Çok zor... annem

Dün annem kalbindeki rahatsızlıktan dolayı anju yaptırdı. Sağ kolundakı ağrılardan dolayı anju zamanı çook acı çekmiş. Damar incelmesi varmış, doktor 3 tane stent takılması gerek dedi, taktıracaz. Ama annemin durumunu görünce içim paramparça oluyor. O kadar halsiz, zayıf, acı çekiyordu ki... Yeryuzundeki en temiz kalpli, en iyi insanlardan biri ama en çok acı çekenlerden biride o. Benim içimi acıdan, kendimin ona yaptıklarım, incittiklerim zamanlar. Egoist davranışlarım, yanlışlarım yüzünden çoook üzdüm, çok ağlattım onu. Belkide benim yüzümden oldu herşey diye düsünüyorum. Şuan düzeldim ama ne fayda. Babamı 7 yıl önce damar tıkanıklığı yüzünden kaybettik (oda benim yüzümden), annem çok acısını çekti, hala çekiyor yokluğunun. Şimdi anneme birşey olursa, hayatımdaki herşeyi yıkıp dökmek, son vermek yada hepten sıfırlamak, biryerlere kaçmak, yok olmak istiyorum.
Dünden beri ağlamamak icin evde kendimi zor tutuyorum, gizli gizli ağlıyorum. Kendimde güç topladım derken yeniden dizlerim üstüne düştüm. Şimdiye kadar çektiklerim(iz) o kadar ağır birşeyler ki... ayakta durmakta zorlanıyorum

Çoğumuz hata yaptık ailemize karşı ama kalp hastalıkları sadece çekilen acılara bağlı değil , bence boşuna kendinizi suçlamayın , geçmiş olsun

Duygusuz_ .!.:

Çoğumuz hata yaptık ailemize karşı ama kalp hastalıkları sadece çekilen acılara bağlı değil , bence boşuna kendinizi suçlamayın , geçmiş olsun

Genişletmek için tıkla...

Babam eski eşimle şiddetli bir kavgaya şahit olmuştu, problemli evliliğimiz vardı zaten - evlilik diyorum, düğün, aile tanışması falan hiçbirşey olmadı zaten, benim için ailem tamam dedi hatta kira kalmayalım diye yanlarında bir ev ayarladılar - ertesi gün kalp krizinden gitti