Aşk için nelere maruz kalıyorsunuz bu aşk olamaz!hasta ruhlu adamı idare etme kendini bitirmedir, bas kıçına tekmeyi ,sen değerlisin !bu hareketler insanlık dışı,böyle aşkın içine tükereyim
Birincisi dayak yiyip aşağılandığınız için değil, bunu sineye çektiğiniz ve sineye çekmeyi kendinize yakıştıramadığınız için depresyondasınız. Şiddete gereken karşılığı verdiğinizde depresyondan çıkacaksınız ve sağlığınızı kazanacaksınız.
İkincisi hiç de çocuk sahibi olmak için son şansınız filan değil, öyle bir peri masalı gelir çalar ki kapınızı 35ine varmadan harika bir evliliği sizi hakeden bir adamla yaşayıp bir de bebekle taçlandırısınız.
Üçüncüsü şiddetin olduğu bir evliliğe çocuk getiren ruhsal sıkıntıları olan bir anne olmaktansa çocuksuz kalmanız daha iyi. Siz şiddeti seçseniz bile bir günahsızın hakkına girmeyin.
Dördüncüsü bir dakika daha beklemeyin, ayrılın.
Beşincisi siz değerlisiniz o psliğin şiddeti olmadan daha da değerli olacaksınız.
seni cok tebrik ederim oncelikle, allah mutlulugunu daim etsin, umarim ben de senin gibi dik durup baslayabilirim yeniden. umutlandim dogrusu tesekkurler...
Arkadaslar burada yazdiklarinizi takip ediyorum uzun zamandir. Benim derdim de erkek arkadasimla. Tanistigimizda birbirimiz icin yaratilmis oldugumuzu dusunuyordum. ne olduysa asiri kiskanclik patlamalari yasamaya basladi. henuz Iliskinin ilk evresinde bile, yuzume tukuruldu, dayak yedim kufurler isittim ayrilmak istedim bu defa da pesimi birakmadi. beni onceden yasadigim iliskiler icin suclayip durdu. hayatimda daha once hic boyle bir problem yasamadigim icin soka girdim bana yaptigi rezillikleri algilayamadan kendimi sucladim durdum. onu cok sevdim ama belki de beni ben olmaktan cikardigi, devamli manipule ettigi icin seviyorum sandim ve iliskimiz boylece 3 yilini doldurmus oldu. son 6 aydir askerdeydi bu surecte de kavgalarimiz oldu ama belki de ipleri tamamen koparmamak icin oncekine nispeten daha saygili davrandigini gozlemledim. Bir de bu surecte cok sevdigim bir yakinimi kaybettim o sirada kavgali oldugumuz icin yanimda olmadi. simdi askerden donmek uzere biz su an yine ayriyiz, devamli kavga edip ayrilip barisilan bir iliski cunku bu. sunu da soylemeden gecemicem ailelerimizle de tanistik, annesi babasi cok tatli insanlar beni de cok sevdiler. benim ailem de erkek arkadasimi sevdi cunku disaridan bakildiginda sempatik zeki bir adam. gelin gorun ki gercekleri kimseye anlatamiyorum, anlatsam kendimi asagilanmis hissedecegim. ben 32 yasindayim ve bu iliski evlilige gidiyordu isin bu yonu de var tabii, yani bu belki de evlenip cocuk sahibi olmak icin son sansim... ama evlenecek olursam basima gelecekleri de ongorebiliyorum... galiba sizin desteginize ihtiyacim var bu adamdan kurtul demenize belki de... son 3 senedir yasadigim seyler psikolojimi o kadar bozdu ki aklimi toparlayip saglikli dusunemiyorum simdi gelse geri donebilirmisim gibi de hissediyorum bir yanimla. son ayrilik nedenimiz de beni lise arkadasim diye tanistirdigi kizin aslinda eski sevgilisi oldugunu ogrenmem. bu sonuncusu sacma bir ayrilik nedeni gibi gorunebilir ama sanirim bardagi tasiran son damla oldu. hikaye tabi cok daha uzun ve cetrefilli ama kisaca icimi dokmus oldum ... hepinize simdiden tesekkurler
aynen canim herseyden once onurlu olmak lazim ben askta gurur yoktur diye diye bir suru kendi gururmdan oldum... bu duruma gelmeden bitirmek gerekirdi biliyorum
son şansım deyip kendinizi kötü bir evliliğe itmeyin bence.ben de 30 yaşıma yakın evlendim.eşimle tanışmadan önce artık evlenme şansım yok.istediğim gibi birini bulamam bu gidişle.son ilişkim de hüsranla sonuçlandı zaten diye düşünüp kendimi işe vermiştim.sonra hiç tahmin etmediğim bir şekilde eşimle tanıştım 3 ay içinde evlendik.hatta izmirli olarak denizi olmayan bir şehirde yaşamam diye düşünürken eskişehire gelin geldim.sonuç olarak sizin de bir yerlerde nasibiniz vardır.alnınıza yazıldıysa gelir sizi bulur.
