Bir sorunu çözmeye çalışırken diğeri çıkıyor. Aileye çok sık gitme konusunu aştım şimdı başka şeyler çıkıyor. Benim ömrüm boyle mucadele vermekle mı gececek
((
Arkadaşlar çok kötüyum şu an ağlıyorum artık engel olamıyorum kendıme. Nerden geldım bu şehre nerden güvendım de cıktım yola. Halbukı benı cezbeden çok belırgın bır ozellıgı de yok aşık edecegı bır tarafı da yok ben ondan daha ıyı konumdayım bile. Ama onun ısrarları peşimi bıakmaması sonucu bu aşamaya kadar suruklendım nasıl oldugunu ben bıle bılmıyorum
Eşim dıyorum ama bız sadece nıkah yaptık o da tayın ıstemek amaclıydı. Düğünümüz daha olmadı evımızı kuruyoruz yavas yavas. Benımle kendı evımızde kalıyoruz beraber 1 bucuk aydır ama karı koca gıbı yaşamıyoruz hala dugunumuz olmadıgı ıcın.
İlerde çocuk olunca muhabbetı açıldıgında eşim benım çocuklugumdan berı hevesım var oglum olursa babamın adını koyacagım dıye dıretıyor. Ama ben bunu ıstemıyorum kı. Neden çocugumuzu boyle seylere alet edıyoruz neden kendımız belırleyıp bır ısım koymuyoruz. İki isimlı olsun bırı babamın adı olsun dıyor. Ben de benım de babam var ikisi olsun o zaman dıyorum. Tamam ama benım babamın adı başa gelecek ozaman dıyor. KAfayı yemek uzereyım ben hiç ama hiç istemıyorum. Evlılıkte ıkı kısılık kararlar alacaksın bencıl olma dıyorum, daha onceden de kızlık soyadımı kullanmamı sorun yaptı ve ben cok buyutmeden sadece onun soyadını aldım. Onu da ornek verıyorum boyle olmaz artık bencıllıge gırıyor bu kadarı yeter dıye haykırıyorum bakışlarımla ama hala zıtlasıyoruz. Çok buyudu artık
Benım normalde yarın aılemın yanına bıletım vardı bu konu yuzunden bugun erkene cekıp bır an once aılemın yanına gıtmek ıstıyorum. Ona da soyledım başta kabul etmedı bugun oyle olmayacagız yemekte konuşalım dedı bıraz once ogle yemegıne beraber gıttık ısyerınden geldı benım ısyerımden benı aldı. Yemekte duzelecek sandım ama aynı inat ıkımızde de. O da ınat edıyor ben de ınat edıyorum. Ortada çocuk falan da yok ama sımdıden konuşup ılerde başıma geleceklerı bıleyım dıye konuyu kapatmıyorum uzattıkca uzatıyorum.
Bazen düşünüyorum daha düğün de olmadı karı koca da olmadık. Bu sorunlar omur boyu boyle gıtmez dugun olmadan vazmı gecsem dıye. Ama esyaları ıkımız aldık taksıt vs. kartlarla aldık ıkımız 1 yıl boyunca odeyecektık. Ailelerden kuruş destek almıyoruz. Bu kadar sorumluluk almışken vazgecmek çok zor gelıyor. Aileme hıc yansıtmıyorum onlar uzaktalar bılseler çok uzulurler benım boyle seylerle bogustugumu. Hatta tamam kızım dugun olmasın bıle derler benden once arkamda olurlar. Ama hala düşünüyorum ben mı abartıyorum her konuyu yoksa gerçekten benım hayatım boyle işkence gıbı mı gececek
(