- 25 Ağustos 2016
- 2.769
- 6.331
- 158
- Konu Sahibi geldikgidiyoruz
-
- #61
Ama hala insanlar tatil derdinde,düğün derdindeMerhaba herkese. Ben sağlık memuruyum. Pandemi hastanesinde görev yapıyorum ve maalesef artık hem fiziksel olarak hemde ruhsal olarak bitmiş durumdayız. Birçok personel arkadaşımız Covit oldu ve olmaya devam ediyor. Çalışma ortamımda hep kötü şeylerden bahsedilir oldu. Her gün duyduğum covit haberlerinden dolayı psikolojim bozuldu. Hastanemizin bütün servisleri pandemi servisine dönüştürüldü yetmedi muayene yapılan polikliniklere yataklar konuldu. Ve böyle giderse italya, ispanya ve amerikadaki görüntüleri görmeye başlarız. Etrafım her tarafım covitlilerle dolmuş durumda. Her gün şüpheyle eve gidiyorum. Artık kendimizi geçtik sevdiklerimize bulaştırmaktan korkar olduk. Kafamda hep acabalarla çekine çekine kızımla ilgilenmeye çalışıyorum. Kafayı yemek üzereyim. Bu günler de geçecek biliyorum ama yine de korkuyorum. Geleceği düşünmekten, nasıl olacağını ne zaman biteceğini sorgulamaktan çocuklarımız nasıl bir dünyada yaşayacak diye kaygılanmaktan çok yoruldum. Off iyi değilim. Sadece paylaşmak istedim. Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Ay çok sinir bozucu. İnsanlarla uğraşmak gerçekten çok zor.Siz korkuyorsunuz tedbir alıyorsunuz ama öyle insanlar var ki covid olduğunu bildiği halde acillere maskesiz ve temiz alan dediğimiz yerlere muayeneye gidiyorlar. Günde 150 kadar hastanın geldiği sağlık ocağında insanlara maske takın, burnunuzu kapatın demekten konuşmaya mecalim kalmıyor.
Merhaba herkese. Ben sağlık memuruyum. Pandemi hastanesinde görev yapıyorum ve maalesef artık hem fiziksel olarak hemde ruhsal olarak bitmiş durumdayız. Birçok personel arkadaşımız Covit oldu ve olmaya devam ediyor. Çalışma ortamımda hep kötü şeylerden bahsedilir oldu. Her gün duyduğum covit haberlerinden dolayı psikolojim bozuldu. Hastanemizin bütün servisleri pandemi servisine dönüştürüldü yetmedi muayene yapılan polikliniklere yataklar konuldu. Ve böyle giderse italya, ispanya ve amerikadaki görüntüleri görmeye başlarız. Etrafım her tarafım covitlilerle dolmuş durumda. Her gün şüpheyle eve gidiyorum. Artık kendimizi geçtik sevdiklerimize bulaştırmaktan korkar olduk. Kafamda hep acabalarla çekine çekine kızımla ilgilenmeye çalışıyorum. Kafayı yemek üzereyim. Bu günler de geçecek biliyorum ama yine de korkuyorum. Geleceği düşünmekten, nasıl olacağını ne zaman biteceğini sorgulamaktan çocuklarımız nasıl bir dünyada yaşayacak diye kaygılanmaktan çok yoruldum. Off iyi değilim. Sadece paylaşmak istedim. Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Bu da sert oldu sanki. Sağlık çalışanlarının kalbi sertlesmez. Hepimiz insanız ve çaresizlik, ölüm gibi olaylarda 1000 kişiye mudahele etsek de 1001inci vaka da hala üzülüyoruz. İçimiz cız ediyor.Bir sağlık personeli olarak lütfen her zamanki soğuk kanlılığınıza dönün. Teorileri bir kenara atarsak bu doğal döngünün bir paçası hepimiz bu hastalığı geçireceğiz kaçarımız yok. Sakin olun ve olacakları kabullenmeye hazırlanın. Sağlık personellerinin kalbi sertleşir bir süre sonra, siz de o sertliğinize geri dönün. Hepsi bir gün geçecek.
SormaAma aslında siz hasta başına para alıyormuşsunuz.
Ama aslında siz başka hastalıkları covid diye işliyormuşsunuz.
Ama aslında siz sırf korku oluşsun, özgürlüğümüz kısıtlansın diye insanları hasta olduklarına ikna ediyormuşsunuz.
