Çocuk istemiyorum ama ..

her kadında içgüdüsel olarak annelik/anne olma isteği olduğu nereden çıkmış ki? bu psikolojik şartlanma.

kadının hayattaki en önemli işlevi doğurmak öyle mi... dünyaya gelen bir kız çocuğunun hayattaki en önemli işi/işlevi çocuk doğurmak? ... yapabileceği en en en mükemmel şey çocuk doğurmak?
kusura bakmayın da çocuk doğurmak kutsal değil, sadece herkesin çocuğu ''kendisine'' kutsal ve kıymetli. bir sürü kadın çocuk doğuyor işte, kadın ve erkeğin ilişkiye girmesi ile oluşan/gelişen/doğan bir canlı bu. özel bir durum değil. siz de ben de öyle doğduk ne oldu yani, milyar tane insan var dünyada.

anne olunca daha şefkatli, fedakar da olunmaz bence. insan şefkatli ise şefkatlidir zaten, fedakarsa fedakardır. öyle olmasa, çocuğuna eziyet edenler de olmazdı herkesin anneliği bir mi? annelerin hepsi aynı mı sanki? her anneye aynı çeşit bir nur mu iniyor? yooo, o kadının karakteri nasılsa anneliği de öyle oluyor işte. sizin çocuğunuz size kutsal sadece, diğer annenin çocuğu o'na kıymetli, hepsi bu.

kadın kadındır, doğurmak bir insanı bir üst seviyeye taşımaz. sadece kendi içinde büyüttüğü canlıya olan hisleri doğal olarak yoğundur ve böylece onu çok benimser. temel nedeni de egodur aslında biraz da, zira ona muhtaç bir canlı çıkar birden ortaya. hiç düşündünüz mü niye yetişkin kedi/köpek yerine yavru kedi/köpekleri severiz, eve almak isteriz? çünkü onlar muhtaç haldedir, biz de onlara bakıp besleyerek kendimizi güçlü hissederiz.

benim fikirlerim bunlar. çocuk yapmak istiyor muyum? 30'uma geldiğimde belki 1 tane olabilir. o yaşımdaki hayat şartlarıma bağlı. bir insanı çok iyi/saygın yetiştirebilecek şartlarım olursa, güzel bir insan yetiştirmek isterim. doğurmasam da olur, önemli olan o değil zaten..
 
20 yaşında evlendim. kesinlikle en az 3-5 sene çocuk sahibi olmayacağım dedim belkide daha fazla.
Daha ilk hafta hamile kaldığımı öğrendim. Doktor bana hamilesin dediğinde dünyam o anda değişti. Ama gel görki aradan 1 saat geçti ve aynı doktor bana aldırmak zorundasın vucudun bunu kaldıramaz dedi. Bu sefer o dünya başıma yıkıldı. Çocuk istemeyen ben; daha mide bulantısından, halsizlikten başka bişi duymadığım halde onun için ağlıyordum.
Ve ertesi günü düşük yaptım.
O günden sonra çocuk aşkı ile yana yakıla kendime baktım vucudumu hazırladım 1,5 sene sonra Allah'ım tekrar nasip etti bana güzel yavrumu.
İyiki yapmışım hatta bazen keşke dahada erken olsaydı keşka daha önce tatsaydım bu duyguyu diyorum.
O koku varya o muhteşem koku ,Peygamber efendimizin bile cennet kokusu diye tarif ettiği o muhteşem evlat kokusunu hiç bir şeye değişmem. kocaymış, aşkmış, tutkuymuş hepsi bomboş. Kılına zarar gelse yakarım dünyayı.

Konu sahibinin ilk cümlesini okuduktan sonra aklımdan bunlar geçti.
Çocuk sahibi olmak istememe hakkınız var.
Eşinize bunu söylemişsiniz oda kabul etmiş.
Maddi ve manevi gücünüz olmadığı sürece çocuk sahibi olmayın.
Fakat eşinizi (her ne kadar sözünde durmamış olsada) babalık duygusundan sakın tamamen mahrum bırakmayın.
 

Ne mi oluyoruz?:26::26:
Siz nasılki hür iradenizle konuya çocuk istemediğinizi yazıyorsanız,çocuğu olanlarda neden çocuk doğurduklarını anlatmışlar.
Size göre kişi haklarına müdehale olan durum sadece konu sahininin eşinin neler hissettiğini veya hissedebileceğini anlatıp,konu sahibine olayı birde onun tarafından göstermek.
Neden celallendiniz anlamadım.:44::44:
Sizin şu yazdıklarınız saygısızlık bana göre.
 

