:( ÇOK SİNİRLİYİM :( lütfen yardım ...

hanımlar yapmayın nolur.kadıbcağız zaten hatasının farkında çözüm arıyor.çocuk benim döverimde severimde demiyor.
bende okuyunca ilk olarak o bebeğe üzüldüm ama annede o kadar çaresiz bence.
sizi çok iyi anlıyorum benimde 21 aylık kızım var ve ne gece uyur ne gündüz,yemek yemek sadece anne sütüyle dolaşır,üstünü güyünmeyi ,ilaç içmeyi hiç sevmez.dediğini yapmayalım yerlere yatar ağlar.ama şimdiye kadar sadece sesimi yükselterek yada odadan çıkarak onu cezalandırdım vurmadım vuramamda.sizde çok bunaldığınızda bi çıkın odadan elinizi yüzünüzü ykayın ve onun sadece size ihtiyacı olduğunu hatırlayın.çünkü o masum ve size muhtaç.
ben sabah 6 ya kadar hiç uyumadığımı biliyorum.yemek içmek neysede biraz uyusam diye dolanıyorum ortalarda haliylede agresif ve yorgun oluyoruz burada en çok eşine iş düşüyor.eve gelince bebeğe baksa sende 1-2 saat dinlensen .hem çocuk babasıyla oynamış hem anne dinlenmiş olur.
not:lütfen bunu tekraralamak istediğinizde bir daha düşünün ve derin derin nefes alın:)
 
beni gerçekten anlayıp kendini benim yerime koyan arkadaşlar sizin fikirleriniz daha yapıcı ve etkili oluyor çok teşekkürler.... ver o çocuğu bana gibi laflara da diyecek bişeyim yok saçmalamanın ötesindeler...
 
seni anlıyorum benimde 2 çocuğum var bende kendimi eve kapattım bir yere çıkamıyorum ama havalar düzeldi çıkmayı düşünüyorum ,dışarı çıkmak sana ve bebeğine çok iyi gelir istanbuldaysan bana çok uzak değilsen görüşelim
 

Mama sandalyesindeki bir çocuğa yemezse yemedi diye yerse çok kirletti diye kızarız... hiç bir şey bulamazsak çabuk bitirmedi diye bozuluruz :) çünkü biz anneyiz, biz herşeye kızarız :)
bazen de düşünmeden ani tepkiler veririz kaşığı çocuğa atarız çocuk ağlar onu teselliye uğraşırız yada o kaşık çocuğa gelmezse yere düşer sağı solu kirletir iş üstüne iş çıkar halıyla falan uğraşırız...
Bu tepkiler bilinçli olarak zarar vermeyi amaçlamıyorsa anlamsız hatta komiktir...
mesela oyun oynarken topu yanlışlıkla çocuğunuzun kafasına atmadık mı hiç? yada öper koklarken mıncıklarken elimiz kolumuz çocuğa hiç mi çarpmadı, yanlışlıkla hiç mi canını yakmadık bebeğimizin? oynarken veya severken yaptığımız bir hata onun canını yakınca, çok bilmiş bazı anneler "o zaman çocuğu öpmeyin sevmeyin mıncıklamayın" mı diyecekler???
Elbette sinirleneceğiz biz insanız... bazılarımız insanüstü çaba göstererek ayakta duruyor ama bunu kimseye belli etmiyor...
olumsuzu olumluya çevirme amacında olalım, birbirimize destek olalım, bazı şeylere gülüp geçmeyi başaralım, çuvaldızı kendimize batıralım ve kaşıkları yavaşça masaya bırakalım :)))
 

