- 19 Eylül 2018
- 14.254
- 38.084
- 598
- Konu Sahibi booksmoney
-
- #101
Kesinlikle.
Hayatımı birine adamak istemiyorum bende.
Uyuduğum uyku bile kaliteli olmayacak birini düşünmekten hayat hep diken üzerinde olmak için çok kısa...
Kesinlikle.Bende sizinle aynı kafadayım ama yaşım 34 eşim 36 ,6 yıllık evliyim.Maalesef ülkemizde bizim gibi insanlara psikopat gözüyle bakılıyor :) çocuk sorumluluğu almaya cesaret edemiyorum hayatımın en az 25 yılını bir çocuga adamak istemiyorum kendim için yaşamak istiyorum bencil diyebilirsiniz belki ama hayatımı sonuna kadar yaşamak istiyorum farklı ülkelerde farklı şehirlerde yaşamak istiyorum mesela.yaşınız genç 30-32 ye kadar yolu var ama yaş aldıkça bence tahammül seviyesinden dolayı insan uğraşmak istemiyor kendinize bir süre daha 3 4 sene müddet verin öyle karar verirsibiz
16 "yıllık evliyim. Baştan beri çocuk istemiyorum. Çocuk sevmiyorum. Evliliğimin 15. Yılında arkadaş ısrarı sonucu bir defa denedim. Neticede insanlar yıllarca uğraşıyor çocuk için. Allah tarafından hamile kaldım. Çok pişman oldum ama aldırmadım. Hamilelik boyunca çok mutsuzdum. Hele bir doğsun gör nasıl değişecek duyguların dediler. Şu anda 10,5 aylık. Duygularım değişmedi. Çok sevimli ama bende annelik duygusu oluşmadı. Zamanı geri alma şansım olsa kesinlikle çocuk sahibi olmazdım. Eski neşem yok. Sürekli bir tedirginlik halim var.en ufak şeylerde mutlu olurdum, şu anda hiçbir şey beni mutlu etmiyor. Özellikle bir ömür boyunca başka bir canlının sorumluluğunu taşımak bana ağır geldi. Allahtan eşim var. Biraz daha büyürse duygularon değişir mi bilmiyorum.Hayatım boyunca çocukları çok sevmemişimdir, şimdi evli olduğum için herkes çocuk düşünmüyor musun diye söylüyor. Eşimde ben de istemiyoruz henüz. Ama içimde bir yerlerde ya istersem de olmazsa diye de bir korku var. Bazıları diyor çok fazla korununca yumurtalıklar tembelleşiyormuş, hapla korunmak kısır yapıyor vs. Bunlara inanıyor sayılmam nasip kısmet bazı şeyler. Hayatımı hiçbir zaman bir çocukla hayal etmedim. Ama olmaması da beni rahatsız eder gibi sanki. Etrafımdaki herke birer birer anne olmaya başlamışken ya benim istersem ve hiç çocuğum olmazsa gibi düşüncelere kapılıyorum
Bu aralar düşüncelerimi anlayamıyorum... Şu an birikim yapıyoruz araba alıcaz, daha şimdiden tatilimizi ayarladık, yaza planlarımızı yaptık. Ama bir çocuk olsa tüm bunları yapamayız gibi geliyor çünkü tek maaşa düşücez şuan yaşadığım bu lüksler olmayacak. Belki de bu hayattan vazgeçmek istemiyorum bilmiyorum.
Siz çocuk yapmaya nasıl karar verdiniz? Ya da ömür boyu çocuk istemediğinize nasıl karar verdiniz?
Allah size kolaylıklar versin dilerim..16 "yıllık evliyim. Baştan beri çocuk istemiyorum. Çocuk sevmiyorum. Evliliğimin 15. Yılında arkadaş ısrarı sonucu bir defa denedim. Neticede insanlar yıllarca uğraşıyor çocuk için. Allah tarafından hamile kaldım. Çok pişman oldum ama aldırmadım. Hamilelik boyunca çok mutsuzdum. Hele bir doğsun gör nasıl değişecek duyguların dediler. Şu anda 10,5 aylık. Duygularım değişmedi. Çok sevimli ama bende annelik duygusu oluşmadı. Zamanı geri alma şansım olsa kesinlikle çocuk sahibi olmazdım. Eski neşem yok. Sürekli bir tedirginlik halim var.en ufak şeylerde mutlu olurdum, şu anda hiçbir şey beni mutlu etmiyor. Özellikle bir ömür boyunca başka bir canlının sorumluluğunu taşımak bana ağır geldi. Allahtan eşim var. Biraz daha büyürse duygularon değişir mi bilmiyorum.
