- 15 Aralık 2013
- 1.714
- 2.585
- 333
- 35
Annem babamın eseri değil babam annemin eseri. Babamıda bir okadar sevmiyorum ama allah var ne bir annemi dövdü ne bir gün kötü söz çıktı ağzından kavga ettiklerini bile bilmem. Kaldıki olgun bir kadın bunlara maruz kalsa bile bununla başedebilir acısını çocuğundan çıkarmaz. Çok tanıdığım var anne babası sorunlu olup kendi çok sağlıklı mutlu olan. Psikologlarda aynı sizin dediğiniz gibi nasıl davranmasını istersin öyle düşün diyor ama ben onunla ilgili tek bir güzel şey düşünemiyorum düşünsem kendimden iğrenirim.Annenin eseride baban ve bunları biliyordu sizden hınçini çıkarıyordu annenin yaptığını savunmuyorum ama şöyle bir şey yapabilirsin o döneme gitsen annenin nasıl davranmasını isterdin hayal kur moralin bozuldugunda biraz kendini toparlarsin ve annene mesafeli davran seni bir nebze rahatlatir
Annem babamın eseri değil babam annemin eseri. Babamıda bir okadar sevmiyorum ama allah var ne bir annemi dövdü ne bir gün kötü söz çıktı ağzından kavga ettiklerini bile bilmem. Kaldıki olgun bir kadın bunlara maruz kalsa bile bununla başedebilir acısını çocuğundan çıkarmaz. Çok tanıdığım var anne babası sorunlu olup kendi çok sağlıklı mutlu olan. Psikologlarda aynı sizin dediğiniz gibi nasıl davranmasını istersin öyle düşün diyor ama ben onunla ilgili tek bir güzel şey düşünemiyorum düşünsem kendimden iğrenirim.
İnanılmaz hiç normal değil , bu ortamda ki en sağlıklı insan sensin canımAynı evde yaşıyoruz bekarım. Aylardır konuşmuyorum. Psikiyatristde uzak dur dedi ailenden. Şuan yüzünü görmediğim ve muhattap olmadığım için cesaret edemiyor ama biliyorum ki içi yine pislik dolu. Şimdide para konusunda kullanıyor
baska doktora git canim durumunda var artik anladigim kadariyla internetten en psikoloklari ve psikatrileri arastir tatkim ipnoz yontemi falan varmis.Onlara normal davranıyordu abimi çok sever ablamıda ölümüne kollar. En çok doktor konusunda en çok hayal kırıklığına uğradığım şey oldu. Okadar hayaller ümitlerle gitmiştim ki iyi olacağıma dair sma bir kaç tavsiye verip yolladı. Kitabı okuyacağım tşk ederim
o cocuklukta yasananlar hic bir zamsn unutulmuyor zaten biz yok saysak bile yok oyle bir sey yasanmadi tesek bile gun gelip su yuzune cikiyor. cocuklukta yasana siddet unutulmuyor isteYaa canım çok sıkıldı çocukluğumu hatırladım...
Seni çok iyi anlıyorum hiç tam olamayacağız sanki bu hayatta gibi geliyor bana bazen.
Ama güçlü olmalıyız psikiyatri dipteyken çıkmana yardım eder. onun dışında tedavinin gerçek tarafı terapi canım. bir psikoloğa gidebilirsen sana yardım edecektir.
Toplu cevap veriyim burdan. Babam annemi defalarca aldatmış eve gelip uyuyan biridiydi ne benimle ne diğer kardeşlerimle ilgilenmezdi. Ama Allah var annemle ilgilenir severdi hediyeler alırdı tatile giderlerdi. Ablamın konusunu yazmıştım zaten beni kendi esiri olarak görürdü annem bir yere gitse ben artık senin annenim deyip temizlik yaptırır emirler verir işkence yapardı. Bir keresinde ayağını ağzıma zorla sokmuştu annem evdeydi. Anneme bu yıl bunu hatırlattım ve dediği şey "napiyim?" Oldu. Bir iki kerede diğerlerini değil ama beni dövdüğünü ve hakaret ettiğini söyledim sen hayal görüyorsun dedi her söylediğimde. Bu saatten sonra hesap sorsam bile diceği şeylerin hiç bir anlamı yok zaten mazeretide olmaz. Küçükkende çok farkında değildim yaşadıklarımın üzüntüden başka. Şimdi bakıyorum bir anne çocuğuna bakmak zorunda kahvaltı harçlık ve diğer ihtiyaçlarını karşılamak zorunda. Bu dünyaya gelmek hiçbir çocuğun seçimi değil. Hiç durumu olmayan bile yılda bir pantolon iki tişört alıp çocuğunu mis gibi giydiriyor
kuruş vermeAynı evde yaşıyoruz bekarım. Aylardır konuşmuyorum. Psikiyatristde uzak dur dedi ailenden. Şuan yüzünü görmediğim ve muhattap olmadığım için cesaret edemiyor ama biliyorum ki içi yine pislik dolu. Şimdide para konusunda kullanıyor
Onlara normal davranıyordu abimi çok sever ablamıda ölümüne kollar. En çok doktor konusunda en çok hayal kırıklığına uğradığım şey oldu. Okadar hayaller ümitlerle gitmiştim ki iyi olacağıma dair sma bir kaç tavsiye verip yolladı. Kitabı okuyacağım tşk ederim
Yazdiklarin cok uzucuydu okumak bile yetti... ki sen bunları yasadin haklisin...
