kaldı cocuk sahibi olamayanları yermişim(haşa) ben bir hemşireyim aynı zamanda psikoloji eğitimi aldım ben ne cocuk sahibi olamayanlar görüp onlarla ağladım tabi kimse kimsenin hayatını bilemez.ne kaldı tecavüze ugrasaydım da cocuk sahibi olmak istermiydinim ne yani hep olumsuzmu bakarsınız böyle.simdi kazara hamile kalsanız bu çocugu ne yaparsınız acaba diye düşünmeye başladım şimdiden.allah yardımcınız olsun.
kimseyi kırdığımı düşünmüyorum.ama gerçekten haketmediğim şekilde yargılandığımı düşünüyorum.ben artık yazmıyorum bu konuya sanki sabote ediyormuşum gibi izlenim veriliyor.kendi düşüncelerimi yazdım oysaki sadece anne olanların bileceği düşüncelerimi.rabbim kimseyi anne olma duygusundan yoksun bırakmasın diyorum son olarak zaten tüm söylemek istediğim bu cümlede gizli.
İkinizin evliliği, ikinizin hayatı, sizin bedeniniz, sizin kararınız siz hazır hissetmiyorsanız eşinize hazır değilim deyin ailesi istiyor diye baskı yapmak da neymiş ailesinin uydusu mu o aileleri bu işe karıştırmamasını söyleyin.
Başkaları istiyor diye hiç olmam hele ( Konu sahibine hak veriyorum ).. Çocuğa bakacak olan onlar değil herhalde..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?