Abimin 10 aylık bebesine 9 aydır bakarken karar verdim..Tüm günü 2 saatlik uykuyla geçirip gecenin 4’ü olupta hala kucakta sallanmayı ve anca öyle uyumayı beklerken sinirimden hüngür hüngür ağlamıştım,işte o zaman karar verdim...Hatta geçen oturmaya bi arkadaşları geldi bizimkilerin “Ayy bi kardeşi olsa yazık” falan dediler,o an tüm gözler bana çevrildiğinde nasıl delirdiysem “Ben bakmam bana sakın güvenmeyin,sevmeden sevmeye gelenler ikinciyide der üçüncüyüde oturdukları yerden konuşmak kolay tabi sen bakan kişiye soracaksın.” diye bağırdım resmen...Şu an yeğenim var,ilerde o evlenir çocuk yapar onun çocuğunada ben bakarım diye avutuyorum kendimiçocuk istemediğinize nasıl karar verdiniz?
Ben oğluna çok düşkün bir anneyim. Çünkü çok zor sahip oldum. Buna rağmen sizi hiç yadırgamadım yargılamadım. Allah yardımcınız olsun ve Allah kalbinizi evladınıza karşı ısındırsın inşallah16 "yıllık evliyim. Baştan beri çocuk istemiyorum. Çocuk sevmiyorum. Evliliğimin 15. Yılında arkadaş ısrarı sonucu bir defa denedim. Neticede insanlar yıllarca uğraşıyor çocuk için. Allah tarafından hamile kaldım. Çok pişman oldum ama aldırmadım. Hamilelik boyunca çok mutsuzdum. Hele bir doğsun gör nasıl değişecek duyguların dediler. Şu anda 10,5 aylık. Duygularım değişmedi. Çok sevimli ama bende annelik duygusu oluşmadı. Zamanı geri alma şansım olsa kesinlikle çocuk sahibi olmazdım. Eski neşem yok. Sürekli bir tedirginlik halim var.en ufak şeylerde mutlu olurdum, şu anda hiçbir şey beni mutlu etmiyor. Özellikle bir ömür boyunca başka bir canlının sorumluluğunu taşımak bana ağır geldi. Allahtan eşim var. Biraz daha büyürse duygularon değişir mi bilmiyorum.
Yok ben de korkuyordum vaktinde. Ama kontrollerime gittiğim için doktor her şeyin yolunda olduğunu söylüyordu. Yolunda gerçekten ama sebebini bulamadılar. İkinciye hemen doğal yolla hamile kaldımİşte ben de bundan korkuyorum. İstemememe rağmen olmaması ihtimali beni korkutuyor. Kafayı yedim galiba
Abimin 10 aylık bebesine 9 aydır bakarken karar verdim..Tüm günü 2 saatlik uykuyla geçirip gecenin 4’ü olupta hala kucakta sallanmayı ve anca öyle uyumayı beklerken sinirimden hüngür hüngür ağlamıştım,işte o zaman karar verdim...Hatta geçen oturmaya bi arkadaşları geldi bizimkilerin “Ayy bi kardeşi olsa yazık” falan dediler,o an tüm gözler bana çevrildiğinde nasıl delirdiysem “Ben bakmam bana sakın güvenmeyin,sevmeden sevmeye gelenler ikinciyide der üçüncüyüde oturdukları yerden konuşmak kolay tabi sen bakan kişiye soracaksın.” diye bağırdım resmen...Şu an yeğenim var,ilerde o evlenir çocuk yapar onun çocuğunada ben bakarım diye avutuyorum kendimi
Kendi bakış açınız da size kalsın. Zor çocuktan kastım sizinkinden daha zor çocuk; yani anlayamazsınız.Zor çocuktan kastınız nedir acaba? ilk yıl 2 saatte 1 kalkan, sürekli kusan bir çocuk annesiydim. Şimdi 3 yaşına girecek terminator gibi
2020 yılında pandemiden dolayı tatile gitmedik ama öncesinde gayette tatil yaptık. Hafta sonları sık sık 2-3 gün için kaçtık. Birkaç aylık bebekle tatil yapan arkadaslarim var. Hatta Amerika'ya falan gittiler. Biraz bakış açısı sanırım.
Doğru söylüyorsunuz fakat ben çocuk isteği olmayan kişiye karşı söyledim.Olmamasi daha kötü degilmi?
1.çevren baski yapar.
2.herkes anne baba olurken sen kendini eksik hissedersin.
3.seni sevmeyen biri seni çocuksuz olmanla vurmaya calisir
4.hele birde saglik sorununun varsa eşinle kopma noktasina gelir, birbirini suclarsin
5. Sosyal hayat bitse nolur çocuk olmayinca, Çocuk evin neşesi, sana ait bir parça. Ve annelik babalik duygusunu tattiran bişey.
Uykusuzluk, yemek banyo tatil lüksünden birakalimda feragat edelim. Onlar buyuyene kadar biter zaten.
