Cocuk korkusu ...

Çocuk düşünmüyorum dersen başka. Zaten kimsenin ısrarıyla çocuk yapilmaz ama kendin kararsizsan şöyle diyeyim. Bu bebeğime hamile olduğumu öğrenince hiç sevinmedim açıkçası. Başka planlarim vardı bi tane daha çocuğum vardı. Hatta belki düşer falan diye ilk aylar doktora bile gitmedim düşün yani mantıksızligi. O kadar istemiyodum. Sonra ultrasonda gördüm 2li taramada. Allahım dedim bu nasıl bi mucize. Kolları var bacaları var hareket ediyor. Hatta doktor, bak senin kerata el çarpıyor dedi. O gün bi tuhaf oldum. Birden bebek kıyafetleri bakmaya başladım :) takvim ve günlük tutmaya başladım. Hele hele zaman yaklaştıkça kucağıma alacağımı hayal ettikçe içim içime sığmıyor :) tarifi imkansız bişi. Sanki 10 çocuğum daha olsa gibi bi anaçlik hissediyorsun :) oğlumun doğduğu günü unutamıyorum. Kucağıma aldım minicik bişi gözleri kapali ama beni hissediyo farkındayım :) başıyla emmek için sokuluyo :) hayatımın hiç tartışmasız en güzel günüydü. Ve hiç bi şeyin bunun yerini alabileceğini sanmıyorum.

Zaten içinde azıcık bile sevgi azıcık bile sorumluluk duygusu varsa engel olamiyosun ona annelik yapmaya. Bence imkanı olan ve bebek büyütmeye müsait bi aile yaşamı olan her kadının tatmasi gereken bi duygu.

destina90 .!.:

Kendimden umudu kesmeyeyim o zaman simdilik :)

belki bigün bende hissederim :)

Genişletmek için tıkla...

Evet canim bekle, sakin yapmamiz gerekiyor falan diye dusunme. Zamani gelince sende de anne olma durtusu uyanicak

destina90 .!.:

Dert mi takinti mi kuruntu mu bilemiyorum. Sadece fikirlerinize ihtiyacim var.

Esimle 8 senelik birlikteliğin ardindan 2 senedir evliyiz. Hem sevgili olduğumuz donemde hem evliligimiz boyunca çok sukur sorunsuz bi iliskimiz var. Cok nadir fikir ayriligina duseriz , iyi anlasiriz , toplam 10 senede 10 kere sesimiz yukselmemistir.

Artik biraz da cevredekilerin surekli sormalari üzerine cocuk konusu uzerine dusunuyoruz. Ben cekimserim ama esim yavas yavas citlatmaya basladi yapsak mi artik diye.

Şimdiye kadar hep "hazir olana kadar " yapmayalim diye bi dusuncemiz vardi ama neden bilmiyorum sanki ben hicbizaman hazir olamayacakmisim gibi hissediyorum. Kendimi anne olarak goremiyorum. Aslinda cocuklari severim, benim 3 esimin 1 yegeni var ölurum onlar icin. Sorumluluk sahibi biriyim genel olarak. Esimden yana da bi derdim yok ama nedense bi turlu hadi artik bi cocugumuz olsun da diyemiyorum.

Sonra boyle dusundukce kendimi suçlu hissediyorum. Cocuk sahibi olmak isteyen o kadar insan var , ben böyle dusunuyorum ya istedigimiz zaman Allah nasip etmez cocugumuz olmazsa o zaman nasıl vicdan azabi cekerim diye kuruyorum kendi kendime.

Cevremde benden daha kucuk daha rahat insanlar olmalarına ragmen erkenden anne olmus ve hamilelikleri boyunca deli gibi hevesli o kadar insan var ki, kendimden yana supheye dusmeye basladim artik.
Ya bakamazsam ya iyi bi anne olamazsam ya eksik kalirsam, belki de annelik benim yapabilecegim bisey degildir gibi milyon tane kuruntu geciyo icimden susturamiyorum.

Bilmiyorum ben mi anormalim, yoksa boyle korkulari olan başkaları da var mi merak ediyorum.

Simdiden tesekkur ederim yorumlariniz icin.

Genişletmek için tıkla...