Ben de İzmirliyim ve eşim Eskişehirli :) Ve hiç umudumun olmadığı bir zamanlardı..Uzak şehirlerde olmamıza rağmen tanıştıktan 7 ay sonra evlendik...:) Şu an ailelerimizden uzak başka bir şehirde yaşıyoruz..Allah mutlu etsin sizi de...
son şansım deyip kendinizi kötü bir evliliğe itmeyin bence.ben de 30 yaşıma yakın evlendim.eşimle tanışmadan önce artık evlenme şansım yok.istediğim gibi birini bulamam bu gidişle.son ilişkim de hüsranla sonuçlandı zaten diye düşünüp kendimi işe vermiştim.sonra hiç tahmin etmediğim bir şekilde eşimle tanıştım 3 ay içinde evlendik.hatta izmirli olarak denizi olmayan bir şehirde yaşamam diye düşünürken eskişehire gelin geldim.sonuç olarak sizin de bir yerlerde nasibiniz vardır.alnınıza yazıldıysa gelir sizi bulur.
çok iyi anlıyorum sizi. ben de bekarım ve çocuk özlemi bende de var.
ama düşünün bir kere
o kadar hayalini kurduğunuz yavru böyle bir babayı mı hak ediyor?
size hakaret edip şiddet uygulayan kişi çocuğuna çok mu farklı davranacak?
sizin psikolojinizi bozan bu şahıs onunkini bozmayacak mı?
tekrar soruyorum yavrunuz böyle bir babayı mu hak ediyor?
eğer cevabınız evet ise yapacak bir şey yok
ama hayır ise kendinize yeni bir yol çizmeye başlayın ne olur...
Rabbim evladına ve eşine emanet gözüyle bakacak kadar vicdan sahibi gerçek erkeklerle karşılaştırsın hepimizi
gerisi sıkıntıdan öte bir şey olmaz bence
en doğru kararı vermeniz dileği ile...
En başta zararı siz kendi kendinize veriyorsunuz;yanlış düşünceniz,yanlış tercihiniz ve yanlış aldığınız kararlarla yapıyorsunuz hemde bunu.
Devam etmekle daha da büyük,geriye dönüşü olmayan yanlışlıklar yapmayın;yoksa bu yanlışlıklar silsesine bir de pişmanlıklar eklersiniz.
Hayatınızda önemli olan tek şey sizsiniz ve sizin değerlerinizdir.Buna sahip çıkın...
zaten beni korkutan konulardan biri de bu. aslinda cocuklari cok seven bir adam profili ciziyor disardan bakinca yani sokakta gordugu cocukla bile oyun oynar falan cok iyi bir baba olacagi izlenimi veriyor disardan bakinca. ancak bazi insanlar disariya iyi olur, kendi cocugu soz konusu oldugunda bu sempatinin yerini bambaska seyler alabilir. birincisi beni cok fazla baski altina alacagini ongorebiliyorum yani cocuga bir sey olsa suclu ben olacagim ikincisi cocuk en ufak basarisizliginda gozden dusecek hatta karsilastirmalar yapacak bunu tahmin edebiliyorum cunku beni de baskalariyla karsilastimaktan cekinmedi iliskimiz suresince. en can alici konuysa cocuk en iyi ihtimalle siddete sahit olacak, siddet magduru olabilecegi bir senaryoyu dusunmek bile istemem ama bu da ihtimal dahilinde tabii bana yapan baskasina da yapabilir.
