Çocuk istemiyorum ama ..

umarım beni biraz olsun anlayanlar olmuştur çünkü kimseyle paylaşamıyorum duygularımı annemle zaten aram yok arkadaşlarımda yok burda ben bencillik yapmamak için denedim korunmayı falanda bıraktım ama 2 gün geçikince nasıl korktum anlatamam yapamadım o an heyecan yaşayamadım eşime de çocuk konusunda biraz daha güvensem belki doğururum ama oda sevmiyorum acaba k.v mi arayıp konuşsam mı oğlunuda beni üzüyorsun desem mi biraz sussa bende bu sürede biraz gözlem yapsam hazır olmaya çalışsam zor ama ...
 
İlk mesajımda ablaları var demiştim sonra da tek çocuk dedim yanlış anlaşılma olmasın tek erkek çocuk demek istemiştim soyad mevzusu falan
 

canım bak işte hiç olmasın demiyorsun ,cesaretin yok ,baskılar seni sıkıyor ,ben ne zaman istersem o zaman olsun diyorsun ben anladım seni ,
konuş kayınvalidenle sen konuş al karşına ,bakın size saygım sonsuz ama bana artık çocuk baskısı yapmayın ,
tek kelime dahi ne söyleyin ne ima edin ,ben zamanı gelince zaten istiyorum ama şu an değil deyin ,
sonra kafan rahata erdimi düşünürsün ..üzülme olurmu ,
eşine de söyle bu durumu ,aşkım istiyorum tabi istemezmiyim ama şu an değil ,ne olur annende sende daha fazla üstüme gelmeyin de..

ama sakın allahım olmasın nolur gibi dualar etme ,herşeyin en doğrusunu o bilir ,insanın kaderi doğmadan yazılır ,senin kaderinde de belki küçük bir kız çocuğu vardır ,vaktini zamanını annesini bekliyordur ..herşeyin hayırlısı diye dua et ..
 
off bazı yorumlara çıldırıyorum herkes çocuk istemek zorunda dil sevmekte zorunda dil buneya çocuk sevilmezmiymiş ben sevmiyorum istemiyorum demekki konu sahibide öle hem kocasıyla zamanında anlaşmışlar babalık tatmak istiyoduysa anlaşmicaktı veya evlenmicekti
 
vallahi korkulur şu kadın milletinden el birliğiyle doğurtucaz konu sahibini.
arkaşım bize kızma ne olur ama sen de istiyorsun fakat cesaretin yok gibi
zaman herşeyin ilaci gönlünden ne geçiyorsa allah en hayırlısını yaşatsın sana
 
Yargılamanızı anlayabiliyorum ama benim derdim hiç bir zaman yok zaman ayıramam zevkimden vazgeçemem konusu değil bakarım her türlü bakarım ama sevgi verememekten korkuyorum nedeninide aslında söylemek istemiyorum tam olarak saçma gelebilir ama ben hayatım boyunca hep yanlızdım en kıskandığım şey annesiyle arkadaş olan kızlardı ama bnm en nefret ettim kişi hayatım boyunca annnemdi demeyin bir kız annesinden nefret eder mi diye. Annemle ben hiç birşeyimi paylaşamadım evlenirken ona bile sormadım ve ne yazıkki ben onun kzııyım ve çok benziyorum ona bende onun gibi olmaktan korkuyorum ben bunları eşime hüngür hüngür ağlayarak anlattım oda hiç bir şey senden önemli değil dedi ve sanırım benim zamanla fikrimi değiştireğimi düşündü bekarkan ailesiyle alakası olmayan adam ailesinin dediklerini takmaya başladı beni de sinirlendiren bu oldu fikrimi burda paylaşmak istedm hepinizi iyi yada kötü yorumları için teşekkür edeceğim
 
canım benim işte anne sevgisizliği seni böyle düşünmeye itmiş ,bence sen annede yaşamadıklarını evladınla yaşayacaksın ,onun sana tattırmadığı duyguları evladına anne olarak tattıracaksın ve çok iyi bir anne olacaksın ,içinden aslında istiyorsun ama korkuyorsun değilmi .hiç korkma canım benim ,ama önce hazır ol ,bu düşünceleri kafandan at ,eşinle uzlaş ve ondan sonra düşün hamileliği ,eminim doğurduktan sonra anlayacaksın boşuna beklemişim bunca yıl diyeceksin ..
 

