• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Cocuk yetistirme hakkinda destege ihtiyacim var

Mahremiyet konusu artik kimseye guvenimiz yok elimden geldigince hem sınıfta hemde kizima anlatıyorum ama çocuk nihayeti
Sabah diyoki dede götüme baksana kizim öyle denirmi deden o senin diyorum gülüyor.Sen istediğin kadar anlat.
Çok yaşayın siz istemsiz güldüm burada :))
 
Cok tesekkur ederim. Mesajiniz beni biraz rahatlatti. Biraz da duymak istedigim benzer yas gruplarinin davranışları. Insam sadece kendisininkine bakarak tam anlayamiyor olagan mi diye.
Ne demek canım konunu takipteyim.
Bide eskiden insanlar birbirine guveniyordu kizim karsiki komsuya gidince eşim arayip gekdimi tamam bu kadar kalmasin diyo çünkü taciz olaylarini göre göre artik bi tuhaf olduk.
Kizimda oynamaya bayılıyor ama biz paranoyak olduk.
Ortaokulda ogretmenim polis memuru gelip anlatiyor cocuklara ozel yerlerinize kimseye elletmeyi, bagirmayi bilin, hayır demeyi bilin diye.
Bizim okulda servis şoförü 6.siniftaki bi kızı gezmeye goturcem diye kaçırdı anne okulu yıktı bisey olmadi ama olabilirdi.
Bunları duydukca yaşadıkça mahremiyet konusunda nasıl pirpirikli olmayalim???
Komsunuz iyi niyetli olabilir ama öyle yollamaliydi cocuk daha ne bilsin.
Ben bütün cocuklari Allah a emanet ediyorum.
 
5.5 yaşında bir kız annesi olarak ben çok ciddi bir sorun göremedim,
benim kızım da arkadaşlarıyla vakit geçirmeyi çok seviyor,
sizinkinden farklı olarak kafası atınca oyunu bırakıp gidiyor,
yönlendirilmeyi sevmiyor, ama bu aralar bebeklere sardı, 1-2 yaş dönemindeki bebeklere bayılıyor, parkta, havuzda sürekli onların peşinde, kuzeni doğduğundan beri böyle, ayrı bir merak dönemi sanırım bu da :)
mahremiyet kısmına gelince, her şeyi kitabına uygun anlattım, aklına mantığına da oturttu, ama yine de hala, halam beni yıkasın, popom beyaz kaldı babanneme göstericem diyebiliyor...
ama birinin yanlış dokunuşlarını ayırt edip bana anlatacağından da şüphem yok, sanırım çıplaklık konusunda biraz daha zamanları var.
 
Bu yil 1.sinifa basliyor. 2 yil ana okuluna gitti.
Inanin cok sosyal bir cocuk.ama nedir bu aclik anlamıyorum.
2 ,5 sene cimnastik yapti . haftanin 3 gunu gidiyorduk ama hamileligimde birakmak zorunda kaldik dusuk riskim vardi getir gotur yapamadim.
Cok fazla arkadasi var ama bu durumun onune gecemiyorum goren hapishanede buyutuyoruz sanir
Benim oğlum da aynen böyle, 6 yaşında. Arkadaş diye ölür tabiri caizse, parkta hemen arkadaş edinir. Oyuna doymaz, hep canı sıkılır. Bence çok fazla ilgilendiğimiz için üzerine düştüğümüz için böyleler. Her imkanı önlerine sunduğumuz için.
Çözümü bende merak ediyorum.
 
4 yasina kadar aktiviteye bogdum sanirim evet.
Ama sonrasinda okula basladi ve arada yalniz bırakmaya da basladim
Zaten ben de calisan bir anneyim her an yaninda olamam hem eve hem ise yetismeye çalıştım.
Yukarda da yazdim dr destegi de aldik.
Olay doğrudan gelisince cok mantikli. Mesela dr muayene etmek icin gogsunu acmasini isteyince bana bakiyor , izin vermek istemiyor. Ama goruyorum ki oyun soz konusu olunca bu durum hic önemli degil. Beni korkutan da bu oluyor zaten :KK43:
Bu konuda ana okulu öğretmeni aynen böyle söyledi bu sene. Çok fazla bilgiye aktiviteye boğmuşsunuz, o yüzden bizim yaptığımız aktiviteler ilgisini çekmiyor çünkü doymuş , hep arkadaşları ile oynamak istiyor demişti
 
Ben de surekli anlatiyorum ama olmuyor sanki. Yani bir yerden sonra ben de kendimi tekrar ediyorum, kendimi itici buluyorum bidi bidi bidi surekli yonlendirmeye calisan bir anne gibi hissediyorum.
Mahremiyet konusu biraz enteresan. Genelde dikkatli , ama bazen de sacma şeyler yapabiliyor. Dusa girdi mesela ( kisa bir sure kendi yıkanıyor sonra ben giriyorum yanına ) suyun altinda islanmis, bir de baktim manyak gibi islak ve çiplak kosturuyor evde. Kizim ne bu hal boyle gezilir mi diyorum, çisi gelmis. Yani kafasina gore takılıyor diyebilirim.
Okudukça benzerlikleri artıyor :) 2 yaşından sonra özel bölgeleri anlatmaya başladık ve wc den çıkınca çamaşırsız dolaşıyor, artık ikaz etmekten yoruldum :(
 
