- 22 Eylül 2014
- 5.141
- 7.348
- 198
- Konu Sahibi guneykarimkure
-
- #21
Çocuklarını görüyor musun?Çocukluk fotolarımı görünce ne kadar masummuşum günahsız diyorum keşke yeniden öyle olsam ve hiç hata yapmadan büyüsem diyorum
Bu fotoyu twitter da gördüm dün bayılmıştım
Bakınca işte tam onu düşünüyordumŞuan mesela çok şükrederim iyiki kızkardeşlerim var siye. Çok eğlenir, çok güleriz, çok severiz birbirimizi. Ama o küçücük bedenin “artık beni sevmeyecekler mi?” korkusu ne biliyim çok üzücü geliyor... Heralde çocuk yetiştirmede en korktuğum şeydir :)
Hiç bu kadar derin düşünmedim düşünmek de istemezdimÇocuklarını görüyor musun?
Mesela o fotoğraftaki sen, ve çocukların oyun oynasa?
Ya da sen onlardan biraz büyük çocuk olsan?
Yok elbette, güzel anılar da geliyor bazen, ama uzun incelersem genelde gitmiş, yok bu hissi ağır basıyor....sevdiklerimin küçüklüklerine aynı şekilde inceleyerek bakınca da gözlerim doluyor.Her bakışta mı ölüm geliyor aklına?
Ben benim çocukluğu çıkarıp, yanımda büyütmek, korumak sarılıp uyumak isterim :)
Mutluluk vardı, hayatı seviyordum,şimdi çocuklar için mecburi yaşamak, biran önce yaslanıp gunlerimi saymak istiyorum. Tabi bizim çocuklar büyüyüp yuva kurup mutlu olsunlar ondan emin olayım öyle goceyim. Yada hiç evlmeseydim yaşamak zorunda kalmazdim diyorum ,yabilmiyorum neyse, bildiğim ve dilediğim tek bişey var, Rabb'im babama şifa versin bize bağışlasıntek dileğim onları başımızdan eksik etmesin.
Yok elbette, güzel anılar da geliyor bazen, ama uzun incelersem genelde gitmiş, yok bu hissi ağır basıyor....sevdiklerimin küçüklüklerine aynı şekilde inceleyerek bakınca da gözlerim doluyor.
Çocukluk fotoğraflarımda hiç mutlu gözükmüyorum. İnceledikçe fark ediyorum mutlu bir çocuk olmama rağmen dışarıdan hiç belli olmuyor ve hala böyleyim
Bir de burnuma bakarım hep çocukluk fotoğraflarında. Ulan ergenlik neden aldın güzel ufak burnumu bendeen.
Bu fotoyu twitter da gördüm dün bayılmıştım
Bu minik te anasına babasına benzemiyor ama çok şeker ya..
Allah rahmet eylesinÖnceden küçük bir çocuk görüyordum. Şimdi ise annemi görüyorum. O günler o da yaşıyordu diye.
bu nasıl bir dert tam olarak? ben hiç anlamadım da
Allah razı olsun. Çok benzemezdik.Allah rahmet eylesin
Benziyorsunuz demek :)
Bu bende de olurdu. Ah canım neler bekliyor seni acı tatlı, diye hüzün basardı bi.Ben o iki yaş çocuğuna bakıp, gelecekte yaşayacakları için üzüldüm.
Muhtemelen sadece uzaktan seyrederdim. Çocukluğum çok daha mutluydu çünkü; aynı saf duygularla sevmek, gelecek endişesi olmadan, sadece anı dolu dolu yaşamak büyüyünce mümkün olmuyor. "Büyüme sakın, bir halt yok...günler bile suyunu çekecek" demek de çok mantıklı değil sanki.O fotoğrafa bugünkü tecrüben aklın ile
Gidebilsen, tavsiye verir miydin ordakilere?
Ben kendime sarılıp ağlamak isterdi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?