- 6 Kasım 2014
- 374
- 463
- 23
- 41
- Konu Sahibi esesrara84
-
- #161
ayrica evlenince de istemek zorunda degilsin. insan bu cocuk istememe ozgurlugune sahip olmali
ayrica evlenince de istemek zorunda degilsin. insan bu cocuk istememe ozgurlugune sahip olmaliSadece ben çocuk istemiyorum heralde diye düşünürdüm. İnsanlar istemeye biliyormuş demekki.Bekarim ve kalabalik bir ailede büyüdüm.5 tane yeğenim var. Bunlardan birini ben büyüttüm sayılır.Kendisi dedesine aşırı düşkün çoğu zaman bizde kalırdı evine gitmezdi. Yaslari 2 ile 7 arasında değişen bu 5 yeğen haftanın 5 günü bizde olurdu.Evin içinde şamata bagiris cagris ağlama sesi kavga hiç eksik olmazdı.Ki bide bende migren var bu tip durumlarda daha kötü oluyorum.Bu yüzden biran önce aksam olsunda evlerine gitsinler bende kafa dinleyim derdim.Cocuklari Sevmedigimden değil.Aksine ilgilenirim sakalasir oyun oynariz ama 2.3 saat sonra sıkılıyorum.Sanirim çocuklara ayira bilecegim butun enerjim 1 kac saat bu yüzden çocuk sahibi olma fikrine çok uzagim.Ben böyle bir sorumluluk alamam diye düşünüyorum. İlerde ne olur bilemem umarım evlenirsem eşimle bu konuda anlasabilirim diye umut ediyorum
Ciddi bu duygular oluyor mu?Şimdi hamile kalırım, ya bende o duygular ve istek olmazsa, dönüşüde yok ki:))Rabbim tez zamanda kucağınızı doldursun inşallah
gayet doğal bir düşünce...ben anneliğin gerçekleşene kadar iç güdüsel bir şey olduğuna inanmıyorum. bir bebek dünyaya getirdikten sonra hem hormonal hem psikolojik olarak anneliğe hazır hale geliyorsun tamam. fakat hiç sahip olmadığın bir şeyi deli gibi istemek, ne bileyim, çocuğum olmuyor diye dövünmek, tedaviler olmak, kendini üzmek bunlar bana doğal gelmiyor. tamamen toplumun dayattığı şeyler, çevre ne der, benim eksik olduğumu düşünürler korkusundan dolayı anne olunmak isteniyor bence ve belki de çoğu kadın bunun farkında bile değil. yaşım geldi hormonlarım bırakmıyor anne olmak istiyorum lafı doğru gelmiyor hiç. yaşım geldi etrafımdakiler bekliyor, arkadaşlarımın bir bşr çocukları oluyor o halde geri kalmamalıyım korkusu sadece bu. belki de bu yazdıklarım çoğu kişiye ters gelecek ama ben kesinlikle böyle düşünüyorum.
kimi de ilerde yaşlanınca bize bakar diye çocuk sahibi olmak istiyor, hep bu yaşımızda kalmayacağız deniyor. bnu da çok oportunistik bir yaklaşım olarak görüyorum. çocuk bir yatırım aracı hiç değildir. çocuğu ilerde bize bakma beklentisiyle büyütmek son derece yanlış. bunun için bakım evleri var. ben 26 yaşındayım ve yeni evliyim. uzun zamandır düşüncelerim bu yönde, büyük konuşmayı sevmem ama çocuklara karşı özel bir sevgi duymuyorum, bir bebek görüce acaba benim olsa nasıl hssederdim diye düşündüğümde aklıma tek gelen ona bakmanın maddi manevi ne kadar zor olacağı. bebekleri severim ama benim olsunlar istemem. yalnız değilsin....
Bende anne olmadan once pek cocuk sevemezdim, ıcımden hıc gelmezdı ama nasıl hamile oldum onu karnımdayken cok sevmeye başladım bence dünyadaki herseyden ustun evlat herseyi Baska bır guzel. Emin ol, bır hamile kal allah onun sevgisini verir.