Arkadaşım benimde bebeğim var bende arada sinirleniyorum ama bebeğimize zarar verecek kadar abartılı bişey yapmak sinirlere hakim olamamak bi sorun ,psikolojik bi durum muhtemelen yardımcı biri yok ve sinirleriniz yıpranmış böyle anneler çocuklarına tamiri olamayacak zararlar verebiliyor lütfen acill tedavi olun bebeğinizi seviyorsanız sonuçta bu sizin elinizde değil insan bazen kendini kaybede biliyor bu günlerdede böyle haberler çok duyuyoruz siz bizimle bu sorununuzu paylaşmışsınız ve farkında olmanızda güzel çocuğunuzunda pisikolojisini düşünün büyüdüğünde şiddete eyilimli bir çocuk olmasını şimdiden engellemeniz lazım nerde oturuyorsunuz istanbuldaysanız siz ve bebeğinize yardımcı olmak adına görüşmek isterim size ne şekilde yardımcı olabilirim....yeterki minik masumcuklara zararımız olmasın..
 
Canım bende yardımcı olmak maksatlı gel sıkıldıysan rahatla falan demiştim bi sağlıkçı olarak ama arkadas o kadar depresif ki yardım elini bile farklı anlıyo. İnşallah senin çağrını doğru idrak eder
 
sebatiye .!.:
sizin gibi annelerden nefret ediyorum.içine şeytan kaçmış gibi geliyor.ciddi antidepresan felan kullanıp tedavi olmalısınız.eğer elimde olsa çocugunuzu alır daha iyi bakacak birilerine verirdim.
Genişletmek için tıkla...

Çok acımasızsınız herkezin depresif anları olur bende tasvipetmiyorum ama başka bi insanın anne yerine geçebileceğini nasıl düşüne bilirsiniz aklım almıyor,yani o insan kendi çocuğu olmayan kanından canından olmayan birine dahamı şevkatli davranacak yüce rabbim hiç kimseyi anne şevkatinden mahrum bırakmasın tek dileğim nekadar agrasif bile olsa çocuğun yeri anasının yanıdır biz sadece yardım ve yapıcı çözümler üretmeliyiz bu iki tarafıda düzeltmez tamamen bitirir.
 
durumu her yönüyle bilmeden anneye bu kadar yüklenmek acımasızlıktır. eğer bebek zayıfsa ve çevreden bu konuda anneye büyük eleştiriler varsa( annesi bakamamış, sütü de yaramamış,a annesi ver bebeği ben büyüteyim sen becerememişsin vs) yanında yardım edecek kimse yoksa, baba yeterince ilgili değilse, bebeğin tüm sorumluluğu annedeyse, anne doğumdan önce sosyalse, çalışıyorsa ve şimdi bebek için sürekli evdeyse agresif, sinirli olması normaldir. her şeyden önce insanız. iştahsız bebek zordur, yaşayan bilir. konu sahibine önerebileceğim tek şey; arkadaşım kendine de zaman ayır, hafta sonu tek başına arkadaşlarınla buluş mesela, bi nefes al, iyi gelecek.
 
Bu forumda ki her konuda mükemmel olan anneleri, eşleri, evlatları, gelinleri neden hiç reelde göremiyorum acaba? masal kahramanı gibi herkes kendi dünyasında ne kadar güzel!!

Konu sahibi arkadaşım, sana yardımcı olabilecek nitelikte çok güzel cevaplar verilmiş.. dilediğin zaman gel, yaz, fikir al.. hepimiz sana destek oluruz emin ol!!
 
Anne olmak hem cok kutsal hem cok zor normAlde cok sinirliyim uykusuzluga gelemem rahatima duskunum...8. ayini doldurdu kizim uykusuz kaldim, geceleri emzirmekten biktim, yoruldum,yiprandim ama icime melek kacmis gibi dislerimi sika sika saclarimi beyazlattim...30 yasinda anne oldum emzirmekten nefret ettim millet aaa demesin diye bebegim beslensin diye sustum icime attim 6. ay doldu ek gidaya gecemedik eskisinden daha cok emdi cildirdim belli etmedim... sakin davrandim kizima... yastigi agzima kapatip bagirdim simdi
mukemmel bir annemiyim HAYIR! herkes de degil annelerimizde sen de degilsin o kadar zorki bireysel bir hayattan cikip iki can olmak... sikma canini bana doktorum dediki eve bir yabanci geldi simdi birbirinizi tanicaksiniz bazen zor ama sik disini kizdigina kizma yipratma kendini gozlerinin icine bak kalbin iyi ki hata yaptigini biliyorsun ve unutma herkes ne derse desin sen onun kendi canindan daha can sin ona... ufaknbir depresyon belki yardim almaktanda cekinme bagirma tabi bebegine ama
ne biliyim sevdigini hissettir o seni anlar
 
