KoYu_MaVi evet var da onlardan uzmanlığa geçiş olarak yetiştirmiyorlar diye okudum ben, uzmanlığa yetiştirenler bu merkez belli okullarmış, daha çok kazandıran bu tus sınavını.
bu kadar erken bunları düşünmemize yol açan bi' eğitim sistemi var ki inanamıyorum..
Joule evet okudum o 1.66 kuruş ne demektir bir doktorun emeğine yazıktır ya çok kınadım, adamın hayatı zorluklarla geçmiş resmen bi' evine eşine dönememiş ki hep bu bazı gereksiz kısıtlamalar yüzünden :44:
twe içimde bi' tutkudur o ya teşekkür ederim anlattıkların için :)
juno türkiye şartları zor cidden her meslekte bi' insanlara taş atma bi' zorbalık var kimle konuştuysam bi' şeylerden şikayetçi. genel anlamda insanlara karşı sabırlıyımdır. kavgaya tartışmaya girmem öyle hemen. her insanın kötü ya da iyi davranışının altında yatan bir sebep vardır mutlaka.
sanırım sen çok çekmişsin :)) kaçıncı sınıfsın sen?
ama psikoloji de ağırmış yani sonuçta hepsinde çok çalışmam gerekicek, dozajı biraz artırmanın ne zararı olur ki sevdiğin şeye yönelince..
ayrıca tustan haberim var, sadece tıpla kalmak istemem ben de girersem :)) sen ne istiyorsun?
tek sıkıntı LYS ve tıpa kapak atmak konusunda zorlanacağımı düşünerek kendime güvenmemem şu anda, fen temelim köreldiği için..
sen şu an sayısalda mısın ki yoksa?
rasyonalist olarak bakarsak psikoloji en mantıklısı ama benim gocunduğum nokta şu halkın çoğu olaya şu şekilde yaklaşıyor: psikologta somut bir olgu yok konuşuyor, para kıvırıyor en azından psikiyatrist ilaç yazıyor, doktor gibi. bunları çok duyuyorum çevremde ve çok üzücü ikisinin de olmasının faydasının bilinmemesi. yeni yasayla da iki grup arasında bi' ayrılık oluştu ve iki taraf da savunuyor şimdi gerekçelerini biliyorsun.. kendi başlarına büro açma hakları ellerinden alındı ya da psikoterapiyi dahi psikiyatrist denetiminde gerçekleştirmek zorundalar gibi eksiler getirdiler. halbu ki o kadar yıl okuyorsun ve buna rağmen senin eline verilen haklar çok az değil mi? keşke çalışanlarla konuşabilme imkanım olsa ama şu ana kadar rastlamadım, forumda da dahil psikoloji öğrencileri falan görmedim :/ iş imkanları da geniş mi sence bu bölümün? tatmin edici olur mu yani meraklı ve araştırmacı birisi için?
KoYu_MaVi evet var da onlardan uzmanlığa geçiş olarak yetiştirmiyorlar diye okudum ben, uzmanlığa yetiştirenler bu merkez belli okullarmış, daha çok kazandıran bu tus sınavını.
bu kadar erken bunları düşünmemize yol açan bi' eğitim sistemi var ki inanamıyorum..
Joule evet okudum o 1.66 kuruş ne demektir bir doktorun emeğine yazıktır ya çok kınadım, adamın hayatı zorluklarla geçmiş resmen bi' evine eşine dönememiş ki hep bu bazı gereksiz kısıtlamalar yüzünden :44:
Canim benim, derdini okuyunca sanki genclik yillarima döndüm gibi oldum.
Bende acaba sunumu yapsam yoksa bunumu, ama aslinda gönlüm tip okumak istiyordu.
Bir gün ablamla dertlesirken bu konu hakkinda bana: " Biliyormusun, hayat`da hep büyük oynamak lazim, bogulacaksan büyük denizde bogul " dedi.