Dogru soyluyorsun kendini ne zaman hazır edersen o zaman yap cunku cok sabır gerektiren bısey ben bır yıl cocuk dusunmedım soran sorana oldu yap bitane cocugunuz mu olmuyor dıyeİşte o sevgiyi vermediği de oluyor eziyet gibi gelebiliyor. Bitince oh Allah kurtardı diye şükrediliyor içinde yoksa. Gerçekten herkesin içinde yok örneklerini hem gözümle gördüm, hem yabancı forumlarda çok okudum. Bizde bu tabu. Ama yabancı birçok forumda, kadınlar anne oldığuna pişman olduğunu dile getirebilmeye başladı. Bizde pişman olan baskılayıp kendine bile diyemiyor ki.
Artik benim için çok geç,8 aylik hamileyim,içimdeki pıtırcık hareket ettikçe şükrediyorum,fasulyemi seviyorum galiba:)hamilelik zor ama bu deneyimi hiç yaşamasaydim kırkımdan sonra galiba pişmanlık yaşayacaktim,eşimi çok seviyorum onun en büyük istegi baba olmaktı,onu mutlu görmek bile yetiyor banaMerhaba, ben de benzer bir durum yaşadım. Henüz adetim gecikmemişti bile; ama hormonlardan dolayı o kadar sinirli ve kontrolsüzdüm ki hemen anlamıştım. Göğüslerimin acısına dayanamıyordum, uyurken bile yanlışlıkla yüz üstü dönsem, acıyla uyanıyordum. Ağrılar her seferinde küfrettiriyordu. Halsizliğe ve sürekli uyku haline dayanamıyordum. Sanki ben ben değildim ve hamilelik hali çekebileceğim bir şey değildi. Tam olarak ne hissettim biliyor musunuz, kendi vücudumda bile yalnız kalamıyordum. Yalnız kalamama hissi, fiziksel ve ruhsal değişim o kadar rahatsız ediciydi ki, istenmeyen gebelik sonlandığı an derin bir nefes alıp oh be diyebildim. O günleri hatırlamak ya da tekrar yaşamak istemem. Kırkımdan sonra pişman olursam da, yapmadığım için pişman olmak, yapıp da pişman olmaktan iyidir. Ya istersem diye yapılacak iş değil. Yabancı forumlarda okuyorum, açık açık diyorlar ben pişman oldum diye. Mecburen bakıyorum ama anne olmamalıydım diyor. En iyisi kararınız netse kafayı hiç bulandırmamak.
Artik benim için çok geç,8 aylik hamileyim,içimdeki pıtırcık hareket ettikçe şükrediyorum,fasulyemi seviyorum galiba:)hamilelik zor ama bu deneyimi hiç yaşamasaydim kırkımdan sonra galiba pişmanlık yaşayacaktim,eşimi çok seviyorum onun en büyük istegi baba olmaktı,onu mutlu görmek bile yetiyor bana
Sagolun insallah saglikla sıhhatle büyütmek nasip olur,dediginiz gibi ilerde olurda bi pişmanlik duyulursa evlatlik alinabilir en güzeliGüle güle büyütün :)) ben sekiz haftaya kadar bile dayanamadım, sekiz ayı hiç göremem. Kırktan sonra pişman olacak gibi olursam düşünürüm diyorum artık. Çok pişman olursam evlatlık alırım ne yapayım; ama hiç sanmıyorum pişman olacağımı.
Yazdiklarim yanlis anlasilsin istemem.tabiki tek amac cocuk buyutmek degil.ben sadece burdaki konuya gore yazdim.yoksa cocuk disinda da bir suru sey var tabiki hayati anlamlandiran.Canim bence de kendi kararin.kendi hayatin sonucta istemek istemek sadece seni ilgilendirir.ancak sunu da dusunmeni istiyorum.insallah yasamazsin ama cok sevdikleri halde anlasamayip yillar sonra bosananlar oluyor.ailesiyle arasi bozulanlar oluyo.cocuk seni hep sevecek sana hep onemli oldugunu hissettirecek sana gelip sarilmasi tum dertlerini unutturacak.yoksa esinle her gun gezip tozmak bi gunden sonra eglence bile monotonlasacak belki zevk almicaksin artik.benim fikrim bir uzmana danisin.gun gelir istediginde keske dememek icin.cevrenizde hep cocuklu aileler olacak arkadas ortaminizda.yani bilmiyorum canim hakkinda hayirlisi olsun yanlis anlama canim da saygisizca bisey yazdiysam ozur dilerim ama cocuk buyutmemek bana gore amaci olmadan yasamaktir.benim olmuyor cocugum 2.5 yillik evliyim cok istiyorum rabbim herkesin gonlune gore versin insallah en dogrusunu en hayirlisini versin.
