Merhaba arkadaşlar, ben daha önce de buraya türlü türlü sebeplerle yazdım yani tartışma konusu farklıydı ama asıl konu aynıydı yani evliligim. Gerçekten artık o kadar yorgun o kadar bitkin hissediyorum ki çok yoruldum sadece birazcık sevilmek istiyorum kendimden çok verdim belki de o yüzden değersiz oldum bilmiyorum şimdi detaya girmek istemiyorum ama karşılığında birazcık sevilsem yeterdi. Şimdi bunları bile ağlayarak yazıyorum. Eşim arkasını dönmüş horul horul uyuyor. Bana lütfen fedakarlık yapmasaydin niye hep sen fedakarlık yaptın tabi değersiz olursun gibi gibi şeyler yazmayın rica ediyorum zaten artık bunun bilincine vardım ve hiçbir zaman sevilmedigimi anlayıp çok yıprandım benim sorum bu saatten sonra ne yapabilirim. Daha önceki konularımda da mesela evliliğimin kaç senelik olduğu bi konuda farklı diğerinde farklı bunu eleştiren de olmuştu bunun sebebini de söyledim etrafımda fırsatçı çok o yüzden öyle rakamlarda falan değişiklik yaptım ama konular tamamıyla gerçek. Neyse şimdi konuma dönüyüm 3 senelik evliyim bir kızım var. Eşimle çok severek evlendik daha doğrusu ben öyle sanıyormuşum. O kadar inandırdı ki ondan sonra artık o mu gerçek yüzünü gösterdi yoksa benim mi gözüm açıldı bilmiyorum ama sevilmediğim gerçeğiyle baş başa kaldım. Çok büyük aşk yaşadığını düsünerek evleniyosun sonra tek sevenin sen olduğunu anlıyosun o kadar kötü ve çaresizlik içinde bi durum ki. Karşındaki o kadar anlayışsız bi insan ki artık dayanamıyorum bi de suçu kendimde arıyorum. Mesela benim bi derdim olunca ona anlatmak aklımın ucundan bile geçmiyor, hatta bişeyden dolayı aglayim veya canım sıkkın olsun ona belli etmemek için elimden geleni yapıyorum, bi de ona açıklama yapmak istemiyorum çünkü vericegi saçma cevapları aşaği yukarı tahmin ediliyorum acımı küçümseme gibi gibi şeyler, ben bi derdim olduğunda ilk ona anlatıcagim onun tesellisiyle rahatlicagim birini istiyorum ama onun bunla yakından uzaktan alakası yok. Sevgi, şevkat istiyorum ayda yılda bir sarılır ama o sarılmanın samimi olmadığını biliyorum, içten olmadığını. Sanki sevilmeye değer değilmişim gibi hissettiriyo bana bi de kendimde kusur arama şeyine girdim bu sebepten, bi şevkat sıcaklık yok ayda yılda bir sarılır falan ama sevmediğini bildiğim için hiç bir anlam ifade etmez benim için. Ben o sarılınca iliklerime kadar sevildiğimi hissetmek, bundan emin olmak, en ufak şüphe etmemek istiyorum bunun rahatlığını yaşamak istiyorum. Sanki hep bi duvari var bi bütün olamıyorum hep bi engel var gibi. Ve son olarak kendime sardım sanki yeni sevgili gibi taktik falan uyguluyorum kaçan kovalanır bilmem ne, ben bunlarla uğraşmak istemiyorum saf temiz sevmek sevilmek istiyorum zaten onlar da bi işe yaramadı. Ama çaresizlikten sacmaladım belki de, kendime aşırı dikkat eder oldum görünüş falan filan sanki bu saatten sonra aşık olucakta bi de şöyle bişey var seven her haliyle seviyor kendimden biliyorum en çirkin haliyle bile seviyorum onu ki zaten bu taktikler falan işe yarasa da beni rahatlatmaz çünkü hem geçici hem de gerçek sevgi değil o yüzden bunlara hiç gerek yok ve yoruyorda aynı zamanda o anlamda da bana hayran gibi olsun istiyorum ben ona öyleydim çünkü aşk bu galiba, Bilmiyorum ne yapmam gerekiyor çok çaresizim, çok yoruldum sadece biraz sevilmek istiyorum. Şunu da ekleyim ondan nefret de ediyorum beni sevemedigi için seviyorum diyip kandırdığı için ve bütün yaptıkları için. aynı zamanda da hala seviyorum. Bu ikisi aynı anda nasıl oluyor anlamıyorum. Sevmediğini nerden biliyorsun diye sorarsanız eğer artık eminim onu tartışmaya gerek bile yok.( Aynı konuyu dün paylastim ama gece olduğu için sanırım pek cevap alamadım o yüzden tekrar paylaşıyorum)