Iste o laf ablamin agzindan ciktigi an, mantigima cok uymustu ve ben hedefime dogru yürüdüm, daha dogrusu kostum.
Hic pes etmedim,kendime güvendim. Cok ders calistim disiplinli. Yenilgiler olsa bile bunu tecrübe saydim ve devam ettim.
millet eglenirken, ben evde ders calistim, millet ilk flörtleriyle konusurken, ben evde ders calistim, millet evlendi, ben evde ders calistim. miletin cocugu oldu ben hala okuyordum ama ben diplomami aldigimda ve muayenehaneme astigimda, tüm arkadaslarimi gördüm ve anladimki ben dogru yapmisim.
Oysaki annem babamin okur yazarligi yoktur, Elazigin bir köyünden direk Almanya`ya calismaya gelmistir babam, köyde cobandi. 7 kardesiz.
Ve ben en kücükleri olarak icimdeki atesi söndürmek icin Almanya`da hemde en zor üniversitelerinden birinde dishekimligimi okudum.
Zormuydu? Evet cok zordu.
Ama her gün bunu yaptigima sükür ediyorum. Dedigin gibi anatomi görmek, insanlarin sagligiyla ilgilenmek tam benlikdi, baska sey yapamazdimki.
Ben ögrentmen olamazdim,cocuklari cok seviyorum ama bu ben degildim,ben daha cok seyler basaracagimi biliyordum.
Korkmadim, cünkü kendime güvendim. Gözüm daha yükseklerdeydi.
Simdi dünyalar güzeli bir hayatim var ve meslegimi cok seviyorum. Sana toplumdaki sayginligimi anlatmama gerek yok herhalde.
Kendi muayenehanem var, sanki her gün eglenceye gider gibi isime sevincle gidiyorum.
Ben karar veriyorum nasil isimi yönetecegime.
Hastalarim beni sevdikleri icin, bana güvendikleri icin geliyorlar, onlara en güzel hizmeti sunmak beni mutlu ediyor.
Diyecegim hayallerin hayallerde kalmasin,hayallerini gerceklestirip yasamaya bak.
Ben basardim sende basarirsin,yeterki gercekten iste. Icinden gelmesi lazim. Okumayi kendin icin , hayatin icin, seni ilgilendirdigi icin yapmalisin.
Hadi hayirlisi.
Bence istersen eger 1 sene dershaneden sonrada basarabilirsin,yeterki iste.
canım bende konunun tamamını okuyamadım ama tıp okumuş biri olarak fikrimi söyleyeim yinede. psikologlar nasıl okur nasıl atanır ne şartlar altında çalışır hiçbir bilgim yok, ama doktor olmak istiyorsan öncelikle kazanmak için en az iki seneni vermen gerekiyor belliki öncelikle. 6 sene tıp okursun, son üç senesi hastanede stajla geçer, herkes seni hastanede olduğun için para alıyorsun sanır ama sen hastane personelinin yediği yemekten bile yiyemezsin, şanslıysan 6.sınıfta bazı üniversitelerde sadece yemek hakkın olur, asistanların tüm ayak işlerini yaparsın internlük adı altında. mezun olunca karşına mecburi hizmet çıkar, şimdi aile hekimliği olduğu için rahat rahat sağlık ocağında çalışamazsın, ya acile ya 112 ye gidersin, tabi ücra bir ilçeye. hasta gelince tüm sorumluluk sendedir ama elinde doğru dürüst laboratuar bile yoktur. sürekli bir kaçış yolu ararsın aile hekimimi olsam, toplum sağlığı merkezindemi çalışsam 112demi, ki hiçkimse bulunduğu pozisyondan memnun değildir. 