Konuyu gorunce direk girdim ve gercekden ayni seyler bendede var aynilari 6 yillik iliskimiz var ve 1 senelik evliyiz esim artik cocuk isttiyor iliskimiz cok guzel hicbi sorun yok fikir ayriligimizda yok denecek kadar az.... eşim mükemmel bir insann ve öyle bir baba olacagina inaniyorm.ama bi turlu hadi yapalim diyemiyorm bu bizimkisi şımarıkliķmi acaba

destina90 .!.:

Dert mi takinti mi kuruntu mu bilemiyorum. Sadece fikirlerinize ihtiyacim var.

Esimle 8 senelik birlikteliğin ardindan 2 senedir evliyiz. Hem sevgili olduğumuz donemde hem evliligimiz boyunca çok sukur sorunsuz bi iliskimiz var. Cok nadir fikir ayriligina duseriz , iyi anlasiriz , toplam 10 senede 10 kere sesimiz yukselmemistir.

Artik biraz da cevredekilerin surekli sormalari üzerine cocuk konusu uzerine dusunuyoruz. Ben cekimserim ama esim yavas yavas citlatmaya basladi yapsak mi artik diye.

Şimdiye kadar hep "hazir olana kadar " yapmayalim diye bi dusuncemiz vardi ama neden bilmiyorum sanki ben hicbizaman hazir olamayacakmisim gibi hissediyorum. Kendimi anne olarak goremiyorum. Aslinda cocuklari severim, benim 3 esimin 1 yegeni var ölurum onlar icin. Sorumluluk sahibi biriyim genel olarak. Esimden yana da bi derdim yok ama nedense bi turlu hadi artik bi cocugumuz olsun da diyemiyorum.

Sonra boyle dusundukce kendimi suçlu hissediyorum. Cocuk sahibi olmak isteyen o kadar insan var , ben böyle dusunuyorum ya istedigimiz zaman Allah nasip etmez cocugumuz olmazsa o zaman nasıl vicdan azabi cekerim diye kuruyorum kendi kendime.

Cevremde benden daha kucuk daha rahat insanlar olmalarına ragmen erkenden anne olmus ve hamilelikleri boyunca deli gibi hevesli o kadar insan var ki, kendimden yana supheye dusmeye basladim artik.
Ya bakamazsam ya iyi bi anne olamazsam ya eksik kalirsam, belki de annelik benim yapabilecegim bisey degildir gibi milyon tane kuruntu geciyo icimden susturamiyorum.

Bilmiyorum ben mi anormalim, yoksa boyle korkulari olan başkaları da var mi merak ediyorum.

Simdiden tesekkur ederim yorumlariniz icin.

Genişletmek için tıkla...

Benim ertelemem yaşla alakalida biraz aslinda ben 23 yasindayim henuz ondan ertleemk istiyirum ama eşim 30 yasinda ve baba olmak istiyor artik etrafdanda baski oluyordu gorumcem ozellikle sürekli hemde sanki dogsa o bakacak aramaz bile.... ama ben susturdum artik korkuyo bisey demeye :) şimdide eşim tutturdu

Benimki habersiz oldu iyikide oldu bende cesaret edemezdim sanırım şimdi 3 yaşında ikincide yanlışlıkla olursa olur yoksa yine cesaret edemem sanırım:)

Bende istemiyordum Bebek sahibi olmayı.Aynı senin gibi o sorumluluk çok ağır geliyor bana halada öyle ama eşim çok istiyordu ve bende istemedikçe ilerde olur ya başka bir rahatsızlık yüzünden bu seferde olmaz mı korkusuyla tamam demiştim eşime.Hamile olduğumu öğrendiğimden son 1 ay a kadarr hiç hamile olarak düşünmedim kendimi benimseyemedim şaka gibi geldi hep bana, ama ne zaman midem bulanıp başım döndü bana rahatsızlık vermeye başladı o zamanda yok ben bi daha doğurmam dedim sürekli şikayetteydim o derece bi hal aldı. şimdi 5.ayımı bitirecem vee o tekmeleri yemek için can atar oldumm. tekme atmadığı zaman endişeli olmaya başladım.Bu kadar şikayet eden ben şimdi ona bişi olmasın diye sürekli endişe dolu dolaşır oldum. Bende hiç hazır değildim hala baştaki gibi düşünüyorum sorumluluk çok büyük ama o böyle küçücük ayaklarıyla vurdukça o benim canımdan kanımdan diyorum.nasıl istemeyip böyle tatlı tekmeleri diyorum. o yüzden çok düşündükçe vazgeciyorsun ve süpheye düşüyorsun. En iyisi direk karar vermek.

destina90 .!.:

Dert mi takinti mi kuruntu mu bilemiyorum. Sadece fikirlerinize ihtiyacim var.

