- 18 Ocak 2018
- 692
- 374
- 53
- 34
- Konu Sahibi Ponciginannesi
-
- #21
hayır aynı şehirdeyiz ama kendisi başka bir yerde çalışıyor sözleşmeli olarakBakıcı ve ev kirası neredeyse maaşınıza denk geliyor ev masrafları da var haliyle zor yani .
Peki anneniz baksa ?
Uzakta mı yaşıyor ?
İşte çalışma hayatı iki ucu pis işte.su an aslında çalışmak istemiyorum laale hanım.. ama işten cıkarsam biliyorum ki çok zorlanacağız eşimin maaşı ile evladıma kıyamıyorum
peki ya bu bakıcıda ansızın giderse ? o zaman ne yaparım diye düşünmeden edemiyorumEvet zor ama bunu da atlatırsınız, eğer bakıcınız da iyiyse neden kötümser olsun,
Siz dimdik durmaya devam edin, iyi niyetinini de kaybetme..
Zamanla o da sende alışacaksın.. İlerde şartlar çok daha iyi olur umarım...
Tüh yahayır aynı şehirdeyiz ama kendisi başka bir yerde çalışıyor sözleşmeli olarak
Herkese hayırlı günler. çok zorlu bir süreç geçiriyorum şu an buraya neden yazıyorum, inanın onu bile bilmiyorum. eşim ile evlendiğimiz zaman dan sonra hep maddi sıkıntı yaşadık. aileler destek olmadı, çok sıkıntılar çektim .. allah kimseyi çaresiz bırakmasın rabbim bana bir evlat nasip etti. daha sonra da şartları iyi olan bir iş nasip etti. yeri geldi tuvalet temizledim yeri geldi merdiven sildim.. çok şeyler yaşadım.. çok insan gördüm çok darbe yedim. evimde hiç birşey yoktu evladıma sütle ekmek yedirdiğim günler oldu
eşim bu seneye kadar asgari ücretle çalışıyordu bu sene şükürler olsun ki maaşı 2000. TL oldu. bende asgari ücretle çalışıyorum ve sigortam yatıyor
1 yıl kayın validem dare etti. daha sonra ciddi anlamda sağlık sıkıntıları oluştuğu için bakmaya devam edemedi.
ben ilk başta kreşe gönderdim ama yavrum çok rahatsızlandı hastalandı.. öyle bir hastalandı ki 1 hafta hastanelerde rezil olduk üstelik iznim de yoktu.. dhaa sonra doktor kreşden almam gerektiğini yaşının çok küçük olduğunu söyledi bende zaten memnun kalmadım. daha sonra bakıcıya verdim.
yaklaşık 6 aydır bakıcımız bakıyordu herşey iyiydi.. yavrum için çogu seyi görmezden geldim, hep idare ettim anlayışlı oldum ama iyi niyet yaramadı sanırım..
Bir gün sabah kalktıgım da aradğım zaman ; artık gelmeyeceğini başımın çaresine bakmam gerektiğini söyledi. ansızın ortada kaldım..
yavrumu alıştırmak için ne emekler çektim, çok sıkıntılı bir süreç geçirdim, ruhen çok yoruldum, iyi kötü bir düzen oluşmuştu, evimde kamera sistemi olduğu için içim rahattı..
kayınvalidem geldi o gün bakıcı bulana kadar idare edebilirm dedi sagolsun.. onun da tedavileri devam ediyor .
dün bir bakıcı ile görüştüm evlerimiz çok yakınmış, biz küçük bir şehirde yaşadığımız için
burda bakıcı fiyatları (500 ile 700 750 arasında değişiyor) kendisinin engelli bir kızı varmış vefat etmiş biraz konuştuk sohbet ettik şartları söyledim kabul etti vs..
şimdi ben yavrumu yeniden alıştıracağım, iznim olmadığı için iş çıkışları ve hafta sonu alıştırma imkanım olacak ne yazık ki.. herşey sil baştan.. bütün herşey yeniden yaşanacak..
benim gücüm kalmadı sanki .. ruhen çok kötü hissediyorum kendimi. boguluyorum psikolojik olarak iyi değilim.
evimiz kira bu arada.. 650l kira+ 50 tl aidat veriyoruz. merkezi ısıtmalı bir evde oturduğumuz için onunda ücreti her ay ekleniyor.
