psikolojide kendini gerçekleştiren kehanet diye bir tanım var.. sürekli çocuklarımı kimseye emanet edemem, kesin başına bir şey gelir düşüncesiyle hareket ettikçe çocuklarınızın başına bir şey gelir.. benim geldi oradan biliyorum.. kontrol manyağı, çocukları yarım saat anneme bıraksam "anne camlar kapalı mı, ocakta çaydanlık ön tarafta değil değil mi" diye telefonla arayan bir tiptim ta ki oğlum bir anlık dikkatsizlikle sıvı deterjanı fondip yapana kadar.. sonrasında daha az kontrol, daha fazla önlem ama daha az paranoyayı öğrendim.. yani diyeceğim eğer anneniz o an ilgilenemiyorsa tuvalete beraber gidin, ama arabada geçirilen kaza eşinizden değil sizin paranoyalarınızın gerçeğe dönmesinden kaynaklanıyor :/
Bir haber izliyorum bakışının çocuğa yaptığı zulumler gibi başlık var diyelim .
Bakıcıya vermek istemiyorum bebegimi benim de bebeğime bakıcı böyle yaparsa diye düşünüyorum.
Bebeği komşusu tarafından darp edilen bebeği izliyorum ben komşuya birakamam diyorum.
Nasıl anlatsam bendeki durum şu :
Olaylardan etkileniyorum. Genelleme yapıyorum . Biliyorum hepsi yapmaz ama o nadirler de bana denk gelecek diye korkuyorum.
Gerçekten böyle düşünmeyen anne var midir ?
Kötü bir haber izleyipte etkilenmeyen hadi benimde başıma gelirse diye düşünmeyen anne var mi bunu merak ediyorum.