bu ayın başında izmir'de büyüklüğü küçük ama şiddeti, insana verdiği hissi epey yüksek olan bir deprem yaşadık gecenin 3.30'unda. inanılmaz korktum tam da fayın olduğu bölgedeyim. dışarı çıktık sonra içeri girdik, hasar masar yok çok şükür kimsede ama seni çok iyi anlıyorum. sabaha kadar uyumadık, sonra bütün gün evde yalnızdım falan. en ufak bir ses, en minik bir titreşim insanı korkutuyor. ertesi gece uyuyabilmem çok zor oldu. sonra hafta sonum çok yoğun geçti, dışarıda gezdim bolca. gece de arkadaşımda kaldım falan derken arkadaşımda da doğru düzgün uyuyamamıştım. evime geldiğimde tek düşündüğüm şey uyuyabilmekti. sonra unuttum depremi falan, onu düşünecek zamanım olmadı. sizlere tavsiyem, böyle durumlarda hayata normalden daha fazla karışmanız. çünkü hayatta kalma isteği çok ağır basan bişey. kendini normalden daha fazla yor, kafanı meşgul et gerekirse uykusuz kal ki bir sonraki gece normal uykuna dönesin. ben böyle unutmayı başardım, kısa zaman içinde böyle atlattım. taktı mı kötü takan bir insanım. geçmiş olsun.