şu an iş yerindeyim herşeyi toplarlayıp ben gelmiyorum diyesim var.. ama birşey tutuyor, evladıma baktıkca üzülüyorum, şimdi kim bilir yeni bir bakıcı nasıl bir travma oluşturacak kücücük dünyasında.. kimseye güvenim kalmadı,
kendim kuru ekmek yerim gerekirse asla gocunmam lakin evladıma yediremiyorum, bogazım düğümleniyor. yavrum benden birşey istediği zaman alamamak çok zoruma gidiyor
ben almasam da olur gezmesem de olur yemesemde olur herşey olur ama peki yavrum ?
dün gece sabaha kadar ağladım iş yerinde su an kafamı toparlayamıyorum sagolsun iş arkadaşım benim işlerimide halletti bugün ruh gibiyim.. tökezledim dibe vurdum sanki.. bu işten çıkarsam bir daha böyle bir iş bulmam mümkün değil.. dua ediyorum ama rahatlayamıyorum
yeniden birşeylere başlamak için kendimde o gücü bulamıyorum
oysa herkes bana sen çok güçlü bir annesin ileride evladın senin le gurur duyacak derdi..
o güçlü anne yok sanki.. yaşadıklarım beni maffetti.. içimde fırtınalar kopuyor
üzülmeyin lütfenHerkese hayırlı günler. çok zorlu bir süreç geçiriyorum şu an buraya neden yazıyorum, inanın onu bile bilmiyorum. eşim ile evlendiğimiz zaman dan sonra hep maddi sıkıntı yaşadık. aileler destek olmadı, çok sıkıntılar çektim .. allah kimseyi çaresiz bırakmasın rabbim bana bir evlat nasip etti. daha sonra da şartları iyi olan bir iş nasip etti. yeri geldi tuvalet temizledim yeri geldi merdiven sildim.. çok şeyler yaşadım.. çok insan gördüm çok darbe yedim. evimde hiç birşey yoktu evladıma sütle ekmek yedirdiğim günler oldu
eşim bu seneye kadar asgari ücretle çalışıyordu bu sene şükürler olsun ki maaşı 2000. TL oldu. bende asgari ücretle çalışıyorum ve sigortam yatıyor
1 yıl kayın validem dare etti. daha sonra ciddi anlamda sağlık sıkıntıları oluştuğu için bakmaya devam edemedi.
ben ilk başta kreşe gönderdim ama yavrum çok rahatsızlandı hastalandı.. öyle bir hastalandı ki 1 hafta hastanelerde rezil olduk üstelik iznim de yoktu.. dhaa sonra doktor kreşden almam gerektiğini yaşının çok küçük olduğunu söyledi bende zaten memnun kalmadım. daha sonra bakıcıya verdim.
yaklaşık 6 aydır bakıcımız bakıyordu herşey iyiydi.. yavrum için çogu seyi görmezden geldim, hep idare ettim anlayışlı oldum ama iyi niyet yaramadı sanırım..
Bir gün sabah kalktıgım da aradğım zaman ; artık gelmeyeceğini başımın çaresine bakmam gerektiğini söyledi. ansızın ortada kaldım..
yavrumu alıştırmak için ne emekler çektim, çok sıkıntılı bir süreç geçirdim, ruhen çok yoruldum, iyi kötü bir düzen oluşmuştu, evimde kamera sistemi olduğu için içim rahattı..
kayınvalidem geldi o gün bakıcı bulana kadar idare edebilirm dedi sagolsun.. onun da tedavileri devam ediyor .
dün bir bakıcı ile görüştüm evlerimiz çok yakınmış, biz küçük bir şehirde yaşadığımız için
burda bakıcı fiyatları (500 ile 700 750 arasında değişiyor) kendisinin engelli bir kızı varmış vefat etmiş biraz konuştuk sohbet ettik şartları söyledim kabul etti vs..
