Şımarıksınız.Öncelikle herkese merhaba..
Bu aralar kafam o kadar karışık ki..sanırım şu ana kadar hayatımın en mutsuz en üzgün günlerini geçiriyorum ve geçmek bilmiyor. Sorun şöyle ki.. ben mezun oldum üniden 2 yıllık sağlık okumustum. Çok şükür başarı ile bitirdim. Okulun bitmesine yakın, okuduğum okuldan iş teklifi geldi. Ben de o sıralar o kadar bunalmıştım ki evde duramıyordıö durdukça aklıma eski sevgilim geliyordu. O anki hevesle kabul ettim. Tabii öyle daimi kalacağım iş değildi. Okulumu geliştirmek, iyi bir yerlere gelmek istiyordum. O yıl geçirdiğim sorunlar sebebi ile ara vermiştim.İşe başladım her şey güzeldi ilk başlarda, tabii sürekli statüsü yüksek hep eğitim üzerine düşen benden en az 20 yaş büyük insanlarla çalıştıkça yetersizlik duygusu oluşmaya, kendimi sürekli küçük görmeye başladım ve bu durum beni mutsuz ediyordu günden güne...Derken odada çalışıyorken beni odanın dışına aldılar. Bit kadar bölme yapıp katın ortasıma koydular.. fakat ben yapamıyorum artık burada, sürekli bir gürültü, topuk sesleri.. öğrenciler bazen geliyor ya da sürekli bana gelip şu nerde şunun odaso nerde odasında mı vs sorular sormalar.Kat böyle çok büyük olmadığı için sesler insanın dikkatini çekecek düzeyde.Birisi odasından çıkar topuk sesleri.. diğer odadan muhabbetler..Ve bölme uzunluk bakımından o kadar kısa ki..160 üzeri kim varsa önümden geçtiği zaman yukarıdan görüyor ve dikkatim dağılıyor. Ve en kötüsü çalıştığım yer çok soğuk, güneş görmüyor daracık yer..Bunu dile getirdim ama oralı bile olmadılar. Evet belki çok sudan sebepler olarak görülücek ama ben çok mutsuzum burada..Statü farkından kendimi sürekli küçük görüyorum, yaş farkından dışlanıyorum, gürültü kafamı şişiriyor ve rahat edemiyorum. 2 ay boyunca burada kalmak zorundayım paraya ihtiyacım var.Yeniden üniversite sınavına hazırlanıcam.Ama düşünüyorum aileme bakma yükümlüğüm yokkem neden ben bu mutsuzluğu kendime çektiriyorum.Çok ama çok mutsuz olmaya başladım. Nedem böyle oldu onu da anlamıyorum, sabahları işkence ile kalkıyorum..Ama napacağımı bilemiyorum..İşte boş vakitlerimde üniversite sınavına hazırlanayım diyorum ama yok olmuyor o gürültüde..ve bu durumu aileme nasıl açıcam hiç bilmiyorum. Ablama bahsettim sadece o da bana kendini geliştimiyorsa çık ama çıktıktan sonra kalkıp bir magazada ppart time bile çalışırsan aptallık edersin.. ablamın dedikleri kafamı çok karıştırdı ama 1 gün bile dayamamazkem 7 8 ay nasıl dayanıcam.Çok kafam karışık.Sizlerden akıl almak istedim.Şimdiden teşekkür ederim..
Aynen o kadar şımarıktım ki haftlardır eğitimimi kafama takıyordum zatenŞımarıksınız.
Şımarıksınız.
Aynen o kadar şımarıktım ki haftlardır eğitimimi kafama takıyordum zaten
O kadar teşekkür ederim ki beni anladığınız için...bu yuzden kimseye paylasamiyorum cunku disaridan hemen ya insanlar is ariyor bu is begenmiyor dusuncesi ile yaklasiyorlar..Napalim ruh sagligimizi mi bozalim.. Psikolojim cokmus vaziyette artik hicbir seydeb zevk alamaz hale geldim.şımarıklıktan ziyade bedenen ve zihnen verimli olabilmek için işyeri psikolojisi gerçekten önemli. ben de benzerlerini yaşadım ve bana göre insanın en verimli saatleri orada geçiyor. işi, insanı etkileyen faktörler de önemli hani
sizi en iyi ben anlarım sanırım. işlerden kaynaklı sorun olmazsa insanlardan oluyor, insanlardan olmazsa işten. gerçekten çok zor. dayanabildiğiniz yere kadar dayanın, sonrası için elbet bir yol bulursunuz.
AsgariMaasi iyi mi₩?
Inanin oyle bir yerderdeyim ki gubler iskence ile geciyor bana..Calisip da mutlu olan insan cok az zaten. Bence birkac ay daha kalin para biriktirip oyle cikin, 7 ay diye disunmeyin ben kendimi hep maas gununden maas gunune 1 ay calisacam diye motive ederim.
2 aylik paraya ihtiyacim var o da aralik sonuna denk geliyor. Ondan sonra cikmayi dusunuyorum sadece alacagim tepkilerden korkuyorumInan işini severek gercekten mutlu olarak yapan çok ama çok az insan vardır.
Bence bunlara takılmayın paraya ihtiyacınız varsa çalışın sınava kadar daha.
Bende ihtiyacım oldupu icin çalışıyorum yoksa yıprandım zaten.
Sonrasında paraya ihtiyacın kalmayacak mı ?2 aylik paraya ihtiyacim var o da aralik sonuna denk geliyor. Ondan sonra cikmayi dusunuyorum sadece alacagim tepkilerden korkuyorumcunku kimse anlamak istemiyor
Türkiye'deki gençlerin tamamına yakını şu an üniversite mezunu.Öncelikle herkese merhaba..