zaten beni korkutan konulardan biri de bu. aslinda cocuklari cok seven bir adam profili ciziyor disardan bakinca yani sokakta gordugu cocukla bile oyun oynar falan cok iyi bir baba olacagi izlenimi veriyor disardan bakinca. ancak bazi insanlar disariya iyi olur, kendi cocugu soz konusu oldugunda bu sempatinin yerini bambaska seyler alabilir. birincisi beni cok fazla baski altina alacagini ongorebiliyorum yani cocuga bir sey olsa suclu ben olacagim ikincisi cocuk en ufak basarisizliginda gozden dusecek hatta karsilastirmalar yapacak bunu tahmin edebiliyorum cunku beni de baskalariyla karsilastimaktan cekinmedi iliskimiz suresince. en can alici konuysa cocuk en iyi ihtimalle siddete sahit olacak, siddet magduru olabilecegi bir senaryoyu dusunmek bile istemem ama bu da ihtimal dahilinde tabii bana yapan baskasina da yapabilir.
Arkadaslar burada yazdiklarinizi takip ediyorum uzun zamandir. Benim derdim de erkek arkadasimla. Tanistigimizda birbirimiz icin yaratilmis oldugumuzu dusunuyordum. ne olduysa asiri kiskanclik patlamalari yasamaya basladi. henuz Iliskinin ilk evresinde bile, yuzume tukuruldu, dayak yedim kufurler isittim ayrilmak istedim bu defa da pesimi birakmadi. beni onceden yasadigim iliskiler icin suclayip durdu. hayatimda daha once hic boyle bir problem yasamadigim icin soka girdim bana yaptigi rezillikleri algilayamadan kendimi sucladim durdum. onu cok sevdim ama belki de beni ben olmaktan cikardigi, devamli manipule ettigi icin seviyorum sandim ve iliskimiz boylece 3 yilini doldurmus oldu. son 6 aydir askerdeydi bu surecte de kavgalarimiz oldu ama belki de ipleri tamamen koparmamak icin oncekine nispeten daha saygili davrandigini gozlemledim. Bir de bu surecte cok sevdigim bir yakinimi kaybettim o sirada kavgali oldugumuz icin yanimda olmadi. simdi askerden donmek uzere biz su an yine ayriyiz, devamli kavga edip ayrilip barisilan bir iliski cunku bu. sunu da soylemeden gecemicem ailelerimizle de tanistik, annesi babasi cok tatli insanlar beni de cok sevdiler. benim ailem de erkek arkadasimi sevdi cunku disaridan bakildiginda sempatik zeki bir adam. gelin gorun ki gercekleri kimseye anlatamiyorum, anlatsam kendimi asagilanmis hissedecegim. ben 32 yasindayim ve bu iliski evlilige gidiyordu isin bu yonu de var tabii, yani bu belki de evlenip cocuk sahibi olmak icin son sansim... ama evlenecek olursam basima gelecekleri de ongorebiliyorum... galiba sizin desteginize ihtiyacim var bu adamdan kurtul demenize belki de... son 3 senedir yasadigim seyler psikolojimi o kadar bozdu ki aklimi toparlayip saglikli dusunemiyorum simdi gelse geri donebilirmisim gibi de hissediyorum bir yanimla. son ayrilik nedenimiz de beni lise arkadasim diye tanistirdigi kizin aslinda eski sevgilisi oldugunu ogrenmem. bu sonuncusu sacma bir ayrilik nedeni gibi gorunebilir ama sanirim bardagi tasiran son damla oldu. hikaye tabi cok daha uzun ve cetrefilli ama kisaca icimi dokmus oldum ... hepinize simdiden tesekkurler
Canım gayet yerinde öngörülere sahipsin..Farkındasın herşeyin...Profilinde Güzel Sanatlar yazıyor,doğruysa meslektaş ta sayılırız.. Allahtan içinde bulunduğun bu durumdan sıyrılıp hayatında yepyeni bir sayfa açmanı canı gönülden dilerim..Zararın neresinden dönsen kardır derler...Sen de kendin için en hayırlısını en doğrusunu düşünüp yapacaksındır inşallah...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?