bende aynı sizin gibi düşünüyordum. Bu yüzden evliliğimin 7. yılında çocuk yapmaya karar verdim. Siz hazır olunca kalbiniz sizi yönetiyor zaten. Hiç acele etmeyin.Hayatım boyunca çocukları çok sevmemişimdir, şimdi evli olduğum için herkes çocuk düşünmüyor musun diye söylüyor. Eşimde ben de istemiyoruz henüz. Ama içimde bir yerlerde ya istersem de olmazsa diye de bir korku var. Bazıları diyor çok fazla korununca yumurtalıklar tembelleşiyormuş, hapla korunmak kısır yapıyor vs. Bunlara inanıyor sayılmam nasip kısmet bazı şeyler. Hayatımı hiçbir zaman bir çocukla hayal etmedim. Ama olmaması da beni rahatsız eder gibi sanki. Etrafımdaki herke birer birer anne olmaya başlamışken ya benim istersem ve hiç çocuğum olmazsa gibi düşüncelere kapılıyorum
Bu aralar düşüncelerimi anlayamıyorum... Şu an birikim yapıyoruz araba alıcaz, daha şimdiden tatilimizi ayarladık, yaza planlarımızı yaptık. Ama bir çocuk olsa tüm bunları yapamayız gibi geliyor çünkü tek maaşa düşücez şuan yaşadığım bu lüksler olmayacak. Belki de bu hayattan vazgeçmek istemiyorum bilmiyorum.
Siz çocuk yapmaya nasıl karar verdiniz? Ya da ömür boyu çocuk istemediğinize nasıl karar verdiniz?
Ya işte o çocuğun uyuyası varmış ne diyeyim. Çocuk büyütmedim tecrübem yok fakat kuzenim bebeğinde yaşadım o bahsettiğim şeyleri. İnanılmaz bilgili araştıran bir anne, pedagog çocuk psikiyatrı taşımadığı yer kalmadı. Çocuk asla uyumuyor. Gözünden uyku akar ama yatırmaya kalkınca kıyametleri koparır.bana sormadınız ama güzel örnek bende de var yazayım
akşam 10 gibi uyur gece 02 de kalkar 20 dakika yarım saat arası emer ve uyurdu
uyuduktan 2 saat sonra 04.30 gibi kalkar bir daha emer yatar 2 saat sonra da sabah olur kalkardık
bunu 30 ay yaşadık hiç sekmeden nerede ise
çalar saat kurmuş gibi düzenli
yani burada yazıldığı gibi ne sabah 5 te kalktığında bir daha uyumadığı oldu ne de gece uyumadığı
bazen uyutmak zaman alırdı tabii ki gündüz uyutmak da zordu ama uyuyunca düzenli uyanırdı yaz kış fark etmezdi
meme emmeyi bırakınca da kesintisiz uyudu hiç uyanmadan
10 yaşında hala ben yatıyorum bir daha uyanmıyorum hiç diyor
Ağustos doğumlu o yaz tatile gidemedim ama sonraki yazdan itibaren her yaz tatile de gittim
evet sinemaya gitmedim mesela ama bu biraz da tercih meselesi zira görümcem var yakında ben ona çocuk bırakmalı bir ilişki tercih etmiyorum ama alt komşusu bırakıyor kendi çocuğunu
Evet işte bu yüzden stres oluyorum ben de gereksiz. Herkes ileride fikrin değişir istersin diyor birazda bundan dolayı korkuyorum.İşte ben de bundan korkuyorum. İstemememe rağmen olmaması ihtimali beni korkutuyor. Kafayı yedim galiba
Bana da hep annem ve annem yaşında teyzeler, istemem deme öyle sonra Allah aratır falan diye diye psikolojimi bozdu... Hayır pek inançlı bir insan da değilim niye takıldım onu da bilmiyorum kafamda bir yerde yer etti sanırım. Hep çevre yüzünden bunlarEvet işte bu yüzden stres oluyorum ben de gereksiz. Herkes ileride fikrin değişir istersin diyor birazda bundan dolayı korkuyorum.
Ya işte o çocuğun uyuyası varmış ne diyeyim. Çocuk büyütmedim tecrübem yok fakat kuzenim bebeğinde yaşadım o bahsettiğim şeyleri. İnanılmaz bilgili araştıran bir anne, pedagog çocuk psikiyatrı taşımadığı yer kalmadı. Çocuk asla uyumuyor. Gözünden uyku akar ama yatırmaya kalkınca kıyametleri koparır.