Bebeklere, Çocuklara, gençlere çok fazla yükleniyoruz galiba. Konunuzu okuyunca kendi çocukluğumu düşündüm. Lojmanda oturuyorduk, ayyy sürekli komşu çocuklarıyla evcilik oynardık, aprtmanda merdivenlere oyuncak sererdik, evden eve gelir giderdik, sokakta top oynardık. Evde oturduğumu hatırlamıyorum pek. Hatta bir kere, abim 3. Kattaki arkadaşımıza çıkacaktı, beni beklemez tek çıkar diye büyük tuvaletim bitmeden kalkmıştım klozetten her yerim pislik:))) o halde iç çamaşırımı çekip konşuya çıkmıştım koşa koşa. Yaş sanırım 7-8.
Şimdiki halimi anlatayım size: doğum yaptım, eve 1 tane eski bir arkadaşım geldi o kadar. Yine lojmanda oturuyoruz. Komşuluk ilişkim sıfır, kimseyle görüşmem, sosyal arkadaşım yok, hastalık, ölüm, doğum vb mecbur kalmadıkça kimseyi aramam. Bana da misafir gelsin istemem. Kendi halinde, etliye sütlüye karışmayan bir insanım.
Gelişim psikolojisinde birkaç kuram vardır. Çocuğun kişiliğinin ilk 3 yılda şekillendiğini söyler. O yüzden şimdilerde şu zeka kartları çıktı. 2 aylık bebeğin karşısına geçip kart gösteriyorlar melül melül baksın diye ama çizgi film izletme diyorlar. 4 yaşında çocuk iletişsin diyorlar kreşlere yönlendiriyorlar. Çünkü anne baba sevgisini alamayacak kadar yalnız çocuk, hepimiz çalışıyoruz. Sistem tamamen düzene uygun profil yetiştirme derdinde. Velhasıl ben o kuramları sorguluyorum artık. Benim çocukluğum ve yetişkinliğim karakter olarak çok farklı. Ergenliğim hele bambaşka bir geçiş dönemi. Eminim ki diğer insanlar da böyle. Biraz geçmişinizi sorgulayın empati yapmak adına. Bir insan, hap bilgilerle yetişmiyor. Yine sonunda genlerinin verdiği yönlendirmelerle ve hatta anlık uyaranlarla bile bambaşka bir hale bürünebiliyor.
Benim babamla ilişkim soğuk mesela, gelip şimdi kızım nasılsın iyi misin diye sık sık arasa, torununu görmek için gelip gitse tüm geçmişi kafamdan silip, yeni bir iletişim şekli kurabilirim onunla. Bir çocuk da bunu yapabilir. Çevre faktörü, genler ve hayattaki değişkenler insanın ne yöne gideceğinin kesinliğini bitiriyor. Biz onlara güvenli bir ortam sağlamalıyız. Maalesef konu komşu da girince olaya, bu güvenlik sarsılıyor.

Size tavsiyem hassaslaşmamak. Çocuğunuza tepkilerinizi şiddet uygulamadan, kızarak, otorite kurarak belirtmeniz. Bir yapar, iki yapar üçüncüde sınırı belirlemek zorunda. Babanız sinirlenmiş mesela, bu tepkiyi size değil, kızına göstersin. Kızım sana kızıyorum, bunu, şunu yapmamalısın vb gibi. Aman çocuğum alınır, aman bebeğim etkilenir diye diye hassas, kırılgan, doyumsuz, hayattaki keskin manevralarla karşılaşmamış çocuklar yetiştiriyoruz. Maalesef hayat evdeki gibi demokratik değil. Bazen en sert tepkiyi ebeveynden alması gerekebiliyor çocuğun. Benim kızım neden böyle diye sorgulamayın. Çocuk o, insan isteyecek, ilgi isteyecek. Havuz gördü mü büyülenmiş gibi girecek. Bir daha benden izinsiz, başkasının izni ile havuza girmeyeceksin deyin. Bu kadar. Anlayana kadar böyle. Anne baba birlikte bu tutumu sürdürün. Bir müddet arkadaşlarıyla görüşmeme cezası verin. Tek başına oynamaktan sıkılıyorsa, tek başına oturmayı ona güzel bir biçimde sunmak yerine tek başına kalmasını öğrenmeyi kendine bırakın. Evdeki terlikle uçak yapsın kendine. Ne bileyim sindrelladaki bal kabağı yapsın. Sunmadan önce olanakları, onu kendi haline bırakın. Sürekli ona civcivli aktiviteler, havuzlar, insanlar, çeşit çeşit müzikler sunamazsınız. Alınmayı, kırılmayı da öğrensin bunlar hayata dair şeyler. ağlıyorsa, ağlasın bırakın. Dünyayı önüne seremezsiniz.
Kardeş kıskançlığı ne yaparsanız yapın olur. Yeğenlerim 3 kardeş, hepsi birbirini kıskanıyor. Kıskanmayan çocuk duymadım. 6 aylık bebeğin bakımı zordur, benim de bebeğim 5 aylık. Bir de sizde abla var. sizin için her şey iki kat zor. Umarım zamanla hallolur.
:super:
 
