Şimdi geldi aklıma bir tane başkalarının anılarını okudukça.Annem bana bir bebek almıştı , 6 yasındayım , okula başlamamışım daha.Ama bebek harika bir bebek.Anne kız bebek , anne bebek kendi bebeğini kucağında sallıyor arkasından kuruyosun böyle.Çocuk aklı , aklım başımdan gitti oynuyorum sürekli Nasıl seviyorum gece onlarla uyuyorum.Anneli kızlı bebek harika yani.Neyse halamlar bize geldi , hep gelirlerdi öyle haftalarca kalırlardı , annecağızım da hizmet eder dururdu o çirkin insanlara.Neyse halamın kızı bebeğime kafayı taktı , istiyor da istiyor bana ver benim olsun diye.Biliyor tabii annemin ona hediye edeceğini.Neyse bahçede oynuyoruz , halamlar da o gün gidecek.Neyse bunlar gitti yolcu ettik.Eve geldim ben de.Bebeğimi arıyorum yok arıyorum yok.Ablama sordum annem x'e (halamın kızına) verdi bebeğini dedi.Aman yarabbim böyle üzülmek yok.Ağlaya ağlaya içim şişti , babam da gitti aynı bebekten alırım kızıma diye.Oyuncakçıda aynı bebekten kalmamış.Eskiden oyuncaklar da şimdiki gibi bol bol değildi kıymetliydi.Başka bir bebek almıştı.Ama diğer bebeğim gibi olmadı.Halâ bazen rüyama girer o bebeğim.Bu arada halam da anneme sürekli zulmeden iğrenç bir insandır.
Annelere mesajım şu : Lütfen el gün beni sevsin iyi bilsin diye çocuklarınızı ezmeyin.Sizin en değerli varlıklarınız evlatlarınız.