- 26 Şubat 2017
- 216
- 175
- 23
Hayırlı geceler bayanlar,nereden başlayayim bilmiyorm,çok zor bir çocukluk geçirdim babamdan sürekli şiddet görürdük ama işkence gibi hiçbir zaman evimizde 3 gün huzurlu geçmedi anlatsam roman olur, büyüdüm evlendim çok içime kapanık biriyim kimseye derdimi anlatamıyorum sanki anlatsam kimse anlamaz gibi gelirdi herkes güler bana gibi hissediyordum eskiden,şuanda ise eşim iyi biri aslında asla şiddeti yok bana her konuda yardımcı olur ama çok eleştiren biri ve bunun farkında değil ben zaten yıllarım eleştiri hakaret kendini ifade etme çabaları çırpınışlar la geçti ama nafile işte evlendikten sonra çok iyi olmuştum ruhsal olarak (5 yıllık evliyim),bir oğlum var 3 yaşında ve 2.ye hamileyim gelelim anlatmak istediğim mevzuya... görümcem den çekmediğim kalmadı ama hep sustum eşim benden taraftır ezdirmez beni,2 . hamilelgimi öğrendiğimin ilk zamanlarinda görümcemden yine çok çektim hakaretler kıskançlık lar (görümcemin psikolojisi bozuk sen onu takma diyor kayinvaldemler ama ne olursa olsun insan takıyor neyse öyle böyle bir hafta geçirdim onlarla oradan kendi ailemin yanına gittim orada yine aynı hir gür babam bana kardeşlerime vurdu ben sinir krizi geçirdim annemle ayrıldılar,sonra evime döndüm (biz ailelerden farklı şehirde yaşıyoruz)bu son olaylar in üstünden 3 ay geçti ama icimde bir öfke bir sinir atamıyorum sürekli gerginim herşeye çok büyük tepkiler veriyorum çocuğuma karşı çok ilgili bir anne iken çok ofkeli bir anne oldum vicdan azabı çekiyorum artık yüreğim hiçbir şeyi kaldırmıyor eşimden sürekli güzel şeyler duymak istiyorum,üstüne üstelik çok ağır hastalıklarim var kalp hastasıyım bunun dışında ekstra başka rahatsizliklarimda var ve daha 25 yasindayim...ben kötü bir annemiyim hep sonsuz şefkat gösterdim evladıma ama son zamanlarda olmuyor onu hep telefon dan uzak tuttum ama bu aralar eline veriyorum hep,en son bu akşam 3 saat uyumadı direndi hamileyim kalb rahatsızlığım olduğu için çok yoğun nefes darlığı yaşıyorum nefesim daraldi ona bağırdım çok kötü defol git diye bağırdım iclendi ağladı hemen sarıldım bende ağladım neyse uyudu ama ben çok kötüyüm ben kötü anneyim değil mi bu son 3 aydır evladım artık beni sevmiyordur bu ofkem onun içinde yara bırakıyordur değil mi,bu pedagoglar okuyunca kendimi çok pis bir anne hissediyorum,karışık olduysa hakkınızı helal edin