Bu aralar kafam o kadar karışık ki..sanırım şu ana kadar hayatımın en mutsuz en üzgün günlerini geçiriyorum ve geçmek bilmiyor. Sorun şöyle ki.. ben mezun oldum üniden 2 yıllık sağlık okumustum. Çok şükür başarı ile bitirdim. Okulun bitmesine yakın, okuduğum okuldan iş teklifi geldi. Ben de o sıralar o kadar bunalmıştım ki evde duramıyordıö durdukça aklıma eski sevgilim geliyordu. O anki hevesle kabul ettim. Tabii öyle daimi kalacağım iş değildi. Okulumu geliştirmek, iyi bir yerlere gelmek istiyordum. O yıl geçirdiğim sorunlar sebebi ile ara vermiştim.İşe başladım her şey güzeldi ilk başlarda, tabii sürekli statüsü yüksek hep eğitim üzerine düşen benden en az 20 yaş büyük insanlarla çalıştıkça yetersizlik duygusu oluşmaya, kendimi sürekli küçük görmeye başladım ve bu durum beni mutsuz ediyordu günden güne...Derken odada çalışıyorken beni odanın dışına aldılar. Bit kadar bölme yapıp katın ortasıma koydular.. fakat ben yapamıyorum artık burada, sürekli bir gürültü, topuk sesleri.. öğrenciler bazen geliyor ya da sürekli bana gelip şu nerde şunun odaso nerde odasında mı vs sorular sormalar.Kat böyle çok büyük olmadığı için sesler insanın dikkatini çekecek düzeyde.Birisi odasından çıkar topuk sesleri.. diğer odadan muhabbetler..Ve bölme uzunluk bakımından o kadar kısa ki..160 üzeri kim varsa önümden geçtiği zaman yukarıdan görüyor ve dikkatim dağılıyor. Ve en kötüsü çalıştığım yer çok soğuk, güneş görmüyor daracık yer..Bunu dile getirdim ama oralı bile olmadılar. Evet belki çok sudan sebepler olarak görülücek ama ben çok mutsuzum burada..Statü farkından kendimi sürekli küçük görüyorum, yaş farkından dışlanıyorum, gürültü kafamı şişiriyor ve rahat edemiyorum. 2 ay boyunca burada kalmak zorundayım paraya ihtiyacım var.Yeniden üniversite sınavına hazırlanıcam.Ama düşünüyorum aileme bakma yükümlüğüm yokkem neden ben bu mutsuzluğu kendime çektiriyorum.Çok ama çok mutsuz olmaya başladım. Nedem böyle oldu onu da anlamıyorum, sabahları işkence ile kalkıyorum..Ama napacağımı bilemiyorum..İşte boş vakitlerimde üniversite sınavına hazırlanayım diyorum ama yok olmuyor o gürültüde..ve bu durumu aileme nasıl açıcam hiç bilmiyorum. Ablama bahsettim sadece o da bana kendini geliştimiyorsa çık ama çıktıktan sonra kalkıp bir magazada ppart time bile çalışırsan aptallık edersin.. ablamın dedikleri kafamı çok karıştırdı ama 1 gün bile dayamamazkem 7 8 ay nasıl dayanıcam.Çok kafam karışık.Sizlerden akıl almak istedim.Şimdiden teşekkür ederim..
Evet bu sene girmeyi dusunuyorum. Egitimimkn uzerine dusmek istiyorum.Dediginiz gibi olmuyor hic.. Kac kez denedim ama olmuyor...Tam boyle dusunurken bu devirde is yok diyip kafamo daha da karistiriyorlar. Sanki yanlis bir sey yapiyormusum dusuncesine kapiliyorum.2 aylık maaşa çok mu ihtiyacınız var? Bu sene mi sınava gireceksiniz. Bu kadar mutsuzken çalışamazsınız ki. Çıkın işten sınava çalışın bence.
Yani sonrasi icin sinava calisicam. Birkac taksidim vardi sagligim icin onlarin bitmesini bekliyorum. Siz de haklisiniz kolay bulunmuyor bu zamanda is. Ama eninde sonunda cikicam bu isten simdi ciksam ruh sagligim kotuye gitmeden :) daha iyi olmaz mi hem bu psikoloji sinava hazirlanmami etkilemez mi:) is bulunmuyor ama 2 yillikla da kalinmiyor ki.. Kendimi gelidtirmek istiyorum.Kariyerim de yol cizmek istiyorum ama iste boyle cumleler kuruldukca kafam cok karisiyor sanki yanlis bir sey yapiyormusum gibi..Sonrasında paraya ihtiyacın kalmayacak mı ?
Sevmiyorsan çık ama iş bulmakta kolay değil hele de bu devirde.
Ailen ne diyor ?Yani sonrasi icin sinava calisicam. Birkac taksidim vardi sagligim icin onlarin bitmesini bekliyorum. Siz de haklisiniz kolay bulunmuyor bu zamanda is. Ama eninde sonunda cikicam bu isten simdi ciksam ruh sagligim kotuye gitmeden :) daha iyi olmaz mi hem bu psikoloji sinava hazirlanmami etkilemez mi:) is bulunmuyor ama 2 yillikla da kalinmiyor ki.. Kendimi gelidtirmek istiyorum.Kariyerim de yol cizmek istiyorum ama iste boyle cumleler kuruldukca kafam cok karisiyor sanki yanlis bir sey yapiyormusum gibi..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?