Merhaba hanımlar daha yeni buraya bi konu açmıştım yan komşumla görüşmek istemiyorum ama kırmadan nasıl söyleyebilirim diye. Bu hayatı yaşarken insanlarla baş etmeye çalışmak çok zor. Hak etmeyene insanlık yapılması gerekmezmiş. Kırmiyim diye insan gibi açıklama yaptığım kişi bana iftira attı, kendi ayıbını örtmek için mi yaptı artık bana olan kininden kayınpederini üstüme mi salmak istedi bilmiyorum. Yan komşumun eşiyle eşim çok çok samimi arkadaş. Hanımıyla bizi tanıştırdılar. Daha ilk günden ısınamadım, 2 yıl geçti içimde hiç ona karşı yakınlık, sevgi oluşmadı. Onun da beni zerre kadar sevmediğini biliyorum. Bugüne kadar 1 kez bile ne aradım ne mesaj attım gel veya da geliyim diye.huylarını sevmedim. Kendisi kene gibiydi hep mesaj attı, hatta cevap vermeyince üst üste çağrı atıyordu. Sürekli ısrarla evine çağırdı. Veya da şu gün sizdeyiz, yemeğe gelcez, üükahvaltıya gelelim gibilerinden müsait misin bile demeden emrivaki yaptı. Ben de inadına kabul etmedim. Ara ara onun ısrarıyla görüştük. Eşim de dedi gidelim diye, bi kaç sefer gittim ama her defasında sıkılıyorum orda. Eşimle ilgili şeyler soruyordu cinsel hayatınız nasıl, bizimki 1.5 senedir yok ben istemiyorum filan demişti ben bunları anlatmayı sevmem ama normal bi sıkıntı yok demiştim. Bazen aranız nasıl sana nasıl davranıyor filan hep sorardı. Bi keresinde sen yaşına göre giyinmiyorsun ben senin eşini çok beğeniyorum o çok güzel giyiniyor dedi. Senin iyiliğin için söylüyorum böyle giyinme dedi. Hatta o gün de eşimin aldığı bi elbiseyi giymiştim. Bi gün yine ısrarla çağırdı eşi de eşimi aradı biraz durup geri geliriz diye gittik.dönmek istedim illa kal dedi evde çok işim var dedim. Anahtarım yok oldu o ara. Evinin her yerini arıyorum çocuğu bi yere atmıştır diye. O hiç aramadı oturdu dizi izledi. Akşama kadar durmak zorunda kaldık 50 liraya kapıyı açtırdık. Sonra kendi buldum dedi ama ben güvenmiyorum belki o gün o sakladı çok rahattı hiç aramıyordu. Gelip gitme olayı beni çok bunalttı beni artık çağırma dedim.bana dedi ki ben kimseyle arkadaşlık kurmaya meraklı değilim eşim eşini çok seviyor ona saygı duyduğum için görüşüyorum dedi. Ben o zaman kesinlikle görüşmeyelim bi daha gerek yok onlar görüşsün dedim. Bi kaç ay hiç aramadı kafam çok rahattı. Geçenlerde çocuğumu hastaneye yatırdılar onun için eşimden numaramı istemişler eşim yine verdi. Bu yine başladı gelelim gelelim demeye. Ben artık kesinlikle istemiyordum gidip gelmeyi. Ona da yazdım seni kırmak ama dürüst olcam ben gidip gelmek istemiyorum eşlerimiz görüşsün biz görüşmek zorunda değiliz dedim. Önce sakin selam bile verme tamam mı dedi. Hiç önemli değil vermesek te olur yazdım. Bana çok iğrenç ve çirkin bi insansın sen eşini hak etmiyorsun onun gibi birini dedi. Ne alaka senle görüşmek istemedim diye mi iğrenç oldum asıl iğrenç sensin dedim. Bir sürü ayıbın var hiç yüzüne vurmadım dedim. Eşim seni niye ilgilendiriyor önceden de beğeniyorum, ona saygı duyduğum için görüşüyorum dedin başkası olsa seni ayıplar çok yanlış anlardı ben kırmadım yine ben iğrenç oldum ne iğrençliğimi gördün dedim. Senin bu şehirde kimsen yok senle arkadaş olmaya çalışıyorum anlamıyorsun iyilikten dedi. Zorla mı yani istemiyorum sen niye eşleri karıştırıyorsun onu açıkla dedim ne ilgilendirir eşim onu söyle dedim. Eşini hak etmiyorsun lafı yanına kalmıcak dedim. Gitmiş kayınpederine demiş ki, bana eşimde gözün var dedi. Adam da hapishane kaçkını gibi bi tip. Belalı biri. Karısına demiş çok kötü olur bu namus meselesi git konuş öyle bi laf demiş mi. Kadını da ben yolda gördüm. Ben gittim yanına abla tatsızlıklar oldu ama seninle bi derdim yok o olayları büyüttü diye. Kadın bana dedi ki kocamda gözün var demişsin. Ben öyle bi cümle kurmadım dedim. Evet senin gelinin böyle böyle laflar etti ama yine de kocamda gözün var diye bi laf etmedim dedim. İnanmışlar hepsi ona. Keşke açıklama yapmasaydım o çirkefe direk engelleseydim ben hep insan gibi davrandım çok pişmanım karaktersiz olduğunu bile bile insanca davrandığım için.
arkadaş edinmeye çok hevesliydim burda hele bi ara resmen muhtaç gibi hissediyordum birilerinin gelmesine veya gitmeye. Çünkü bütün gün evdeydim televizyon, internet filan yoktu. Ev işleri bitiyor yapacak bir şey kalmıyor, içimden de bir şey gelmiyordu çok istiyordum iki insan yüzü görmeyi, kafa dağıtmayı. Çok şükür o günler geçti artık 2 çocuğum var onlardan ev işlerinden sıkılmaya vaktim kalmıyor
artık bu yaşadığım haksızlıktan sonra yeni birini tanıma isteğim kalmadı hatta korkuyorum artık adi biriyle tanışmaktan. Zamanla net bi şekilde hayır demeyi öğrencem böyle kazık yiye yiye heralde. Bu zamana kadar değer vermedim, ciddiye almadım kadını ama bu son konuştukları o kadar canımı sıktı ki ben de onun canı yansın istiyorum
o kadar istiyorum ki benim canımı nasıl sıktıysa o da aynısını hissetsin ben de biliyim
