Çocuk sorunumuz

çocuk delisi bir insan olarak seni anlamam pek mümkün değil ama ortada şöyle de bir gerçek var;eğer ikiniz başta konuşup bu evliliğe asla çocuk getirmek istemediğiniz konusun da karar vediyseniz ve eşin şimdi bu düşünceden vaz geçmişse 3 seçeneğin var,

1- sen de çocuk konusunda düşüncelerini değiştireceksin

2- eşinin tekrar çocuk istememesini sağlayacaksın

3-en son çare ikiniz de anlaşamıyorsanız evliliği bitirecksiniz.

yalnız gereksiz görüyorum gibi bir sebebi de ilk defa duyuyorum.:26:
 
Çocuk dogurursam bakıcak kimsem yok işten çıkamam çıkmakta istemiyorum bakıcılarda büyüyecek bir çocuk doğurmak o çocuğa yazık değil mi
 
Eşim istiyorsa onu mahrum bırakmamak için boşanmalımıyım peki

Bu karar sana kalmış birşey.

Eğer ben çocuk istemeseydim (senin kadar kararlı ve net fikirdeysem eğer) ve eşim de istiyor olsaydı boşanırdım.
Çünkü farklı düşüncelere sahip olurduk, ne için karşımdaki insanın hayatına dair geleceğini engelleyeyim ki?
Böyle düşünürdüm...

Tabii yaşayan ile aynı şeyleri hissediyor olamam, o yüzden karar tamamen sana kalmış.
Fakat bunu eşin ile netleştireceksin, oturup birlikte bu konu üzerinde konuşmanız ve tartışmanız gerekiyor.
Zaten o zaman net bir cevap alacaksındır bütün sorularına...
Hakkınızda hayırlısı olsun...
 
Çocuk dogurursam bakıcak kimsem yok işten çıkamam çıkmakta istemiyorum bakıcılarda büyüyecek bir çocuk doğurmak o çocuğa yazık değil mi

ne kadar yanlış bir düşünce..bir çocuğun annesiyle ya da babasıyla ne kadar çok vakit geçirdiği değil ne kadar nitelikli vakit geçirdiği önemlidir..çocuğa ne zaman yazık olur biliyor musun? onunla ilgilenmeyen bir aileye sahip olursa yazık olur.

bu genellemeler doğru değil,bu yargılarından kurtul bence.sürekli çocuğuyla olup onunla ilgilenmeyen anneler de var gün de 5-6 saat çocuğunun yanında olamayıp geri kalan tüm vaktini ona ayıran annelerde var..ya da tam tersi.bu kişiye bağlı.
 
Çocuk dogurursam bakıcak kimsem yok işten çıkamam çıkmakta istemiyorum bakıcılarda büyüyecek bir çocuk doğurmak o çocuğa yazık değil mi

Allah allahhh hıc cocuk sevesınız gelmıyormu yahu tombıs ellerı parmakları tu tmak fılan
bak sımdı canım cocuk sevmek ıstıyor
pat eve gıdıyorum ben evde var
hep aynı cocuga sevgı yatırımı yapıyorumm
nasıl gereksız dedın bende onu anlamadım ıkı gozu bakıyor ellerı tutuyor acıkıyor cısı gelıyor robot degıl cok guzel bısey ama

evlenırkende ustun koru gecmıssınız bu mevzuyu

ben esımle cocuk yapmak ıcın evlenmedım ama ;
cocuk ıstemıyorum deseydı bende evlenmezdım
zira cocuk bızım bıyolojık olarak ortak cocugumuz degıl
 
Çocuk dogurursam bakıcak kimsem yok işten çıkamam çıkmakta istemiyorum bakıcılarda büyüyecek bir çocuk doğurmak o çocuğa yazık değil mi

Şu anda büyük şehirlerde yaşayan bir çok anne, mecburen çocuklarını bakıcılara veya akrabalarına bırakmak zorunda kalıyor.
Çünkü hayat şartları bunu getiriyor.
Eğer eşinin sadece geliri ile geçim sağlayabilecekseniz, çocuğunuz kendini kurtarana kadar (4-5-6 yaşları) ona bakabilirsiniz.
Sonra iş hayatınıza tekrar devam edebilirsiniz.
Eğer eviniz kendinizinse bu daha da mümkün olacak birşeydir.