Şöyle dusun 20 yilini üzülerek gecirmissin zaten... o zmnlar gücün yoktu ve bi cok seyin farkinda degildin hic bir seyi degistiremiyordun... simdi farkindasin ve artik kendini toplamak icin yaşa. .. boyle seyleri unutmak cok zor kabul ama aklinin bi köşesine at artik bunları. .. kendini mutlu edecek seyleri bulmaya çalış. .. seni mutlu eden insanlari sık sık gormeye calis...
Her cocuk mutlu olmayi hakeder senin hakkini vermeyen anneye bu saatten sonra harcama guzel gencecik yillarini... her sey gönlünce olsun. .. rabbim hayirli iyi insanlarla karsilastirsin...
Gerçekten şu yazdığınız bana ümit kaynağı oldu. Benimki depresif kişilik gibi bir şey 5 yılda düzelmez belki ama 10 yıl sonra bunları hiç yaşamamış gibi bile olurum belki. Burdaki arkadaşlar sayesinde tekrar cesaretlendim terapi işineerkek bir hocam kendi çocukluk travmalarını anlatıp kendisi için kaldırım taşlarının arasındaki çimim ben diyordu . hiç bakılmayıp ,ekstra özen gösterilmeyip , sulanmayıp bir de üstüne basılmasına rağmen inatla çıkıyorlar çünkü demişti. onun da çocukluk anıları çok benzer . ergenlik travmaları falan gerçekten çok zormuş . ama hayatımda gördüğüm en çok empati yapabilen , bu kadar özgüvenli birini sayılı tanımışımdır . kendisi bu tip anılar anlatınca nasıl bu kadar öZgüvenli oldu bu adam diye aklıma takılmıştı . konunun sonunda da kendi yukardaki örnekle açıklamıştı . inşallah kendin bu meseleyi çözersin ve çoğumuzdan fazla özgüvenin olur . geçmişi değiştiremiyoruz ama senin yaralanman artık belki daha da zor . güçlendiğin kısımlarınla motive ol .
23 yaşında üni okumuş iyi kötü çalışan biriyim. Günlük hayatımda çok büyük problemler yaşamamama rağmen hep mutsuzum hiçbir şey yapmak istemiyorum hiçbir şeyden tad alamıyorum. Çocukken yaşadıklarım aklıma geliyor sürekli ve buna engel olamıyorum. Bütün günlerim bununla geçiyor ve gerçekten elimde değil. Psikiyatriste gittim ya ben kendimi anlatamadım ya da o yardımcı olamadı bilmiyorum.doktor bile çözüm bulamayınca iyice içime gömüldüm. Yaşadığım binlerce şey var ama ben buraya birkaçını yazıcam.
Okula başladığımdan itibaren yıllarca annem kahvaltı hazırlamadı. Günde tek öğün yiyordum onda bile bana diyet yaptırıyordu. Tabağıma hep az koyardı ekmeği kendi ölçer verirdi fazlasını yedirmezdi. Fotoğlarım bile var çöp gibiymişim zaten. Akrabalar doktora götür hastalıklı gibi şeyler söylerlerdi.
Alerjiye bağlı olarak çocukken kesik kesik öksürürdüm. Öksürdüğüm içinde hep azar işittiğim. Öksürme, veremliler gibi öksürüyorsun, gebericeksin der dayat atardı. Misafir geldiğinde beni odaya kapatırdı. Saatlerce sorgusuz sualsiz "suçumu" bilir çıkmazdım odadan. Genelde beni götürmezdi ama misafirliğe gittiğimizde benim adıma insanlardan özür diler aslında veremli olmadığımı sadece öyle öksürdüğümü söylerdi.
Hiç unutmuyorum 4 yaşındaydım. Ananemlerde bizdeydi kahvaltı yapıcaktık. Annemi yanına oturdum yanağından öptüm annemi. Elinin tersiyle beni itip sapık mısın be diye bağırmıştı. Ananem kızmıştı o an anneme.
Okul hayatım boyunca tek bir lira bile harçlık vermedi bana. Yılda bir iki kere gelirdi ananem ozaman bana demir para verirdi bana. Onun hesabını sorardı bana. O parayla kendime bisküvi gibi bir şey almıştım sorduğunda söyledim harcadım diye tokat attı bana.
Arkadaşlarımın yanında hep aşağıladı hakaret beddua etti bana. İyice kısalıp üstümde parçalanana kadar kıyafet bile almazdı. Zaten almazdı. Başkalarının verdiği ablamdan kalanları ya da komşunun çöpe attıklarını giyerdim.
Şunu özellikle söylüyorum hiçbir şey bu yapılanların sebebi olamaz gerçi. Durumumuz iyiydi iki evimiz vardı ve babam bir şirkette müdür yardımcısıydı. Abim ve ablam özel okulda okuyordu. Annemin bağış yaptığı hayır kurumları vardı. Fakirlik bile olsa hangi anne evladına sarılmazöpmek sevgi vermez iyi davranmaz. Her evebeyn ne kadar ne kadar bilinçli olursa olsun Hatalar yapar ve çocuk hah işte hata yaptı ve benim psikolojim bozuldu moduna girmez. Benim söylediklerim yıllarca süren şeyler ve anlattıklarım sadece birkaçı. Çocukken evden kaçmayı intihar etmeyi düşünürdüm. Zaten çocukken depresyona girdiğimi ve çıkamadığımı düşünüyorum. Ya da karakterime işledi mutsuzluk.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?