umarım beni biraz olsun anlayanlar olmuştur çünkü kimseyle paylaşamıyorum duygularımı annemle zaten aram yok arkadaşlarımda yok burda ben bencillik yapmamak için denedim korunmayı falanda bıraktım ama 2 gün geçikince nasıl korktum anlatamam yapamadım o an heyecan yaşayamadım eşime de çocuk konusunda biraz daha güvensem belki doğururum ama oda sevmiyorum acaba k.v mi arayıp konuşsam mı oğlunuda beni üzüyorsun desem mi biraz sussa bende bu sürede biraz gözlem yapsam hazır olmaya çalışsam zor ama ...
Yargılamanızı anlayabiliyorum ama benim derdim hiç bir zaman yok zaman ayıramam zevkimden vazgeçemem konusu değil bakarım her türlü bakarım ama sevgi verememekten korkuyorum nedeninide aslında söylemek istemiyorum tam olarak saçma gelebilir ama ben hayatım boyunca hep yanlızdım en kıskandığım şey annesiyle arkadaş olan kızlardı ama bnm en nefret ettim kişi hayatım boyunca annnemdi demeyin bir kız annesinden nefret eder mi diye. Annemle ben hiç birşeyimi paylaşamadım evlenirken ona bile sormadım ve ne yazıkki ben onun kzııyım ve çok benziyorum ona bende onun gibi olmaktan korkuyorum ben bunları eşime hüngür hüngür ağlayarak anlattım oda hiç bir şey senden önemli değil dedi ve sanırım benim zamanla fikrimi değiştireğimi düşündü bekarkan ailesiyle alakası olmayan adam ailesinin dediklerini takmaya başladı beni de sinirlendiren bu oldu fikrimi burda paylaşmak istedm hepinizi iyi yada kötü yorumları için teşekkür edeceğim
canım benim işte anne sevgisizliği seni böyle düşünmeye itmiş ,bence sen annede yaşamadıklarını evladınla yaşayacaksın ,onun sana tattırmadığı duyguları evladına anne olarak tattıracaksın ve çok iyi bir anne olacaksın ,içinden aslında istiyorsun ama korkuyorsun değilmi .hiç korkma canım benim ,ama önce hazır ol ,bu düşünceleri kafandan at ,eşinle uzlaş ve ondan sonra düşün hamileliği ,eminim doğurduktan sonra anlayacaksın boşuna beklemişim bunca yıl diyeceksin ..
canım benim herşeyin zamanı var üzülme olurmu ,kafandan at bunları ,gez toz gününü gün et ,eğlen kocanla ,zamanın tadını çıkar ,çocukluğunda yaşayamadığın mutluluğu gençliğinde yaşa ,sonra vakti zamanı gelince anne olursun ..
Eşinle öncesinde anlaşmış olman birşeyi değiştirmez, birini 5 yıl 10 yıl bile bekletebilirsin ama böyle birşeyden mahrum edemezsin, sadece eşini değil, ailesini dahi torun sahibi olamamaktan, çünkü tek oğulları var.
Bence bu kadar kesin olma, ben de senin gibi düşünüyordum, nasıl bir anne olurum vs. ama bir anda içime zamanı geldi hissi geldi ve anne olmaya karar verdim. Hala korkularım var, ancak bebeğim karnımda her kıpırdadığında günlerin çabuk geçmesini, ona kavuşmayı, kokusunu içime çekmeyi, ileride onu örnek iyi bir insan olarak yetiştirmeyi hayal ediyorum.
Annenin yapmadığını sen yapabilirsin, çocuğuna örnek bir anne, topluma örnek bir birey yetiştirebilirsin, herşey senin elinde.
canım benim işte anne sevgisizliği seni böyle düşünmeye itmiş ,bence sen annede yaşamadıklarını evladınla yaşayacaksın ,onun sana tattırmadığı duyguları evladına anne olarak tattıracaksın ve çok iyi bir anne olacaksın ,içinden aslında istiyorsun ama korkuyorsun değilmi .hiç korkma canım benim ,ama önce hazır ol ,bu düşünceleri kafandan at ,eşinle uzlaş ve ondan sonra düşün hamileliği ,eminim doğurduktan sonra anlayacaksın boşuna beklemişim bunca yıl diyeceksin ..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?