Kızlar merhaba,
Ben şu anda ne yapmalıyım bilmiyorum düşüncelerinize ihtiyacım var.
6-7 yıldır devam eden bi ilişkim var. İlk erkek arkadaşım. lisedeyken başladı ve bugüne kadar geldi.şimdi 24 yaşındayım. o benden 3 yaş büyük. ilişkimiz süresince mesafeler girdi çoğu zaman araya, okul iş vs. den dolayı ama bi şekilde devam etti.
Erkek arkadaşım çok iyi bir insan gerçekten, beni el üstünde tutuyor, saygılı, efendi... Ailesi de aynı şekilde çok iyi insanlar ve beni çok seviyorlar.
Erkek arkadaşım yoğun çalıştığından dolayı şu an aynı şehirdeyiz ama bazen ayda 1 bile görüşmediğimiz oluyor, bazen bikaç gün konuşmadığımız. Bu süreçte özlemiyorum bile. Günlük konuşmalarımız, mesajlaşmalarımız olduğunda da hani haber verme maksatlı oluyor genelde. Çok ilerlemiyor muhabbet. Belki buna ben itmiş de olabilirim, evde rahat konuşamıyorum edemiyorum diyerek. Her neyse... Normal buluşmalarımızda da aman aman sohbet edip çok eğleniyoruz diyemem.
Hani toparlayalım edelim şöyle yaparsak bizim için çözüm olur diye konuşsak bile iş icraata gelince hiçbir şey yapmıyoruz. Çok monotonlaştık. Paylaşımlarımız yok denecek kadar az. Bir arkadaş ortamımız yok...
Senelerimiz beraber geçti fakat gelin görün ki benim bi türlü kanım kaynamıyor. Yani bazen elini bile tutmak istemiyorum. Belki kızacaksınız ama bazen aklım başkalarına, bana ilgi gösterenlere kayıyor.
Şöyle olsun düzelir, bunu da atlatalım düzelir diye diye yıllarımız geçti. Yanında huzurluyum ona laf yok ama sırf iyi bir insan ailesi iyi bunca senemiz beraber geçti diye elini tutmakta zorlandığım bir insanla evlilik olur mu? Onun planları hep benimle evlilik üstüne yaşı da benden büyük olunca işi de hazır, ailesi de biliyor. O da evlenince düzelir kafasında... Böyle nereye kadar gider, gitmez mi? Siz olsanız napardınız?
Ben şu anda ne yapmalıyım bilmiyorum düşüncelerinize ihtiyacım var.
6-7 yıldır devam eden bi ilişkim var. İlk erkek arkadaşım. lisedeyken başladı ve bugüne kadar geldi.şimdi 24 yaşındayım. o benden 3 yaş büyük. ilişkimiz süresince mesafeler girdi çoğu zaman araya, okul iş vs. den dolayı ama bi şekilde devam etti.
Erkek arkadaşım çok iyi bir insan gerçekten, beni el üstünde tutuyor, saygılı, efendi... Ailesi de aynı şekilde çok iyi insanlar ve beni çok seviyorlar.
Erkek arkadaşım yoğun çalıştığından dolayı şu an aynı şehirdeyiz ama bazen ayda 1 bile görüşmediğimiz oluyor, bazen bikaç gün konuşmadığımız. Bu süreçte özlemiyorum bile. Günlük konuşmalarımız, mesajlaşmalarımız olduğunda da hani haber verme maksatlı oluyor genelde. Çok ilerlemiyor muhabbet. Belki buna ben itmiş de olabilirim, evde rahat konuşamıyorum edemiyorum diyerek. Her neyse... Normal buluşmalarımızda da aman aman sohbet edip çok eğleniyoruz diyemem.
Hani toparlayalım edelim şöyle yaparsak bizim için çözüm olur diye konuşsak bile iş icraata gelince hiçbir şey yapmıyoruz. Çok monotonlaştık. Paylaşımlarımız yok denecek kadar az. Bir arkadaş ortamımız yok...
Senelerimiz beraber geçti fakat gelin görün ki benim bi türlü kanım kaynamıyor. Yani bazen elini bile tutmak istemiyorum. Belki kızacaksınız ama bazen aklım başkalarına, bana ilgi gösterenlere kayıyor.
Şöyle olsun düzelir, bunu da atlatalım düzelir diye diye yıllarımız geçti. Yanında huzurluyum ona laf yok ama sırf iyi bir insan ailesi iyi bunca senemiz beraber geçti diye elini tutmakta zorlandığım bir insanla evlilik olur mu? Onun planları hep benimle evlilik üstüne yaşı da benden büyük olunca işi de hazır, ailesi de biliyor. O da evlenince düzelir kafasında... Böyle nereye kadar gider, gitmez mi? Siz olsanız napardınız?