- 9 Ocak 2012
- 15.576
- 30.208
- 798
- Konu Sahibi sonundaoldu
- #1
meraba arkadaşlar. benim kaynım yeni evlendi. evin en küçüğü eşim. evlenen abisi onun bir büyüğü. eşimin 4 abisi 4 ablası var.
hepsi evli. en sona kalan kaynım babasından kalma köy işlerini yürütüyordu. her zaman evlenince birlikte yaşayacak gözüyle bakılıyordu annesi ve babasıyla. eski köy evinin yanına yeni ev yapılmıştı. eski evde ne olsa boşverilip nasıl olsa yeni ev yapılıyor falan denip geçiştiriliyordu. mesela bulaşıkları dışarıda yıkıyorlardı. ben mutfak yapsanız diye eşime söylüyordum nasıl olsa yeni eve herşey olacak burada yıkılıp bahçe olacak diyordu. gelgelelim düğün zamanı kayınvalidem ben evimi yıktırmam. ev ev üstüne olmaz diye mantıklı bir çıkış yaptı. evet yaşlı zar zor işleri hallediyor ama kafası rahat.
ha derseniz ki diğer 8 evladı neden buyur etmiyor?? hepsi ediyor. ama köyden başka yerde nefes alamıyorlar. doğum yaptığımda geldi evime. 3 gece de oturdu ışıkları açıp cam önünde.nefes alamıyormuş. kp deseniz o oturmaya bile gitmez bir yere. ancak köydeki komşuları dolaşırlar. buraya kadar sorun yok.
neyse kaynım evlendi. ama yeme içmeleri birlikte. yani kayınvalidenin evinde pişiriliyor. sanırım kv pişiriyor falan eltimde sofrayı kurup kaldırıyor. zira kadın 72 yaşında. birgün eşim geldi annem sevdiğim yemeği yapacak hadi gidelim dedi. ben de yemeğe gitmeyelim oturmaya gidelim eziyet olmasın dedim. yok yok ısrar ediyorlar ayıp olur dedi. iyi tamam dedim. saat 17 de işten çıkıp eşimi bekledim o da geldi birlikte oğlanı alıp geçtik. saat 19 falan oldu. bir gittik sofra açık bunlar içliköfte yapıyor daha. çocuk aç biz yorgun. neyse dedim ki ben içliköfte şekillendiremiyorum ama yapacak başka birşey varsa söyleyin yapayım. eltim dedi ki işte yağı tencereye koyup getirsen olur. ben de yaptım. oğlum kucağımda sobaya değmesin diye tutuyorum, eşim telle konuşuyor. kaynım geldi kalkıp saltanızı da ya da salatayı da yapsanıza dedi. bana diyor ama. ben şok oldum hatta dumur oldum. evine gelen misafire bildiğin atar yaptı. kendince karısına iş yaptırmıyor! ama çok saçma bir çıkış oldu. hani ben zaten sormuşum denilse yapardım. yani menü de ne var ne yapılacak ne yapılmayacak bilmiyorum bile. ne nerde onu bile tam bilmiyorum. kalktım yaptım. eşim salata yapmama şaşırdı. çünkü salata yenicek bir yemek bile değildi. buz gibi dışarda yaptım geldim. ayaklarıma kadar uyuştu soğuktan. inanın yemeği zor yedim. tabi anladı yaptığına bozulduğumu toparlamaya çalıştı kendince, mutfağa gelip içerde yapsana falan dedi ama olmadı. gitmedim içeri. yemek bulaşıklarını , toparlamayı hepsini yaptım ki yapacaktım da. hatta çay bulaşıklarını da tek başıma hallettim çıktım. aman kadın yorulmasın diye. bana karşı çok ayıp etti. ben misafirime son derece saygılıyımdır. yüzüme tükürse misafirim sesim çıkmaz. sonuç olarak sat 21 gibi oturduk sofraya. ben de yemek yemedim dah doğrusu yemeye çalıştım zorla. zaten oğlum da yemedi. ben olsam eve çocuk gelecekse bir çorba yaparım.