Nice insanlar var, ne koşullarda çocuklarını büyütmek zorunda kalıyorlar.
Bence bu bir bahane değil çocuk sahibi olmamak için.
Ama sorumlulukları alabilmek önemli tabii ki.
Doğurduktan sonra, ona yeterince ilgi, alaka, sevgi, şefkat vermek çok önemli.
Dünyaya iyi bir insan, sorumlu bir birey katmak çok çok önemli...

Fakat benim anlamadığım başta "gereksiz olduğunu" düşündüğünü söyledin.
Bu son söylediklerinle anlıyorum ki sende emin değilsin çocuk isteyip istemediğinden.
Sadece eksi yönlerini tartıyorsun fazlasıyla, birazda artı yönlerini tartmanı tavsiye ederim...

Annelik bana göre kutsal birşey, Allah bu kutsal özelliği bir tek kadınlara bahşetmiş.
Böyle bir mucizeyi yaşamak varken, neden kendini mahrum bırakmayı düşünürsün anlamış değilim...
Bir çocuğun dünyaya gelmesi zaten olağanüstü birşey...
 
Son düzenleme:
Çocuk dogurursam bakıcak kimsem yok işten çıkamam çıkmakta istemiyorum bakıcılarda büyüyecek bir çocuk doğurmak o çocuğa yazık değil mi

Yani gereksizlikten değil işten çıkmamak için yapmıyosun ,annen veya kayınvaliden ( ki çok istiyosa bakar ) bakamazlar mı ?
Benim annem bakıyor oğluma hiçde yazık olmuyor valla benden iyi bakıyor
 
Çocuk dogurursam bakıcak kimsem yok işten çıkamam çıkmakta istemiyorum bakıcılarda büyüyecek bir çocuk doğurmak o çocuğa yazık değil mi

Biyolojik bir sorunun yoksa eğer bence bir kez daha düşün…
Ne kadar paran pulun, şöhretin olursa olsun bir çocuk dünyaya getirmezsen hayatı eksik yaşarsın.
 
Bazı insanlar çok anaçtır 15 yaşında bile anaçtır annelik ruhu vardır bende o yok ben cocuğa yetememekten korkuyorum çocuğa üzülüyorum . Çok kararsızım doğurup nasılsa herşey rayına oturur mu demeliyim eşimi bırakmalı mıyım ? adamı daha fazlada oyalamak istemiyorum terapiste mi gitsek acaba ?
 
Yani gereksizlikten değil işten çıkmamak için yapmıyosun ,annen veya kayınvaliden ( ki çok istiyosa bakar ) bakamazlar mı ?
Benim annem bakıyor oğluma hiçde yazık olmuyor valla benden iyi bakıyor

Annemle görüşmüyorum ki zaten başka şehirde kaynanamda benden uzak mısıra kraliçe olsun
 


yazdıklarınız bana sanki şaka gibi geliyor daha geçen gün bir yakınımın hiçbirzaman çocuk sahıbı olamıycagını ogrendım ve okadar uzuldum kı Allah ım dedım ne buyuk acı.Allah dusmanınmın başına vermesın .dualar ettım ama şimdi okuduklarm benı çok şaşırttı.bir evlat bir can hemde sizin canınızdande degerlı bır can sevdiğniz adamdan bile vazgecebılıorsunuz o yavrucak gelmesın dıea acaba boyle dusnmenıze ne sebep oldu?çok merak ettım açıkcası.eşinizde sizi okadar cok sevıyormus ki baba olmaktan vazgecmıs.
 

Annemle görüşmüyorum ki zaten başka şehirde kaynanamda benden uzak mısıra kraliçe olsun

Bu iki yorumundan sonra en iyisi bir terapist ile görüşmeniz bence.
Eşin ile oturup konuşun tekrar bu konuları ve aile terapistine gitmenizde fayda var.
Ben düşüncelerini sağlıklı bulmuyorum, lütfen yanlış anlama.
 

beni bu düşünceye iten oydu zaten yok ben istemiyorum çok gereksiz ne gerek var olmadı evlatlık alırız diyende o herşeyi bırakıp doğurmaktan korkuyorum çalışıyorum yükseltmek istiyorum ve sporcuyum bulunduğum ilde bir klüpte oynuyorum düzenli maçlarım var çocuktan sonra işim ne olucak eski formuma ne kadar zamanda dönücem (fiziki form değil ) kafamı karıştırıyor
 