şimdi ben yavrumu yeniden alıştıracağım, iznim olmadığı için iş çıkışları ve hafta sonu alıştırma imkanım olacak ne yazık ki.. herşey sil baştan.. bütün herşey yeniden yaşanacak..
benim gücüm kalmadı sanki .. ruhen çok kötü hissediyorum kendimi. boguluyorum psikolojik olarak iyi değilim.
evimiz kira bu arada.. 650l kira+ 50 tl aidat veriyoruz. merkezi ısıtmalı bir evde oturduğumuz için onunda ücreti her ay ekleniyor.
şu an iş yerindeyim herşeyi toplarlayıp ben gelmiyorum diyesim var.. ama birşey tutuyor, evladıma baktıkca üzülüyorum, şimdi kim bilir yeni bir bakıcı nasıl bir travma oluşturacak kücücük dünyasında.. kimseye güvenim kalmadı,
kendim kuru ekmek yerim gerekirse asla gocunmam lakin evladıma yediremiyorum, bogazım düğümleniyor. yavrum benden birşey istediği zaman alamamak çok zoruma gidiyor
ben almasam da olur gezmesem de olur yemesemde olur herşey olur ama peki yavrum ?
dün gece sabaha kadar ağladım iş yerinde su an kafamı toparlayamıyorum sagolsun iş arkadaşım benim işlerimide halletti bugün ruh gibiyim.. tökezledim dibe vurdum sanki.. bu işten çıkarsam bir daha böyle bir iş bulmam mümkün değil.. dua ediyorum ama rahatlayamıyorum
yeniden birşeylere başlamak için kendimde o gücü bulamıyorum
oysa herkes bana sen çok güçlü bir annesin ileride evladın senin le gurur duyacak derdi..
o güçlü anne yok sanki.. yaşadıklarım beni maffetti.. içimde fırtınalar kopuyor
çocuk büyüyene kadar,bakıcı sorunlar her annenin başında olduğu gibi bitmeyen sıkıntı.Travma yaşar diye düşünme.Alışma süreci Allah evladını sağlıkla büyütmeyi nasip etsin.Gerisi hayat meşakatı.Herkese hayırlı günler. çok zorlu bir süreç geçiriyorum şu an buraya neden yazıyorum, inanın onu bile bilmiyorum. eşim ile evlendiğimiz zaman dan sonra hep maddi sıkıntı yaşadık. aileler destek olmadı, çok sıkıntılar çektim .. allah kimseyi çaresiz bırakmasın rabbim bana bir evlat nasip etti. daha sonra da şartları iyi olan bir iş nasip etti. yeri geldi tuvalet temizledim yeri geldi merdiven sildim.. çok şeyler yaşadım.. çok insan gördüm çok darbe yedim. evimde hiç birşey yoktu evladıma sütle ekmek yedirdiğim günler oldu
eşim bu seneye kadar asgari ücretle çalışıyordu bu sene şükürler olsun ki maaşı 2000. TL oldu. bende asgari ücretle çalışıyorum ve sigortam yatıyor
1 yıl kayın validem dare etti. daha sonra ciddi anlamda sağlık sıkıntıları oluştuğu için bakmaya devam edemedi.
ben ilk başta kreşe gönderdim ama yavrum çok rahatsızlandı hastalandı.. öyle bir hastalandı ki 1 hafta hastanelerde rezil olduk üstelik iznim de yoktu.. dhaa sonra doktor kreşden almam gerektiğini yaşının çok küçük olduğunu söyledi bende zaten memnun kalmadım. daha sonra bakıcıya verdim.
yaklaşık 6 aydır bakıcımız bakıyordu herşey iyiydi.. yavrum için çogu seyi görmezden geldim, hep idare ettim anlayışlı oldum ama iyi niyet yaramadı sanırım..