1600tl pratisyen maaşı + hastanesine göre değişen döner sermaye ile çalışırsın. hasta gelir önüne karneyi fırlatır şu ilaçları yaz der, yani eskisi gibi doktorluk ne saygın bir meslek nede para kazandırıyor. bu arada fakültede okurken çooook çalışıpta tusu kazandıysan uzman oldum yırttım sanma, şimdiki halkı çok seven(!) sağlık bakanımız seni doğuda bir ilçenin yeni açılmış devlet hastanesine uzman dr olarak atar, yıllarca merkeze geçmek için uğraşır durursun.yaşın çoktan 35 olmuştur ama hala bir düzenin yoktur, yarın ne olacağın nerde ne şartlar altında çalıştırılacağın meçhuldur. uzmansan en azından ne iş yaptığın bellidir ama fakültede tusu kazanamazsan mezun olunca çalışırken iki katı zorlaşır tus ve hayatına pratisyen olarak devam edersin. güzel güzel şehir merkezinde çalışırken bi bakarsın sağlık bakanı değişmiş sistem değişmiş, kendini ücra bir ilçede nöbet tutarken bulursun. ben 4 yıllık pratisyenim malesef tusu kazanamadım, ama anlattıklarımı yaşıyorum, yarın ne olacağım nerde çalışacağım belli değil. kadrom ilçede kendim merkezde,eşim ilçede, doğum iznine ayrılınca dönüşte nerede çalışacağım bile belli değil. aile hekimiyim ama sanmaki aile hekimleri ayda on milyar alıyor sağlık bakanı gibi, geçen ayki maaş bordromu görsen gülersin,izne ayrıldım diye yarısını kesmişler maaşımın. ben açıkçası tıp okuduğum için çok pişmanım...
6 yıl dışarı çıkmadan hayatını derse veren siz değilsiniz sanki! Saygınlığı kalmadığına inanıyorum bende. Önüne reçete atıpta istediği ilacı yazdıran insanlar olduktan sonra 6 yıl çöpe atılmış gibi geliyor bana. Bana göre el üstünde tutulan bir meslek fakat halk tarafından saygınlığı çok gerilerde bırakılmış. Yaşıtlarınız en güzel yaşlarını eğlenerek harcarken -ki ben böyle yapmak istiyorum- siz ne büyük fedakarlıklar yapıp ders çalışmışsınız... Doktora verilen değeri acı bir biçimde gözler önüne sermişsiniz. Umarım bundan sonra her şey gönlünüzce olur...
Ona bakılırsa doktorların çoğu insan sevgisinden değil nasıl parayı kırarım diye doktor olmuş insanlar. O yüzdendir ki doktorların %95 i mutsuz, ki bence bunu hak ediyorlar. İstisnalar olabilir gerçekten işini iyi yapan doktorlar da vardır ama çoğu senin hayatını ticarethane gibi görüyor.
Ona bakılırsa doktorların çoğu insan sevgisinden değil nasıl parayı kırarım diye doktor olmuş insanlar. O yüzdendir ki doktorların %95 i mutsuz, ki bence bunu hak ediyorlar. İstisnalar olabilir gerçekten işini iyi yapan doktorlar da vardır ama çoğu senin hayatını ticarethane gibi görüyor.
işte bu bakış açısına maruz kalmaman için doktor olmanı önermiyorum. kimse kendisini mesleğine adamak için meslek sahibi olmuyor, herkesin iş sahibi olmaktaki amacı para kazanmak değilmi? tabiki insanın sevdiği sempati duyduğu meslekler vardır ama kimse işini hayır için yapmaz, bizde insanız yaşıyoruz ve paraya ihtiyacımız oluyor, ama insanları ticari bir mal olarak görmüyoruz, üstüne kaynar su dökülmüş bir çocuğun yarasına pansuman yaparken bizimde içimiz acıyor, ölen bir hastanın arkasından bizde ağlayabiliyoruz, bebekleri muayene ederken seviyoruz okşuyoruz, o kadar ruhsuz acımasız değiliz inanınki bizimde duygularımız var, insanı insan olarak görüyoruz,en azından bir çoğumuz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?