Çocuk sorunumuz

Bende şunu anlayamadım; çocuk istemiyorum diyen birine neden zoraki çocuk sahibi oldurmaya çalışılır ki...
Toplumun dayatmalarıyla yada sırf birileri (kaynana,akraba vs) istiyor diye çocuk sahibi olunmaz.
Gerçekten anne/baba bunu istemeli;her yönüyle topluma bir birey yetiştirmeye hazır olmalı.
Ancak bunun sorumluluğunu almaya hazır olunduğunda çocuk yapmaya karar verilmeli.

Bir arkadaşın dediği gibi, konu sahibi buna ancak bir uzman yardımıyla karar vermeli.Buradaki dayatmalarla değil...
Akabinde topluma zarar veren; topluma zarar vermese bile kendi hayatını sağlam idame ettiremeyen kendine güvensiz,sevgisiz ortamlarda yetiştirilmiş ya da sorumluluk bilincinde olmayan insan olarak yetişiyor bu çocuklar.

Evet çocuk sevmek güzel;anne olmak içgüdüsel birşey.
Ama her yönden çocuğuna yetebilecek,onu sağlam yetiştirebileceğinden emin olan kişilerin doğru zamanlamayla anne olmasını savunanlardanım.
Dolayısıyla konu sahibini zorlamanız biraz zarar verici geliyor bana.
 
hımmm valla eğer annliği azıcıkta olsa tatsan vazgeçilmez bir duygu olduğunu anlarsın :26:fikrin sabit olmasın bence dünyanın en güzel duygusundan kendini ve eşini mahrum etme

sana katılıyorum anne olmamama rağmen dediklerin çook doğru

hayat senin hayatın istemiyosan yapmazsın olur biter

bu yoruma şapka çıkartırım ben


balım yine döktürmüşsün yavv
ne güzel anlatmışsın yumuk yumuk eller ,tombiş yanaklar
bende kendimi hazır hissetmememe rağmen kokusu burnuma geldi yav
akşam nişanlıma diyimde çocuk yapalımmmmmmmmmm
 
şaka bir yana konu sahibininde kendine göre nedenleri vardır elbette
ama bence her bayan annelik duygusunu ve her ekkekte babalığı tatmak ister
ama sen kariyerin ve ebebk arasında kararsızzın o zaman çok iyi düşünmen gerekecek
ama eminiki sen hele o bebeğini kucağına alsan varya ne kariyer,ne başka birşey sen bile şaşarsın
ama yaşın genç 2-3 sene sonra bile düşünebilirsin
vede eşin eğer anlayışlı,iyi,dürüst ve seviyor isen bu zamanda böle erkek bulmak zor derim ve boşanma fikrini kafandan at derim
nacizane fikrim tabiki
 
Ay çok eski konulardan birin okumuştum bi kere

kadın 5 tane doğurmuş 6.yı istiyordu sırf yenı doğmuş bebek kokusunu karı koca çok seviyorlarmış o an benım kafa bi gidip gelmişti

demek ki bazısında çok güçlü oluyor bebek sevgisi.

sırf yenısını bebek koklamak için yapıyorlarmış.
 
sonuçta bu eşlerin ortak vermesi gereken bi karar bence ortak noktada buluşmalısınız adam şimdi gitsin başkasından mı çocuk yapsın sen istemiosun diye
tabi şaka da ortak bi nokta bulunmalı
arkadaş sporcuymuş kaç yaşına kadar yapabilceksin o sporu ona göre kocanla anlaşın bi orta noktada buluşun bence
 
Çocuk dogurursam bakıcak kimsem yok işten çıkamam çıkmakta istemiyorum bakıcılarda büyüyecek bir çocuk doğurmak o çocuğa yazık değil mi

benim annem de çalışıyordu ve bana bakacak kimsesi yoktu. 40 günlük bakıcıya verdiler beni mecburen. ama işten eve gelince beni bebek sepetinde mutfak masasının üzerine koyuyormuş, bir yandan yemek yaparken bir yandan da benimle konuşuyormuş. bu yüzden 7 aylık konuşmayı öğrenmişim ben :) babam da benimle çok ilgilenirdi, akşamları annem uğraşırken babamla oyun oynardık, yazda beni bebek arabasıyla yürüyüşe çıkartırdı. ve ben doğduğumda babam 41 yaşındaydı. bence çalışmak, bakıcıya vermek falan bunlar neden değil. annem babam çalıştığı halde, hep dışarda bakıldığım halde çok mutlu bir çocukluk geçirdim. yaşın daha genç ama ilerlerde de böyle düşünürsen hayatının ileri döneminde pişmanlık duyabilirsin gibime geliyor. ben herşeyden çok istiyorum anne olmayı. Rabbim isteyen hepimize bu duyguyu tadmayı nasip eder inşallah.
 