Esimle 8 senelik birlikteliğin ardindan 2 senedir evliyiz. Hem sevgili olduğumuz donemde hem evliligimiz boyunca çok sukur sorunsuz bi iliskimiz var. Cok nadir fikir ayriligina duseriz , iyi anlasiriz , toplam 10 senede 10 kere sesimiz yukselmemistir.

Artik biraz da cevredekilerin surekli sormalari üzerine cocuk konusu uzerine dusunuyoruz. Ben cekimserim ama esim yavas yavas citlatmaya basladi yapsak mi artik diye.

Şimdiye kadar hep "hazir olana kadar " yapmayalim diye bi dusuncemiz vardi ama neden bilmiyorum sanki ben hicbizaman hazir olamayacakmisim gibi hissediyorum. Kendimi anne olarak goremiyorum. Aslinda cocuklari severim, benim 3 esimin 1 yegeni var ölurum onlar icin. Sorumluluk sahibi biriyim genel olarak. Esimden yana da bi derdim yok ama nedense bi turlu hadi artik bi cocugumuz olsun da diyemiyorum.

Sonra boyle dusundukce kendimi suçlu hissediyorum. Cocuk sahibi olmak isteyen o kadar insan var , ben böyle dusunuyorum ya istedigimiz zaman Allah nasip etmez cocugumuz olmazsa o zaman nasıl vicdan azabi cekerim diye kuruyorum kendi kendime.

Cevremde benden daha kucuk daha rahat insanlar olmalarına ragmen erkenden anne olmus ve hamilelikleri boyunca deli gibi hevesli o kadar insan var ki, kendimden yana supheye dusmeye basladim artik.
Ya bakamazsam ya iyi bi anne olamazsam ya eksik kalirsam, belki de annelik benim yapabilecegim bisey degildir gibi milyon tane kuruntu geciyo icimden susturamiyorum.

Bilmiyorum ben mi anormalim, yoksa boyle korkulari olan başkaları da var mi merak ediyorum.

Simdiden tesekkur ederim yorumlariniz icin.

Genişletmek için tıkla...

Biz de yaşım ve okulum yüzünden istemiyoruz. Aslında bebek aşığıyız ama henüz yapmamamız gerek diye düşünüyoruz. Ben de sizin gibi hiç bi zaman hazır olmayacağımı hissediyorum. Ben doğuramam, içimde bir canlı gelişmesi psikolojimi bozacak gibi geliyor. Halbuki küçük bi bebekten daha tatlı birşey yok gibi...

Hayatınız tamamen değişiyor olumlu yönde tabi. Ancak kendiniz ve eşinize ayırdığınız zaman çok azalıyor. Değer mi? Kesinlikle değer. Yaşım biraz daha küçük olsaydı 3. Hatta 4. Bebeği bile isterdim, öyle muhteşem bir duygu işte annelik.

Evranos .!.:

Benim ertelemem yaşla alakalida biraz aslinda ben 23 yasindayim henuz ondan ertleemk istiyirum ama eşim 30 yasinda ve baba olmak istiyor artik etrafdanda baski oluyordu gorumcem ozellikle sürekli hemde sanki dogsa o bakacak aramaz bile.... ama ben susturdum artik korkuyo bisey demeye :) şimdide eşim tutturdu.

Genişletmek için tıkla...

Basta soyledigin gibi bende artik simariklik mi yapiyorum kendime dert mi cikariyorum diye dusunmeye başladığım icin acmistim konuyu, en azindan yanliz olmadığımı öğrenmek iyi geldi :)

Bana oyle cok bi baski yok soruyolar sadece hani 2 sene oldu dusunmuyomusunuz gibilerden. Millet sordukca bi acaba oldu. Esim de cok israrci degil simdilik sadece dile getirmeye basladi hic bahsetmezken, bana bırakir oyle israr etmiyo..

Kv bi ara ayari kacirip hadi hadi demeye baslamisti milletin yaninda. Bi kere yanlizken acik acik sen milyon kere de soylesen biz ne zaman istersek o zaman olucak bi daha da elalemin yanında söylersen bende açık açık nasil korundugumuzu anlatmaya başlarım dedim. Deli deliyi görünce sopasini saklar hesabi o gunden beri ağzını acmiyo :)

Konuyu cekinerek acmistim ama iyi geldi bi tek bende var sandigim seyler herkese oluyomus demekki. Zamana bıraktım bakalim dusunmemeye calisicam, insallah bigün hazir olurum ve Allah nasip eder. Sizin icin de hakkinizda hayirlisi olsun .