Kişi herkesi kendi gibi bilirmiş canım...
bana da artık günümüzde ne kadar bilinçli ne kadar okuyan yazan çizen anneler babalar,, aileler bar gibi geliyor...
ben hep umutlu ve hep mutluyum..
Ve çevredekilerin mutluluğu için hepppp ümitvarım...
Allah ın izniyle...
 
Son düzenleme:

yok öyle değil maalesef, şehir efsanesi o.. kimse karşıdakini kendisi gibi bilmiyor sevgili "happymother".. Ayrıca burada cevap verenlerin dediğiniz gibi çok bilinçli bir profil çizdiklerini de düşünmüyorum.. aksi halde zaten yaptıklarından pişmanlık duyan, bunalımdaki bir anneye bu tarz cevaplar vermezlerdi değil mi? Bu arada allah mutluluğunuzu daim etsin ne diyeyim
 
kesinlikle bi dr a giidip yardım almalısınız..böyle devam ederse kendinizi ve bebeğinizi daha çok üzersiniz...
 

slm neyaptınız merak ettim,nasılsınız bebeğiniz nasıl bu sitenin size bir yararı oldumu....
 
Ben kedime bile yapıyorum bu dediklerinizi
Neden böyleyim bilmiyorum
Evim eşim ailem her şey o kadar güzel ama ben tüm bunlarla ters orantılı olarak o kadar sinirli ve gerginim ki...
Hiçbir şeye tahammülüm yok...
Zavallı hayvancağız halımı tırtıklıyor diye bağırıyorum itekliyorum, marketten gelmiş poşetlere başını sokuyor diye yine kızıyorum...
Halbuki o hayvanı eve ben koydum beş yıl oldu ailemize gireli...
Sonra deli gibi pişman oluyorum, oturup ağlıyorum onun ne kabahati var o bi hayvan diye hele bi de onca bağırmama rağmen yine gelip miyavlayıp
yanıma sokulunca vicdan azabından ölecek gibi hissediyorum...
Bir ay kadar sonra anne olacağım... Durumum beni daha da endişelendiriyor, ya ona da aynı şeyleri yaparsam diye...
Psikologlara gidiyorum yapılan envanterlerde depresyon sınırına bile yaklaşmamış oluyorum, hiç bir sorun yok ama ben çok sinirliyim
Seninle aynı dertten muzdaribim arkadaşım, birbirimize dua edelim... Ne yapabilirim başka inan ben de bilmiyorum
 
Her şey insan için.
Sizi kınamıyorum, hakta vermiyorum.
Belki maddi sıkıntılar, belki eşinizle olan probleminiz, belki ailelerle, belki de yıllardır süregelen bilmediğiniz psikolojik sıkıntılar vardır hayatınızda bir çok insanda olabileceği gibi.
Olduramadıklarınıza bakmak yerine, sahip olduğunuz güzelliklere odaklanın. Zorla, defalarca düşünün hayatınızdaki artıları...

İnternette forum bol, dergi, makale, yazı bol..
Kitap bol.
Radyoda program bol...
Bir fincan türk kahvesi, ılık duş, ibadetler, kısa bir yürüyüş, evde yapılabilecek spor aktiviteleri bol.
Bir bebekle harika vakit geçirmenin yolu da çok.
Bence biraz az tv ile haşır neşir olun.
Muhakkak yeşile bakın kısada olsa.
Zihniniz tazelenir.
 