Annesine 1 sn rahat vermez hep paçasında. Ay nasıl zor bir çocuk anlatamam. Benim öyle çocuğum olsa tımaranelik olmuştum. Maşallah sizinkine.
Eşimde biliyordu evlenirken çocuk istemediğimi o da istemiyor eşimden yana bu konuda çok şükür bir sıkıntım yok. Birde kedimiz var onu da çok sevmiyor ama benim için katlanıyor.Ben de hep nasılsa ilerde hormonlarım beni ele geçirir, isterim diye avuttum kendimi =))
34. yaş günümü kutladım geçenlerde, hala tık yok. Eşim garibim de öyle istiyor, öyle seviyor ki çocukları. Kedimiz var onla konuşup "babacığım babacığım" demekten bi hal oluyor =)) Ben kandırmadım vallahi, hep istemediğimi, kendimi anne olarak düşünemediğimi söyledim. Eşim fikrim değişir diye bekliyor hala. Onun aile üyeleri her telefon görüşmesinde neden hala bebek yok diyorlar, "daha ben bebeğim" diyorum, gülmüyorlar tabi, uzun bir sessizlik oluyor, içlerinden gelin manyak çıktı diyorlardır diye düşünüyorum. Hiç umrumda değil. Bu beni ilgilendiren bir durum. Tabi eşime haksızlık ettiğimi düşüyorum zaman zaman ama dediğim gibi, onu hiçbir zaman kandırmadım. Bu konu sevgiliyken çok açıldı, ben çocuk bakamam dedim. Allah doğru zamanda nasip edecek olursa fikrim 1 dakika içinde değişebilir. Kısmet.
Yani yaşayıp bilmeden nasıl bu kadar negatif yazdığınızı anlayamadım açıkçası. Bal gibi hepsi yaşıyor demişsiniz gülüyorum sadece :) tamam tabiki bir süre yorgun uykusuz oluyorsunuz ama sonra hepsi geçiyor. O oluyor bu oluyor kesin hepsi yaşıyor tarzı yaklaşım bence doğru değil. Siz istemiyormuşsunuz yapmazsınız olur biter. İki tane çocuğum var yukarıda yazdığınız olumsuzlukların yarısını bile yaşamıyorum çok şükür. Ki biri daha yenidoğan sayılır. Bilmediğiniz konularda yanlış ve kesin hükümle yazmakta ne biliyimBiz çocuk istemiyoruz ve yapmayacağız.
Neden derseniz;
Çevremizde çocuğu olan kişileri gördükçe iyice soğuduk.
Yapı olarak ikimizde çocuk sevmiyoruz, tahammül edemeyiz.
Şuan geziyoruz tozuyoruz kendimize zaman ayırıyoruz en önemlisi birbirimiz için önemliyiz. Önceliğimiz birbirimiziz veya kendimiziz.
Çocuk olduktan sonra;
Ne uyuduğun uyku uyku , ne yediğin yemek yemek.
Uykusuz bakımsız vakitsiz sürekli tedirgin diken üstünde büyük sorumluluk gerekecek.
Kişisel olarak tahammül seviyesi bile düşecekken eşler birbirinden soğuyacak.
Evde ciyak ciyak sürekli ilgi isteyen küçük bir insan olacak.
Bıkacak sıkılacaksın eşya değil atamazsın.
Hayatın mahvolacak.
Bireysel değil xxxxin annesi olacaksın.
Of diyecek pof diyeceksin atamayacaksın.
Elbet canından parça seviyor olacaksın ama artık bir HAYATIN OLMAYACAK.
anneler lütfen duyar kasmasın bu dediklerimi bal gibi de hepsi yaşıyor.
Biz çocuk istemiyoruz ve yapmayacağız.
Neden derseniz;
Çevremizde çocuğu olan kişileri gördükçe iyice soğuduk.
Yapı olarak ikimizde çocuk sevmiyoruz, tahammül edemeyiz.
Şuan geziyoruz tozuyoruz kendimize zaman ayırıyoruz en önemlisi birbirimiz için önemliyiz. Önceliğimiz birbirimiziz veya kendimiziz.
Çocuk olduktan sonra;
Ne uyuduğun uyku uyku , ne yediğin yemek yemek.
Uykusuz bakımsız vakitsiz sürekli tedirgin diken üstünde büyük sorumluluk gerekecek.
Kişisel olarak tahammül seviyesi bile düşecekken eşler birbirinden soğuyacak.
Evde ciyak ciyak sürekli ilgi isteyen küçük bir insan olacak.
Bıkacak sıkılacaksın eşya değil atamazsın.
Hayatın mahvolacak.
Bireysel değil xxxxin annesi olacaksın.
