- 22 Eylül 2014
- 5.141
- 7.348
- 198
- Konu Sahibi guneykarimkure
-
- #1
Yani demek o kadarmış:)Ben hiç incelemem fotolarımı..kemdi çocuklarımın fotolarını saatlerce izleyebilirim ama.Bebeklik hallerine hayranım.Ve evet bana benziyorlar,bu normal değil mi neden nasıl oluyor diye sordun ki?
Ve anlamadım kendi eski fotolarıma baksam ne düşünücem?
kızlarım ile hiç alakam yok güney
kişilikleri yapıları çok farklı kaderleri benzer mi hiç düşünmemiştim işin doğrusu
Aaa pardon şimdi anladım..biyolojik bağın olmadığını bilmiyordum..Yani demek o kadarmış:)
Benim fotoğraflarımda, bana benzeyen anne baba yok.
Biyolojik bağımız yok.
Ben de çok mutlu oluyorum aile albümüne bakınca :) annem babamla dolu dolu Harika fotoğraflarımız var.
Onlar da kendine fiziken benzemeyen çocuk görünce ne hissettiler, kendi çocukluklarını görmediler.
Merak ettim işte
Mutlu ömür evlatlarınla
İki üç yaşlarında bir fotoğrafım var sarı saçlar renkli gözler. Çeken fotoğraf makinasına doğru gülümsemişim. Yine aynı gün çekilmiş annem ve babamın olduğu fotoğraf karesi. Zaman ve yıllar geçti anne ve babam sadece fotoğraf karesinde kaldılar. Bazen oradaki kız çocuğu başka şimdi ki genç kadın çok başka birisi gibi geliyor. Eskiden fotoğraflara bakınca tebessüm ederdim şimdi hüzün hissediyorum kalbimde. Benim gördüğüm bu. Hoş artık fotoğraflara bakmasamda.
Ben 3 yaş resimlerime bakarken küçük Zekeriya beyaz görüyorum, şaşıydım o yaşlarda çünkü
Valla ben fotoğrafların çoğunda kız kardeşimi sıkmış/sıkıştırmışım. Genelde baktığımda kardeş kıskançlığı görüyorum. O yüzden oğluma kardeş yapma fikri çok uzak bana mesela. Bilemiyorum fotoğraf deyip geçiyoruz ama bazen farklı hissetirebiliyor.
Eski fotolara bakınca aslında ölümün sürekli olduğunu görüyorum, tek bir gün değil....
3 yaşında Samsonn nerede? Yok, 10 yaşında Samsonn nerede ? 25? yok... yok hiçbiri, gitmişler...ölüm gibi bir gerçek varsa, hiç birşey gerçekten dert değil diye düşündürüyor bana.
Şuan mesela çok şükrederim iyiki kızkardeşlerim var siye. Çok eğlenir, çok güleriz, çok severiz birbirimizi. Ama o küçücük bedenin “artık beni sevmeyecekler mi?” korkusu ne biliyim çok üzücü geliyor... Heralde çocuk yetiştirmede en korktuğum şeydir :)Az önce de yazdım, fotoğraf kadar soyut hatırası olan ne var?
Belki yıllar sonra, şakalaşan iki kardeş göreceksin :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?