Çok ağır depresyondayım, 2 yıldır böyleyim.

H

hayattankoptum

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
11 Kasım 2019
15
11
1
41
Merhaba,

Ben 2 yıldır depresyondayım hayattan gram zevk almıyorum hiçbir aktiviteye ilgim yok. 2 yıl önce majör depresyon tanısıyla özel hastanede yattım 4 hafta kaldım sonra çıktım ilaçlara devam ettim ama hep kötüydüm. Özel çok pahalı olduğu için devam edemedim oraya devlete gittim devlette de ilgilenmediler tedavim yapılamadı. Ataklar geliyor hiçbir şeye konsantre olamıyorum. Neden böyle oldun derseniz bir ayrılık yaşadım benim hatalarımdan bitti ama sonra onun ne kadar iyi ve eşsiz bir insan olduğunu anladım dönmek istedim ama o istemedi ve ondan sonra hayattan koptum. Kimseyle görüşemiyorum, hiçbir yere çıkamıyorum, asla gezmek süslenmek içimden gelmiyor ve erkeklerden nefret ediyorum onun kadar iyi bir insan dünya üzerinde olduğuna inanmıyorum ve ben o insanı kaçırdım diye kendimi suçluyorum sürekli kendimden nefret ediyorum. O insan gibi benim olduğum gibi kabul eden biri asla bulunmaz çok merhametli tertemiz bir insandı. Piyasadaki erkeklerden çok farklıydı ve bundan sonra kimse olmayacak olamaz zaten ben bu haldeyken. Ömür boyu yalnız kalıcam ve yaşananların geçmişin ağırlığıyla ölicem biticem. Önüme falan bakamıyorum çünkü o insanı kaybetmenin telafisi yok burda neler okuyorum o asla bunları yapacak biri değildi. Yaşamak bana zul geliyor ve kendimden nefret ediyorum. Size içimi dökmek istedim. Saolun okuduğunuz için.
 
Canım öncelikle şundan emin ol,herkesten çok farklı diyoruz ya o kadar da farklı olmuyorlar bazen.Kafanda çok büyütmüşsün bu kişiyi,üzülmenin sebebi o.Bundan 2 ay önce herkesten çok daha masum gördüğüm biri vardı,hep farklı biri gibi görürdüm kafamda,diğer erkekler gibi değil derdim,daha yakından tanıdıkça pek de öyle olmadığını anladım.İnsan işte herkesin sakladığı bir yüzü var.
 
hayattankoptum .!.:
Merhaba,

Ben 2 yıldır depresyondayım hayattan gram zevk almıyorum hiçbir aktiviteye ilgim yok. 2 yıl önce majör depresyon tanısıyla özel hastanede yattım 4 hafta kaldım sonra çıktım ilaçlara devam ettim ama hep kötüydüm. Özel çok pahalı olduğu için devam edemedim oraya devlete gittim devlette de ilgilenmediler tedavim yapılamadı. Ataklar geliyor hiçbir şeye konsantre olamıyorum. Neden böyle oldun derseniz bir ayrılık yaşadım benim hatalarımdan bitti ama sonra onun ne kadar iyi ve eşsiz bir insan olduğunu anladım dönmek istedim ama o istemedi ve ondan sonra hayattan koptum. Kimseyle görüşemiyorum, hiçbir yere çıkamıyorum, asla gezmek süslenmek içimden gelmiyor ve erkeklerden nefret ediyorum onun kadar iyi bir insan dünya üzerinde olduğuna inanmıyorum ve ben o insanı kaçırdım diye kendimi suçluyorum sürekli kendimden nefret ediyorum. O insan gibi benim olduğum gibi kabul eden biri asla bulunmaz çok merhametli tertemiz bir insandı. Piyasadaki erkeklerden çok farklıydı ve bundan sonra kimse olmayacak olamaz zaten ben bu haldeyken. Ömür boyu yalnız kalıcam ve yaşananların geçmişin ağırlığıyla ölicem biticem. Önüme falan bakamıyorum çünkü o insanı kaybetmenin telafisi yok burda neler okuyorum o asla bunları yapacak biri değildi. Yaşamak bana zul geliyor ve kendimden nefret ediyorum. Size içimi dökmek istedim. Saolun okuduğunuz için.
Genişletmek için tıkla...
amma abartmışsınız resmen bulunmaz hint kumaşı olmuş adam ki bence bu imkansız yahu ne yaptınız..
 
