Allah rahmet eylesin.
İnsan yaşlılıkta olsa,umutsuz bir hastalıkta olsa sevdiklerine ölümü konduramıyor.
Benim dedem de kanserden vefat etti,durumu kötüleşince haber verdiler bir hafta bekledim geri döneceğim gece vefat etti..
Ben hastalık zamanında uzağında olunca sanki bana öyle bir dönem yok gibi gelmişti.
Ütüsü bozulan kıyafete tahammülü olmayan,yemek saatlerini aksatmayan,beyaz saçları hep taralı,uzun boylu dik duruşlu dedem..
Yoğun bakıma girdiğimde saçları dökülmüş, çıplak vücudu beyaz bir çarşafla örtülmüş, güzel yüzü küçücük kalmış biri vardı,sanki o değil gibiydi..
Ama elleri hala aynıydı,yumuşacıktı.
Rabbim mekanlarını cennet etsin.
İnsan uzakta ölüm haberi alınca çok üzülüyor.
Cenaze evinde acı ilk gün çoktur,sonra onu sevdiklerinle bölüşürsün,vefat eden kişinin hayrına bir şeyler yapayım derken telaşe ruhuna biraz rüzgar üfler,içindeki ateş hafifler.
Gurbette yalnız sen,hatıralarınız ve uzaklığın,orada olamamanın hüznü kalır.Bence bu daha zordur.
Aileniz sizin bu konuda çok üzüleceğinizi düşünerek böyle hareket etmiştir.
Anneannenize başsağlığı dilerseniz,belki biraz sarılır ağlarsınız..
Rahmetlinin iyiliklerinden bahseder,güzel anılarınızı yad edersiniz.
Dedenizin mezarını ziyarete gidip,
ağaç,çiçek dikebilir,dua okur,onun adına sadaka verebilirsiniz.
Başınız sağolsun.
Konuş konuş boşuna..
