- 31 Ekim 2014
- 3.782
- 9.370
- 208
Herkese merhaba, umarım güzel bi cumartesi günü geçiriyosunuzdur sevgili KK sakinleri. Benim cumartesim de güzel başladı aslında, sevgilimle güzel bi kahvaltı ettim, iç karartıcı havayı takmayıp sapsal sapsal dolaştık, bi de üstüne lokma gömdük (efsaneydi bu arada). Ve simdi oturdum, yarım saat önce öpmeye doyamadıgım adamı terk etmeli miyim diye burada konu açıyorum.
Neyse konuyu daha fazla dagıtmıcam, özet geciyorum.
2 aylık nur topu gibi bi iliskim var. Kötü biten bi önceki ilişkimin ardından gecirdigim ruhsuz, duygusuz ve donuk zamanlarımdan sonra bi seyler hissedebildigim ilk adam, bu nedenle benim için ayrıca özel ve degerli.
Ve bu adam Eylül ayından itibaren burada olmayacak egitim sebebiyle. Zeki, hırslı, tuttugunu koparan biri, tüm bu özelliklerine hayranım, sonuna kadar destekliyorum. Onunla yapmak istedigi seyler arasına girmek gibi bi niyetim asla yok, olamaz da zaten.
Ama ben yapamam. Kendimi tanıyorum. Uzak mesafe iliskisi yürütebilecek bi insan değilim, hiç olmadım.
Gecmis kötü tecrübeme ragmen (evet, aldatıldım) güven meselesi de degil bu, gidip orada kimlerle neler yapacak kim bilir diye sizofrenik buhranlara sürüklenmiyorum. Konu bu olsaydı zaten coktan ayrılmıstım, zahmet edip arkaya da bakmazdım.
Ama bi düşünsenize; hayatlarımız, çevrelerimiz, gündelik sevinçlerimiz ve problemlerimiz tamamen ayrılacak. Bunları birbirimize anlatmak için zamanımız ve iletisim imkanımız ise son derece sınırlı olacak. Yavaş yavaş birbirimizin hayatındaki yerimiz daha soyut bi hal alacak, öyle ya da böyle kopacagız.
Hayır bi de is dolayısıyla sürekli beraberdik, iliski iki aylık belki ama birlikte gecirdigimiz zaman o kadar fazla ki. Simdi onun üstüne görememek, sarılamamak, hic konusmadan bi bakısla bi el hareketiyle anlaşamamak, (ki benim en sevdigim seylerden biri bu, tanıstıgımız ilk andan beri sanki yıllardır birbirimizin her hareketini biliyomusuz gibi konusmadan da anlasıyoruz resmen)
Ben böyle bi şeyi yürütemem, ona gitme zaten demem (ben olsam net giderdim cünkü), bu durumda geriye kalan tek secenek ayrılmak mı?
Duyguların üstüne bi de yasanmışlıklar eklenip iyice bağlanmadan şimdi bitirmeli miyim iliskimi?
Yoksa gittigi yere kadar deyip yaşamalı mıyım? (En azından Eylüle kadar)
Ya da yurutmeyi mi denemeliyim? Onun varlıgının benim icin bi sürü güzel anlamı var ama yokluguyla ya da whatsapp skype basında gölgesiyle diyeyim hadi, ne yapıcam? Nereye kadar devam edebilirim? Ya da o edebilir mi?
Neyse konuyu daha fazla dagıtmıcam, özet geciyorum.
2 aylık nur topu gibi bi iliskim var. Kötü biten bi önceki ilişkimin ardından gecirdigim ruhsuz, duygusuz ve donuk zamanlarımdan sonra bi seyler hissedebildigim ilk adam, bu nedenle benim için ayrıca özel ve degerli.
Ve bu adam Eylül ayından itibaren burada olmayacak egitim sebebiyle. Zeki, hırslı, tuttugunu koparan biri, tüm bu özelliklerine hayranım, sonuna kadar destekliyorum. Onunla yapmak istedigi seyler arasına girmek gibi bi niyetim asla yok, olamaz da zaten.
Ama ben yapamam. Kendimi tanıyorum. Uzak mesafe iliskisi yürütebilecek bi insan değilim, hiç olmadım.
Gecmis kötü tecrübeme ragmen (evet, aldatıldım) güven meselesi de degil bu, gidip orada kimlerle neler yapacak kim bilir diye sizofrenik buhranlara sürüklenmiyorum. Konu bu olsaydı zaten coktan ayrılmıstım, zahmet edip arkaya da bakmazdım.
Ama bi düşünsenize; hayatlarımız, çevrelerimiz, gündelik sevinçlerimiz ve problemlerimiz tamamen ayrılacak. Bunları birbirimize anlatmak için zamanımız ve iletisim imkanımız ise son derece sınırlı olacak. Yavaş yavaş birbirimizin hayatındaki yerimiz daha soyut bi hal alacak, öyle ya da böyle kopacagız.
Hayır bi de is dolayısıyla sürekli beraberdik, iliski iki aylık belki ama birlikte gecirdigimiz zaman o kadar fazla ki. Simdi onun üstüne görememek, sarılamamak, hic konusmadan bi bakısla bi el hareketiyle anlaşamamak, (ki benim en sevdigim seylerden biri bu, tanıstıgımız ilk andan beri sanki yıllardır birbirimizin her hareketini biliyomusuz gibi konusmadan da anlasıyoruz resmen)
Ben böyle bi şeyi yürütemem, ona gitme zaten demem (ben olsam net giderdim cünkü), bu durumda geriye kalan tek secenek ayrılmak mı?
Duyguların üstüne bi de yasanmışlıklar eklenip iyice bağlanmadan şimdi bitirmeli miyim iliskimi?
Yoksa gittigi yere kadar deyip yaşamalı mıyım? (En azından Eylüle kadar)
Ya da yurutmeyi mi denemeliyim? Onun varlıgının benim icin bi sürü güzel anlamı var ama yokluguyla ya da whatsapp skype basında gölgesiyle diyeyim hadi, ne yapıcam? Nereye kadar devam edebilirim? Ya da o edebilir mi?
Ne olacagini bilmeden bir karar vermek, sonrasinda benim icin "acaba ya da keşke" sebebi olabilir. O yüzden durduk yere kafamdaki varsayimlarla ilişki bitirmezdim. Gidiyor diye ayrilik karari vermez, gittiginde de devam ederdim iliskiye ve oradayken gercekten yurumedigini gorursem o zaman bitirirdim. Korkak olmamak lazim diye dusunuyorum.