Size, bize herkese umut olsun diye belirtmek isterim ki.
O inanmadığımız, bilinçli- sorumlu- hep şükür eden- sabırlı anneler, babalar var.
Gördüm ve çok mutlu oldum.
Mükemmel insan, mükemmel anne babalık yok.
Ama evladını gerçekten emanet ve lütuf olarak gören " samimi, içten" en makbul ebeveynler de var.
Tanımasam inanmazdım.

Tabi ki bu konu sahibini yada böyle sorunlar yaşayan anneleri "kötü anne" yapmaz. Buna biz karar veremeyiz.
Ama ulaşamadık diye de güneş balçık ile sıvanmaz diye düşünüyorum.
 
Canım öncelikle allah yardımcın olsun ve sabır versin diyebilirim.. Aynı şeyleri bende yaşadım ve ınan bana hala da yaşıyorum... 2 yasında ve 10 aylık iki kızım var yani biri 2 yaş sendromunda diğeri tam kurcalama döneminde ayaklanıyor vs. büyük kızım cok sinirli kıskanç ve şiddete eğilimli sürekli kardesine zarra veriyor küçük kzımda uyku nedir bilmeyen kucaktan inmeyen anne bağımlısı bir cocuk inan nerdeyse 1 aydır ne gece ne gündüz 2 ser saatten fazla uyumuyor sürekli ağlıyor ee o aglayınca büyüğüde uyanıyor uykusunu alamıyor iyice huysuzlanıyor daha önce doktora da gittim doğum sonrası depresyonu dedi ilaç yazdı emzirdiğim için kullanamadım... bende cok sınırlıyım özellıkle buyugu kardesını dövdüğü yada canını yaktıgı zamanlr kendımı tutamıyorum bagırıyorum kızıyorum sınırlenıyorumm hatta bazen poposuna falan vuruyorum sonra pısman oluyorum oturup aglıyorum ama kızımın umrunda degıl ben kzıyorum o daha cok yapıyor yapacagını ıstedıgı olmazsa kendını yerlere vuruyo atıyor kırıyor ama naparım bılemıyorum en ıysı elbette kı kendıne vakıt ayrmak dınlenmek ve dua etmk ama nasıl ayırıcaz vakıt bı yemek yapana kdr bıle ındırsem kzımı kucagmdn bıyerıne bısey olmus gıbı cıglık cıglıga aglıyor(( yanı eger sen yapabılıyorsn esının de kızınl zaman gecırmesını sagla ve kendın ıcın sadece kendın ıcın bıseyler yap ve bol bol dua et...
 

illa ki var sevgili buzdevri.. kendi adıma ben de bunlardan biri olmaya özen gösteriyorum.. ancak dikkatinizi çekiyor mu bilemiyorum ama ben mesajımda kırıcı cevap veren anneleri kastetmiştim.. endişeye mahal yok, genelleme yapmak da huyum değildir zaten güneş nasıl sıvanır bilemiyorum, ama olumsuz ve kırıcı yorumlar yerine "empati" yapılarak cevap verilirse iyi bir anne-baba olmaktan önce iyi bir insan olduğumuzu ispatlamış oluruz..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

C
Doğumdan Sonra Aileci Olan Koca
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
1K
so lame
S
E
Çıkmaza girdim.. nolur yardım edin ne yapicam ben?
2 3
Yorumlar
41
Görüntüleme
2K
Sumak
S
Eşimin bencilliği
2 3 4
Yorumlar
62
Görüntüleme
3K
ssanguine
Boşluğa düşmek
2 3
Yorumlar
41
Görüntüleme
2K
Lady Guinevere
Görümcemin kafamda oluşturduğu şüphe sonucu bende oluşan takıntı. Ay lütfen yardım edin.
4 5 6
Yorumlar
110
Görüntüleme
7K
anna anna
A
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…