Bir gün sabah kalktıgım da aradğım zaman ; artık gelmeyeceğini başımın çaresine bakmam gerektiğini söyledi. ansızın ortada kaldım..
yavrumu alıştırmak için ne emekler çektim, çok sıkıntılı bir süreç geçirdim, ruhen çok yoruldum, iyi kötü bir düzen oluşmuştu, evimde kamera sistemi olduğu için içim rahattı..
kayınvalidem geldi o gün bakıcı bulana kadar idare edebilirm dedi sagolsun.. onun da tedavileri devam ediyor .
dün bir bakıcı ile görüştüm evlerimiz çok yakınmış, biz küçük bir şehirde yaşadığımız için
burda bakıcı fiyatları (500 ile 700 750 arasında değişiyor) kendisinin engelli bir kızı varmış vefat etmiş biraz konuştuk sohbet ettik şartları söyledim kabul etti vs..
şimdi ben yavrumu yeniden alıştıracağım, iznim olmadığı için iş çıkışları ve hafta sonu alıştırma imkanım olacak ne yazık ki.. herşey sil baştan.. bütün herşey yeniden yaşanacak..
benim gücüm kalmadı sanki .. ruhen çok kötü hissediyorum kendimi. boguluyorum psikolojik olarak iyi değilim.
evimiz kira bu arada.. 650l kira+ 50 tl aidat veriyoruz. merkezi ısıtmalı bir evde oturduğumuz için onunda ücreti her ay ekleniyor.
şu an iş yerindeyim herşeyi toplarlayıp ben gelmiyorum diyesim var.. ama birşey tutuyor, evladıma baktıkca üzülüyorum, şimdi kim bilir yeni bir bakıcı nasıl bir travma oluşturacak kücücük dünyasında.. kimseye güvenim kalmadı,
kendim kuru ekmek yerim gerekirse asla gocunmam lakin evladıma yediremiyorum, bogazım düğümleniyor. yavrum benden birşey istediği zaman alamamak çok zoruma gidiyor
ben almasam da olur gezmesem de olur yemesemde olur herşey olur ama peki yavrum ?
dün gece sabaha kadar ağladım iş yerinde su an kafamı toparlayamıyorum sagolsun iş arkadaşım benim işlerimide halletti bugün ruh gibiyim.. tökezledim dibe vurdum sanki.. bu işten çıkarsam bir daha böyle bir iş bulmam mümkün değil.. dua ediyorum ama rahatlayamıyorum
yeniden birşeylere başlamak için kendimde o gücü bulamıyorum
oysa herkes bana sen çok güçlü bir annesin ileride evladın senin le gurur duyacak derdi..
o güçlü anne yok sanki.. yaşadıklarım beni maffetti.. içimde fırtınalar kopuyor
güncelleme ; anlaştıgımz kadın aradı bakmaktan vazgeçmiş..
Çocuk bir bakıcıya alismadan digerine alışmaya çalışacak şimdi Allah yardımcın olsunHerkese hayırlı günler. çok zorlu bir süreç geçiriyorum şu an buraya neden yazıyorum, inanın onu bile bilmiyorum. eşim ile evlendiğimiz zaman dan sonra hep maddi sıkıntı yaşadık. aileler destek olmadı, çok sıkıntılar çektim .. allah kimseyi çaresiz bırakmasın rabbim bana bir evlat nasip etti. daha sonra da şartları iyi olan bir iş nasip etti. yeri geldi tuvalet temizledim yeri geldi merdiven sildim.. çok şeyler yaşadım.. çok insan gördüm çok darbe yedim. evimde hiç birşey yoktu evladıma sütle ekmek yedirdiğim günler oldu
eşim bu seneye kadar asgari ücretle çalışıyordu bu sene şükürler olsun ki maaşı 2000. TL oldu. bende asgari ücretle çalışıyorum ve sigortam yatıyor
1 yıl kayın validem dare etti. daha sonra ciddi anlamda sağlık sıkıntıları oluştuğu için bakmaya devam edemedi.
ben ilk başta kreşe gönderdim ama yavrum çok rahatsızlandı hastalandı.. öyle bir hastalandı ki 1 hafta hastanelerde rezil olduk üstelik iznim de yoktu.. dhaa sonra doktor kreşden almam gerektiğini yaşının çok küçük olduğunu söyledi bende zaten memnun kalmadım. daha sonra bakıcıya verdim.
yaklaşık 6 aydır bakıcımız bakıyordu herşey iyiydi.. yavrum için çogu seyi görmezden geldim, hep idare ettim anlayışlı oldum ama iyi niyet yaramadı sanırım..