Su an hastanelerdeki yillarca cocuk icin cabalayan insanlari gorseniz belki daha ilimli olurdunuz cocuk fikrine karsi. Allah kimseyi evlat sevgisinden mahrum etmesin
Eşlerin soğumasının sebebi çocuk değil. Sorumluluk almayı bilemeyen, birbirine destek olamayan ve zoru görünce kaçan eşler. Bugün çocukta soğuyan yarın ciddi bir hastalıkta da benzer tavır sergiler.Biz çocuk istemiyoruz ve yapmayacağız.
Neden derseniz;
Çevremizde çocuğu olan kişileri gördükçe iyice soğuduk.
Yapı olarak ikimizde çocuk sevmiyoruz, tahammül edemeyiz.
Şuan geziyoruz tozuyoruz kendimize zaman ayırıyoruz en önemlisi birbirimiz için önemliyiz. Önceliğimiz birbirimiziz veya kendimiziz.
Çocuk olduktan sonra;
Ne uyuduğun uyku uyku , ne yediğin yemek yemek.
Uykusuz bakımsız vakitsiz sürekli tedirgin diken üstünde büyük sorumluluk gerekecek.
Kişisel olarak tahammül seviyesi bile düşecekken eşler birbirinden soğuyacak.
Evde ciyak ciyak sürekli ilgi isteyen küçük bir insan olacak.
Bıkacak sıkılacaksın eşya değil atamazsın.
Hayatın mahvolacak.
Bireysel değil xxxxin annesi olacaksın.
Of diyecek pof diyeceksin atamayacaksın.
Elbet canından parça seviyor olacaksın ama artık bir HAYATIN OLMAYACAK.
anneler lütfen duyar kasmasın bu dediklerimi bal gibi de hepsi yaşıyor.
Ben çocuk istemeyen birine gerçekleri söyledim zaten.Bu kadar korkunç bir şeymiş gibi bahs etmeyin lütfen.benim çocuklarım da zordu ama hiç bu şekilde düşünmedim.çocuk istoysan bazı şeylerden feragat edeceksin evet ama hayatınız bitecek diye bir şey yok.hep küçük kalmıcak büyüyecek zaten.yine de her kesin kendi düşüncesi.
Siz yapın hanımefendi elinizden alan mı oldu.Ay bu da çok abartı ne alakası var. Çocuktan sonra hayat bitmiyor ki.. Herşeyi bir düzene koyunca gayetti çoçukla herşeyi yapabiliyorsun..
Siz söylemeseniz kendi bakış açımı size empoze etmeye kalkardım zaten. Gayet insani bir soru sordum ama görüyorum ki ona bile cevap veriş şekliniz negatif. Neyse....Kendi bakış açınız da size kalsın. Zor çocuktan kastım sizinkinden daha zor çocuk; yani anlayamazsınız.
Ne güzel daha güzelleri sizin olsun.Bu çocuktan çocuğa göre değişebilir bir durum. İlk tatilimiz evet ama geçtiğimiz yaz en eğlenceli tatilimi yapmış olabilirim.
Sizin bitmemiş şanslısınız.teşekkürler tüm anne adaylarına yaşattığınız buhran için hahahhah
siz yaptınız ve bunları yaşadınız mı gerçekten?
Annem 36 yaşında kardeşimi doğurur doğurmaz tatile gitmiştik. Gayet de keyif aldı yani. Çocuk 2 yaşındayken yurtdışına bile gittmiştik. Aşırı yaramaz olmasına rağmen. Tamam çocuksuz gibi sorumsuz bir tatil olmaz saatlerini ona göre ayarlarmak sıkıntı ama hayat da bitmiyor
Benimki geçtiyse herkesinki geçer. 8-9ayda hafif kıpırtılar başlıyor, 1 yaş sonrası ise bol gel gitli ama gittikçe daha iyi oluyor :)16 "yıllık evliyim. Baştan beri çocuk istemiyorum. Çocuk sevmiyorum. Evliliğimin 15. Yılında arkadaş ısrarı sonucu bir defa denedim. Neticede insanlar yıllarca uğraşıyor çocuk için. Allah tarafından hamile kaldım. Çok pişman oldum ama aldırmadım. Hamilelik boyunca çok mutsuzdum. Hele bir doğsun gör nasıl değişecek duyguların dediler. Şu anda 10,5 aylık. Duygularım değişmedi. Çok sevimli ama bende annelik duygusu oluşmadı. Zamanı geri alma şansım olsa kesinlikle çocuk sahibi olmazdım. Eski neşem yok. Sürekli bir tedirginlik halim var.en ufak şeylerde mutlu olurdum, şu anda hiçbir şey beni mutlu etmiyor. Özellikle bir ömür boyunca başka bir canlının sorumluluğunu taşımak bana ağır geldi. Allahtan eşim var. Biraz daha büyürse duygularon değişir mi bilmiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?