Of diyecek pof diyeceksin atamayacaksın.
Elbet canından parça seviyor olacaksın ama artık bir HAYATIN OLMAYACAK.
anneler lütfen duyar kasmasın bu dediklerimi bal gibi de hepsi yaşıyor.
Bence buda bir secim ama zamaninda yapmayanlarin hepsi cok pisman bir taneside benim. Keske zamaninda yapsaydim diyorum buyuk rahatsizligim var suan belkide hic olmayacak.suan olma ihtimali var denersem. Ama cok sorunum var oda suan olamaz. Kafam bin bir karisik. Yas geciyor. Ama mesela ben tatilden arabadan ziyade dusunurdum luksu degilde ben cok narin hassas hemen hasta olan gunelrce migreni tutan biriyim dusunuyorum o bebege geceleri kim bacakak.kendime gelemiyorum bu lanet migrenden gunlerce.herseyden onemlisi onun cani sagligi ama syma subasina tek konuda katiliyorum mutlu anne mutlu cocuk. O yizden yasiniz genslcse biraz erteleyinHayatım boyunca çocukları çok sevmemişimdir, şimdi evli olduğum için herkes çocuk düşünmüyor musun diye söylüyor. Eşimde ben de istemiyoruz henüz. Ama içimde bir yerlerde ya istersem de olmazsa diye de bir korku var. Bazıları diyor çok fazla korununca yumurtalıklar tembelleşiyormuş, hapla korunmak kısır yapıyor vs. Bunlara inanıyor sayılmam nasip kısmet bazı şeyler. Hayatımı hiçbir zaman bir çocukla hayal etmedim. Ama olmaması da beni rahatsız eder gibi sanki. Etrafımdaki herke birer birer anne olmaya başlamışken ya benim istersem ve hiç çocuğum olmazsa gibi düşüncelere kapılıyorum
Bu aralar düşüncelerimi anlayamıyorum... Şu an birikim yapıyoruz araba alıcaz, daha şimdiden tatilimizi ayarladık, yaza planlarımızı yaptık. Ama bir çocuk olsa tüm bunları yapamayız gibi geliyor çünkü tek maaşa düşücez şuan yaşadığım bu lüksler olmayacak. Belki de bu hayattan vazgeçmek istemiyorum bilmiyorum.
Siz çocuk yapmaya nasıl karar verdiniz? Ya da ömür boyu çocuk istemediğinize nasıl karar verdiniz?
Bende sizinle aynı kafadayım ama yaşım 34 eşim 36 ,6 yıllık evliyim.Maalesef ülkemizde bizim gibi insanlara psikopat gözüyle bakılıyor :) çocuk sorumluluğu almaya cesaret edemiyorum hayatımın en az 25 yılını bir çocuga adamak istemiyorum kendim için yaşamak istiyorum bencil diyebilirsiniz belki ama hayatımı sonuna kadar yaşamak istiyorum farklı ülkelerde farklı şehirlerde yaşamak istiyorum mesela.yaşınız genç 30-32 ye kadar yolu var ama yaş aldıkça bence tahammül seviyesinden dolayı insan uğraşmak istemiyor kendinize bir süre daha 3 4 sene müddet verin öyle karar verirsibizHayatım boyunca çocukları çok sevmemişimdir, şimdi evli olduğum için herkes çocuk düşünmüyor musun diye söylüyor. Eşimde ben de istemiyoruz henüz. Ama içimde bir yerlerde ya istersem de olmazsa diye de bir korku var. Bazıları diyor çok fazla korununca yumurtalıklar tembelleşiyormuş, hapla korunmak kısır yapıyor vs. Bunlara inanıyor sayılmam nasip kısmet bazı şeyler. Hayatımı hiçbir zaman bir çocukla hayal etmedim. Ama olmaması da beni rahatsız eder gibi sanki. Etrafımdaki herke birer birer anne olmaya başlamışken ya benim istersem ve hiç çocuğum olmazsa gibi düşüncelere kapılıyorum
Bu aralar düşüncelerimi anlayamıyorum... Şu an birikim yapıyoruz araba alıcaz, daha şimdiden tatilimizi ayarladık, yaza planlarımızı yaptık. Ama bir çocuk olsa tüm bunları yapamayız gibi geliyor çünkü tek maaşa düşücez şuan yaşadığım bu lüksler olmayacak. Belki de bu hayattan vazgeçmek istemiyorum bilmiyorum.
Siz çocuk yapmaya nasıl karar verdiniz? Ya da ömür boyu çocuk istemediğinize nasıl karar verdiniz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?