ben 19 yaşındayım üni'ye hazırlanıyorum ve 3 aya yakın biriyle birlikteyim birlikte oldugum kişi evli ve beyninde tümor var yanı bana öyle söyledi internetten tanıştık ve bir süre sonra bana benden hoşlandığını filan söyledi ben yan gözle bakmadım çünkü ilişkü durumu evli yazıyordu onu görünce ve kendi ağzındanda duyunca mesajlarına bile cevap vermedim ama bu çok kötü olduğunu psikolojık sorunları olduğunu hatta intahar etmeyi filan düşündüğünü yazan mesajlar atmaya başladı ben önce cevap vermedim ama mesajlar tekrarlanınca cevap verdim sorununun en olduğunu filn sordum derken bana karısıyla arasının çok kötü olduğunu küçük yaşta evlendıklerını hatta evlenmek için ailesini karşına aldığını ama sadece 2 yıl mutlu oldukları altı yıldan beri çok aşırı şiddetli geçimsizlik yaşadıklarını söyledi filn ve kendisi polis memuru şuanda doğuda görev yaptığını sürüldüğünü işi ile de çok kötü sorunları olduğunu anlattı sürekli ve telefon numaramı filan verdim kötü bir sıkıntın olursa arayıp anlatabılırsin dinlerim destek olurum dedim ama aklımda art niyet yoktu sadece anlattıklarından dolayı acıdım ve yardım etme gereği duydum bu sürekli mesaj atmaya başladı resmen telefonda anlatıyor anlatırkende ağlıyor hatta dayanamadım bende çok ağladım durumuna üzülüp ve aradığında gece saatlerce konuşuyordu ve banada karımla 2 yıldır ayrı yaşıyoruz demişti buda kanıtı aynı yerde yaşasak böyle konuşamam nolur bana inan filan dedi hep ve bir süre sonra bende baglandım inandım çnkü öyle içten anlattı ki çok samimi geldi nasıl oldu ama aşık olmaya başladım kendime şaşıyorum ve ilişki ilerledi sevgili olduk ayrıca bende o sıralar kötüydüm çünkü bakirelimi verdiğim sözlüm askere gitmişti ve en yakın arkadaşı benim hakkımda çok kötü şeyler söylemiş o yzden bana küfür ederek ayrılmıştı onun acısını ve üzüntüsünü çekiyordum ve banada onla konuşmak iyi geliyordu neyse bir kaç hafta sonra bu benım olduğum şehire geldi oturduk konuştuk öyle bir gözlerimn içien derin derin bakışı vardı ki anlatamam ellerimi sımsıkı tuttu hiç bırakmadı ev alnımdan öperek benim kadınım olacaksın demesi benim gözümü kör etti kendimden geçtim aşkım alevlendi o an kendime hakim olamadım neyse bir süre byle sürekli konuştuk ve daha sonra bu hastalıgının ciddileştigini ve ankaraya karısının yanına gitmesi gerektiğini söyledi karısı hemşire tamam dedim ve gideli 1 ay oldu giti bize bişeyler oldu hiç konuşamamaya başladık filan uzaklştık birbirmizden benim canıma tak dedi ayrılalım demeye başladım her gün karısınıda düşündüm hiç aklımdan çıkmadı kendimden nefret ettm lanet ettm aldım eliem hergn tlf ayrıldık mesajı çektim ama her sefernde yalvardı sana ihtiyacım var dedi kıyamadım dayanamadım geri döndüm ve son bir hftadır her gün ayrılallım dedim ve bana tamam ayrılalım dedi sen bilirsin dedi ya da cevap bile vermedi çok yıkıldım seni canımdan çok seviyorum diyen insan cevap bile vermedi gülsem mi aglasam mı şaştım ve kahroldum agladım dayanmayıp yine msj attm döndüm ve iki saat öncede ayrılalım dedim oda tmm bende bıktım artık dedi dünyam yıkıldı iki saat tuttum kendimi karısını düşdündem gelecegimizn olamayacgını ama sonra elim gtti yine aradım defalarca açtı sen ne yapmaya çalışıyosun çocuk musun ayrıl barış ben ara vermek istyrm artık bıktırdın hergün ayrılıyoruz barışıyoruz dedi ve yüzüme kapattı telefonu o andan itibaren aglıyorum çok kötüyüm ve kalp hastayım