Herkese tesekkur ederim yorumlari icin.

destina90 .!.:

Basta soyledigin gibi bende artik simariklik mi yapiyorum kendime dert mi cikariyorum diye dusunmeye başladığım icin acmistim konuyu, en azindan yanliz olmadığımı öğrenmek iyi geldi :)

Bana oyle cok bi baski yok soruyolar sadece hani 2 sene oldu dusunmuyomusunuz gibilerden. Millet sordukca bi acaba oldu. Esim de cok israrci degil simdilik sadece dile getirmeye basladi hic bahsetmezken, bana bırakir oyle israr etmiyo..

Kv bi ara ayari kacirip hadi hadi demeye baslamisti milletin yaninda. Bi kere yanlizken acik acik sen milyon kere de soylesen biz ne zaman istersek o zaman olucak bi daha da elalemin yanında söylersen bende açık açık nasil korundugumuzu anlatmaya başlarım dedim. Deli deliyi görünce sopasini saklar hesabi o gunden beri ağzını acmiyo :)

Konuyu cekinerek acmistim ama iyi geldi bi tek bende var sandigim seyler herkese oluyomus demekki. Zamana bıraktım bakalim dusunmemeye calisicam, insallah bigün hazir olurum ve Allah nasip eder. Sizin icin de hakkinizda hayirlisi olsun .

Herkese tesekkur ederim yorumlari icin.

Genişletmek için tıkla...

Bende sevindim yalnız olmadigima banada bir iki söylediler ama susturdum bende ama eşim israrci benim suan Allah hayrlisini nasip etsin hepimize eksikligini yasatmasin insallahh... sorumluluk almakdan korkuyoruz kisitlanmakdan ondan geciktiriyoruz bakalm nereye kadar☺

Cocugu istemiyorsun veya hazır degilsin diye cocugu olmayanların cocuk hakkini sen çalmış olmuyorsun.

Elysionight .!.:

Cocugu istemiyorsun veya hazır degilsin diye cocugu olmayanların cocuk hakkini sen çalmış olmuyorsun.

Genişletmek için tıkla...

Iyi guldum enteresan bakis acisi :)

Kastettigim sey "ya isteğim zaman da olmazsa o zaman kendimi suçlarmiyim" di

Kuruntu yapıyorum dusundukce , dusunmicen artik

destina90 .!.:

Dert mi takinti mi kuruntu mu bilemiyorum. Sadece fikirlerinize ihtiyacim var.

Esimle 8 senelik birlikteliğin ardindan 2 senedir evliyiz. Hem sevgili olduğumuz donemde hem evliligimiz boyunca çok sukur sorunsuz bi iliskimiz var. Cok nadir fikir ayriligina duseriz , iyi anlasiriz , toplam 10 senede 10 kere sesimiz yukselmemistir.

Artik biraz da cevredekilerin surekli sormalari üzerine cocuk konusu uzerine dusunuyoruz. Ben cekimserim ama esim yavas yavas citlatmaya basladi yapsak mi artik diye.

Şimdiye kadar hep "hazir olana kadar " yapmayalim diye bi dusuncemiz vardi ama neden bilmiyorum sanki ben hicbizaman hazir olamayacakmisim gibi hissediyorum. Kendimi anne olarak goremiyorum. Aslinda cocuklari severim, benim 3 esimin 1 yegeni var ölurum onlar icin. Sorumluluk sahibi biriyim genel olarak. Esimden yana da bi derdim yok ama nedense bi turlu hadi artik bi cocugumuz olsun da diyemiyorum.

Sonra boyle dusundukce kendimi suçlu hissediyorum. Cocuk sahibi olmak isteyen o kadar insan var , ben böyle dusunuyorum ya istedigimiz zaman Allah nasip etmez cocugumuz olmazsa o zaman nasıl vicdan azabi cekerim diye kuruyorum kendi kendime.