Dead Cell .!.:
Canım öncelikle şundan emin ol,herkesten çok farklı diyoruz ya o kadar da farklı olmuyorlar bazen.Kafanda çok büyütmüşsün bu kişiyi,üzülmenin sebebi o.Bundan 2 ay önce herkesten çok daha masum gördüğüm biri vardı,hep farklı biri gibi görürdüm kafamda,diğer erkekler gibi değil derdim,daha yakından tanıdıkça pek de öyle olmadığını anladım.İnsan işte herkesin sakladığı bir yüzü var.
Genişletmek için tıkla...
Yok çok uzun süredir tanıyorum gerçekten çok temiz birisi zaten ilk sevgilisiydim benden sonra da uzun süre kimse olmadı. Şimdi hayatında biri olabilir evlenebilir nasıl kaldırıcam bilmiyorum.
 
İnsanların iyisi de var kötüsü de. Birsürü iyi erkek var dışarda. Buna emin olabilirsiniz. Sevebileceğiniz size değer veren.
Ama şu anda erkeklere değil kendinize odaklanın . Harcadığınız hayat sizinki. Eski erkek arkadaşınızı da düşünmeyin. Kimseyi kafanızda ilahlaştırmayın. Kendinize odaklanın. Sevdiğiniz başka insanlar vardır aileniz mesela. Onlara odaklanın.
tedaviye devam etmek için bişeyler yapmaya çalışın. Tekrardan devlet hastanelerine başvurun. Vazgeçmeyin. Depresyon kuyusundan çıkmaya çalışın.
 
benimde Başımdan böyle birşey geçti şuan sürekli ağlıyorum , ev alırken bir müteahhitle tanıştım bakardı , Güler yüzlü merhametli vicdanlı biriydi, biz görüştük ve Sonra ben onu bırakıp en berbat insanla evlendim manevi ve maddi olarak çok yıprandım evlendikten Sonra o aldığımız evde oturttum , gelinliğimi bile kendim aldım , boşandım , o şimdi başkasıyla evli çocuğu var , ben bu hatayı nasıl yaptım , istediğim kişi oydu aradığım kişi oydu , çok pişmanım ve sürekli ağlıyorum .. geri dönüş yok bu durumdan nasıl çıkıcaz , karşımıza yine böyle biri çıkar mi?
 
Depresyon meselesi çok tehlikeli ne olur bir şekilde bulun buluşturun, bir yerde tedavi olun. İnternette seans veren psikologlar görmüştüm bir yerde. Seans ücreti yazışma, sesli konuşma, görüntülü konuşma şeklinde sırasıyla fiyatı artıyordu ama yine de makul ücretlerdi. En azından sesli konuşma şekilde terapi görebilirsiniz bir süre. Bu durumu kendi haline bırakmayın
 
hayattankoptum .!.:
Merhaba,

Ben 2 yıldır depresyondayım hayattan gram zevk almıyorum hiçbir aktiviteye ilgim yok. 2 yıl önce majör depresyon tanısıyla özel hastanede yattım 4 hafta kaldım sonra çıktım ilaçlara devam ettim ama hep kötüydüm. Özel çok pahalı olduğu için devam edemedim oraya devlete gittim devlette de ilgilenmediler tedavim yapılamadı. Ataklar geliyor hiçbir şeye konsantre olamıyorum. Neden böyle oldun derseniz bir ayrılık yaşadım benim hatalarımdan bitti ama sonra onun ne kadar iyi ve eşsiz bir insan olduğunu anladım dönmek istedim ama o istemedi ve ondan sonra hayattan koptum. Kimseyle görüşemiyorum, hiçbir yere çıkamıyorum, asla gezmek süslenmek içimden gelmiyor ve erkeklerden nefret ediyorum onun kadar iyi bir insan dünya üzerinde olduğuna inanmıyorum ve ben o insanı kaçırdım diye kendimi suçluyorum sürekli kendimden nefret ediyorum. O insan gibi benim olduğum gibi kabul eden biri asla bulunmaz çok merhametli tertemiz bir insandı. Piyasadaki erkeklerden çok farklıydı ve bundan sonra kimse olmayacak olamaz zaten ben bu haldeyken. Ömür boyu yalnız kalıcam ve yaşananların geçmişin ağırlığıyla ölicem biticem. Önüme falan bakamıyorum çünkü o insanı kaybetmenin telafisi yok burda neler okuyorum o asla bunları yapacak biri değildi. Yaşamak bana zul geliyor ve kendimden nefret ediyorum. Size içimi dökmek istedim. Saolun okuduğunuz için.
Genişletmek için tıkla...