Burada yorum yapan anneler hep şunu savundular:
"Anne olmayan kadın yetersiz kadın demek değildir..Eğer anne olmayı istemiyorsanız bu sizin seçiminiz"

Kimse konu sahibine saygısızlık etmedi..

Fakat bizler anneyiz..Siz nasıl çocuk istemediğinizi ve sevmediğinizi açık açık ifade etme özgürlüğüne sahipseniz, biz de anne olmanın güzelliklerini ifade etme özgürlüğüne sahibiz..
Zira konu sahibi konuyu açarken "çocuğu olanlar yorum yapmasın" diye bir şart koşmadı..
Üstelik kendisi rahatsız değilken, siz niye rahatsız oldunuz..Ben de bunu anlamadım:26:
 


Kesinlikle cok dogru!
Belkide cocuk düsünmeyen herkes bir de bu yönden düsünmeli, o eksikligi cocuguna anne sevgisi tattırarak doldurabilir..
Anne olacak insanın bu duyguyu dorukta yasaması gerektigine inanıyorum..
Hayalleri olmalı cocuguna dair, yetistirmesine dair, ne bileyim ask gibi belkide asktan daha öte bir duygu olmalı icinde.
Bunu hissetmeli, hissettirmeli cevresindekilere..
Bazı hanımlar anne olmanın ne demek oldugunu bilmeden, sorumluluklarını hic düsünmeden cocuk istiyorlar, neden istiyorsun deyince de; istiyorum! Cevap bu kadar basit iste! Ya da evlendim iste, neden evlenir ki insan cocuk yapmayacaksa? Adama cocuk vermezsen kapının önüne kor vallahi.
Sadece evliligin getirisi olarak görüp sadece buna odaklanıyorlar. 1 doguruyor, 2 doguruyor, 3 doguruyor hatta hızını alamayıp 5'i gecenler de var..
Bakabilir miyim? Yetebilir miyim? Anne olmaya hazır mıyım? Yetistirebilir miyim? Bu düsünceleri aklının ucundan gecirmiyorlar..
Belkide cok film izledim bilmiyorum, gerci kadınlar kulübünde hamile veya cocuklu arkadasları görünce tamda dedigim seyi hissettigime, anne olmanın, cocuk sahibi olmanın nasıl bir duygu oldugunu gercekten hissettirdiklerine inanıyorum..
Tabii kendini hazır hissedene..
 

hepsi bunu savunmadılar be canım,kadın çocuk doğurmak için dünyaya gelmiştir anlamına çıkan bi yorum oldu, nasıl istemezsin diyen oldu,her kadının içinde annelik duygusu vardır diye dolaylı yoldan kadınlık sorgulamasına girenler oldu
annelik iyidir güzeldir ama bi tercihtir,bazıları istemez konu sahibini bilemem belki zamanla ister belki iyice soğur bu fikirden,düşünce yapısına göre ya eşi istiyo diye çocuk doğurur,ya ayrılırlar ya da ikisinin isteği bi noktada kesişir ve çocukları olur, bu senaryoların hepsi doğaldır,olasıdır olağanüstü anlamlar yüklememek lazım
 
anne olanların nasıl doğurmak istemezsın dııye şaşırması şu yüzden çünkü evlat kokusunu bir alan çocuksuz bır hayat düşünemez bizler anne olmadan önceki durumuda bılıyoruz anne olduktan sonrakınıde
 
31 yaşındayım, 11 aylık bir kızım var evliliğimin 7. yılında dünyaya geldi.
Hayatım boyunca hiçbir zaman anne olmak istemedim, mantıklı nedenlerimin dışında öyle bir içgüdüm, isteğim v.s. de olmadı, ama olacak olur ya, 6. yılımızda kazara hamile kaldım (kazara hamile mi kalınırmış derdim hep, kalınırmış, yaşayarak öğrendim)
Hiç hazır değildim, günlerce ağladım, eşimden başka kimseye söylemedim, hani karnına düşer düşmez annelik duygusu gelirmiş ya, gelmedi... Zamanla kabullendim ama, şimdi o benim herşeyim, onun için kariyerimi bıraktım, sosyal hayatım kısıtlandı, eşimle ilişkimiz bozuldu ama her şeye rağmen onunla olmak tarifsiz, dünya bir yana kızım bir yana.
Ama bir taraftan da düşünüyorum, evliliğime, hayatıma bu kadar doymasaydım, kabullenmem, işsiz güçsüz evde oturup çocuk bakmaya alışmam bu kadar kolay olur muydu?
Çocuk sahibi olmak çoooooook önemli, çoooooook zor bir karar, bir insanın hayatta verebileceği en büyük, en önemli karar, o yüzden asla başkalarının lafıyla verilebilecek bir karar değil.
Kim ne derse desin, siz ne zaman hazır hissederseniz doğru zaman o zamandır.
Ayrıca her kadın anne olmak zorunda değildir, bu bir tercihtir, böyle bir tercihte bulunmayabilirsiniz de.
 