Son düzenleme:
hımmm valla eğer annliği azıcıkta olsa tatsan vazgeçilmez bir duygu olduğunu anlarsın :26:fikrin sabit olmasın bence dünyanın en güzel duygusundan kendini ve eşini mahrum etme

benim yegenlerim var. en büyüğü 3,5 yaşında en küçüğü 1 yaşında. yeğenim olmalarına rağmen. hiç bırakmak istemiyorum onları.hep bizde kalsınlar istiyorum.
ve bebek olan yerin kahkahası bol oluyor. biz çocuklar varken onlardan başka bir şeyle ilgilenemiyoruz. ve bu çok güzel bir duygu. kendi çocuğum olsa naparım bilmiyorum. kimseye vermem herhaldeeee
 

Canım düşüncelerimi ve söylemek istediklerimi yazmışsın karar veremiyorum zaten en fazla 3 yıl daha sporumu yapmayı düşünüyorum şimdi doğurursam form tutuana kadar 29 30 olurum zaten belki bir 3 yıl bekleyebilirim bebişlerde şirinler ama uzaktan
 
Konu sayibi iki şeyden korkuyor,
bir işi, ikincisi ise doğurmakdan.

bence ikiside boşuna korkutuyor olmalı.
ben yüzme dışında yaptıgım bir şey yok, onuda kırk yılda bir yaparım
Bu yüzden hiç esnek değilimdir! Bu durumda gerdek gecesinden beri, o tür geceler bir işkencekendi kendime ben bunu beceremiyorsam, nasıl dogum yapa bilirim diye düşünmekden ali koyamiyorum böyle, böyle bir güzel kendimi korkuturum

yani bence sen o işi benden, ondan, şundan daha iyi yaparsın. Formunuda tekrar hızlı bir şekilde tekrar eskisinden daha iyi bir duruma getire bilirsin, düzenli ve iyi bir calışma ile.

yok, yinede istemiyorum diyorsan, karar sana değil eşine bağlı:) ama eşine için cok kötü bir karar ve üzücü..
 
Son düzenleyen: Moderatör:


Galiba iş ve doğurmaktan korkuyorum bunca yıl iş için spor için kendimden o kadar ödün verdim o kadar çabaladım ki onları bırakmak korkutuyor beni birde tabi doğum var etraftan duydukça tansiyonum düşüyor herhalde ben doğursam ölürüm
 
Yanlış anlamadıysam,annenle iyi bir ilişkiniz yok.

Belki bunun da etkisi vardır ?
 

bence sen çok güçlü bir kadınsın, çalışkansın ve çok iyi bir anne olabilirsin, tabiki seni zorlayamayız önemli olan senin ne istediğin
ama o bebiş senin içine düştüğü an duyguların değişecektir,
ve ultrasonda onu ilk gördüğün an neler hissedildiğini tarif bile edemem,

çocuk sahibi olmak seni işinden ve güzel fiziğinden uzaklaştırmaz, bilinçli bir anne olacağına inanıyorum,
hatta hayata daha sıkı sarılacağına,herşeyin kıymetini daha iyi bileceğine eminim.mutluluklar...
 
Geçen gün eşimle avmye gittik bir tane çocuk ağlıyo kenidin yerden yere atıyor eşimde çocuğa bak ne kadar tatlı dedi ona göre tatlıydı bana göre sevimli bir canavar
 
ben de çok çocuk isteyen biri değildim.tüp bebekle zar zor bir kızım oldu.

yani onsuz ben yaşamıyormuşum.nefesim canım ciğerim gözüm kulağım her şeyim o benim
 
Geçen gün eşimle avmye gittik bir tane çocuk ağlıyo kenidin yerden yere atıyor eşimde çocuğa bak ne kadar tatlı dedi ona göre tatlıydı bana göre sevimli bir canavar
:)))
her zaman oyle olmuyolar kii
sen uyyan bi bebek bul onu seyret
 
24 yaşındaki kızım uyurken bile gidip nefesini kontrol ediyorum,annelik böyle bir iç güdüyle çalışıyor işte..

Ama sizin evlat sahibi olmak istemeyişinizide anlarım..
 
keşke hastanede kızımı kucağıma ilk verdiklerinde yaşadıgım duyguyu burdan sana gönderebilseydim,anlatmaya kelimeler kifayetsiz kalır,bu benimmi dedim sadece,dünyadaki bütün mutluluklar kariyer başarı vs... hepsi bir yana evlat sevgisi bir yana,saatlerce yüzünü incelemiştim bu benim vücudumdamı oluştu diye ,yani anlatılmaz yaşanır sadece...​
 
ayyyy makarnalı bebeği makarnalarıyla birlikte yerim ben çocuk istememe sebebiniz içinde doğum korkusumu var acaba :44:
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…