ben de bir zamanlar boyke düşünüyorum hatta ara ara yine bu ruh haline bürünüyorum.
Ama inan biraz objektif bakarsan durumuna inan bir kusuru açığı vardır.
bence merhamet eksik o adamda.ve inan bu en büyük kusurdur.
 
hayattankoptum .!.:
Merhaba,

Ben 2 yıldır depresyondayım hayattan gram zevk almıyorum hiçbir aktiviteye ilgim yok. 2 yıl önce majör depresyon tanısıyla özel hastanede yattım 4 hafta kaldım sonra çıktım ilaçlara devam ettim ama hep kötüydüm. Özel çok pahalı olduğu için devam edemedim oraya devlete gittim devlette de ilgilenmediler tedavim yapılamadı. Ataklar geliyor hiçbir şeye konsantre olamıyorum. Neden böyle oldun derseniz bir ayrılık yaşadım benim hatalarımdan bitti ama sonra onun ne kadar iyi ve eşsiz bir insan olduğunu anladım dönmek istedim ama o istemedi ve ondan sonra hayattan koptum. Kimseyle görüşemiyorum, hiçbir yere çıkamıyorum, asla gezmek süslenmek içimden gelmiyor ve erkeklerden nefret ediyorum onun kadar iyi bir insan dünya üzerinde olduğuna inanmıyorum ve ben o insanı kaçırdım diye kendimi suçluyorum sürekli kendimden nefret ediyorum. O insan gibi benim olduğum gibi kabul eden biri asla bulunmaz çok merhametli tertemiz bir insandı. Piyasadaki erkeklerden çok farklıydı ve bundan sonra kimse olmayacak olamaz zaten ben bu haldeyken. Ömür boyu yalnız kalıcam ve yaşananların geçmişin ağırlığıyla ölicem biticem. Önüme falan bakamıyorum çünkü o insanı kaybetmenin telafisi yok burda neler okuyorum o asla bunları yapacak biri değildi. Yaşamak bana zul geliyor ve kendimden nefret ediyorum. Size içimi dökmek istedim. Saolun okuduğunuz için.
Genişletmek için tıkla...
Okuduğum zaman eğer bende eşimle evlenmeseydim böyle olurdum herhalde dedim ama olmayanda da bi hayır vardır elbet bu kadar kusursuz görme karşı tarafı eğer evlenseydin onu elde etseydin seni mutsuz eden şeyler illaki olurdu kendini toparla önüne bak hayatına bak
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

A
Ablam Yıllardır Beni Psikolojik Şiddetle Bitirdi, Artık Dayanamıyorum
2
Yorumlar
38
Görüntüleme
1K
Amaraa
A
P
Dizilerdeki Kötü Kadınlar Gibi Söyleniyorum
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
1K
modinas
M
Monoceto
Sosyal medyada fotoğraf paylasmak
6 7 8
Yorumlar
144
Görüntüleme
4K
inekobasi
I
C
Annem ile aramızdaki sorunlar
Yorumlar
3
Görüntüleme
621
NilMeSeKer
NilMeSeKer
life without anxiety
Hayat bundan mı ibaret?
4 5 6
Yorumlar
103
Görüntüleme
3K
rainyy
R
Back
X