Bir gün sabah kalktıgım da aradğım zaman ; artık gelmeyeceğini başımın çaresine bakmam gerektiğini söyledi. ansızın ortada kaldım..
yavrumu alıştırmak için ne emekler çektim, çok sıkıntılı bir süreç geçirdim, ruhen çok yoruldum, iyi kötü bir düzen oluşmuştu, evimde kamera sistemi olduğu için içim rahattı..
kayınvalidem geldi o gün bakıcı bulana kadar idare edebilirm dedi sagolsun.. onun da tedavileri devam ediyor .
dün bir bakıcı ile görüştüm evlerimiz çok yakınmış, biz küçük bir şehirde yaşadığımız için
burda bakıcı fiyatları (500 ile 700 750 arasında değişiyor) kendisinin engelli bir kızı varmış vefat etmiş biraz konuştuk sohbet ettik şartları söyledim kabul etti vs..
şimdi ben yavrumu yeniden alıştıracağım, iznim olmadığı için iş çıkışları ve hafta sonu alıştırma imkanım olacak ne yazık ki.. herşey sil baştan.. bütün herşey yeniden yaşanacak..
benim gücüm kalmadı sanki .. ruhen çok kötü hissediyorum kendimi. boguluyorum psikolojik olarak iyi değilim.
evimiz kira bu arada.. 650l kira+ 50 tl aidat veriyoruz. merkezi ısıtmalı bir evde oturduğumuz için onunda ücreti her ay ekleniyor.
şu an iş yerindeyim herşeyi toplarlayıp ben gelmiyorum diyesim var.. ama birşey tutuyor, evladıma baktıkca üzülüyorum, şimdi kim bilir yeni bir bakıcı nasıl bir travma oluşturacak kücücük dünyasında.. kimseye güvenim kalmadı,
kendim kuru ekmek yerim gerekirse asla gocunmam lakin evladıma yediremiyorum, bogazım düğümleniyor. yavrum benden birşey istediği zaman alamamak çok zoruma gidiyor
ben almasam da olur gezmesem de olur yemesemde olur herşey olur ama peki yavrum ?
dün gece sabaha kadar ağladım iş yerinde su an kafamı toparlayamıyorum sagolsun iş arkadaşım benim işlerimide halletti bugün ruh gibiyim.. tökezledim dibe vurdum sanki.. bu işten çıkarsam bir daha böyle bir iş bulmam mümkün değil.. dua ediyorum ama rahatlayamıyorum
yeniden birşeylere başlamak için kendimde o gücü bulamıyorum
oysa herkes bana sen çok güçlü bir annesin ileride evladın senin le gurur duyacak derdi..
o güçlü anne yok sanki.. yaşadıklarım beni maffetti.. içimde fırtınalar kopuyor
güncelleme ; anlaştıgımz kadın aradı bakmaktan vazgeçmiş..
Super moral vermissiniz. Gercek hayatinizda cani sıkılan insanlara boyle konusmayin Allah aşkina.Çocuk bir bakıcıya alismadan digerine alışmaya çalışacak şimdi Allah yardımcın olsun
İşten çıkıp, çocuğuna belli bir yaşa kadar bak. ayrıca başka bir çocuğa evinde bakıp ek gelir kazanabilirsin...Herkese hayırlı günler. çok zorlu bir süreç geçiriyorum şu an buraya neden yazıyorum, inanın onu bile bilmiyorum. eşim ile evlendiğimiz zaman dan sonra hep maddi sıkıntı yaşadık. aileler destek olmadı, çok sıkıntılar çektim .. allah kimseyi çaresiz bırakmasın rabbim bana bir evlat nasip etti. daha sonra da şartları iyi olan bir iş nasip etti. yeri geldi tuvalet temizledim yeri geldi merdiven sildim.. çok şeyler yaşadım.. çok insan gördüm çok darbe yedim. evimde hiç birşey yoktu evladıma sütle ekmek yedirdiğim günler oldu
eşim bu seneye kadar asgari ücretle çalışıyordu bu sene şükürler olsun ki maaşı 2000. TL oldu. bende asgari ücretle çalışıyorum ve sigortam yatıyor
1 yıl kayın validem dare etti. daha sonra ciddi anlamda sağlık sıkıntıları oluştuğu için bakmaya devam edemedi.