biraz once okudugum bir konudan yola cikarak aklima geldi ve sormak istedim sizlere de..
Ben de esim de cocuk istemiyoruz. ben aklim erdi ereli cocuk sevmedim. sevmedim derken nefret edip dovmuyordum cocuklari. ama konusulur ya kucukken benim 2 cocugum olsun erkek olsun kiz olsun vs. ben hep istemedim. hic kimsenin cocuguna agucuk gugucuk minikmtontik hanimis falan yapamadim. kiyamam tabiki allah herkesin cocugunu bagislasin uzun omurlu saglikli olsun herkesin evladi. ama ben gercekten hic istemedim. evlenince istersin dendi hep dogru olabilir dedim. ama evlendim yine istemiyorum. pinpirikli bir insanim. yigenime baktim annemle beraber 3 sene. univ yeni bitirip ankaraya dondugumde ablam dogum yapip ise baslamisti. mamasini yedirdim altini degistirdim hasta oldu ablam uyurken ben uyanik saniye uyumadan basinda bekleyip saga dondu ustunu orttum sola dondu ustunu orttum. uzerini degistirirken kurutma makinesiyle isitip giydirdim. yatagina kurutma makinesi tutup isitip oyle yatirdim.kisaca sevmeyip iskence yapmiyorum cocuklara bunun icin acikladim.ama omrumce birinin sorumlulugunu almak istemiyorum.buyuyecek hep kalbim agzimda aman hasta oldu mu aman dustu mu aman biri itti de bi yerini kirdi mi. sonra okul..aman univ okunsun aman is bulsun. sonra baslayacak evlenecegi insanlar nasil olucak bilmemne derken omrum boyu hep onu dusunecegim.ben zaten zor bir hayat yasadim ( herkesin derdi kendine buyuk kimse yanlis anlamasin kimse pamuklar icinde buyumuyor ) ama artik kafa dinlemek esimle gezmek esime bakmak istiyorum sadece. o bana yetiyor. asla tahammulum yok artik cocuk aglamasina simarmasina. anne olmak istemiyorum.ama insanlar bezdiriyor. benim ailem biliyor istemedigimi saygi da duyuyorlar. esim de istemiyor. ama onun ailesi ozellikle eltilerim beni bezdiriyor. simdi olmuyor sanacaklar oysaki korunuyoruz hem de hem hapla hem kondomla.ama insanlar istiyor diye cocuk yapamam. zerre istemiyorum ve 31 yasindan sonra da isteyecegimi sanmiyorum.hamile gorunce bile elim duvara gidiyor allahim sen koru diye. istemek dogal da istememek neden degil? esim mutlu ben mutlu insanlara ne ? ozur dilerim uzattim ama gercekten bezdiriyor insanlar. bekarlara derler ne zaman evlilik evliye derler ne zaman cocuk diye. iste o misal ....
Ben denedim bende olmadı maalesef aldırmak zorunda kaldim çok ağır depresyona girdimCiddi bu duygular oluyor mu?Şimdi hamile kalırım, ya bende o duygular ve istek olmazsa, dönüşüde yok ki:))Rabbim tez zamanda kucağınızı doldursun inşallah
Aynen izi kalsa ne 8lacak bu dünyada hey Allahım olup gittikten sonra bu dünya ile hiç ama hiç işin olamayacak kiİz bırakınca ne oluyor o da ayrı mesele. Sanki hanedan soyuyuz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?