şimdi gelgelelim eşim diyor ki işte hindi alayım köy de ateşte pişirelim. yok dedim ben yemeğe gelmem. tabi eşim bozuldu. vallahi içimden adım atmak gelmiyor. keşke kayınvalidemle tam ayrı olsalardı. eşimle aram bozulsun da istemiyorum ama içimden gitmek de gelmiyor. belki abartıyorum tam da bilemiyorum. fikirlerinize ihtiyacım var. siz olsanız yemeğe gider miydiniz?
hepsi evli. en sona kalan kaynım babasından kalma köy işlerini yürütüyordu. her zaman evlenince birlikte yaşayacak gözüyle bakılıyordu annesi ve babasıyla. eski köy evinin yanına yeni ev yapılmıştı. eski evde ne olsa boşverilip nasıl olsa yeni ev yapılıyor falan denip geçiştiriliyordu. mesela bulaşıkları dışarıda yıkıyorlardı. ben mutfak yapsanız diye eşime söylüyordum nasıl olsa yeni eve herşey olacak burada yıkılıp bahçe olacak diyordu. gelgelelim düğün zamanı kayınvalidem ben evimi yıktırmam. ev ev üstüne olmaz diye mantıklı bir çıkış yaptı. evet yaşlı zar zor işleri hallediyor ama kafası rahat.
ha derseniz ki diğer 8 evladı neden buyur etmiyor?? hepsi ediyor. ama köyden başka yerde nefes alamıyorlar. doğum yaptığımda geldi evime. 3 gece de oturdu ışıkları açıp cam önünde.nefes alamıyormuş. kp deseniz o oturmaya bile gitmez bir yere. ancak köydeki komşuları dolaşırlar. buraya kadar sorun yok.
neyse kaynım evlendi. ama yeme içmeleri birlikte. yani kayınvalidenin evinde pişiriliyor. sanırım kv pişiriyor falan eltimde sofrayı kurup kaldırıyor. zira kadın 72 yaşında. birgün eşim geldi annem sevdiğim yemeği yapacak hadi gidelim dedi. ben de yemeğe gitmeyelim oturmaya gidelim eziyet olmasın dedim. yok yok ısrar ediyorlar ayıp olur dedi. iyi tamam dedim. saat 17 de işten çıkıp eşimi bekledim o da geldi birlikte oğlanı alıp geçtik. saat 19 falan oldu. bir gittik sofra açık bunlar içliköfte yapıyor daha. çocuk aç biz yorgun. neyse dedim ki ben içliköfte şekillendiremiyorum ama yapacak başka birşey varsa söyleyin yapayım. eltim dedi ki işte yağı tencereye koyup getirsen olur. ben de yaptım. oğlum kucağımda sobaya değmesin diye tutuyorum, eşim telle konuşuyor. kaynım geldi kalkıp saltanızı da ya da salatayı da yapsanıza dedi. bana diyor ama. ben şok oldum hatta dumur oldum. evine gelen misafire bildiğin atar yaptı. kendince karısına iş yaptırmıyor! ama çok saçma bir çıkış oldu. hani ben zaten sormuşum denilse yapardım. yani menü de ne var ne yapılacak ne yapılmayacak bilmiyorum bile. ne nerde onu bile tam bilmiyorum. kalktım yaptım. eşim salata yapmama şaşırdı. çünkü salata yenicek bir yemek bile değildi. buz gibi dışarda yaptım geldim. ayaklarıma kadar uyuştu soğuktan. inanın yemeği zor yedim. tabi anladı yaptığına bozulduğumu toparlamaya çalıştı kendince, mutfağa gelip içerde yapsana falan dedi ama olmadı. gitmedim içeri. yemek bulaşıklarını , toparlamayı hepsini yaptım ki yapacaktım da. hatta çay bulaşıklarını da tek başıma hallettim çıktım. aman kadın yorulmasın diye. bana karşı çok ayıp etti. ben misafirime son derece saygılıyımdır. yüzüme tükürse misafirim sesim çıkmaz. sonuç olarak sat 21 gibi oturduk sofraya. ben de yemek yemedim dah doğrusu yemeye çalıştım zorla. zaten oğlum da yemedi. ben olsam eve çocuk gelecekse bir çorba yaparım.
şimdi gelgelelim eşim diyor ki işte hindi alayım köy de ateşte pişirelim. yok dedim ben yemeğe gelmem. tabi eşim bozuldu. vallahi içimden adım atmak gelmiyor. keşke kayınvalidemle tam ayrı olsalardı. eşimle aram bozulsun da istemiyorum ama içimden gitmek de gelmiyor. belki abartıyorum tam da bilemiyorum. fikirlerinize ihtiyacım var. siz olsanız yemeğe gider miydiniz?