Yani biraz yapisal birsey bence .Ne kadar yonlendirmeye calisirsak calisalim cocuk iste eni sonu bu.Ben de çıldır irdim ciplak gelseydi inanin okurken bile cız etti icim .Cocuk ama nihayetinde .Ozel yerlerini ogretmeye calisiyoruz . Gecen bir arkadasim anlatıyor.Baban ve ben haric kimseye ozel gerlerini gosterme dokundurma demis.Aksam babasinin seyini ellemis cocuk .O benmkine bakabilirse bende onunkine dokunurum diyormus :KK70::KK70: Adamin yasadigi da garip oluyor kızsa cocuk yani .Ucundan goster baba diyormus .Hani mahremiyet ogretiyoruz ama cocuk ne anliyor emin olamiyoruz ki .Temkinli olup takip etmek ve elinizden geldigince uyarmak lazim .
 
Haklisiniz oyle yapabilirdim ama o an hic oyle bir sey gelmedi aklima.
Insan her zaman genis pencereden bakip düşünemiyor.
Bir de ufaklik sağolsun kafa beyin birakmadi :))(
Bırakmaz, anlarım.. Ben kendimi unutuyorum bazen. Gerçekten erken çıkan ve ardı arkası kesilmeyen dişler insanı kendinden geçiriyor. Uykusuzluk, yorgunluk çabası. Bir de hareketli bir bebekse insan adını bile unutabiliyor :)
 
adem güneşin mahremiyet eğitimi diye bir kitabı var tavsiye ediyorum gerçi onu okuyunca insan paranoyak oluyor ama olsun bu zamanda paranoyak olmak lazım, faydalı bir kitap birde aynı kişinin çocuk deyip geçmeyin diye bir kitabı var şiddetle tavsiye ediyorum
 
Kardes bizde bu konuyu doğrudan etkiledi onu görebiliyorum ben de.
Hcibir zaman tutturukcu bir cocuk olmamisti. Hayir hayirdi yani. Mesela oyincakciya sadece bakmak icin girer, bakar ve cikardik. Ya da markete sadece peynir ve cay almak icin giriliyorsa sadece onlar alinirdi. Ama kardesinden sonra bu konularda inatlasmalar basladi.
Yalniz arkadas konusu heo boyleydi malesef
Huy olsada zamanla değişiyor. Benim kızım 2.5 yaşındayken çocuk peşinde koşardı parkta avmde "kardeş gel oynayalım,arkadaş olalım"diye diye yapışıyordu çocuklara.
Hatta o dönem şubat ayıydı anaokuluna kayıt yaptırdım yarım gün. Sosyalleşsin dedim,arkadaşları olsun dedim.
Geçen hafta arkadaşı bizdeydi,oyuncak konusunda anlaşmazlık yaşadılar "anne gitsin evine"dedi arkadaşı için. Umurunda değil yani şu an arkadaşı varmış yokmuş,ısrar ediyor gelsin gelsin diye,sonra tepkileri böyle oluyor. O eski halinden eser yok anlayacağınız. Ben anlıyorum onu,bazen bende sıkılıyorum karşımdaki yakın arkadaşımda olsa,apar topar ayrılmak istiyorum. Çocuk bunu yapınca tuhaf gelmiyor artık bana. Oda bir birey,anlaşamadıģı noktada uzaklaşmak istemesi makul. Bunuda yeni yeni anlıyorum aslına bakarsanız. Kızım böyle soyleyince ama sen ısrar ettin arkadaşım gelsin diye,şimdi neden böyle yapıyorsun derdim artık demiyorum. Sanırım biz genel olarak bizim gibi düşünüp davranmalarını bekliyoruz çocuklarımızdan ama anlamadığımız bizim gibi düşünmedikleri.
 
merhaba öncelikle kızınız insan canlısı çoğu arkadaş canlısı çocuklar onun gibi davranırlar bu çok doğaldır.Benim ikizlerim biri kız biri erkek ve 2 yaşından bu yana mahremiyet eğitimi veriyorum.özel bölgelerini kimseye göstermemelerini ve biri dokunursa mutlaka anne ya da babaya anlatılması,çığlık atılmasını öğütlüyorum ve bununla ilgili oyunlar oynatıyorum .4,5 yaşında olan oğlum wc ye beni bile sokmuyor rahatsız oluyor ,kızım 4 yaşından beri kendi işini kendisi görebiliyor.Sorumluluklarını şimdiden öğretmeye çalışıyorum.Fakat kız çocukları bazen umursamaz olup şımarıklıkta yapabiliyorlar ,güzelce konuşmak en güzel yöntem.Bu şekilde davranırsa arkadaşlarına gitmesine izin veremeyeceğinizi belirtin.Artık büyüdüğünü söyleyin.Umarım tekrar aynı şeyleri yapmaz ,yaparsa da yine güzellikle anlatmaya devam ve kimseye tek başına lütfen yollamayınız
 
Back
X