Cevremde benden daha kucuk daha rahat insanlar olmalarına ragmen erkenden anne olmus ve hamilelikleri boyunca deli gibi hevesli o kadar insan var ki, kendimden yana supheye dusmeye basladim artik.
Ya bakamazsam ya iyi bi anne olamazsam ya eksik kalirsam, belki de annelik benim yapabilecegim bisey degildir gibi milyon tane kuruntu geciyo icimden susturamiyorum.

Bilmiyorum ben mi anormalim, yoksa boyle korkulari olan başkaları da var mi merak ediyorum.

Simdiden tesekkur ederim yorumlariniz icin.

Genişletmek için tıkla...

Bende vardı. 2 yıl sonra denemeye başladık ve 6 ay olmadı doktorlara gitmeye başladık. Ve neden geç kaldım diye kendime kızdım hep. Neyseki tedavi gerektirmeden bebeğimiz oldu.

Ben pek çocuk sevmeyen biriydim. Maksimum bir çocuk 5 dk kucağımda kalabilirdi. Arkadaşım mesela tolda ayyy negüzel ayyy yanağına bak dudağına bak derken. ben, ya bildiğin dudak bildiğimiz çocuk işte derdim. Ama çocuk sahibi olamayacğım fikri beni de arkadaşım gibi yaptı. Oğlum 4 yaşında ve şu an çirkin yada güzel çocuk gibi bir ayrımım yok. Hepsi ayrı güzel benim için. Baya deli gibi çocuk seviyorum. Ama bu sefer çevreden 2. Çocuk baskısı var. İlk çocuğu yapmadan önce olan korkularım 2 ye katlandı. Nasıl bakarım ikisine yetebilirmiyim. Biri okula başladı diğeri doğdu. Bebekle ilgilenirken büyüğünü ihmal edersem diye.

Geçen ay regl gecikti 1 hafta korunuyorum ama korunmaya rağmen olabiliyor deniliyor ya. Bir umut düştü içime. Hem korktum hem sevindim. Yani bı şekilde olmasa benim yapacağım yok buda bana bir mucize dedim. Ama değilmiş.

Mesela yine asla 2. Çocuk istemiyorum diye eminken kadın doğuma gittim. Düşük olabilir dediler ve kanda test istediler. Ben hamile olmadığıma eminim ama doktor öyle diyince çıktım dışarı nasıl ağlıyorum. Olabilme ihtimalini duyar duymaz kaybetme korkusu sardı içimi. Ama polip dolayısı ile rahimde toplanan sıvıymış görünen.

Birde üst katımda komşu var samimi değiliz. Ama çocuğu 3 yaşında oldu 1 geceleri yok ayakta geçirmedikleri. Çocuk bağıra bağıra ağlıyor değil wv ahalisi apartman olarak ayakta yız. 2. Çocuğa hamile olduğunu duyunca çok şaşırdım. Nasıl cesaret etmiş diye. Şimdi 2. Çocuk ları doğdu. Her gece 3 de ayakta yız. Biri ağlarken diğeri uyanıyor. Çocukların sesi . Susturmaya çalışanların sesi.

Yani bir yandan hayret ediyorum bir yandan helal olsun iyi cesaret diyorum.

Anne Olduğum için objektif yorum yapamıyorum ama bence Dünya'nın en güzel duygusu. Düşününce bile içim kıpır kıpır oluyor :)

Ben de sizin gibi hiç hazır olamayacağım heralde dedim. Eşim çok istedi çocuk yaptık,doğurdum yine öyle ölüp bitmedim amaaa bir emzirdim,kokladım,göğsüme bastım Dünyam oldu. Şimdi biri 4 diğeri 3 Yaşında. Yataklarında uyuyorlar,gidip gıdışlarından koklayacağım

Allah isteyen herkese nasip etsin.

destina90 .!.:

Iyi guldum enteresan bakis acisi :)

Kastettigim sey "ya isteğim zaman da olmazsa o zaman kendimi suçlarmiyim" di

Kuruntu yapıyorum dusundukce , dusunmicen artik

Genişletmek için tıkla...

Olmayacaksa olmayacaktir. Simdide yapmak istesen olmayabilir.
Istersen kendini parcala cocuk diye bazen olmuyorsa olmaz bunun gec istedim erken istedim ile bir alakası oldugunu sanmiyorum.
Ha sadece eger olmuyorsa tedaviye erken baslarsin belki cokta anlamiyorum bu islerden ama..
Ya olmazsa bi deniyelim oluyor mu diyede cocuk yapmak degisik olur tabi..