bu yorumum başka yerlere çekilebilir topa tutulabilirim ama genede içimde kalmasın yazıcam, beni az çok tanıyan buraya yaptığım tüm yorumlardan benimle ilgili bi fikri olan arkadaşlarım zaten beni yanlış anlamayacaktır
şimdi arkadaşlar bence bizim memlekette biraz hastalıklı bir annelik anlayışı da var,herkeste değil ama bazı anneler özellikle bazı yörelerde erkek çocuk doğuran kadınlar kendilerini hanım ağa gibi hissedebiliyolar, bunu bir statü aracı olarak görüyolar,bizde kendini çocuğa adama duygusu had safhada ve bu iyi bişey değil, çocuk büyüyüpte evlendiğinde anne bocalıyo, uğraşıcak başka hiçbi işi olmadığı için sürekli çocuğunun evliliğinde, evinde,eşiyle kavgasında gözü,kendisine olan muhtaçlık hiç bitmesin isteyen anneler var, yeri hep ayrı kalacaktır ama artık o yavrunun plasentadan koptuğunuda anlamak lazım,insanların başka hiçbir hobisi,ilgi alanı, uğraşı yok, çocuğum haftada kaç kez geliyo, toruna benim adımımı koydu, evine ne aldı, nasıl korunuyosunuz diye soran anneler gördüm,herhalde bunu kimse inkar etmeyecektir,bu forum benzer konularla dolu,bizim bi komşu gelini evine deri koltuk aldı diye günlerce konuştu durdu vay kullanışsız vay zevksiz,başka işi yok çünkü kadının gündemi bu
 

Ben "kadın dünyaya çocuk doğurmak için gelmiştir" diyen bir yorum okumadım..Gözümden kaçmış olmalı..
Annelik muhakkak ki bir tercihtir..
Fakat anne olmanın güzelliklerini yazmak "saygısızlık ve sınır aşmak"değildir bana göre..
Üstelik dediğim gibi, konu sahibi herhangi bir tepki göstermedi yazılanlara..
Ben 5 yıllık evliyim..11 aylık bir oğlum var..
İlk 3 yıl bende çocuk sahibi olmayı düşünmedim..
Yine söylüyorum..
Bir kadın anne olmak istemiyorsa bu onu yetersiz veya değersiz yapmaz..
Ve her zaman dendiği gibi..önemli olan doğurmak değil, gerçekten iyi bir anne olabilmek..
Muhakkak ki olağanüstü bir anlamı yok doğurmanın..
 

yorumları tırnak içinde veremiyorum ama doğuran kadın üretkenliğini hissediyo falan gibi bi yorum daha vardı, bu bence çok sağlıksız bi düşünce, Allah aşkına bi kadın sadece doğurduğu içinmi üretkendir, ben de çocuk için deli olan bi insanım ama kendimi atomu parçalamış gibi falan hissetmem yani
 

Yorumunuzu ben çok yanlış buldum k.b. ama ne demek kapını önüne koyar çocuk yapmak için mi evleniliyor . Tavşan mıyız biz kadınlar kocam istedi doğurayım kardeşi olsun doğurayım kaynanam istesin doğurayım beni çocuk istemiyorum diye boşayacak adam zaten şimdiye boşardı ama bni sevdiği için aklından geçirmiyor eğer boyle birşey yaparsa beni hiç sevmemiş demektir beni sevmeyen bir adama da iyiki çocuk doğurmamışta kapının önüne koyulmuş derim ben
 

Dediğim gibi, gözümden kaçmış olmalı..
Fakat bu da o insanın düşüncesi..İsteyen katılır, isteyen katılmaz..
Konu sahibinin "anne olanlar yazmasın" diye bir şartı yoktu..
Herkes şahsi düşüncesini yazıyor sonuçta..