Konuyu ve yorumları baştan sona okudum. Bu yazdığınızdan sonra benim size tavsiyem, kesinlikle psikoloğa gidin. Yanlış anlamayın beni. Bebek istersiniz istemezsiniz o ayrı, bu tamamen sizin bileceğiniz bir mevzu. Ama görüyorum ki yaşadıklarınız her neyse sizin hayatınıza ket vurmaya kadar gitmiş. Bence bu duygulardan arınmalı, tamamen içinizi boşaltmalısınız. Eminim farklı konularda da geçmişiniz size engel oluyordur
 
Kimsenin kimseyi yargılamaya hakkı yok elbet.
Bu bir tercih meselesidir.
Yalnız şöyle bir durum var ki, bu iki kişilik bir tecih.
Eşlerden biri fikrini değiştirdiği anda sorun haline geliyor.
Sanırım eşiniz bir takım korkularınız olduğunu ve zamanla bunları aşabileceğinizi düşünmüş.
Bende öyle düşünüyorum açıkçası.
Annenizle ilişkinizin iyi olmaması zor bir durum ama olaya ters açıdan bakmayı deneyebilirsiniz.
çocuğunuz olursa anneniz gibi olmamak için ne yapmayacağınızı biliyorsunuz.
 

inş bir gün bu düşünceleri kafamdan atarım , yaşadıklarım aklıma geldikçe inan ağlıyorum şimdi bile gözlerim doluyor tek korkum benim gibi bir sevgisiz çoçuğum olsun istemiyorum . Ailemin bana yaptığı gibi sadece para vererek çocugumla ilgilenmek istemiyorum eşim benim herşeyim onu tanıdığım günden beri hayatım değişti herşeyim oldu biraz da bu büyünün bozulmasında belki onun bana olan sevgisinin çocuğa kaymasından korkuyorum belki bencillik ama elimde değil. onu da kaybetmek istemiyorum allah çocuk isteyen herkese biran önce versin bana da biraz annelik duygusu verir inş ..
 
canım benim herşeyin zamanı var üzülme olurmu ,kafandan at bunları ,gez toz gününü gün et ,eğlen kocanla ,zamanın tadını çıkar ,çocukluğunda yaşayamadığın mutluluğu gençliğinde yaşa ,sonra vakti zamanı gelince anne olursun ..
 

Çok sağol canım yorumlarınla beni çok rahatlattın allah seninde gönlüne göre versin ne istiyorsan olsun
 
Eşinle öncesinde anlaşmış olman birşeyi değiştirmez, birini 5 yıl 10 yıl bile bekletebilirsin ama böyle birşeyden mahrum edemezsin, sadece eşini değil, ailesini dahi torun sahibi olamamaktan, çünkü tek oğulları var.

Bence bu kadar kesin olma, ben de senin gibi düşünüyordum, nasıl bir anne olurum vs. ama bir anda içime zamanı geldi hissi geldi ve anne olmaya karar verdim. Hala korkularım var, ancak bebeğim karnımda her kıpırdadığında günlerin çabuk geçmesini, ona kavuşmayı, kokusunu içime çekmeyi, ileride onu örnek iyi bir insan olarak yetiştirmeyi hayal ediyorum.

Annenin yapmadığını sen yapabilirsin, çocuğuna örnek bir anne, topluma örnek bir birey yetiştirebilirsin, herşey senin elinde.
 

Kimseyi birşeylerden mahrum bırakmamak için kendimi ortaya atamam eşimle dün konuşamadım bugün kesin konuşucam ben bekleyeceğine eminim . Kaynanamda çok istiyorsa kendi doğursun artık onlara söz hakkı vermek istemiyorum. Onları taktıkça sanımrım bende biraz inat yapıyorum artık konuşsun dursunlar kendi kendilerine . Bebeğin hayırlı olsun inş sağlıklı ve mutlu bir bebiş olur .
 

çok dogru bir tespit.

konu sahibi arkadaş anne olmayı istememenizi hala şaşkınlıkla izlemekteyim bence bu cok büyük bir travma eğer hiç anne olmak istemiyorsanız tabi.azıcık bir kırıntı bile varsa anne olmaya dair bence sorun yok.annelik öyle doğuştan bildiğimiz birşey değilki zaten cocuk sahibi olunca anlaşılan bi,rşey yaşamadan bilinmezki nerden bileceksiniz sevginizi verip veremeyeceğinizi ki.
ama ahanda şuraya yazıyorum siz doğuracaksınız hemde bal gibi:)
 
bence kendini bu muhteşem duygudan mahrum etme.bende senin gibi düşünüyordum ama anne olduktan sonrakadınlığın anlamını daha ii anladım onu emzirmek,koklamak,uyurken izlemek,öpmek,sana sarılması ne kariyer ne aşk hiiiçbir duyguya benzemiyor.

umarım fikriniz değişir.başta kendiniz olmak üzere eşinizin elinden babalık sevgisini aileelrinizden ise torun sevgisini almayın mahrum bırakmayın..banada kızmayın fikrimi belirttim:)
 
Boşver onlar hep ister
Bende eşimde hiç istemiyoruz çocuk olumca ne oluyormuş merak edıyorum ama eski kafalı insanlar işte istiyolar
Niye bu kadar takıyorsun ki senin elinde sonuçta
Baktın başedemiyosun çocugum olmuyo de geç
 
benim çocuğum yok, istemiyorum da zaten. çocuk doğursam mı, çocuk nasıldır acaba diye soran hiç bir arkadaşıma ben yorum yapmıyorum, doğurma demiyorum asla.
ama her nedense, çocuğu olanlar bu kadar saygılı ve sınırlarını bilecek şekilde davranmıyorlar.
biri nasıl istemezsin der, biri doğur der, biri sanki bu bir hastalıkmış gibi geçer ilerde der. n'oluyoruz ya
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…