Eşime maddi manevi tazminat davası açtım. neredeyse 4 ay geçti ama daha dava günü bile belli değil. Pişman olur ümidi beni bitiriyor. Ruh sağlığım o kadar bozuldu ki.daha 18 gün olmuştu ya evleneli. belki daha uzun süre geçmiş olsaydı çabuk atlatırdım ama 8 ay geçti hala çok mutsuzum. kızlar ben artık dayanamıyorum. derdimi paylaştığım insanlar da bıktı. sen kendine yapıyorsun. unut hayatına bak diyorlar. yapamıyorum. kafayı yiyeceğim. her gün ya birini bulmuşsa diye düşünmekten içim içimi yiyor. bunu biriyle paylaşınca sanane artık o senin hiçbir şeyin değil cevabını alıyorum
dua ediyorum kurtulayım artık bu durumdan diyorum tık yok. sanki kafamı, kalbimi bir şeyle sıkıştırıyorlarmış gibi. gez toz unutursun, başka şeylerle ilgilen diyorlar olmuyor. Ben artık böyle yaşamak istemiyorum, ben artık yaşamak istemiyorum. Artık karşıdan karşıya geçerken şu araba beni ezse keşke diye dua ederken buluyorum kendimi. insanın elinin kolunun bağlı olması o kadar kötü ki. Bi de sana bunları yapanların mutlu ve rahat olduğunu görmek. biliyorum siz de aynı tavsiyelerde bulunacaksınız. şükret, gez toz, kafanı dağıtacak başka şeylerle ilgilen falan filan. herkes aynı şeyleri yaşıyor. kurtulmuşsun. 8 aydır bunları duymaktan bıktım. ne yapacam ben. niye hiçbir şey düzelmiyor. benimle aynı zamanda evlenen insanlar gayet mutlu, bütün arkadaşlarım ya nişanlanıyor ya evleniyor onların fotoğraflarını falan görüyorum. ben neden böyle olamadım diyorum kıskançlıkla suçlanıyorum. ailemden kimseye derdimi anlatamıyorum. arkadaşlarım artık dinlemekten bıktı beni. ablama derdimi anlatmak istiyorum anlatma bana artık canımı sıkma, sen kendine yapıyorsun diyor. diğeri ise sen bilerek yapıyorsun bi tek senin mi derdin var diyor. kendimi çok yalnız hissediyorum. niye kabullenemiyorum.
dua ediyorum kurtulayım artık bu durumdan diyorum tık yok. sanki kafamı, kalbimi bir şeyle sıkıştırıyorlarmış gibi. gez toz unutursun, başka şeylerle ilgilen diyorlar olmuyor. Ben artık böyle yaşamak istemiyorum, ben artık yaşamak istemiyorum. Artık karşıdan karşıya geçerken şu araba beni ezse keşke diye dua ederken buluyorum kendimi. insanın elinin kolunun bağlı olması o kadar kötü ki. Bi de sana bunları yapanların mutlu ve rahat olduğunu görmek. biliyorum siz de aynı tavsiyelerde bulunacaksınız. şükret, gez toz, kafanı dağıtacak başka şeylerle ilgilen falan filan. herkes aynı şeyleri yaşıyor. kurtulmuşsun. 8 aydır bunları duymaktan bıktım. ne yapacam ben. niye hiçbir şey düzelmiyor. benimle aynı zamanda evlenen insanlar gayet mutlu, bütün arkadaşlarım ya nişanlanıyor ya evleniyor onların fotoğraflarını falan görüyorum. ben neden böyle olamadım diyorum kıskançlıkla suçlanıyorum. ailemden kimseye derdimi anlatamıyorum. arkadaşlarım artık dinlemekten bıktı beni. ablama derdimi anlatmak istiyorum anlatma bana artık canımı sıkma, sen kendine yapıyorsun diyor. diğeri ise sen bilerek yapıyorsun bi tek senin mi derdin var diyor. kendimi çok yalnız hissediyorum. niye kabullenemiyorum.