Bu arada söylemeden geçemeyeceğim...
Anne olmak dünyadaki hiçbir duyguya benzemiyor..
Hani demişsin ya "atomu parçalamış gibi hissetmem"..
İnan bana hissediyorsun
Asla anlatılamaz bir duygu..Ne desem yetersiz kalır.
Ama lütfen bunu da konu sahibini etkilemek için yazdığımı sanmayın..
Her görüşe saygım var benim..
Sadece kendi hislerimi paylaştım, hepsi bu
 
konu nerelere gelmi$ :)


e$inizi baba olma isteginden caydirmaniz çok zoorr
etrafinda surekli çocuk sesleri ,çocugunu bagrina basan hoplatan ziplatan babalar gordukçe aklindan çiikmaz bu konu
e$im bana baba olmk istemiyorum dese ayrilabilirdim herhalde , annelik benim için herseyden once geliyor anne olmadan once buna yakindim ama anne olunca tamamen bu durumdayim

e$inizle sadece çocuksuz aylelerle goru$un diycem ama kv gorumce vs hayatinizdan çikarmak olmaz herhalde
 
bir çocuk sahibi olmak çok ciddi bir karardır gerçekten istemiyorsanız ve emin değilseniz yapmamanız en mantıklısı bence, eşinizle anlaşmışsınız bence eşinizle açık açık konuşun gerçekten isteyip stemediğine karar versin ve sizi böyle zor bir durumda bırakmasın. Kadınların dünyaya çoğalmak maksatlı geldiklerine inanmıyorum bir birey olarak kadın topluma sadece çocuk doğurarak faydalı olmaz birçok meziyetleri vardır eğer kendinizi sadece ve sadece anneliğinizle tanımlıyorsanız bu sizin seçiminizdir fakat bu yolu seçmeyenleri küçük görüp aaa sen bilmiyorsun tadınca anlarsın daha muhteşem bir duygu yok demek bence biraz küstahlıktır, her insanın mutluluğu aynı şekilde olacak diye bir şart yok herkes seçimleriyle mutlu olabilir bütün yolların sonunda bir cennet çıkabilir bu kadar sabit fikirli olmayın
 
biz çocuk sahibi olanlar çocuktan öncesini ve sonrasını bildiğimiz için çocuk sahibi olmak istemeyen arkadaşları anlayamıyoruz bence.

hani anlatıyoruz ya annelik şöyle güzel,çocuk böyle güzel diye eminim bizi hayretler içerisinde okuyorlar.bende onların çocuk sahibi olmama isteklerini hayretle okuyorum :)

bu şuna benziyor..örneğin ben balık yemeyi sevmiyorum,istemiyorum ve hayatımda hiç balık yemedim..ama annem sürekli balığın tadının çok güzel olduğundan,çok yararlı bir besin olduğundan bahsediyor..e bu benim için birşey ifade eder mi? ben balık yemek ve tadına bakmak istemiyorum ki :)


bir de anneliğin içgüdüsel olduğuna asla inanmıyorum ben.eğer öyle olsaydı çocuğunu doğurup çöpe atan,döve döve öldüren,vb..anneler olmazdı! ayrıca biyolojik olarak çocuk sahibi olamamış ama evladına yüreğini açıp her türlü fedakarlığı yapan anneler de olmazdı..annelik tamamen AŞK ile ilgili bir şey...bir çift göze,minik bir ele aşık olmak ve bunu ömür boyu sürdürmek gerçekten çok zor...büyük sorumluluk..
 
anne olan arkadaşlar ne güzel övüyorsunuz bende imreniyorum ama sadece imreniyorum göze alamıyorum şimdi anne olunca bu duyguların gider diyorsuunz ama ben nasıl riske atıp anne olunca annelik havasına girip doğurayım . Bazen diyorum elimden geldiğinde çabuk hamile kalıp kurtulayım bu dertten bazende asla olmaz diyorum sanırım kafam karışık
 

annenın sana olan davranışlarını kötü örnek olarak alabılırsın sen annenden annelık göremedım dıyorsun sen osana ne yaptıysa tersi hareket et yine fıkrınde dvm edebılırsın ama eşin eşinde sabredebılecekmi bakalım tamam o istıyor dıyede çocuk doğurulmaz sen en ıyısı bukadar istemıyorsan eşinin ailesine çocuğunun olmıycanı bır hastalık geçirdiğini söle onlarda sölenıp durmazlar
 
Hiç bir şey için acele etme ve zamana bırak.
Bence sen hassas ve iyi bir anne olacaksın.
Baksana şimdiden yeterince iyi bir anne olabilirmiyim diye endişeleniyorsun.
Zamanla düşüncelerin netleşecektir bu konuda o zaman tekrar düşünürsün.
ama sürekli aynı şeyi düşünüp konuşmak dahada uzaklaştırı seni bu düşünceden
 

burcun nedir canım??
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…