Annemle görüşmüyorum ki zaten başka şehirde kaynanamda benden uzak mısıra kraliçe olsun


Eşinin kazancı iyise senin çalışmana ihtiyaç yoksa doğuma yakın bırakırsın işini bikaç sene çalışmassın.
Gerçekten bak ,eşine de yazık,önceden istememiş olabilir ama insan evlendikten sonra yaşı da ilerledikçe fikirleri istekleri değişebiliyor.
görüyordur etrafta baba oğul ya da baba kız o da öyle olmak istiyordur.
Eşini sevmiyor musun ?
Bu sebepten dolayı ayrılmayı düşünme bence .
Ama kararlıyım eşime aşık da değilim zaten diyorsan da adamın hayallerini yaşamasına izin ver.
 
Çocuk dogurursam bakıcak kimsem yok işten çıkamam çıkmakta istemiyorum bakıcılarda büyüyecek bir çocuk doğurmak o çocuğa yazık değil mi

iş yerinden dogum izni ve sut ıznını alıosun zaten aksamları sabahları vehafta sonları yıne senınle olucak benım kızım 15 aylık bende çalısıorum ama okadr mutlu bır bebek kı anlatamam onemlı olan onunla gecırecegınız zamanların kalıtelı olması degılmıdırr?ya ilerde pişman olursanız ve cok gec olursa?bunu dusunduuzmu hıc?benım ablamında cocuklara tahammulu pek yoktu yanı kucagına alıp pek sevmezdı ama sımdı kendı oglu oldu hayatımda boyle guclu bır sevgı gormedıgını soyluor baska cocuklarla kıyaslamayın sızın evladınız işi bırakmak zorunda olsanız bıle buna deger emın olun
 

ben hamılelıgımde 15 kılo aldım suan 15 aylık kızım ama hıç kılom kalmadı kı sız sporcusunuz eskı halınızdende guzel olursunuz endıse etmeyın ama bence bu konuyu bırkez dhaa dusunun bekera karı boşaması kolay gelır mısalı esınız bekarlıgında oyle konusmus ama şimdi mutlu bır evlılıgı vr demekk ı onuda taçlandırmak ıstıyor bu konuda eşinizi uçlu gormeyın herkesın fıkırlerı degıseıbılır
 
bence sen çocuk istemiyor değilsin cesaret demiyorsun sadece..bir de eşin baştan ben çocuk istemiyorum demiş sanırım sen de kendini hep böyle şartlamışsın..

gerçekten istemyorsan yapma ama eğer sorun cesaretse zaten anne olmak deliliğin ta kendisi..ama dünyada ki en güzel en değerli delilik :)
 

Bu korkular ve hatta kat kat fazlası var ben de.
Annelerimiz genelde doğum süreci zordur, sancılıdır, kucagına alınca hepsi geçer derler ya ben o hissi yaşamak istiyorum. Hatta onu hayal ettikçe korkularımı unutuyorum. Kokusunu burnumda, şefkati içimde hissediyorum.
Aksine anaç değilimdir.
Hiç çocuk bakmışlıgım yoktur, çocuklarla nasıl iletişim kuracagımı bilmem.
Başka bi topikte ben yazmıştım bu cümleyi ''çocuguma yetememekten korkuyorum.'' Amma asla bu korkum yüzünden anneliği tatmamak ve hatta sevdiğim adama babalıgı tattırmamayı aklımdan geçirmedim, büyük acımasızlık, haksızlık olur.
Herşeyi yaşayarak öğrenmiyor muyuz?
Bi yakınımız öldüğünde ben bu acıyla başedemem ölme demeyiz, ölür bizde onsuz, onun acılarıyla yaşamayı öğreniriz. Bu çok uç bi örnek ama bu da aynen öyle. Çocugumuzun acısıyla da tatlısıylada yaşamayı öğreniriz, Dünyaya gelen büyür derler, büyütürüz.

Terapiste gitmelisin bence. Senin korkularının tam olarak bunlar oldugunu düşünmüyorum aslında.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…