ben ilk başta kreşe gönderdim ama yavrum çok rahatsızlandı hastalandı.. öyle bir hastalandı ki 1 hafta hastanelerde rezil olduk üstelik iznim de yoktu.. dhaa sonra doktor kreşden almam gerektiğini yaşının çok küçük olduğunu söyledi bende zaten memnun kalmadım. daha sonra bakıcıya verdim.
yaklaşık 6 aydır bakıcımız bakıyordu herşey iyiydi.. yavrum için çogu seyi görmezden geldim, hep idare ettim anlayışlı oldum ama iyi niyet yaramadı sanırım..
Bir gün sabah kalktıgım da aradğım zaman ; artık gelmeyeceğini başımın çaresine bakmam gerektiğini söyledi. ansızın ortada kaldım..
yavrumu alıştırmak için ne emekler çektim, çok sıkıntılı bir süreç geçirdim, ruhen çok yoruldum, iyi kötü bir düzen oluşmuştu, evimde kamera sistemi olduğu için içim rahattı..
kayınvalidem geldi o gün bakıcı bulana kadar idare edebilirm dedi sagolsun.. onun da tedavileri devam ediyor .
dün bir bakıcı ile görüştüm evlerimiz çok yakınmış, biz küçük bir şehirde yaşadığımız için
burda bakıcı fiyatları (500 ile 700 750 arasında değişiyor) kendisinin engelli bir kızı varmış vefat etmiş biraz konuştuk sohbet ettik şartları söyledim kabul etti vs..
şimdi ben yavrumu yeniden alıştıracağım, iznim olmadığı için iş çıkışları ve hafta sonu alıştırma imkanım olacak ne yazık ki.. herşey sil baştan.. bütün herşey yeniden yaşanacak..
benim gücüm kalmadı sanki .. ruhen çok kötü hissediyorum kendimi. boguluyorum psikolojik olarak iyi değilim.
evimiz kira bu arada.. 650l kira+ 50 tl aidat veriyoruz. merkezi ısıtmalı bir evde oturduğumuz için onunda ücreti her ay ekleniyor.
şu an iş yerindeyim herşeyi toplarlayıp ben gelmiyorum diyesim var.. ama birşey tutuyor, evladıma baktıkca üzülüyorum, şimdi kim bilir yeni bir bakıcı nasıl bir travma oluşturacak kücücük dünyasında.. kimseye güvenim kalmadı,
kendim kuru ekmek yerim gerekirse asla gocunmam lakin evladıma yediremiyorum, bogazım düğümleniyor. yavrum benden birşey istediği zaman alamamak çok zoruma gidiyor
ben almasam da olur gezmesem de olur yemesemde olur herşey olur ama peki yavrum ?
dün gece sabaha kadar ağladım iş yerinde su an kafamı toparlayamıyorum sagolsun iş arkadaşım benim işlerimide halletti bugün ruh gibiyim.. tökezledim dibe vurdum sanki.. bu işten çıkarsam bir daha böyle bir iş bulmam mümkün değil.. dua ediyorum ama rahatlayamıyorum
yeniden birşeylere başlamak için kendimde o gücü bulamıyorum
oysa herkes bana sen çok güçlü bir annesin ileride evladın senin le gurur duyacak derdi..
o güçlü anne yok sanki.. yaşadıklarım beni maffetti.. içimde fırtınalar kopuyor
güncelleme ; anlaştıgımz kadın aradı bakmaktan vazgeçmiş..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?