Ama aslında siz bizi kandırıp büyük bir yalanın içinde yaşamamıza sebep oluyormuşsunuz.
Ama aslında salgın yokmuş ve siz pandemi hastanesi dediğiniz yerde akşama kadar kandırdığınız insanlara gülüyormuşsunuz.
Ama aslında büyük resim kursu mezunları gözümüzü açmasaydı dıj güjlerin bu oyunlarını asla göremeyecek ve size inanmaya devam edecektik.
Covid mi daha tehlikeli yoksa cahil cesareti mi emin olamıyorum bazen.
Ah o aşı karşıtları...Sorma
Bir instagram paylaşımının altınada yorum yazmışlar öyle bir şey yok ölenler gripten yada başka nedenlerden öldü covid diye yazıldılar diye
Altına yüzlerce beğeni
İnanılmaz bir özgüven ve inanılmaz bir cehalet var.
Bunca doktor hemşire yalan söylüyor doğrusunu bilmiyor.
Aynı şey aşı karşıtlarında da geçerli
Neymiş soyumuzu tüketmek için kaç zamandır yabancı ülkeler zorla aşı yaptırtıyorlarmış bizlere
Bende iyi o aşıları yaptırmışlar o zaman yapmışlar bu kadar çocuk doğuran var yaptırmasalar nasıl olurmuş dedim.
ve ben siz sıkıntı çekerken inadına gezip tozan arkadaşlarıma o kadar ateş püskürüyorum ki! maske bile takmadan her gün geziyolar! ve inadına hastalığa yakalanmıyolar ama onlar gibi herkes gezip birbirine hastalık bulaştırıyor.. çok kızgınım çok..Merhaba herkese. Ben sağlık memuruyum. Pandemi hastanesinde görev yapıyorum ve maalesef artık hem fiziksel olarak hemde ruhsal olarak bitmiş durumdayız. Birçok personel arkadaşımız Covit oldu ve olmaya devam ediyor. Çalışma ortamımda hep kötü şeylerden bahsedilir oldu. Her gün duyduğum covit haberlerinden dolayı psikolojim bozuldu. Hastanemizin bütün servisleri pandemi servisine dönüştürüldü yetmedi muayene yapılan polikliniklere yataklar konuldu. Ve böyle giderse italya, ispanya ve amerikadaki görüntüleri görmeye başlarız. Etrafım her tarafım covitlilerle dolmuş durumda. Her gün şüpheyle eve gidiyorum. Artık kendimizi geçtik sevdiklerimize bulaştırmaktan korkar olduk. Kafamda hep acabalarla çekine çekine kızımla ilgilenmeye çalışıyorum. Kafayı yemek üzereyim. Bu günler de geçecek biliyorum ama yine de korkuyorum. Geleceği düşünmekten, nasıl olacağını ne zaman biteceğini sorgulamaktan çocuklarımız nasıl bir dünyada yaşayacak diye kaygılanmaktan çok yoruldum. Off iyi değilim. Sadece paylaşmak istedim. Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Allah yardımcınız olsun psikolojinizi dusunemiyorumMerhaba herkese. Ben sağlık memuruyum. Pandemi hastanesinde görev yapıyorum ve maalesef artık hem fiziksel olarak hemde ruhsal olarak bitmiş durumdayız. Birçok personel arkadaşımız Covit oldu ve olmaya devam ediyor. Çalışma ortamımda hep kötü şeylerden bahsedilir oldu. Her gün duyduğum covit haberlerinden dolayı psikolojim bozuldu. Hastanemizin bütün servisleri pandemi servisine dönüştürüldü yetmedi muayene yapılan polikliniklere yataklar konuldu. Ve böyle giderse italya, ispanya ve amerikadaki görüntüleri görmeye başlarız. Etrafım her tarafım covitlilerle dolmuş durumda. Her gün şüpheyle eve gidiyorum. Artık kendimizi geçtik sevdiklerimize bulaştırmaktan korkar olduk. Kafamda hep acabalarla çekine çekine kızımla ilgilenmeye çalışıyorum. Kafayı yemek üzereyim. Bu günler de geçecek biliyorum ama yine de korkuyorum. Geleceği düşünmekten, nasıl olacağını ne zaman biteceğini sorgulamaktan çocuklarımız nasıl bir dünyada yaşayacak diye kaygılanmaktan çok yoruldum. Off iyi değilim. Sadece paylaşmak istedim. Okuduğunuz için teşekkür ederim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?